چند روز پیش مشغول مطالعه نظریه‌های اخیر پروفسور استیون هاوکینگ بودم. وقتی آن نظریه‌ها را خواندم با تعجب گفتم، یا من در این دنیا نیستم یا آنها. زیرا هرچه به اطرافم نگاه کردم، همه‌اش فراوانی و برکت دیدم.
اما کمی بعد، به این نتیجه رسیدم که وقتی باور کمبود، حکمران ذهن بشود، حتی اگر پرفسور هاوکینگ هم باشی، خیلی سخت است که بتوانی نشانه‌ای خلاف آن باور و مبتنی بر فراوانی را بیابی.
وقتی عینک کمبود را بر چشمانت زده‌ای، جز کمبود نمی‌بینی، به همین دلیل نگران و آشفته می‌شوی:
نگران تمام شدن منابع، تمام شدن فرصت‌ها، نگران رشد جمعیت و هزاران نگرانی دیگر
باور کمبود آنچنان سلطان ذهن اکثریت جهان است که حتی افراد در لحظه‌های خوش زندگی‌شان نیز، لحظه‌ای که غرق تجربه عشق با معشوق خود هستند، نگران‌اند که مبادا این رابطه تمام شود!
وقتی موفقیت مالی‌ای کسب می‌کنند یا فروش خوبی دارند، نگران‌اند که مبادا این اتفاق همین یک بار بوده باشد!
آنوقت به جای لذت بردن از لحظه‌های خود، به داشتنِ آن خوشی، وابسته می‌شوند. خسیس، طمع کار و حسود می‌شوند چون نتوانسته‌اند این جهان ثروتمند و مبتنی بر فراوانی را باور کنند.
باور کمبود، اجازه نمی‌دهد این حقیقت را ببینی که:
ثروت، نه تنها از دل هیچ، بلکه از دل چیزهایی ایجاد می‌شود که روزگاری دلیل اصلی فقر دانسته می‌شد. همه چیزهایی که روزگاری یک مشکل، مانع و محدودیت بود، الان تبدیل به یک نعمت شده.
تا زمانی که به کمبود باور داری، نشانه‌های فراوانی در زندگی‌ات ظاهر نمی‌شوند.
همین چند سال پیش، جمعیت زیاد کشور چین را دلیل فقرش می‌دانستند، اما الان همین جمعیت، مهم‌ترین دلیل ثروت اش است.
آیا تغییری در چهره، رنگ پوست و حتی منابع مردم چین بوجود آمده، یا فقط نگاه و باور آنها تغییر کرده؟!!!
روزگاری هر فرد در چین یک مصرف کننده بود، اما الان یک مغز مبتکر، یک تولیدکننده و یک خلق کننده فرصت برای صادرات، برای ساختن و خلق ثروت و ارائه‌اش به جهان شده
روزگاری کویرهای جهان، سرزمین‌های بی منفعت و دور انداختی محسوب می‌شدند، اما الان حکم طلا دارند، زمین‌هایی که می‌توانند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشید، مهم‌ترین منبع تولید برق باشند. پس داشتن کویرِ بشتر، یعنی داشتن ثروتِ بیشتر و در اختیار داشتن بخش اعظم‌تری از نیروی خورشید!
اینها معجزه باور کردن فراوانی است! معجزه ورود به فرکانس فراوانی!
اینها وقتی دیده می‌شود، وقتی به ثمر می‌نشیند و وقتی ثروت می‌سازد، که فرکانس مردم آن منطقه تغییر کند تا آن فرصت را ببیند و از آن ثروت خلق کند.
همین کویر ایران که روزگاری یک مانع بود، الان می‌تواند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشیدی، تبدیل به یک ثروت ناتمام شود. پس چرا باید کمبود را باور کنی، وقتی باور فراوانی، دستت را درباره همه چیز باز نگه می‌دارد.
