«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه

قسمت سوم بررسی ریشه توبه “ت-و-ب”

34.نحل 119:

ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذِینَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهَالَهٍ ثُمَّ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ وَأَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّکَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۱۱۹﴾

باز همانا پروردگار تو برای کسانی که کردند کار بد را به نادانی، سپس توبه کردند پس از آن و به کار شایسته پرداختند، همانا پروردگار تو پس از این البته آمرزنده مهربان است (119)

35.مریم 60:

وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِدْرِیسَ إِنَّهُ کَانَ صِدِّیقًا نَبِیًّا ﴿۵۶﴾

و یاد کن در این کتاب ادریس را، همانا او بود بس راستگو پیامبری (56)

وَرَفَعْنَاهُ مَکَانًا عَلِیًّا ﴿۵۷﴾

و بالا بردیم او را به مقامی والا (57)

أُولَئِکَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ مِنْ ذُرِّیَّهِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِنْ ذُرِّیَّهِ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْرَائِیلَ وَمِمَّنْ هَدَیْنَا وَاجْتَبَیْنَا إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُ الرَّحْمَنِ خَرُّوا سُجَّدًا وَبُکِیًّا ﴿۵۸﴾

آنان کسانی اند که نعمت داد الله بر ایشان، از پیامبران؛ از اولاد آدم و از کسانی که سوار کردیم با نوح در کشتی و از اولاد ابراهیم و اسرائیل و از جمله کسانی که هدایت نمودیم ایشان را و برگزیدیم؛ چون خوانده می شد بر ایشان آیات خدای مهر گستر، به زمین می افتاند سجده کنان و گریان (58)

فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاهَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا ﴿۵۹﴾

آنگاه جایگزین شدند پس از ایشان جانشینانی که ضایع کردند نماز را و پیروی کردند شهوت ها را، پس به زودی رو به رو شوند با کیفر گمراهی (59)

إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّهَ وَلَا یُظْلَمُونَ شَیْئًا ﴿۶۰﴾

مگر کسی که توبه کرده و ایمان آورده و کرده باشد کاری شایسته، که آنان وارد می شوند در بهشت و هیچ ستمی نبینند (60)

36.طه 82:

یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ قَدْ أَنْجَیْنَاکُمْ مِنْ عَدُوِّکُمْ وَوَاعَدْنَاکُمْ جَانِبَ الطُّورِ الْأَیْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى ﴿۸۰﴾

ای بنی اسرائیل، البته نجات دادیم شما را از دشمن تان، و وعده نهادیم با شما در طرف راست کوده طور، و نازل کردیم بر شما ترنجبین و بلدرچین را (80)

کُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِیهِ فَیَحِلَّ عَلَیْکُمْ غَضَبِی وَمَنْ یَحْلِلْ عَلَیْهِ غَضَبِی فَقَدْ هَوَى ﴿۸۱﴾

گفتیم: بخورید از پاکیزه های آنچه روزی دادیم شما را، و زیاده روی نکنید در آن که فرود خواهد آمد بر شما خشم من؛ و کسی که فرود آید بر وی خشم من، پس قطعا هلا شده است (81)

وَإِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَى ﴿۸۲﴾

و همانا من قطعا بس آمرزنده آن کس هستم که توبه کند و ایمان آورد و کند کار شایسته، سپس در راه راست بماند (82)

37.طه 122:

وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَهِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَى ﴿۱۱۶﴾

و یاد کن آنگاه که گفتیم به فرشتگان: که سجده کنید برای آدم؛ پس به سجده افتادند، جز ابلیس که سر باز زد (116)

فَقُلْنَا یَا آدَمُ إِنَّ هَذَا عَدُوٌّ لَکَ وَلِزَوْجِکَ فَلَا یُخْرِجَنَّکُمَا مِنَ الْجَنَّهِ فَتَشْقَى ﴿۱۱۷﴾

آنگاه گفتیم: آی آدم، همانا این دشمن است برای تو و همسرت؛ پس زنهار بیرون نکند شما را از بهشت که در رنج افتی (117)

