چند روز پیش مشغول مطالعه نظریه‌های اخیر پروفسور استیون هاوکینگ بودم. وقتی آن نظریه‌ها را خواندم با تعجب گفتم، یا من در این دنیا نیستم یا آنها. زیرا هرچه به اطرافم نگاه کردم، همه‌اش فراوانی و برکت دیدم.
اما کمی بعد، به این نتیجه رسیدم که وقتی باور کمبود، حکمران ذهن بشود، حتی اگر پرفسور هاوکینگ هم باشی، خیلی سخت است که بتوانی نشانه‌ای خلاف آن باور و مبتنی بر فراوانی را بیابی.
وقتی عینک کمبود را بر چشمانت زده‌ای، جز کمبود نمی‌بینی، به همین دلیل نگران و آشفته می‌شوی:
نگران تمام شدن منابع، تمام شدن فرصت‌ها، نگران رشد جمعیت و هزاران نگرانی دیگر
باور کمبود آنچنان سلطان ذهن اکثریت جهان است که حتی افراد در لحظه‌های خوش زندگی‌شان نیز، لحظه‌ای که غرق تجربه عشق با معشوق خود هستند، نگران‌اند که مبادا این رابطه تمام شود!
وقتی موفقیت مالی‌ای کسب می‌کنند یا فروش خوبی دارند، نگران‌اند که مبادا این اتفاق همین یک بار بوده باشد!
آنوقت به جای لذت بردن از لحظه‌های خود، به داشتنِ آن خوشی، وابسته می‌شوند. خسیس، طمع کار و حسود می‌شوند چون نتوانسته‌اند این جهان ثروتمند و مبتنی بر فراوانی را باور کنند.
باور کمبود، اجازه نمی‌دهد این حقیقت را ببینی که:
ثروت، نه تنها از دل هیچ، بلکه از دل چیزهایی ایجاد می‌شود که روزگاری دلیل اصلی فقر دانسته می‌شد. همه چیزهایی که روزگاری یک مشکل، مانع و محدودیت بود، الان تبدیل به یک نعمت شده.
تا زمانی که به کمبود باور داری، نشانه‌های فراوانی در زندگی‌ات ظاهر نمی‌شوند.
همین چند سال پیش، جمعیت زیاد کشور چین را دلیل فقرش می‌دانستند، اما الان همین جمعیت، مهم‌ترین دلیل ثروت اش است.
آیا تغییری در چهره، رنگ پوست و حتی منابع مردم چین بوجود آمده، یا فقط نگاه و باور آنها تغییر کرده؟!!!
روزگاری هر فرد در چین یک مصرف کننده بود، اما الان یک مغز مبتکر، یک تولیدکننده و یک خلق کننده فرصت برای صادرات، برای ساختن و خلق ثروت و ارائه‌اش به جهان شده
روزگاری کویرهای جهان، سرزمین‌های بی منفعت و دور انداختی محسوب می‌شدند، اما الان حکم طلا دارند، زمین‌هایی که می‌توانند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشید، مهم‌ترین منبع تولید برق باشند. پس داشتن کویرِ بشتر، یعنی داشتن ثروتِ بیشتر و در اختیار داشتن بخش اعظم‌تری از نیروی خورشید!
اینها معجزه باور کردن فراوانی است! معجزه ورود به فرکانس فراوانی!
اینها وقتی دیده می‌شود، وقتی به ثمر می‌نشیند و وقتی ثروت می‌سازد، که فرکانس مردم آن منطقه تغییر کند تا آن فرصت را ببیند و از آن ثروت خلق کند.
همین کویر ایران که روزگاری یک مانع بود، الان می‌تواند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشیدی، تبدیل به یک ثروت ناتمام شود. پس چرا باید کمبود را باور کنی، وقتی باور فراوانی، دستت را درباره همه چیز باز نگه می‌دارد.
وقتی حتی خانه ات می تواند به خاطر وجود سلولهای خورشیدی، به برق شهری وابسته نباشد و در هر جایی بنا شود. این قدرت ثروت است. قدرت باور فراوانی!!
کمبود را باور نکن حتی اگر بزرگترین دانشمند جهان، با بیان نشانه‌های کمبود، آن را تصدیق کند، آن نشانه‌ها فقط بخاطر باورهای آن فرد خاص است و نه واقعیت جهان.
افرادی که از دوره روانشناسی ثروت۱ استفاده نموده‌اند، متوجه شده‌اند که بیش از ۳۵ درصد مطالب، تمرینات و آموزش‌های این دوره، مربوط به ساختن باور فراوانی است، با اینکه در این دوره بیش از ۱۳۰ باور محدود کننده را تغییر می دهد.
زیرا باور به فراوانی، مهم‌ترین باور برای رسیدن به استقلال مالی است. وقتی این باور را می‌سازی، ده‌ها باور محدود کننده‌ی دیگر خود به خود محو می‌شود.
هرچه فراوانی را بیشتر باور می‌کنی، بیشتر آن را می‌بینی و این قانون را درک می‌کنی که رشد، جزو قوانین ابدی و تغییر ناپذیر جهان است و درک می‌کنی که روی گنج نشسته‌ای. تا بشریت هست، نعمت‌ها و فرصت‌ها هم هستند.
