چند روز پیش مشغول مطالعه نظریه‌های اخیر پروفسور استیون هاوکینگ بودم. وقتی آن نظریه‌ها را خواندم با تعجب گفتم، یا من در این دنیا نیستم یا آنها. زیرا هرچه به اطرافم نگاه کردم، همه‌اش فراوانی و برکت دیدم.
اما کمی بعد، به این نتیجه رسیدم که وقتی باور کمبود، حکمران ذهن بشود، حتی اگر پرفسور هاوکینگ هم باشی، خیلی سخت است که بتوانی نشانه‌ای خلاف آن باور و مبتنی بر فراوانی را بیابی.
وقتی عینک کمبود را بر چشمانت زده‌ای، جز کمبود نمی‌بینی، به همین دلیل نگران و آشفته می‌شوی:
نگران تمام شدن منابع، تمام شدن فرصت‌ها، نگران رشد جمعیت و هزاران نگرانی دیگر
باور کمبود آنچنان سلطان ذهن اکثریت جهان است که حتی افراد در لحظه‌های خوش زندگی‌شان نیز، لحظه‌ای که غرق تجربه عشق با معشوق خود هستند، نگران‌اند که مبادا این رابطه تمام شود!
وقتی موفقیت مالی‌ای کسب می‌کنند یا فروش خوبی دارند، نگران‌اند که مبادا این اتفاق همین یک بار بوده باشد!
آنوقت به جای لذت بردن از لحظه‌های خود، به داشتنِ آن خوشی، وابسته می‌شوند. خسیس، طمع کار و حسود می‌شوند چون نتوانسته‌اند این جهان ثروتمند و مبتنی بر فراوانی را باور کنند.
باور کمبود، اجازه نمی‌دهد این حقیقت را ببینی که:
ثروت، نه تنها از دل هیچ، بلکه از دل چیزهایی ایجاد می‌شود که روزگاری دلیل اصلی فقر دانسته می‌شد. همه چیزهایی که روزگاری یک مشکل، مانع و محدودیت بود، الان تبدیل به یک نعمت شده.
تا زمانی که به کمبود باور داری، نشانه‌های فراوانی در زندگی‌ات ظاهر نمی‌شوند.
همین چند سال پیش، جمعیت زیاد کشور چین را دلیل فقرش می‌دانستند، اما الان همین جمعیت، مهم‌ترین دلیل ثروت اش است.
آیا تغییری در چهره، رنگ پوست و حتی منابع مردم چین بوجود آمده، یا فقط نگاه و باور آنها تغییر کرده؟!!!
روزگاری هر فرد در چین یک مصرف کننده بود، اما الان یک مغز مبتکر، یک تولیدکننده و یک خلق کننده فرصت برای صادرات، برای ساختن و خلق ثروت و ارائه‌اش به جهان شده
روزگاری کویرهای جهان، سرزمین‌های بی منفعت و دور انداختی محسوب می‌شدند، اما الان حکم طلا دارند، زمین‌هایی که می‌توانند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشید، مهم‌ترین منبع تولید برق باشند. پس داشتن کویرِ بشتر، یعنی داشتن ثروتِ بیشتر و در اختیار داشتن بخش اعظم‌تری از نیروی خورشید!
اینها معجزه باور کردن فراوانی است! معجزه ورود به فرکانس فراوانی!
اینها وقتی دیده می‌شود، وقتی به ثمر می‌نشیند و وقتی ثروت می‌سازد، که فرکانس مردم آن منطقه تغییر کند تا آن فرصت را ببیند و از آن ثروت خلق کند.
همین کویر ایران که روزگاری یک مانع بود، الان میتواند با زیر کشت رفتن توسط سلولهای خورشیدی، تبدیل به یک ثروت ناتمام شود. پس چرا باید کمبود را باور کنی، وقتی باور فراوانی، دستت را درباره همه چیز باز نگه می‌دارد.
وقتی حتی خانه ات می تواند به خاطر وجود سلولهای خورشیدی، به برق شهری وابسته نباشد و در هر جایی بنا شود. این قدرت ثروت است. قدرت باور فراوانی!!
کمبود را باور نکن حتی اگر بزرگترین دانشمند جهان، با بیان نشانه‌های کمبود، آن را تصدیق کند، آن نشانه‌ها فقط بخاطر باورهای آن فرد خاص است و نه واقعیت جهان.
افرادی که از دوره روانشناسی ثروت۱ استفاده نموده‌اند، متوجه شده‌اند که بیش از ۳۵ درصد مطالب، تمرینات و آموزش‌های این دوره، مربوط به ساختن باور فراوانی است، با اینکه در این دوره بیش از ۱۳۰ باور محدود کننده را تغییر می دهد.
زیرا باور به فراوانی، مهم‌ترین باور برای رسیدن به استقلال مالی است. وقتی این باور را می‌سازی، ده‌ها باور محدود کننده‌ی دیگر خود به خود محو می‌شود.