إِنَّ لَکَ أَلَّا تَجُوعَ فِیهَا وَلَا تَعْرَى ﴿۱۱۸﴾

همانا برای توست اینکه نه گرسنه شوی در آن و نه برهنه مانی (118)

وَأَنَّکَ لَا تَظْمَأُ فِیهَا وَلَا تَضْحَى ﴿۱۱۹﴾

و اینکه تو تشنه نمی شوی در آن و نه در گرمی آفتاب بمانی (119)

فَوَسْوَسَ إِلَیْهِ الشَّیْطَانُ قَالَ یَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّکَ عَلَى شَجَرَهِ الْخُلْدِ وَمُلْکٍ لَا یَبْلَى ﴿۱۲۰﴾

ولی وسوسه کرد در دل او شیطان، گفت: ای آدم، آیا رهنمون شوم تو را بر درختی جاودانه و پادشاهی ای که کهنه نمی شود و فنا نمی پذیرد؟ (120)

فَأَکَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا یَخْصِفَانِ عَلَیْهِمَا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّهِ وَعَصَى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَى ﴿۱۲۱﴾

آنگاه خوردند آن دو از آن، و ظاهر شد برای هر دو شرمگاه ایشان و شروع کردند که بچسبانند بر خودشان از برگ های درخت بهشت؛ و نافرمانی کرد آدم پروردگار خود را و به بیراهه رفت (121)

ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَیْهِ وَهَدَى ﴿۱۲۲﴾

سپس برگزید او را پروردگارش و برگشت به رحمت بر او و هدایت کرد (122)

38.نور 5 و 10:

الزَّانِی لَا یَنْکِحُ إِلَّا زَانِیَهً أَوْ مُشْرِکَهً وَالزَّانِیَهُ لَا یَنْکِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَحُرِّمَ ذَلِکَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ ﴿۳﴾

مرد زنا کار ازدواج نمی کند جز با زن زنا کار یا مشرکه و زن زنا کار ازدواج نمی کند جز با مرد زنا کار یا مشرک؛ و حرام شده است این کار بر مومنان (3)

وَالَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَهِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَهً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَهً أَبَدًا وَأُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿۴﴾

و آنان که نسبت زنا می دهند به زنان پاکدامن سپس نیاورند چهار گواه را، پس بزنید ایشان را هشتاد تازیانه و قبول نکنید از آنان هیج گواهی را هیچ گاه؛ و آنان خودشان نافرمانند (4)

إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۵﴾

مگر کسانی که توبه کردند پس از آن و به اصلاح پردازند، که همانا الله آمرزنده مهربان است (5)

وَالَّذِینَ یَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَلَمْ یَکُنْ لَهُمْ شُهَدَاءُ إِلَّا أَنْفُسُهُمْ فَشَهَادَهُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِینَ ﴿۶﴾

و کسانی که نسبت زنا می دهند به زنان خود در حالی که نباشد برای آنان گواهانی جز خودشان، پس گواهی یکی از ایشان چهار بار شهادت به الله است به اینکه او خود قطعا از راستگویان است (6)

وَالْخَامِسَهُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَیْهِ إِنْ کَانَ مِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿۷﴾

و بار پنجم این است که لعنت الله بر وی اگر باشد از دروغگویان (7)

وَیَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿۸﴾

و دفع می کند از آن زن عذاب را اینکه گواهی بدهد چهار بار شهادت به الله که همانا شوهر او قطعا از دروغگویان است (8)

وَالْخَامِسَهَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَیْهَا إِنْ کَانَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿۹﴾

و بار پنجم بی گمان خشم الله بر او باد اگر باشد آن مرد از راستگویان (9)

وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَکِیمٌ ﴿۱۰﴾

و اگر نبود بخشایش الله بر شما و رحمت او و اینکه الله بس توبه پذیر سنجیده کار است، حتما عذاب می شدید (10)

39.نور 31:

