رمز شهرت آلبرت انیشتین - صفحه 7 (به ترتیب امتیاز)

part 2

درس چهارم: تخیل

یه جمله ی خیلی معروفی داره آلبرت انیشتین میگه تخیل مهم تر از دانش است. شما با دانش از a به b میرسید ولی با تخیل از a به همه چیز میرسید. این آدم بسیار بسیار قوه ی تخیل بالایی داشته. اصلا “نسبیت” رو با قوه ی تخیلش تونسته به دست بیاره. اون خودش رو تصور کرده در یک فوتونی از نور که از خورشید داره به سمت زمین حرکت میکنه و دیده که چه اتفاقی ممکنه برای این فوتون بیفته و اون وقت بوده که تونسته معنای دقیق جاذبه رو و انحنای فضا زمان رو درک کنه.

تخیل مهم تر از دانش است. دوستان اگر میخواید تو زندگیتون موفق بشید باید زمانی رو بذارید برای تخیل کردن آرزوهاتون، برای تجسم کردن روزهایی که به هدفتون رسیدید، برای تخیل کردن زمان هایی که همه چیز روبراهه، همه ی اتفاقات خوب داره براتون میفته و اون لحظات رو ببینید و اونقدر خوب تخیل کنید تا برای شما واقعی بشه.

هرآنچه که در زندگیم به دست آوردم از این ویلای زیبا گرفته تا تمام موفقیت هایی که کسب کردم و درآمدهایی که به دست آوردم و پیشرفت هایی که کردم به لطف خدای مهربان دلیلش این بوده که زمان هایی رو گذاشتم برای دیدن روزهای زیبای خودم در آینده. هرچی رو که به دست آوردم قبلا انقدر تخیلش کردم که برای من واقعی شد. انقدر تجسمش کردم که احساس کردم که دارمش. دیگه بهش نیازی ندارم اصلا.

خیلیا تخیل نمیکنن. خیلیا این کار رو بیهوده میدونن. خیلیا اینو وقت تلف کردن میدونن، خیلیا اینو خیالبافی بیهوده و محض میدونن. اما اگر که به زندگی خودت نگاه کنی، به چیزهایی که داری تو زندگیت، به اون خونه، به اون ماشین، به اون موبایل، به اون همسر، به اون دانشگاه، یا هرشغلی که داری، متوجه میشی که قبل از اینکه به دستش بیاری مدت ها تو ذهنت بهش فکر میکردی و می ساختیش و الان به دستش آوردی. به این میگن قدرت تخیل، قدرت تجسم. دوستان من نمیگم صبح تا شب بشینید توی خونتون و فقط تخیل کنید، نه. اما میگم برای این موضوع وقت بذارید.

چیو باید تخیل کنیم؟ لحظه ی رسیدن به هدفمون رو باید تجسم کنیم و تخیل کنیم. وقتی که میخوای به هدفت برسی باید اون لحظه ای که به هدفت میرسی رو ببینی توی چشم دلت و احساسش کنی. اون وقته که بهش میرسی. به اینکه چطور بهش میرسی فکر نکن، مسیر رو تخیل نکن. مسیر رسیدن به اهدافت رو تجسم نکن. فقط نقطه ای که به قله رسیدی رو تجسم کن. به این فکر نکن که از چه مسیری باید بری تا به هدفت برسی؟ مسیر رو بذار دست خداوند. اما رسیدن به هدفت رو، رفتن به اون دانشگاه خاص رو، داشتن اون بیزینس خیلی فوق العاده رو، داشتن اون همسر بی نظیر رو، داشتن اون خونه ی عالی رو، داشتن اون کارخونه ی خیلی فوق العاده رو، اون رو در ذهنت تجسم کن. یعنی تجسم کن که اونو داری، براش وقت بذار. یک تجسم هدفمند، یه تجسمی که فرکانس های ما رو به سمت هدفمون هدایت کنه.