وقتی حتی خانه ات می تواند به خاطر وجود سلولهای خورشیدی، به برق شهری وابسته نباشد و در هر جایی بنا شود. این قدرت ثروت است. قدرت باور فراوانی!!
کمبود را باور نکن حتی اگر بزرگترین دانشمند جهان، با بیان نشانه‌های کمبود، آن را تصدیق کند، آن نشانه‌ها فقط بخاطر باورهای آن فرد خاص است و نه واقعیت جهان.
افرادی که از دوره روانشناسی ثروت۱ استفاده نموده‌اند، متوجه شده‌اند که بیش از ۳۵ درصد مطالب، تمرینات و آموزش‌های این دوره، مربوط به ساختن باور فراوانی است، با اینکه در این دوره بیش از ۱۳۰ باور محدود کننده را تغییر می دهد.
زیرا باور به فراوانی، مهم‌ترین باور برای رسیدن به استقلال مالی است. وقتی این باور را می‌سازی، ده‌ها باور محدود کننده‌ی دیگر خود به خود محو می‌شود.
هرچه فراوانی را بیشتر باور می‌کنی، بیشتر آن را می‌بینی و این قانون را درک می‌کنی که رشد، جزو قوانین ابدی و تغییر ناپذیر جهان است و درک می‌کنی که روی گنج نشسته‌ای. تا بشریت هست، نعمت‌ها و فرصت‌ها هم هستند.
آنوقت آرام می‌شوی و همه نگرانی‌هایت محو می‌شود و در این آرامش می‌توانی به ثروت و برکت اجازه دهی تا وارد زندگی‌ات شود. این قانون است.
در دوره روانشناسی ثروت ۱، سعی نموده ام آموزش‌های این دوره را روی این قوانین بنا کنم و اساس این قوانین را در فرد ایجاد کنم تا باورهایش را بر اساس قدرتمند کننده ترین قانون جهان، بسازد، پرورش دهد و نتایج این دوره نشان داده که در این مأموریت، کاملاً موفق شده‌ام.
سعی‌ام بر این بوده، این دوره چنان باشد که حتی اگر ۱۰۰ سال دیگر نیز فردی آن آموزش‌ها را بشنود، برایش درس‌های زیاد و نتایج زیادی داشته باشد که زندگی‌اش را متحول نماید.
تا این جمله خداوند را خوب درک کند که گفته:
اگر تمام درختان قلم و تمام آبها مرکب شوند، هرگز نخواهید توانست نعمت‌های پروردگار را بشمرید.
سید حسین عباس منش
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD889MB21 دقیقه
- فایل صوتی کمبود را باور نکن حتی اگر پرفسور هاوکینگ آن را تایید کرد!19MB21 دقیقه
بنام خدای روزی رسان نهنگ هااا
سلام بر اقای احمدی عزیز
دوست نداشتم این کامنت تموم بشه
امروز عصر تو دوره ثروت 1 کامنت گذاشتم و باورهای ثروت سازی که بلد بودم رو نوشتم و یکم حالم بهتر شد ولی این کامنت چقدر قشنگ باور فراوانی رو توضیح داد برامون
واقعا خداوند روزی رسان بی حساب و کتاب خودشه
فقط خودِ خودِ خودش
خدایا بازم نشونم دادی که هوای مریمتو حسابی داریا
جالبه که اینبار درباره باور فراوانی حرف زدین و این در حالی بود که عصر من کامنت هم حتی گذاشتم و فکرم مشغول درگیر درست کردن همین باورها بود
حتیییی از اقای فردین پرسیدم چه باورهایی در مورد فراوانی داشتن که خداوند رزق و روزی رو بی حساب و کتاب در زندگیشون جاری کرده
از عشق خداوند به خودم نمیدونم چجوری سپاسگزاری کنم
اینقدررر عاشقانه دوستم داره که شرمندم کرده
من هم عاشقشم و
این روزها ورد زبانم شده که
خدایا تو کافی هستی،بخدا کافی هستی
تو همه چیز منی
تو این احساس خوب منی
احساسی که دوست دارم هررر لحظه و برای تمام عمرم تجربه اش کنم
مگه ما ثروت رو،رابطه خوب رو ،سلامتی رو ،مهاجرت و مسافرت رو و و و رو برای تجربه همین،همین احساسی که الان تمام وجودمو گرفته،نمیخوایم؟!