بگو به مومنان: فرود آرند برخی از نگاه های خود را و نگه دارند شرمگاه های خود را، این پاکیزه تر است برای ایشان؛ همانا الله آگاه است به آنچه می کنند (30)

وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُیُوبِهِنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَهِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَلَا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿۳۱﴾

و بگو به زنان مومن: فرود آرند برخی از نگاه های خود را و نگه دارند شرمگاه های خود را و آشکار نکنند زینت های خود را مگر آنچه ظاهر است از آن و باید فرو اندازند روسری های خود را بر گریبان های خویش و آشکار نکنند زینت های خود را جز برای شوهران شان یا پدران خویش یا پدران شوهران شان یا پسران خود یا پسران شوهران خود یا برادران خود یا پسران برادران خود یا پسران خواهران خود یا زنان همکیش خود یا آنچه مالک شده دست های شان یا وابستگانی که نیاز جنسی ندارند از مردان، یا کودکانی که هنوز آگاه نشده اند بر امور جنسی زنان؛ و نزنند به زمین پاهای خود را تا معلوم شود آنچه پنهان می دارند از زینت های خود؛ و توبه کنید به سوی الله همگی ای مومنان، باشد که شما رستگار شوید (31)

40.فرقان 70 و 71:

وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا ﴿۶۳﴾

و بندگان خدیا مهر گستر آنانند که راه می روند بر زمین به فروتنی؛ و چون خطاب کنند ایشان را نادانان، گویند سخنی ملایم (63)

وَالَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِیَامًا ﴿۶۴﴾

و آنان که شب را می گذرانند برای پروردگار خود سجده کنان و قیام کنان (64)

وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا کَانَ غَرَامًا ﴿۶۵﴾

و آنان که می گویند: پروردگارا، بازدار از ما عذاب دوزخ را، همانا عذاب آن هست همیشگی (65)

إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿۶۶﴾

همانا آن بد قرارگاه و اقامتگاهی است (66)

وَالَّذِینَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَکَانَ بَیْنَ ذَلِکَ قَوَامًا ﴿۶۷﴾

و آنان که چون انفاق می کنند، اسراف نمی کنند و تنگ و سخت نمی گیرند در خرج کردن، و باشند میان آن دو به راه میانه (67)

وَالَّذِینَ لَا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلَا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا یَزْنُونَ وَمَنْ یَفْعَلْ ذَلِکَ یَلْقَ أَثَامًا ﴿۶۸﴾

و آنان که نمی خوانند با الله خدایی دیگر را، و نمی کشند آن نفسی را که حرام گردانیده کشتن او را الله جز به حق، و زنا نمی کنند؛ و هرکه بکند آن کار را، خواهد دید کیفر گناه را (68)

یُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَیَخْلُدْ فِیهِ مُهَانًا ﴿۶۹﴾

دو چندان شود برای او عذاب در روز رستاخیز، و جاودان می ماند در آن به خواری (69)

إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿۷۰﴾

مگر آنکه توبه کند و ایمان آوَرَد و انجام دهد کاری شایسته را؛ پس آنان هستند که تبدیل می کند الله بدی های شان را به نیکی، و هست الله آمرزنده مهربان (70)

وَمَنْ تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ یَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا ﴿۷۱﴾

و هرکه توبه کند و انجام دهد کار شایسته را، پس همانا وی باز می گردد به سوی الله بازگشتی پسندیده (71)

41.قصص 67:

وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ فَیَقُولُ أَیْنَ شُرَکَائِیَ الَّذِینَ کُنْتُمْ تَزْعُمُونَ ﴿۶۲﴾

و روزی که ندا می دهد آنان را و می گوید: کجایند آن شریکان من همانان که شما می پنداشتید؟ (62)

قَالَ الَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَؤُلَاءِ الَّذِینَ أَغْوَیْنَا أَغْوَیْنَاهُمْ کَمَا غَوَیْنَا تَبَرَّأْنَا إِلَیْکَ مَا کَانُوا إِیَّانَا یَعْبُدُونَ ﴿۶۳﴾

