به جای کوچک کردن خواسته ات، باورت را بزرگتر کن - صفحه 95 (به ترتیب امتیاز)

با سلام به شما دوستان و هم فرکانسی های عزیزم

من هم مثل خیلی از شما با این حرف و نظرات که نه نمیشه، رو به رو بودم و همین الانم هستم

تو خونواده ما مخصوصا پدری پسرا و دخترامون اصلا اهل درس و اینجور مسائل نبودن و نیستن. رو این حساب سال 87-88 که من پشت کنکور بودم یکی از عموهام می گفت، نه اصلا جاویدا برا درس خوندن زاده نشدن و نمی تونن، حالا بچه ها خودش اهل درس خوندن نبودن، بقیم عموهام که خب همینجوری بودن، ولی این بنده خدا علنا اسم منو اوورد پیش داداشم که ن حمیدم نمیتونه. خلاصه با اینکه منم زیاد تلاش نکردم، وارد دانشگاه دولتی شدم، کارشناسیو گرفتم، ارشد رو گرفتم و فامیلم انگا هنو باور نداشتن، الانم که ترم یک دکتری هستم. جالب اینکه الان تقریبا یک ماهه که دوباره دارم سایتو دنبال می کنم و رو باورام کار می کنم، ساده ترین دوران رو تو فصل امتحانات گذروندم. با این باور که تو همیشه بهترین بودی، نمراتت زیر 17 نبوده. و شاید باور نکنین من کلا نیم ساعت واس امتحانات اونم تو دانشکده قبل برگزاری امتحان خوندم، با این باور که من معلوماتم بالا بوده، همونطور که با 20 روز خوندم رتبه 2 دکتری شدم، الانم می تونم با کمترین وقت، بهترین نمره رو بگیرم که بازم همینجوری شد نمره اولین امتحانم 17 شد (:

جالب تر ا اون اینه که من می خوام انصراف بدم از تحصیل. چون دیدم این رشته منو به آرزوهام نمیرسونه و پرو بالم رو برا پرواز و رسیدن به اون موقعیت هایی که حتی تو مخیله خونواده خودمم نمیگنجه، بسته. جالبه حتی خونواده خودم با اینکه پیشرفت من و رسیدن به این نقطه رو از نزدیک دیدن بازم بهم شک دارن و سعی می کنن منو از تصمیمم منصرف کنن. اما نمیدونن من و ی عالمه از دوستانم تو این سایت هستن که دارن به فراتر از چیزی که عرف جامعس فکر می کنن و باوراشون رو می سازن و بهش میرسن.