خدا داره که بدون هیچ کدوم اینها به ما القاء میکنش
خدای من
پروردگار من
زیبای من
خدای روزی رسان نهنگ ها
من رو تسلیم بمیران
تسلیم و عاشق خودِ خودِ خودت
اقای احمدی باز هم احساس من توسط شما به احساس باخدا بودن تبدیل شد
سپاسگزارم ازتون
بی نهایت سپاسگزار خداوندم هستم برای خلق این جملات در ذهن شما
برای خلق استاد عباسمنش و مریم جان
برای خلق این سایت
برای خلقت منِ دوست داشتنی و عزیزه دردونه خودش.
یا رب العالمین
بنام خدای روزی رسان نهنگها
سلام سپیده جان
از خوندن کامنتت بسیار لذت بردم
بخصوص این تیکه
« وقتی خدایی مهربان و بخشنده که هر لحظه با نگاه لطفش به ما توجه میکند را چنین خشن و ظالم در ذهنمون ساختند، آیا حالا باید میگفتن که این خدا برای ما فراااااوان نعمت آفریده و از دل یک دانه گندم خوشه ای برویاند که در هر خوشه یکصد دانه گندم باشد؟»
الله من،خدای فراوانی ها،فراوانی هاتو بر زندگی ما جاری بفرما تا لبریز شویم و پر شویم از تو
سپیده جان واقعا ما با همین بابا برقی و آب نیست و نیست و احساس گناه که به فکر آیندگان باشین و اگه تو مصرف کنی اونها نخواهند داشت و و و
یادمه اگه ی نفر استخر بزرگ داشت و هرروز پرش میکرد خوده من میگفتم آدم بدیه،به فکر نوه ها و نتیجه هامون نیست
اونا باید تو خشکسالی ی قطره آبم نداشته باشن بخورن
چقد برای مسواک زدن به ما آموزش دادن با یک لیوان آب ،بیشتر از اون اصرافه و خدا مسرفان رو دوست نداره
«آخرشم نمیدونم اسراف یا اصراف :) »
حتی یادمون دادن با یک لیوان وضو بگیرید
و همینطور چطور با کمترین مصرف آب،حمام عالی کنیم
خلاصه احساس عذاب وجدان هم داشتم من اگر یک قطره بیشتر آب مصرف میکردم
تازه میگفتن امام حسین لب تشنه بوده و تو اینجوری آبو حروم کردی و بازم احساس گناه و عذاب وجدان
یعنی نه تنها باور کمبود بود بلکه احساس گناه که بدترین فرکانس رو میفرسته همیشه قرین لحظه های ما بود
خدای من
دستانم رو به سمت تو دراز میکنم و از تو طلب فراوانی در زندگیم را دارم
پروردگارا من همانی هستم که زمین و آسمانهارا مسخر من کرده ای با تمااام امکانات و موجودات و مواد معدنی و درختها و بارون و رودخونه و دریا و. و و و
خدای من
خدای فراوانی
خدای غنی و حمید
خدای روزی دهنده بی حساب و کتاب
خدایی که همه چیز تو هستی،تیر حضرت محمد که پرتاب شد
اصلا همونی که پرتشم کرد تو بودی
خدای مهربان و وهاب من
خدای قدرتمند من
من فراوانی در ثروت و نعمت و سلامتی و و و را از تو فقط و فقط از تو میخواهم
و چشم انتظار لطف تو هستم
میدانم که تو براورنده حاجات منی
من را اجابت کن ای پروردگارم