گویند کسانی که سزا گشت بر آنان فرمان عذاب: پروردگارا، اینان کسانی اند که گمراه کردیم، گمراه کردیم آنان را چنان که گمراه شدیم خود ما؛ بیزاری می جوییم از آنها به سوی تو؛ آنها ما را نمی پرستیدند بلکه هوای خود را می پرستیدند (63)

وَقِیلَ ادْعُوا شُرَکَاءَکُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ لَوْ أَنَّهُمْ کَانُوا یَهْتَدُونَ ﴿۶۴﴾

و گفته شود: بخوانید شریکان خود را؛ پس بخوانند آنان را، ولی پاسخ ندهند به آنها و میبینند عذاب را؛ و آرزو می کنند کاش آنان هدایت یافته بودند (64)

وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ فَیَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِینَ ﴿۶۵﴾

و روزی که ندا می دهد به آنان و می گوید: چه پاسخی دادید پیامبران را؟ (65)

فَعَمِیَتْ عَلَیْهِمُ الْأَنْبَاءُ یَوْمَئِذٍ فَهُمْ لَا یَتَسَاءَلُونَ ﴿۶۶﴾

پس پوشیده ماند بر آنان خبر ها در آن روز و ایشان از یکدیگر نخواهند پرسید (66)

فَأَمَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَى أَنْ یَکُونَ مِنَ الْمُفْلِحِینَ ﴿۶۷﴾

و اما کسی که توبه کند و ایمان آورد و انجام دهد کار نیکو را، پس امید است که باشد از رستگاران (67)

42.احزاب 24:

مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا ﴿۲۳﴾

از مومنان مردانی اند که صادقانه وفا کردند آنچه را پیمان بسته بودند با لله بر سر آن؛ و از ایشان کسانی هستند که به انجام رسانیدند پیشمان خویش را؛ و از آنان کسانی هستند که انتظار می کشند و تغییر ندادند پیمان خود را هیچ تغییری (23)

لِیَجْزِیَ اللَّهُ الصَّادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ وَیُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ إِنْ شَاءَ أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ کَانَ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿۲۴﴾

تا پاداش دهد الله راستگویان را به سبب راستی شان؛ و عذاب کند منافقان را اگر خواهد، یا به رحمت بازگردد به سوی ایشان؛ همانا الله هست آمرزنده مهربان (24)

43.احزاب 73:

لِیُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِکِینَ وَالْمُشْرِکَاتِ وَیَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿۷۳﴾

سرانجام عذاب کند الله مردان منافق و زنان منافق را و مردان مشرک و زنان مشرک را، و باز می گردد الله به رحمت خود بر مردان مومن و زنان مومن؛ و هست الله آمرزنده مهربان (73)

44.غافر 3 و 7:

حم ﴿۱﴾

حا، میم (1)

تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿۲﴾

فرو فرستادن این کتاب از سوی الله آن پیروزمندِ داناست (2)

غَافِرِ الذَّنْبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ شَدِیدِ الْعِقَابِ ذِی الطَّوْلِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿۳﴾

آمرزنده گناه، و پذیرنده توبه و بازگشت، سخت کیفرِ دارای قدرت، نیست هیچ خدایی جز او، به سوی اوست سرانجام (3)

مَا یُجَادِلُ فِی آیَاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَا یَغْرُرْکَ تَقَلُّبُهُمْ فِی الْبِلَادِ ﴿۴﴾

مجادله نمی کنند در آیات الله مگر کسانی که کفر ورزیدند، پس فریب ندهد تو را آمد و رفت شان سرزمین ها (4)

کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَالْأَحْزَابُ مِنْ بَعْدِهِمْ وَهَمَّتْ کُلُّ أُمَّهٍ بِرَسُولِهِمْ لِیَأْخُذُوهُ وَجَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ عِقَابِ ﴿۵﴾

تکذیب کردند پیش از ایشان قوم نوح و گروه های دیگر پس از ایشان، و قصد کردند هر امتی به پیامبر خود که بگیرند او را، و مجادله کردند به ناروا تا از بین ببرند با آن حق را؛ و گرفتم ایشان را به کیفر؛ پس چگونه بود کیفر من؟ (5)

