آیا خداوند مانند یک مادر مهربان عمل می کند؟

به نام خداوند بخشنده و مهربان…

خدای وهاب که بی حد و حصر میبخشه

خداوند رو سپاسگزارم که منو هدایت کرد به این آگاهی ها…

اینکه این جهان قانونمنده، و قانوناشم ثابته خیلی خوبه..یه حس قدرتمند بودن بهت میده، یه حسی که یه سری قوانین ثابتی هست اگر من بهشون عمل کنم، نتیجه میگیرم در غیر اینصورت میرم تو درو دیوار…این خودش قدرت خالق بودن مارو نشون میده، و ثابت می‌کنه قدرتمند بودن ما رو در اینکه میتونیم زندگیمونو هر جور که میخاییم بسازیم…عین بابراس، نقاشه بود..موهای فر فری پری داشت، آگاهی های قدم اول جلسه دوم، تمرین ستاره قطبی…بابراس می‌گفت حالا میخام اینجا یه ابر باشه، اینجا یه درخت باشه و…به همین راحتی ما خالق زندگی خودمون هستیم…خداروشکر…

حالا که قوانین ثابته، همه چیز در این جهان قانونمنده…

حالا که من اینو اندازه ظرف خودم درک کردم…

برنامم اینه که هماهنگ بشم با این قوانین…

اولین نکته مهم برای این هماهنگی اینه که تمرکز رو بزار رو خودم، به بقیه کاری نداشته باشم….

اونی که قرار باشه بیاد به من کمک کنه برای کسب و کارم، میاد….به وقتش میاد…وقتی من آماده باشم میاد….( الان این دغدغه این روزای منه)

من نباید برای چیزی دست و پا بزنم…

خداوند، ایده ها، شرایط، آدمها، موقعیت ها رو در مکان و زمان مناسب به سمت من هدایت میکنه….

اگر قرار باشه من دست و پا بزنم…

حرص بزنم…

نگران باشم…

احساس بدی داشته باشم …

اینا یعنی من در مدار درستی نیستما….

یعنی من هماهنگ با قوانین نیستما….

یعنی من بر طبق قوانین عمل نمی‌کنما….

هماهنگ با قانون، یعنی آرامش داشتن….

یعنی توکل کردن….

یعنی استمرار داشتن در مسیر بهبود…

یعنی عمل کردن به آموزه ها…

من تمرکزمو می‌زارم رو کسب و کارم…آدما میان….

برنامم اینه، که سعیمو بیشتر کنم برای اینکه آگاهانه ذهنم رو کنترل کنم….

تمرکز بزارم رو چیزهایی که دارم…

اجازه ندم نجواهای ذهنم منو دور کنه از احساس خوب…

و یادت باشه حمیده، که همه چیز منجر به احساس…..

اگر احساست خوب باشه نتیجه خوب خواهد شد….

قطب نمای ما احساسمونه

عاشقتوووونم بینهایت

به نام خداوند بخشنده مهربان…

خدای وهاب که بی حد و حصر میبخشه…

سپاسگزار خداوندم که منو در مسیر شنیدن، نوشتن، درک و عمل کردن به این آگاهی ها قرار داده…

سلام عزیزان دلم…

این فایل هم مثل فایلهای دیگه بسیار ارزشمند بود…

من یه تجربه طوفان عاطفی دارم…

یادمه قبل از اینکه ازدواج کنم، به شدت دوست داشتم این اتفاق زودتر بیافته، اینقدر این خواسته ازدواج در من شدید بود که برام شده بود آرزو..و مهمترین اولویت زندگیم طوری که هیچ کدوم از نعمتهای زندگیمو نمی‌دیدم.

پر بودم از باورهای نادرست نسبت به خداوند، با اینکه اون موقع نماز میخوندم، روزه می‌گرفتم، انواع نمازهای مستحبی، نماز فلان امام، نماز رسیدن به آرزو و کلی باورهای شرک آلود که همه بودن و خدا نبود…خدای واقعی نبود….مشرک بودم، مشرک واقعی..به همه چنگ میزدم…آدما، دعا، یه وقتایی فال بین، کف بین و انواع چرت و پرتا…کاش فقط اینا بود.احساسی که بعد از اینا وارد زندگیم میشد باعث شده بود بیشتر و بیشتر از این چرت و پرتا رو دعوت کنم به زندگیم…سالها آرزو داشتم ازدواج کنم و هی نشد و نشد و نشد….رفتم تو روابط…وارد رابطه با آدما که شدم ضربات جهان شروع شد…اولی اومد که بهم بگه این راهش نیست…

اما من اینقدر از درون پوچ بودم، اینقدر خالی بودم..اینقدر خلأ داشتم که به این دلیل وارد رابطه شدم که توجه بگیرم…که بقیه بگن اینم بلده رابطه بگیره…اینم خوشگله ها، بالاخره فلانی اومد باهاش وارد رابطه شد…برای تایید بقیه، تحسین بقیه میخواستم وارد رابطه بشم و جلب محبت، از خانواده ام محبت ندیده بودم و اینطوری میخواستم جبران بشه در صورتی که همه چیز درون خودم بود…دلیل ازدواجمم همین بود میخواستم تایید بقیه رو بگیرم…میخواستم جلوی حرفای مردم رو بگیرم…از اونجا که اعتماد بنفس نداشتم وارد رابطه که میشدم بعد از یه مدت ازم سوء استفاده میشد و اون رابطه میترکید و من میموندم کلی حال بد…چون وابسته میشدم….چون با خودم در صلح نبودم….

