آیا خداوند مانند یک مادر مهربان عمل می کند؟

به نام خداوند بخشنده ی بزرگ و هدایتگر

سلامودرود خدا به استاد عزیز و گرانقدرم

سپاسگزارلطف شماهستم که قوانین جهان هستی رو انقدر سلیس و روان برامون توضیح میدید.

استاد خداروشکر که سالمو تندرست هستید و من مطمئن بودم که شما حتی نسیم این طوفان رو هم حس نکردید،چون میدونم که خدا هیچوقت تر و خشک رو باهم نسوزونده و شما مسیرتون درست بود و هیچوقت اینجور اتفاقات رو تجربه نخواهید کرد

چقدر این صحبتهاتون به دلم نشست،چقدر اتفاقات زندگیم رو به یاد اوردم،که اونجاهایی که فقط روی خدا حساب باز میکردم همه چیز ساده وو راحت پیش رفت و اونجاهایی که شرک ورزیدم کلی زیر‌چرخ دنده های جهان له شدم و روحیه م رو از دست دادم

یکی از مثالهای روشنش که خیلی واضح بود برای من که دریک موضوع مشابه دوتا نتیجه ی کاملا متفاوت گرفتم

واون هم قضیه ی به دنیا اومدن فرزند اولم که چقدر باایمان وتوکلم به خدا بارداریم با آسودگی خاطر پیش رفت،و بدون اینکه یک ریال خرج دکترو دروا کنیم خیلی راحت باردارشدم و تا ماه نهم به سهل و آسونی خداهمه چیز رو مدیریت کرد

بااینکه تواون زمان بارداری اولم خیلی ازلحاظ شرایط مالی اُکی نبودیم ولی به جاش یک قلبی پرازایمان بود که بهم امید میداد و میگفت نگران چیزی نباش من حواسم بهت هست

اون زمان ماحتی پول رفتن به یک سونوگرافی درستوحسابی رو نداشتیم،پول کافی نداشتیم که آزمایش های غربالگری مربوط به دوران بارداریم رو برم

هرکسی بهم میرسید کلی بهم غر میزد که چطور نمیترسی،شما نسبت فامیلی دارید و باید حتما این آزمایش هارو انجام بدید

من به حرفشون میخندیدم و میگفتم دیگه دکترا بالاترازخدا نیستند،بخدا الان که فکرشومیکنم چقدر ایمانم به خداوند زیاد بود که هیچوقت حرفهای اونها رو من تأثیری نمیذاشت

وخداروشکر همه چیز بسیارفوق العاده پیش رفت،اگه یروزی هم من توبارداریم هوس خوردن چیزی میکردم،ازیجایی خدا برام اون خوراکی رو جور میکرد که فقط از خوشحالی گریه میکردم که چقدر خدا حواسش بهم هست

قشنگ میفهمیدم که همه ی اینا کاره خداست،چون وقتی یه خوراکیو هوس میکردم،ولی چون پول کافی نداشتیم روم نمیشد به همسرم بگم که فلان خوراکیو برام بخر

اون موقعا ازلحاظ اعتناد بنفس واحساس لیاقت هم داغون بودم و میترسیدم یه چیزی رو درخواست بدم

بخاطرهمین برای هیچ خوردنیی ازهمسرم درخواست نمیکردم،اما اون خدای آگاه و عالم که به همه چیز بینا و شنواست،هیچ وقت نمیذاشت تو بارداریم حسرت یک خوراکی به دلم بمونه

به همین شکل خیلی آسونو راحت بارداریم تموم شد و یک فرزند سالم و تندرست خدابهم هدیه داد

اما برای بارداری دوم پول کافی داشتیم اما ایمان کافی به خدا نداشتم

همش اون حرفا تو ذهنم تکرارمیشد که نکنه برای این یکی بچم مشکلی پیش بیاد،نکنه واقعا مشکل ژنتیک بر اون اثربذاره و همین ترسها وو نجواها باعث شد که ازهمون چیزی که میترسیدم به سرم بیاد