وَکَذَلِکَ حَقَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ ﴿۶﴾

و اینچنین سزاوار گشت فرمان پروردگار تو بر کسانی که کفر ورزیدند که ایشان همدمان دوزخند (6)

الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیُؤْمِنُونَ بِهِ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ کُلَّ شَیْءٍ رَحْمَهً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِیلَکَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿۷﴾

آنان که حمل می کنند عرش را و آنان که پیرامون آنند، به پاکی می ستایند با ستایش پروردگار خود را و ایمان می آورند به او و آمرزش می خواهند برای کسانی که ایمان آورده اند: گویند: پروردگارا: در بر گرفته ای هرچیزی را به رحمت و علم، پس بیامرز آنان را که توبه کردند و پیروی نموده اند از راه تو، و نگه دار ایشان را از عذاب آتش سوزان دوزخ (7)

45.شورا 25:

وَهُوَ الَّذِی یَقْبَلُ التَّوْبَهَ عَنْ عِبَادِهِ وَیَعْفُو عَنِ السَّیِّئَاتِ وَیَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ ﴿۲۵﴾

و اوست آنکه قبول می کند توبه را از بندگانش، و در میگذرد از بدی ها، و می داند آنچه می کنید (25)

46.احقاف 15:

وَوَصَّیْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهًا وَوَضَعَتْهُ کُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَهً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَى وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَإِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿۱۵﴾

و سفارش کردیم انسان را که به پدر و مادر خود نیکویی کند؛ حمل کرد او را مادرش با مشقت و بزاد او را با مشقت؛ و مدت حمل او و جدا کردن او از شیر سی ماه است؛ تا آنگاه که رسد طفل به کمال رشد خود و رسد طفل به چهل سالگی، گوید: پروردگارا بر دلم بیفکن که سپاس بگزارم نعمت تورا که ارزانی داشته ای بر من و بر والدین من، و اینکه کنم کاری شایسته که بپسندی آن را، و شایستگی پدید آر از بهر من در میان فرزندانم؛ همانا من بازگشته ام به سوی تو و بی گمان من از تسلیم شوندگانم (15)

47.حجرات 11 و 12:

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَى أَنْ یَکُونُوا خَیْرًا مِنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَى أَنْ یَکُنَّ خَیْرًا مِنْهُنَّ وَلَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَکُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِیمَانِ وَمَنْ لَمْ یَتُبْ فَأُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿۱۱﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید، مسخره نکند هیچ گروهی از گروهی دیگر را، شاید که باشند آن گروه بهتر از ایشان؛ و نه زنانی زنانی دیگر را، شاید که آنان نیز باشند بهتر از اینان؛ و عیب جویی مکنید یکدیگر را و مخوانید یکدیگر را به لقب های زشت؛ بد نامی است لقب فسق پس از ایمان؛ و آنان که توبه نکنند، پس آنان خودشان ستمکارند (11)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِیمٌ ﴿۱۲﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید، دوری کنید از بسیاری از گمان ها، همانا برخی گمان ها گناه است؛ و تجسس مکنید از امور پوشیده همدیگر و غیبت نکند برخی از شما برخی دیگر را؛ آیا دوست می دارد یکی از شما که بخورد گوشت برادر مرده خود را؟ پس ناپسند می دارید آن را؛ و پروا کنید از الله، همانا الله بس توبه پذیر مهربان است (12)

48.مجادله 13:

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَاجَیْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْوَاکُمْ صَدَقَهً ذَلِکَ خَیْرٌ لَکُمْ وَأَطْهَرُ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۱۲﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید، چون خواهید که نجوا کنید با پیامبر، پس پیش بفرستید پیش از نجوای خویش صدقه ای را؛ این کار بهتر است برای شما و پاکیزه تر است؛ و اگر صدقه نیافتید، پس همانا الله آمرزنده مهربان است (12)

أَأَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْوَاکُمْ صَدَقَاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَتَابَ اللَّهُ عَلَیْکُمْ فَأَقِیمُوا الصَّلَاهَ وَآتُوا الزَّکَاهَ وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَاللَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿۱۳﴾

آیا ترسیدید که پیش بفرستید پیش از نجوای خود صدقاتی را؟ و چون اینکار را نکردید و درگذشت الله از شما، پس بر پا دارید نماز را و بدهید زکات را و اطاعت کنید از الله و پیامبرش؛ و الله آگاه است به آنچه می کنید (13)

49.تحریم 4 و 5 و 8:

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَکَ تَبْتَغِی مَرْضَاتَ أَزْوَاجِکَ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۱﴾

ای پیامبر، چرا حرام می گردانی آنچه را حلال ساخته است الله برای تو و میطلبی خشنودی زنان خود را؟ و الله آمرزنده مهربان است (1)

قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَکُمْ تَحِلَّهَ أَیْمَانِکُمْ وَاللَّهُ مَوْلَاکُمْ وَهُوَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ ﴿۲﴾

همانا مقرر کرده است الله برای شما گشودن سوگندهای تان را؛ و الله سرور و کارساز شماست؛ و او آن دانای سنجیده کار است (2)

وَإِذْ أَسَرَّ النَّبِیُّ إِلَى بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِیثًا فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَأَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَأَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنْبَأَکَ هَذَا قَالَ نَبَّأَنِیَ الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ ﴿۳﴾

و آنگاه که به راز گفت پیامبر با یکی از همسران خود سخنی را، و چون خبر داد زن آن راز را و آگاه ساخت پیامبر را الله بر آن؛ خبر داد بخشی از آن را و چشم پوشی کرد از بخشی دیگر؛ پس چون خبر داد پیامبر آن زن را به آن، گفت: چه کسی خبر داد تو را به این؟ گفت: خبر داد مرا آن دانای آگاه (3)

إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَیْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِیلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمَلَائِکَهُ بَعْدَ ذَلِکَ ظَهِیرٌ ﴿۴﴾

اگر هر دوی شما توبه کنید به سوی الله بجاست؛ که همانا منحرف شده است دل های شما؛ و اگر با یکدیگر همپشتی کنید بر ضد او، پس همانا الله خود یاور اوست و جبرئیل و شایسته مرد مومنان؛ و فرشتگان نیز پس از آن پشتیبانند (4)

عَسَى رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَکُنَّ أَنْ یُبْدِلَهُ أَزْوَاجًا خَیْرًا مِنْکُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَیِّبَاتٍ وَأَبْکَارًا ﴿۵﴾

چه بسا پروردگار او اگر پیامبر طلاق دهد شما زنان را جایگزین سازد برای او زنانی بهتر از شما، زنانی مسلمان مومن فرمانبردار توبه کار عبادت کننده روزه داد بیوه و دوشیزه (5)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَهُ عَلَیْهَا مَلَائِکَهٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا یَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَیَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ ﴿۶﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید، نگه دارید خودتان و اهل خود را از آتشی که هیزم آن مردمان و سنگ هاست؛ بر آن آتش فرشتگانی درشت خوی سختگیرند که نافرمانی نمی کنند از الله در آنچه فرمان داده است ایشان را و انجام می دهند آنچه را فرمان یابند (6)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ کَفَرُوا لَا تَعْتَذِرُوا الْیَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۷﴾

ای کسانی که کفر ورزیده اید، عذرخواهی نکنید امروز؛ جز این نیست که کیفر می شوید مطابق آنچه می کردید (7)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَهً نَصُوحًا عَسَى رَبُّکُمْ أَنْ یُکَفِّرَ عَنْکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَیُدْخِلَکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ یَوْمَ لَا یُخْزِی اللَّهُ النَّبِیَّ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ یَسْعَى بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۸﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید، توبه کنید به سوی الله توبه ای خالصانه؛ چه بسا پروردگار شما بزداید از شا بدی های تان را و داخل گرداند شما را به باغستان هایی که روان است از دامن آنها رودها، در روزی که رسوا نمی کند الله پیامبر و آنان را که ایمان آورده اند با او؛ نورشان می شتابد پیش روی ایشان و طرف های راست ایشان، می گویند: پروردگارا، کامل گردان برای ما نو مارا و بیامرز مارا، همانا تو بر هرچیزی توانایی (8)

