آیا خداوند مانند یک مادر مهربان عمل می کند؟

قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَىٰ نَفْسِی ۖ وَإِنِ اهْتَدَیْتُ فَبِمَا یُوحِی إِلَیَّ رَبِّی ۚ إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ

بگو: «اگر گمراه شوم، تنها بر خود گمراه شده‌ام، و اگر هدایت شوم، همان چیزی است که پروردگارم به من وحی می‌کند، همانا او شنوا و نزدیک است»

سلام استاد عزیزم

استاد این روز ها افتادم به جون خودم که عمیق خودم و شخم بزنم و بفهمم دردم چیه ؟!!

میخوام از یافته ها و کشفیاتم در مورد خودم بگم که خودشناسی و حقیقت من رو آزاد میکنه .

اول تشکر می‌کنم از تک تک فایل هاتون چون همشون دارن اصل و فریاد میزنن و همشون بینظیر هستن

راستی دخترم چند روز پیش گفت مامان فلوریدا طوفان شده ، استاد الان در چه حاله ؟

خنده ام گرفت که پیگیر احوال شما بود !!!

گفتم استاد خدا مراقبشه خیالت راحت .

امروز که اشاره کردین یادش افتادم .

قطعا که همه ما ایرانی ها در یک برهه از زندگیمون خدا رو مادری دلسوز میدونستیم و خب چوبش هم خوردیم

من میخوام از خودشناسی ام و رابطه اش با کسب و کار بنویسم

من آدم باهوشی هستم و خیلی سریع موضوعات جدید و یاد میگیرم و خیلی سریع هم رهاش می‌کنم میرم سراغ یه موضوع جدید

متوجه شدم این یک الگوی شخصیتی که آدم های شبیه من دارند

این الگو حالا چیه ؟

آدم هایی با توانایی یادگیری بالا که با کمترین تلاش موضوعات جدید رو در مقطع سطحی یاد میگیرن و چون سرعت یادگیری دارند به قسمت یادگیری عمیق که میرسن چون شرایط براشون سخت میشه بنابراین یادگیری و رها می‌کنن .

کسایی که همش از این شاخه به اون شاخه می‌رن و هیچوقت نتیجه مطلوب و نمیگیرن و شاکی هستن که من کار و بلدم چرا پس انگیزه ندارم برای ادامه ؟؟؟!!!

این نوع شخصیت از قسمت یادگیری عمیق که تلاش بیشتری می‌خواد فراری هستن

چون مغزشون عادت داره بدون تلاش ، یاد بگیره

به محض ورود به قسمت تلاش کردن ، مغز پروژه رو متوقف میکنه و به همون اطلاعات سطحی اکتفا میکنه

خب طبق قانون کسایی که مهارت ندارند به طبع از دور خارج میشن و همیشه سرگردان از این شاخه به اون شاخه در رفت و آمد هستن و هزاران بهانه دارند برای موفق نشدن

حالا این الگو رو وقتی میاریم تو کسب و کار متوجه میشیم چرا رشد نمیکنن چون اصلا مهارت ندارند و تو باد باهوش بودن خوابیدن و هیچ تلاشی نمیکنن و توقع رشد مالی دارند

من از خودم پرسیدم چرا تو یوگا من موندگار شدم ؟؟

چون اصلا جنبه مالیش برام مهم نبود واسه همین مهارتم رو افزایش نمیدادم در واقع من تو همون سطح مقدماتی حال میکردم و اصلا به جنبه رشد و کسب و کار بهش نگاه نکردم واسه همین نیازی به تلاش برای رشد هم آزارم نداده بود که رهاش کنم

اما بقیه کارها ، با اشتیاق شروع میکردم خیلی با سرعت کار و یاد میگرفتم ( مراحل مقدماتی ) اما زمانیکه به قسمت تلاش و رشد میرسید ، رهاش میکردم و میرفتم سراغ یه کار دیگه و اکثرا توجیه ام این بود که من این کار و یاد گرفتم و به درد نمیخوره

وقتی خودم و بررسی کردم دیدم من تو هیچ کاری مهارت ندارم و همه کارها رو در حد خیلی سطحی میدونم و روبرو شدن با این قسمت اولش برام سخت بود اما گفتم باید قبول کنم و مسیولیت شو بپذیرم تا بتونم تغییرش بدم

داستان هم از اونجا شروع شد که من هربار به کار مورد علاقه ام فکر میکردم سریع یه بهونه میاوردم که انجامش ندم و میگفتم حالا وقتش نیست

با خودم خلوت کردم و گفتم بیا بشین ببینم دردت چیه ؟

چرا ازش فرار میکنی آخه ؟؟

متوجه شدم چون مهارت ندارم میترسم انجامش بدم

با اینکه عاشقش هستم اما به شدت ازش فراری هستم

بعد که موضوع مهارت کسب کردن پیش اومد ، پی به عمق فاجعه بردم ……

خداروشکر الان دارم انجامش میدم و مدام دست خودم و میگیرم و میگم بشین و انجامش بده

آخه مثل بچه کلاس اول که سخته براش مشق نوشتن برای منم سخته تمرین کردن و مهارت کسب کردن

اما باید انجامش بدم اگه میخوام رشد کنم

اگه میخوام ظرفم بزرگ بشه باید انجامش بدم

از اهرم رنج و لذت دارم استفاده می‌کنم تا برای مغز جان، لذت مهارت کسب کردن بیشتر از رنج توهم باهوشی باشه

خلاصه که استاد برام دعا کنید البته نه از دعاهایی که برای افرادی میکنید که امیدی بهشون نیست ها

استاد عزیزم با فرکانس قلبم دوستتون دارم و سپاسگزارتونم