بسیار قدرتمنده و آلبرت انیشتین خیلی خیلی خوب این کار رو میکرده. زمان های زیادی رو در طول روز میذاشته برای تجسم کردن، برای تخیل کردن و خودش اعتقاد داره تخیل مهم تر از دانش است، از علم مهم تره و این خبر خیلی خوبیه برای شما که این قدرت رو دارید. اما خیلی ها انقدر از این قدرت استفاده نکردن که دیگه زنگ زده، دیگه کار نمیکنه. خیلیا نمی تونن تجسم کنن، بسکه نیمکره ی سمت راستشون رو ضعیف کردن، باهاش کار نکردن ضعیف شده و نیمکره ی سمت چپشون که جایگاه منطق و استدلاله قویه. اگر میخوای موفق باشی باید این دوتا نیمکره باهم قوی باشه. یعنی قوه ی استدلال و منطق به همراه تخیل و تجسم باید باهم رشد کنه مثل آلبرت انیشتین و این رمز پیروزی انیشتین بود. رمز موفقیت آلبرت انیشتین بود.

مورد بعدی که آلبرت انیشتین خیلی خیلی ازش یاد میکرد این بود که میگفت کسی که اشتباهی نکرده تا حالا هیچ موفقیتی کسب نکرده. کسی که اشتباهی نکرده تا حالا هیچ کاری رو انجام نداده. دوستان از اشتباه کردن نترسید. اشتباه، جزئی از روند تکامل بشره، جزئی از روند تکامل این جهانه. جهانم به همین شکل تونسته رشد کنه. هرچیزی که به وجود اومده به همین شکل با تجربه ی اشتباهات به وجود اومده. کی ما کار درست انجام میدیم؟ کی ما تصمیم درست میگیریم؟ موقعی که باتجربه باشیم. افرادی که تجربه ی بالایی دارن تصمیمات درستی می گیرن. کی ما تجربه ی بالایی کسب می کنیم؟ موقعی که اشتباه کنیم. وقتی که اشتباه می کنیم داریم تجربه کسب می کنیم و وقتی که داریم تجربه کسب می کنیم تصمیمات درست می گیریم. این یک قانونه.

من به شخصه توی زندگیم خیلی خیلی زیاد اشتباه کردم، توی کسب و کارم، توی زندگیم، خیلی خیلی زیاد. از کودکی و نوجوانی و جوانی و بزرگسالی مدام اشتباه کردم و هنوزم اشتباه میکنم. اما اشتباهات من دلیل بر این نمیشه که دیگه پیشرفت نکنم. اشتباهات من به من کمک میکنن که راه درست رو پیدا کنم.

خیلی موقع ها میشه ایده هایی به ذهن من میرسه و به سمتشون حرکت میکنم فقط به این خاطر که باور دارم که اگر هم نتیجه نگرفتم تجربه ی اون نتیجه نگرفتن به من کمک میکنه که تو مرحله ی بعد نتیجه بگیرم. اونایی که تو دفتر و شرکت من کار میکنن این اخلاق منو خوب میدونن. بسیار اعتقاد دارم که انسان باید حرکت کنه. حتی اگر اشتباه کرد باید حرکت کنه اشکال نداره از اشتباهاتمون تجربه کسب میکنیم و پیشرفت میکنیم.

تو زندگیت حرکت کن انقدر درگیر اشتباهاتت نباش. اشتباهاتت برات خیلی خوبن. همه ی افراد موفق اشتباه کردن. مگه کسی هست بگه من اشتباه نکردم؟ هرکسی بیشتر اشتباه کرده تجربه ی بیشتری داره. کسایی که اشتباه کمتری دارن پیشرفت های کمتری رو هم به دست آوردن.