اون موقعها با این آگاهی ها آشنا نبودم و قوانین رو نمیدونستم، تو در و دیوار بودم، رابطه اول …دوم..سوم…و….ضربه ها هی سنگین و سنگین تر میشد تا جایی که خواستگار میومد و نمیشد….از اون طرف رابطه ها هم منو پوچتر از قبل کرده بود…بشدت احساس تحقیر شدن بهم دست داده بود، احساس میکردم بهم توهین شده، اعتماد بنفسم روز به روز پایین و پایینتر میومد، طوری که جرأت وارد شدن به جمع رو نداشتم چه جمع زنونه چه مردونه، چه جمع آشنا و چه غریبه…یادمه وقتی میخواستم وارد جمع بشم دم در منتظر میموندم چند نفر بیان من قاطی اونا برم داخل که کسی منو نبینه….اینقدر داغون بودم‌‌….

و هر دفعه برای اینکه این زخم ها کمی التیام داده بشه بجای اینکه برگردم به خودم و خودم رو پیدا کنم، دست به دامان آدما میشدم که حرفی بزنند من آروم بگیرم…یا بشن گوش شنوای من، بهشون زنگ میزدم جوابمو نمیدادن….رد تماس میکردن….حتی کسی بود که بهم توهین میکرد و من بیخیال نمیشدم‌….اینقدر حقیر شده بودم که خودمو نمی‌دیدم چطور دارم برای ذره ای حال خوب گدایی میکردم….همه چیز خودم بودم، اینو فراموش کرده بودم‌‌‌….نمی‌دونستم….و چه شرک هایی داشتم….خدا در ظاهر بود اما چه ظاهری، ظاهری که بر اساس باورهای اشتباه ساخته شده بود….

دقیقا خداوند رو مادری می‌دیدم که هر چقدر بدبخت تر باشم اون بیشتر هوامو داره، بارها از مادرم می‌شنیدم که شاید اصلا قسمت تو ازدواج نیست، این همه گریه و بدبختی و این حال بدا اون روز قیامت تو اون دنیا خداوند جبران میکنه….و واقعا یه مشت خرافات و مزخرف که بهمون خورانده شده بود….

دیگه به جایی رسیده بودم که گریه میکردم، شاکی میشدم از خداوند…. دقیقا خدا رو ظالم خطاب میکردم….و میگفتم خدا در حق من ظلم کرده…یه روزی که نماز نمیخوندم، میگفتم خدا داره ازم انتقام میگیره که چرا واجبش رو ترک کردم…و بارها و بارها این اتفاقات تکرار میشد….با مادرم درگیر بودم، دعوا میکردم….با پدرم هم همینطور….و کلا تو در و دیوار بودم و مقصر 100 درصد اتفاقات و شرایط هم خودم بودم‌‌‌‌….100 درصدش….نه 99 درصدش….

رسیدم به جایی که دیگه اینقدر ناله و شکایت کرده بودم، اینقدر مسیرهای اشتباه رفته بودم، اینقدر شرک ورزیده بودم که کم آوردم….مثل تشنه ای که برای رسیدن به آب کیلومترها راه رو دویده و خسته و تشنه و در مونده افتاده رو زمین چرا که هر چه دیده بوده سراب بوده….خسته شدم و افتادم…گفتم من دیگه کم آوردم….اونجا که رها کردم تمام شرکهامو و خودمو به خدا سپردم اونجا نتیجه اومد…تازه اونم اتفاقی افتاد که خودم با فرکانسهای خودم ساخته بودم …و ازدواج کردم…..با شرایطی که صفر تا صدشو خودم خلق کردم….

اما، الان خداروشکر دارم این آگاهی ها رو می‌شنوم….خیلی بهتر شدم، اعتماد بنفسمو بدست آوردم….درسته این طوفان عاطفی وارد زندگی من شد اما بهم درس داد….کلی تجربه بهم داد….

الان دیگه تو کسب و کارم دارم سعی میکنم تکاملمو طی کنم، مشرک نباشم، هر چند ادعا نمیکنم که عالی عمل میکنم اما در حد توانم دارم سعی میکنم روی این نیرو حساب کنم و سعی کنم تکاملمم رو طی کنم….هر چند در زمینه روابط هم خیلی خیلی بهتر شدم…رابطه ام با همسرم خیلی خوبه و بعد از چک و لغدهایی که از جهان خوردم به این نتیجه رسیدم باید با خودم در صلح باشم که آدمای خوب جذبم بشن…تا وقتی با خودم به صلح درون نرسم در بیرون از من اتفاق همین اتفاقاته….هر چیزی هست از درون منه، و خدا رو شکر رشد کردم…بهبود پیدا کردم…و دارم هرروز پیشرفت میکنم….

استاد عزیزم و مریم جان ازتون سپاسگزارم برای تهیه این فایل ارزشمند….

عاشقتوووونم بینهایت..‌‌