قشنگ فهمیدم خودم بودم که شرک ورزیدم،خودم بودم که فکرمیکردم حالا که پولدار شدیم اندفه میرم تحت نظر یک دکتر تا بهم بگه چیکارکنم وچیکارنکنم

ازهمون روز اولی که پامو توی دکتر گذاشتم حال روحی خوبی رو تجربه نکردم،دکتر یک نوع آمپولای بهم تجویز میکرد که یموقع بچه سقط نشه

یعنی بی جهت و بی دلیل اون آمپولا رو بدون اینکه من مشکلی داشته باشم بهم تجویز میکرد

ومنِ مشرک میگفتم خوب حتما یچیزی میدونه و هروز نجواها بر من حمله میکرد که نکنه مشکلی براش پی بیاد

همین نجواها باعث میشد که من تو یک شرایطی بیوفتم که کم کم از لحاظ خوراکی هم نمیتونستم خودمو کنترل کنم،اونقدر در مصرف نمک زیاده روی میکردم که واقعا کنترلش دیگه برام سخت بود

جوری نمک روی غذام میریختم ومیخوردم که واقعا الان که فکرشو میکنم چطور میتونستم اون حجم از نمک وشوری رو تحمل کنم

و خداهم که با بندش شوخی نمیکنه و طبق قانونش پیش میره،گذشتو گذشت و موقع غربالگری بارداریم که شد،وقتی رفتم سونوگرافی دکتر درکمال ناباوری بهم گفت که کلیه های بچت مشکل پیداکرده….

بماند که چقدر آزمایشهای ژنتیک برام نوشتند که انجام بدم،ولی من هیچ کدوم ازونها رو نرفتم،چون میدونستم که مقصر خودم بودم که ازهمون اول بارداریم شرک ورزیدم و به خیال اینکه این بار ازلحاظ مالی شرایط خوبی داریم باید حتما تحت نظر دکتر باشم تا دکککتر بهم بگه چیکارکنم و چیکارنکنم

ازهمون اول فکر میکردم که دکترا کار خدارو بلدند انجام بدند

بااینکه آمپول بهم تجویز میکرد که مثلا بچه تاآخر ماه نهم محفوظ تر باشه،ولی خودم با شرک ورزیدنم که این آمپولا کاره خدارو انجام میدن!،ویار من جوری بشه که هرچقدر نمک میخوردم نمیفهمیدم که دارم زیاده روی میکنم و همین زیاده روی در یک نمکِ ساده باعث شد که هرچقدرم آمپول زده بودم به ضررم تموم بشه و ازونطرف بیشتر اذیت شدم تا بارداری دومم رو ختم دادم…

درسته که یک کتک سفتومحکم خوردم از اینکه سرپیچی کردم ازقانون خدا،مشرک شدم و اعتمادمو به خدا ازدست داده بودم،اما خیلی زود فهمیدم که مشکل ژنتیکم نبود مشششکککل خووودم بودم که روی خدا حساب باز نکردم

الان هم خیلی آدمای دورواطرافم میگن حتما ازمایش ژنتیک برو،دیگه گول نخور،دیگه حتما زیر نظر یک دکتر درستوحسابی تر برو تا یک بارداری موفقی رو تجربه کنی

اما دیگه من گول نمیخورم که افسارمو بدم دست یک دکترایی که بر اساس حدسو گمان به آدم دل امید میدن

کلا دیگه پیگیر مشکل اون بارداریم نشدم،و هرچی که سونوگرافی از اون بچه ی دومم داشتم تموم اونهارو پاره کردم و نذاشتم ذهنم منو درگیر مشکل بارداری قبلیم که دیگه هیچ فایده ای برام نداشت بکنه

اینبار دوباره روی ایمانو توکلم کارکردم،خودمو بخشیدم و ازخدا هم طلب مغفرت کردم که شرک ورزیدم وقانونش رو درست پیش نرفتم

فقط تنها چیزی که من درمورد مشکل فرزندم تحقیق کردم این بود که سرچ کردم نمک بیش ازاندازه چه تأثیری روی جنین میذاره،ودیدم دقیقا همون مشکلی که اون داشت براش پیش اومده و دیگه رهاکردم همه چی رو