شما برید نگاه کنید داستان ناسا رو، داستان پیشرفت ناسا. داستان رساندن انسان به کره ی ماه و برگردوندنش رو ببینید. چقدر اشتباه داخل این داستان بود؟ پروژه های مختلفی رو ناسا شروع کرد برای اینکه انسان رو به کره ی ماه ببره و برگردونه. اول پروژه ی “مرکوری” بود، برای اینکه از جو بتونه خارج بشه. پروژه های خیلی زیادی رو گذروند و ضربه های زیادی هم خورد. شاید خنده دار باشه براتون، اونا برای اینکه اکسیژن رو توی مخزن برای فضانوردان آماده کنن اومدن اکسیژن خالص رو نگه داشتن برای اینکه فضانوردان اکسیژن داشته باشن! و یک اشتباه بسیار بسیار بچه گانه کردن و اون هم این بود که نمیدونستن اکسیژن خالص بسیار اشتعال زاست و با کوچکترین جرقه ای منفجر میشه و این اتفاق افتاد و بهترین فضانوردهای آمریکا در اون پروژه از بین رفتن! (در یکی از پروژه های آپولو) اما این دلیل نشد که اونا ناامید بشن و ادامه ندن. اونا از اون تجربه درس گرفتن و بالاخره انسان رو به کره ی ماه بردن و برگردوندن. این داستان موفقیت بشره، این داستان پیشرفت بشره.

حرکت کن ولو اشتباه. نخواه که نگاه کنی به در و دیوار بگی یه کیسه پول از اون بالا بیاد. حرکت کن. توی زندگیم دلیل اینکه تونستم بدعت گذار یه سری روش های نوین یادگیری و آموزش باشم توی حوزه های مختلف به خاطر این بوده ه من اومدم روش های مختلفی رو تست کردم. خیلیاش اشتباه دراومد، خیلیاش نتیجه نداد، خیلی از کارایی که من انجام دادم توی مطالعاتم و تحقیقاتی که انجام دادم نتیجه نداد. اما به یک الگو رسیدم توی بحث یادگیری و آموزش که به من کمک کرد خیلی خیلی تو کارم پیشرفت کنم. خیلیا نمیخوان این کارار رو انجام بدن، نمیخوان این اشتباهات رو بکنن، نمیخوان حرکت کنن که اشتباه کنن. می ترسن از اشتباه کردن و به همین دلیل به هیچ جایی نمیرسن. پس حرکت کن، اشتباه کن، از اشتباهاتت تجربه کسب کن، از تجربه ت استفاده کن و موفق شو. این قانون جهان هستیه.

دوست دارم برید مطالعه کنید در مورد کشتی ها، در مورد هواپیماها، در مورد قطارها، در مورد پیشرفت های بشر. اگر کشتی ها به این شکلی که امروز می بینید هستند به این دلیله که در گذشته کشتی هایی ساخته شد که به خاطر اشتباهات انسانی غرق شدن و با هربار غرق شدن یک کشتی انسان ها فهمیدن که کشتی های بعدی رو باید چطور بسازن و اون اشتباه رو جبران کردن.

تایتانیک برای چی غرق شد؟ اشتباه به این سادگی: تایتانیک رو وقتی ساختن اون کسی که طرح تایتانیک رو داد اومد تایتانیک رو به قسمت های مختلفی تقسیم بندی کرد و برنامه اش این بود که حتی اگر قسمتی از کشتی سوراخ بشه از اونجایی که جداسازی انجام شده آب به قسمت های دیگه نمیاد، فقط همون مخزن پر میشه. به همین دلیل خیلی راحت میتونن آب مخزن رو خالی کنن و جلوی سوراخ رو بگیرن و حتی اگر کل اون مخزن هم پر بمونه باز هم چون بقیه ی قسمت های کشتی فضای خالیه کشتی غرق نمیشه و این ایده ی خیلی خوبی بود و این از تجربیات گذشته ش بود. اما چیزی که حواسش نبود این بود که اون اومد دیواره های مخزن ها رو تا آخر پر نکرد و نچسبوند به سقف و یه قسمتی رو برای اینکه هوا عبور کنه نگه داشت. با این فکر که اگر آب وارد کشتی بشه ما میتونیم با موتورها آب رو خارج کنیم از کشتی و این وقت رو داریم تا قبل از اینکه آب به سقف برسه و وارد قسمت های دیگه ی کشتی بشه آب رو تخلیه کنیم. اما در اتفاقی که افتاد در تایتانیک این بود که چندین مخزن و چندین قسمت با همدیگه برش خورد از زیر و این کوه یخ در واقع زیر کشتی رو شکاف داد و این باعث شد که آب به سرعت وارد کشتی بشه و از حفره ای به حفره ی دیگه حرکت کنه و باعث شد کشتی از وسط به 2 نیم تقسیم بشه و متلاشی بشه.