آنوقت آرام می‌شوی و همه نگرانی‌هایت محو می‌شود و در این آرامش می‌توانی به ثروت و برکت اجازه دهی تا وارد زندگی‌ات شود. این قانون است.
در دوره روانشناسی ثروت ۱، سعی نموده ام آموزش‌های این دوره را روی این قوانین بنا کنم و اساس این قوانین را در فرد ایجاد کنم تا باورهایش را بر اساس قدرتمند کننده ترین قانون جهان، بسازد، پرورش دهد و نتایج این دوره نشان داده که در این مأموریت، کاملاً موفق شده‌ام.
سعی‌ام بر این بوده، این دوره چنان باشد که حتی اگر ۱۰۰ سال دیگر نیز فردی آن آموزش‌ها را بشنود، برایش درس‌های زیاد و نتایج زیادی داشته باشد که زندگی‌اش را متحول نماید.
تا این جمله خداوند را خوب درک کند که گفته:
اگر تمام درختان قلم و تمام آبها مرکب شوند، هرگز نخواهید توانست نعمت‌های پروردگار را بشمرید.
سید حسین عباس منش
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD889MB21 دقیقه
- فایل صوتی کمبود را باور نکن حتی اگر پرفسور هاوکینگ آن را تایید کرد!19MB21 دقیقه
سلام به دوستان هم خونه ایی ام.
دوستان سرشار از انرژی توحیدی و انرژی منبع
خدا رو سپاسگزارم که مجدد به من فرصت داده تا به یه فایل ارزشمند دیگه گوش کنم.
سپاسگزارم از استاد و قدر دان کلمه کلمه از صحبت هاشون هستم و مریم بانو که توی ضبط این فایل کنار استاد هستن.
داشتم میوه ی انار دون می کردم ( دلتون نخواد عزیزان ) و در عین حال فایل گوش می کردم
از اونجا که متعهد شدم که بیشتر در لحظه حال زندگی کنم و توجه و تمرکزم به نکات مثبت باشه و خودم رو توی فرکانس شکر گزاری نگه دارم ، داشتم سپاسگزاری می کردم از جهان هستی بابته خلق این انار زیبا.
داشتم به فراوانی دانه ی خوشمزه ی این میوه فکر می کردم.
تصور کردم توی جهان چقدر انار به بار می شینه و چقدر دانه ، خدایا شکرت
یک میوه فقط پوست قرمز رنگ و جذاب داره و بقیه اش دانه های فراوان .. خوش رنگ و رخشان ( کتاب فارسی ابتدایی)
همون دانه لذیذ و خوشمزه است و فراوانی دانه های انار رو شکر گزارم.
مقایسه کردم این میوه رو با پرتقال تامسون که پوست هست و بافت گوشتی خوشمزه
بدون دانه و یا با حداقل دانه .
تصور کردم که پرتقال هم مثل انار، پر دانه باشه.
دوست داشتنی و لذیذ نبود.
خدایا شکرت
خدایا شکرت
خدایا شکرت
فایل رو استاپ کرده بودم و مجدد استارت زدم تا به ادامه ی فایل گوش کنم.
صحبت از بی نهایت نعمت خدایا شکر
صحبت از بی نهایت انرژی خدایا شکر
صحبت از بی نهایت فرصت پیشرفت خدایا شکر
من تمرین می کنم که از نعمت ها به اندازه ی ظرف وجودی ام استفاده کنم و شکر گزار باشم.
نگران نباشم.
البته خیلی روی مصرف اب و برق حساس بودم که الحمدلله با تمرین ، حساسیتم کم شد.
لامپ های اضافه را مثل قبل خاموش نمی کنم .
حساسیتم خیلی کم شده.
پیام های صرفه جویی رو نمی خونم
و اگه به گوشیم بیاد پاک می کنم تا انرژی منفیش رو دریافت نکنم و … تمرین های دیگه .
تلویزیون هم که دوساله کلا خاموش.
خدا رو بی نهایت سپاسگزارم بابت بی نهایت نعمت.
این جمله برام دلنشین بود که تا زمانی که بشریت هست ، نعمت هم هست
پس نگران آیندگان بشری نباشم.
و اینکه تمام دریا های جهان ، جوهر شوند و درختان قلم ، نعمت های جهان هستی رو نمیشه شمرد( به ماگفتن که نمیشه شکر گفت اگر دریاها جوهر و درختان قلم شوند )
چقدر زیااااااد
خدایا قدرت درک این مطالب رو به من بده .
من سپاسگزار خدا هستم بابت گوش کردن این فایل.
متعهد میشم دوباره و چند باره گوش کنم تا به باور فروانی من کمک کنه
و قدردان جامعه ی علمی که باور کمبود دارن ، هم هستم . چرا که با داشتن همین باور ، به فکر روش های جدید ( شیرین کردن آب مثلا) و کشف اقیانوس ها و فضا ، کشف منابع جدید انرژی و حیات ودر کل به اصل مهمه “گسترش جهان هستی ” کمک زیادی می کنن حتی ناآگاهانه و از سر نگرانی ولی با نیت کمک به جامعه بشریت .
من باور دارم که فروانی ست ، فراوانی فراوانی.
سپاسگزارم
سپاسگزارم
سپاسگزارم
دوستتون دارم