آیا خداوند مانند یک مادر مهربان عمل می کند؟

به نام الله یکتا

من امروز نشستم و نوشتم و صفحه ها پر شد از شرکهایی که در وجودم غوطه وره و متعجب بودم که اگر من اینم پس توحید کجاست،منی که فکر میکردم توحیدیم،از حرفهای استاد فهمیدم که از هر چی بترسم یعنی من شرک دارم به خدا،چون قدرت رو به اون عامل بیرونی دادم و اون در ذهن من قوی‌تر از خداست مثل

رفتن در دل تاریکی شب در کوه و بیابون،با وجود اینکه چند بار تنهایی رفتم و این کار رو انجام دادم اما هر بار میخوام دوباره انجامش بدم کل بدنم از ترس میلرزه،و فهمیدم که این ترس از شرک میاد و من قدرت رو به تاریکی و حیوانات و …دادم در صورتی که توحید میگه برگی بدون اذن خدا از درخت نمیافته و اگر میترسی یعنی ایمان نداری

ترس از حرف مردم که هر چی بیشتر روش کار میکنم ریشه اش رو بیشتر میبینم،یعنی اولش که آدم میشنوه میگه من حرف مردم برام مهم نیست اما هر چقدر که روش کار میکنی که واقعا برات مهم نباشه میبینی که ریشه هاش تا عمق وجودم رفته و خیلی خیلی جای کار داره

ترس از کمبودها از کمبود پول و ثروت

ترس از ارتباط گرفتن،ترس از حیوانات،ترس از پلیسی که جلوت رو گرفته تا ترس از مالیات،ترس از جای مغازه ای که داخلشی و شرک داری که نه باید برم جای بهتر تا مشتری بیشتری بیاد و قدرت رو دادیم به مکان و نه به خدا

ترس از خانواده و باج دادن به زن و بچه و خواهر و فلان و …

من قدرت رو حتی به تبلیغاتی که خودم انجام میدم دادم اما به خداوندم نه،من اونقدری که روی عوامل بیرونی حساب میکنم روی خدای خودم حساب نکردم،حتی اینکه تلاش می‌کنیم بهترین کیفیت رو به مشتری ارائه بدیم و یا تخفیف بدیم تا اون رو راضی نگه داریم هم شرکه،چون دارم میچسبم بهش که هر جوری شده از من راضی باشه که دوباره از من خرید بکنه چون خدا که زورش نمیرسه به من رزق بده

هر چقدر بیشتر دارم مینویسم بیشتر خجالت زده ام از خدا و بیشتر میفهمم که چرا اینقدر بدبختم

چرا اونجوری که میخوام پیشرفتی در درامد نیست و با وجود نداشتن وام و قرض چرا من دارم درجا میزنم و نتایج مالی خیلی آهسته و یواش میاد،وجود من پر از شرکهایی است که رخنه کرده و فقط توکل به خداوند و ادامه دادن و صبر میتونه اونها رو کمتر کنه،خیلی کار دارم خیلی

قدرت رو به دکور شیک مغازه میدیم اما به خدا نه،قدرت رو پر بودم مغازه از جنس میدیم اما به خدا نه،قدرت رو به پول میدیم و میگیم پول پول میاره اما به خدا نه،یعنی همه چی در ذهن ما قدرت داره غیر خدا،این هست حال و روز اکثر ما که اینقدر بدبختیم،یادمه یه روزهایی که تصمیم گرفتم وام و چک هام رو تموم کنم و دیگه دنبالش نباشم با وجود اینکه مغازه تقریبا خالی شده بود اما مشتری میومد و به صورت عجیبی من دخلی که میزدم چندین برابر روزهایی بود که 10 برابر اون موقع جنس داشتم و من فقط متعجب میگفتم من مگه چی فروختم که این همه دخل زدم و روزهایی بود که مغازه پر از جنس بود اما فروش صفر،چرا؟؟؟

چون در روزهای نداری من بواسطه چیزی که نداشتم امیدی هم نداشتم و فقط به خدا توکل کرده بودم و اون برام میفروخت و روزهایی که جنس داشتم،روی جنس مغازه حساب میکردم و اون جنس ها میموند و اصلا کسی نمیومد که نگاه کنه چه برسه که بخره

خوشحالم که دلیل بدبختی هام رو فهمیدم و حتی متوجه شدم که اینکه روی خودم،روی تجربه ام و روی توانایی های خودمم حساب کنم شرکه چه برسه به بقیه

یه سری کارها هم انجام دادم چون فهمیدم ایمان به عمل کردنه و نه حرف زدن،دسته چکم رو پاره کردم،هیچ وامی ندارم،ضامن هیچکس نیستم حتی چند روز پیش برادرم گفت بیا فلان صندوق ضامن بشو و من گفتم نمیشم و خیلی بهش برخورد اما من به خداوندم پناه بردم

تلاش میکنم اگر از چیزی ترسیدم در لحظه انجامش بدم،با این حال هر نعمتی هست از خداست و هر شر و بدی و کمبودی هست از منه

ما رمیت اذ رمیت لکن الله رمی

به خدا پناه میبرم از شر خودم به خودم

به خدا پناه میبرم از من من کردنهام و طغیانگریم و غرورم

به خدا پناه میبرم از شرکهایی که سراسر وجودم رو گرفته و از الله میخوام که منو ببخشه و به راه راست هدایت کنه و من پر کنه از ایمانی که عمل بیاورد

خدایا شکرت بابت اینه همه نور هدایت و رحمت و سلامتی

شکر

به نام الله یکتا

چقدر زیبا و ظریف اشاره کردی به بخشش،پرده ای از جلوی چشمام برداشته شد و قلبم درکش کرد…

بخششی که این همه در قرآن اومده نه برای کمک کردن به دیگران بلکه فقط برای کمک و رشد خودمونه،الله اکبر

چقدر این نگاه زیباست و دقیقا درسته،بخاطر همینم هست که الله در تمام سوره از انفاق صحبت میکنه

پناه میبرم به الله یکتا و از خداوندم تمام نعمت های الهی رو طلب میکنم و محتاج هر خیری هستم که از رب العالمین به من برسه،ممنونم از شما بابت این کامنت فوق العاده و هزاران بار شکرت ای الله یکتا