هرچه فراوانی را بیشتر باور میکنی، بیشتر آن را می‌بینی و این قانون را درک میکنی که رشد، جزو قوانین ابدی و تغییر ناپذیر جهان است و درک میکنی که روی گنج نشسته‌ای. تا بشریت هست، نعمت‌ها و فرصت‌ها هم هستند.
آنوقت آرام می‌شوی و همه نگرانی‌هایت محو می‌شود و در این آرامش می‌توانی به ثروت و برکت اجازه دهی تا وارد زندگی‌ات شود. این قانون است.
در دوره روانشناسی ثروت ۱، سعی نموده ام آموزش‌های این دوره را روی این قوانین بنا کنم و اساس این قوانین را در فرد ایجاد کنم تا باورهایش را بر اساس قدرتمند کننده ترین قانون جهان، بسازد، پرورش دهد و نتایج این دوره نشان داده که در این مأموریت، کاملاً موفق شده‌ام.
سعی‌ام بر این بوده، این دوره چنان باشد که حتی اگر ۱۰۰ سال دیگر نیز فردی آن آموزش‌ها را بشنود، برایش درس‌های زیاد و نتایج زیادی داشته باشد که زندگی‌اش را متحول نماید.
تا این جمله خداوند را خوب درک کند که گفته:
اگر تمام درختان قلم و تمام آبها مرکب شوند، هرگز نخواهید توانست نعمت‌های پروردگار را بشمرید.
سید حسین عباس منش
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD889MB21 دقیقه
- فایل صوتی کمبود را باور نکن حتی اگر پرفسور هاوکینگ آن را تایید کرد!19MB21 دقیقه
به نام رب
# ردپای من در 28 مین روز از روزشمار تحول زندگی من #
عمیق ترین و ریشه ای ترین باور محدودکننده ای که در ما وجود داره ، باور کمبوده ، داشتن این باور ، مصداق بارز شرکه ! ، چون باور داری خدایی که همه چیز رو آفریده ، قدرت مطلق جهانه ، مالک آسمان ها و زمینه ، نتونسته نیازهای ما ، مثل آب ، غذا و … رو ، به مقدار کافی تامین کنه و ما باید کم مصرف کنیم ، یا بدنبال سیاره های دیگه باشیم یا …
اما همین انسانی که بدنبال نیاز های خودش در خارج از زمینه ، نتونسته یک لیوان از این اقیانوس بیکران نعمت ها رو کشف کنه ، شاید ذهنتو اولش مقاومت کنه اما این واقعیته ، بخاطر همینه که خدا میگه اگر تمام درختان قلم و تمام آبها مرکب شوند، هرگز نخواهید توانست نعمت‌های پروردگار را بشمرید ، شاید براتون جالب باشه بعد از سونامی ژاپن ، مردم موجوادت دریایی رو میبینن و کشف میکنن که بشریت در تمام عمرش همچین موجودات شگفت انگیزی رو ندیده بوده ! یا مثلا الان چقدر نسبت به چندسال قبل ایده ها برای خلق ثروت زیادتر شده و خیلیا دارن ثروت زیادی از این ایده های جدید و جالب خلق میکنن ، از این مثالا پره ، فقط کافیه تو گوگل سرچ کنید …
وقتی باور کمبود ، حکمران ذهن ما باشه ، نمیتونیم از همین نعمت هایی که داریم لذت ببریم ، حسادت میکنیم و نمیتونیم موفقیت بقیه افراد رو تحسین کنیم ، خسیس و طمع کاریم ، بخاطر همین نمیتونیم فرکانس مثبتی رو ارسال کنیم و چون کانون توجه ما کمبوده ، اتفاقات بیشتری از این جنس برامون اتفاق میفته و همش نگران کمبودی
اما وقتی متوجه میشیم که ” همه ما به یک اندازه ثروت ، نعمت ، سلامتی ، فرصت ها و … دسترسی داریم ” و هرکسی به اندازه ظرفش میتواند از این همه فراوانی استفاده کنه و میفهمیم که این جهان ، جهان فراوانی هاست ، اونوقته که یک آرامش وصف نشدنی پیدا میکنی و دیگه نگران هیچ کمبودی نیستی ، چون اصلا کمبودی وجود نداره !
چطور میتونیم ظرفمون رو برای دریافت نعمت های بیکران خدا بزرگتر و بزرگتر کنیم ؟ قطعا اولین راه و اصلی ترین راه ساخت باور فراوانی ، شکرگزاریه ، وقتی تو شکرگزاری میکنی ، وقتی ازشون لذت میبری ، توجهت روی نعمت هاست و بخاطر همین به سوی نعمت های بیشتری هدایت میشی ، اما باید متوجه باشیم که این باور کمبود اینقدر عمیقه که ما باید همیشه و در حال کار کردن روی این باور و جایگزین کردن اون با باور فراوانی باشیم
شکر نعمت ، نعمتت افزون کند ~ کفر نعمت ، از کفت بیرون کند
و اونجاست که میفهمی چقدر این جهان زیباست و پر از نعمت و فراوانیه و خداوند مهربان همه ی این زیبایی ها ، نمعت و فراوانی ها رو مسخر ما کرده
باآرزوی بهترینا برای همتون عزیزای دلم :)