اشتباه دیگه ای که تو تایتانیک انجام دادن این بود که به تعداد مسافران کشتی Life Board یا قایق نجات نداشتن. یعنی فکر میکردن که هیچ وقت نیاز نخواهد شد که تمام نفرات بخوان از کشتی خارج بشن. به همین دلیل خیلی از افراد توی آب غرق شدن و از اون سال به بعد کشتی هایی که ساخته شد به تعداد نفرات کشتی قایق نجات داشت. این اشتباهات بشر بوده و این پیشرفت ها رو حاصل کرده. پس حرکت کن، پس قدم بردار، ایده هاتو عملی کن، اگر اشتباه بود تجربه کسب میکنی. از همون تجربه ها موفقیت و ثروت و سلامتی به دست خواهد اومد.

نکته ی بعدی و درس بعدی که میتونیم از آلبرت انیشتین بگیریم این جمله ی معروفشه که “من هیچ وقت به آینده فکر نمیکنم، اون خودش میاد.” خیلی خیلی خوبه که نگران آینده نباشیم. خیلی خیلی خوبه که تمام تمرکزمون رو بر زمان حال بذاریم و امروزمون رو خوب زندگی کنیم وامروزمون رو عالی زندگی کنیم و امروزمون رو با قدرت زندگی کنیم و تمام انرژی و توانمون رو بذاریم برای امروز و مطمئن باشیم که آینده خوب خواهد بود. نگران آینده بودن کاری برای ما انجام نمیده. ما نیاز داریم که آینده رو به شکل دلخواهمون تجسم کنیم که فرکانسشو بفرستیم، اما نیاز نداریم که نگرانش باشیم.

دوستان یک اصلی هست برای موفقیت و اونم اینه که به هیچ عنوان نگران مشکلاتی که ممکنه در آینده به وجود بیاد نباش مگراینکه امروز براش راه حلی داشته باشی. خیلی از افراد کاری رو شروع نمیکنن بخاطر اینکه میگن نمیدونم در آینده چه مشکلی ممکنه به وجود بیاد برای این کار پس ولش کن. من تو زندگیم یاد گرفتم که نگران آینده نباشم و حرکت کنم و ایمان دارم و ازت میخوام که ایمان داشته باشی که اگر در آینده مشکلی به وجود بیاد برای کسب و کارت، برای خودت، برای مسیری که داری حرکت میکنی، جواب اون مشکل هم در همون مشکل خواهد بود. ” إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً ” “مطمئن باش که با هر سختی آسانیست.” این قانون جهان هستیه. این قانون حرکته.

دوستان نگران آینده نباشید. حرکت کنید. اگر موضوعی هست که الان میتونی بهش فکر کنی و یک مشکلی که ممکنه درآینده به وجود بیاد الان میتونی حلش کنی، میتونی یک تصمیمی اتخاذ کنی، یک ایده ای بدی که به اون مشکل برنخوری که خیلی عالیه، این کار رو انجام بده. اما اگر نه خودتم نمیدونی که چه مشکلی ممکنه پیش بیاد و نگرانشی، این نگرانی کاملا بیهوده هست، حرکت کن. 99% از مشکلاتی که ما فکر میکنیم درآینده به وجود میاد هرگز به وجود نمیاد مگر اینکه ما خیلی زیاد بهشون فکر کنیم و بهشون انرژی بدیم و به وجودشون بیاریم وگرنه به وجود نمیاد. اگر 1% به وجود اومد، راه حلش هم همونجاس، در درون خودش، نزدیک خودشه، فقط کافیه بهش نگاه کنیم، فقط کافیه که حواسمون جمع باشه و تمرکز داشته باشیم و بعد جواب به ما داده میشه.