ازلحاظ روحی کمی طول کشید تاخودمو جموجور کردم،اما وقتی مقصر صد درصد رو خودم دونستم و نه عامل ژنتیک،تونستم بهتر روحیمو به دست بیارم

و وقتی هم که استاد فایل توحید عملی هشت یا نه بود که گفتن اگه تو نیم درصد عامل ژنتیک رو مهم بدونی تو شرایط سخت اون نیم درصد هزاردرصد تو ذهنت بزرگ میشه و دیدم که واقعا این موضوع درست بود،چون من شرک ورزیدم و یک عامل بیرونی رو دخیل دونستم باعث شد که یک بارداری ناموفق رو تجربه کنم

خدارو شکر میکنم که حداقل خودم تونستم با بررسی باورام مشکلمو پیداکنم،وگرنه خدامیدونه اگه میخواستم دوباره افسارمو به این دکتر و اون دکتر بدم چقدر ایمان منو ضعیف تر میکردن و چقدر ترسو نگرانی بیشتری به دلم مینداختن

دیگه رهاکردم،و گفتم من نمیدونم دقیقا به چه دلیل بود که این مشکلو پیداکرد،ولی میدونم که مشکل از مشرک بودن خودم بود،که فکر میکردم که حالا این دفه ازلحاظ مالی شرایط خوبی داریم،بذار اندفه بادکتر پیش بریم….!

وای خدای من یک اعتراف بزرگی بود برای من جلوی دوستانم تابرام تجربه بشه که یکباره دیگه نخوام به خدا شرک بورزم

تا یکباره دیگه فکر نکنم پولو دکترو دوا درمون کاره خدارو برام انجام میده

تایکباره دیگه به خودم بفهمونم که دکترا نتونستن کاری برای بچم انجام بدن و درآخر تصمیم گرفتند که بارداریم رو ختم بدن،چون دیگه کار ازکار گذشته بود و گفتن که این نمیتونه زنده بمونه

خلاصه اینکه این بود یکی از تجربه های من درزندگیم که با دوتا دیدگاه متفاوت دوتا نتیجه ی کاملا متفاوت هم گرفتم.

بارداری اولم با نداشتن شرایط پولی خوب،اما داشتن ایمانی سرشار از امید و توکل باعث شد یک فرزندی سالم و زیبا و تندرست به دنیابیارم،بدون یک ریال پول که خرج دواوو دکتر کنم

وبارداری دومم باداشتن شرایط مالی خیلی خوبی اما نداشتن ایمان کافی به خداوند و روی یک دکتر حساب باز کردن باعث شد بارداری ناموفقی رو تجربه کنم

تازه کلی هم افتخاار میکردم وهمه جا جار میزدم که خدارووششکر شرایط مالیمون خوبه و تحت نظر دکتر رفتم(و به اصطلاح بر زبونم هم کلمه ی خداروشکر جاری بود!)

الان که این کامنت رو نوشتم یک حس سبکی دارم،ازینکه فهمیدم مشکل ازخودمه ازینکه تونستم به مشرک بودن خودم اعتراف کنم،ازینکه فهمیدم مشکل ازایمان خودم بود،نه بی رحمی خدا،نه اینکه خدابخواد بی دلیل به من ظلم کنه

خدا رحمانه،خدا رحیمه،خدا هرلحظه به بندش لطف میکنه،خداهرلحظه بندش رو بیدارمیکنه،اون ماهستیم که بخودمون ظلم میکنیم نه اون خدایی که همیشه وهمه جا لطفش رو شامل حال تمومی بنده هاش کرده و بی منت بر سر تمومی بنده ها رزق بی حساب سرازیر میکنه

خدایاشکرت راضی ام به رضای تو و ان شالله منو و همه ی دوستان رو به راه راست راه کسانی که به اونها نعمت داده و نه کسانی که غضب کرده هدایت کنه

هرکجاهستید شادوپیروز باشید