50.مزمل 20:

إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَهٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاهَ وَآتُوا الزَّکَاهَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۲۰﴾

همانا پروردگار تو می داند که تو بر می خیزی نزدیک به دو ثلث شب و گاه نصف آن و ثلث آن و گروهی از کسانی که با تو هستند؛ و الله اندازه گیری می کند شب و روز را؛ می دانست که هرگز شمار نخواهید کرد آن را، از این رو برگشته است بر شما به رحتمش؛ پس بخوانید آنچه را میسر باشد از قرآن؛ خدا می دانست که خواهند شد برخی از شما بیمار، و دیگران سفر می کنند در زمین و می جویند از فضل الله، و دیگران جنگ می کنند در راه الله؛ پس بخوانید آنچه میسر شود از قرآن، و بر پا دارید نماز را و بدهید زکات را و وام دهید به الله وامی نیکو؛ و هرچه پیش می فرستید برای خود از نیکی، می یابید آن را نزد الله همان بهتر و بزرگ تر از جهت پاداش؛ و آمرزش بخواهید از الله؛ همانا الله آمرزنده مهربان است (20)

51.بروج 10:

إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ ﴿۱۰﴾

همانا آنان که شکنجه و آزار دادند مردان مومن و زنان مومن را سپس توبه نکردند، پس برای آنان عذاب دوزخ است و برای آنان است عذاب آتش (10)

52.نصر 3:

إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿۱﴾

آنگاه که بیاید یاری الله و پیروزی (1)

وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿۲﴾

و ببینی مردمان را که در آیند در دین الله گروه گروه (2)

فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا ﴿۳﴾

پس به پاکی بستای همراه با ستایش پروردگارت و آمرزش بخواه از او؛ که او هست بسیار توبه پذیر (3)

قسمت سوم (آخر)

بالاخره بعد از ساعت ها بررسی ریشه ی “ت-وب” تموم شد و این بود تمام ریشه های کلمه ی توبه تو کل قرآن

انشالله اگه شد سراغ ریشه کلمه غفور و ظلم و عفو هم میرم

البته که فوق العاده زیاد انرژی میبره

به نام خدا

سلام استاد عباسمنش

طبق قولی که دادم تو کامنت قبل ، میخوام تو این کامنت موضوع توبه پذیر بودن و غفور بودن خدارو بررسی کنم، اونم برای اینکه خودم مرورش کنم

با برنامه جامع التفاسیر ورژن 3

هرجا لازم بود چند تا آیه قبل و بعدش رو هم مینویسم تا موضوع آیه روشن بشه و طبق روش استد عباسمنش پیش میرم

*خب بریم سراغ توبه:

ریشه توبه که “ت-و-ب” هست

تو کل قرآن 87 بار اومده

تو 25 سوره استفاده شده

و در 69 آیه ازش استفاده شده

((ضمنا این ترجمه ترجمه کلمه به کلمه مولانا محمود حسن هست که ایرانی هم نیست و تو اینترنت هم نیست این ترجمه و بسیار بسیار بدون دخالت مترجم هست و تا جایی که ممکن بود هیچ کلمه ای از خودش اضافه نکرده و این ترجمه رو به صورت دستی از کتابی که دارم مینویسم))

1.بقره 37:

وَقُلْنَا یَا آدَمُ اسْکُنْ أَنْتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّهَ وَکُلَا مِنْهَا رَغَدًا حَیْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَهَ فَتَکُونَا مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿۳۵﴾

و گفتیم ای آدم، ساکن شو تو و همسرت در این بهشت و بخورید از نعمت های آن به فراوانی هرجا که خواهید، و نزدیک نشوید به این تک درخت که می شوید از ستمکاران (۳۵)

فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِیهِ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَلَکُمْ فِی الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَى حِینٍ ﴿۳۶﴾

پس بلغزانید آن دو را شیطان از آنجا و بیرون کرد آن دو را از آنچه بودند در آن، و گفتیم: فرود آیید به زمین در حالی که برخی تان برای برخی دیگر دشمن خواهید بود، و برای شماست در زمین قرارگاه و بهره مندی ای تا مدتی (۳۶)

فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿۳۷﴾

سپس دریافت کرد آدم از پروردگارش کلماتی را، و خدا به مهر بازگشت بر او، بی گمان او خود آن بس توبه پذیر مهربان است (۳۷)

قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِیعًا فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُمْ مِنِّی هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَایَ فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿۳۸﴾

گفتیم فروید آیید از بهشت همگی، و اگه که بیاید شمارا از سوی من هدایتی و کسانی که پیروی کند هدایت مرا، پس نه ترسی است بر ایشان و نه آنان اندوهگین می شوند (۳۸)

2.بقره 54:

وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ إِنَّکُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَکُمْ بِاتِّخَاذِکُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَى بَارِئِکُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ عِنْدَ بَارِئِکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿۵۴﴾

و آنگاه که گفت موسی به قومش: ای قوم من، همانا شما ستم کردید به خودتان با به پرستش گرفتن شما آن گوساله را، پس بازگردید به سوی آفریننده تان و بکشید هوای نفستان را، این بهتر است برای شما نزد آفریننده تان، پس بازگشت خدا به مهر خود بر شما، همانا او خود آن بس توبه پذیر مهربان است (۵۴)

3.بقره 128:

وَإِذْ یَرْفَعُ إِبْرَاهِیمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَإِسْمَاعِیلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ﴿۱۲۷﴾

و آنگاه که بالا میبرد ابراهیم پایه هارا از خانه کعبه و نیز اسماعیل، می گفتند: پروردگارا، بپذیر از ما، همانا تو خود آن شنوای دانایی (۱۲۷)

رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَیْنِ لَکَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِنَا أُمَّهً مُسْلِمَهً لَکَ وَأَرِنَا مَنَاسِکَنَا وَتُبْ عَلَیْنَا إِنَّکَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ﴿۱۲۸﴾

پروردگارا، و قرار ده مارا دو فرمانبردار برای خودت و از فرزندان ما نیز گروهی فرمانبردار برای خود، و بنمای به ما آئین عبادی مارا، و برگرد به ما از سر مهر، همانا تو خود آن بس توبه پذیر مهربانی (۱۲۸)

4.بقره 160:

إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَیِّنَاتِ وَالْهُدَى مِنْ بَعْدِ مَا بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتَابِ أُولَئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَیَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ ﴿۱۵۹﴾

همانا کسانی که کتمان می کنند آنچه را فرو فرستادیم از نشانه های روشن و هدایت پس از آنکه روشن ساختیم آن را برای مردم در کتاب خدا، آنانند که لعنت شان می کند الله، و لعنت شان می کنند لعنت کنندگان (۱۵۹)

إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَیَّنُوا فَأُولَئِکَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿۱۶۰﴾

مگر کسانی که توبه کردند و اصلاح کردند کارشان را و آشکار نمودند حق را، پس آنانند که باز می گردم با رحمت خود بر آنان، و من آن بس توبه پذیر مهربان ام (۱۶۰)

5.بقره 187:

أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَهَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَائِکُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَکُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّکُمْ کُنْتُمْ تَخْتَانُونَ أَنْفُسَکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ وَعَفَا عَنْکُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ وَکُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الْخَیْطُ الْأَبْیَضُ مِنَ الْخَیْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّیَامَ إِلَى اللَّیْلِ وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاکِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ ﴿۱۸۷﴾

حلال شده است برای تان در شبِ روزه، آمیزش با زنان تان، آنان پوششی هستند برای تان و شما پوششی هستید برای آنان، می دانست الله که اگر آمیزش را حرام می ساخت همانا شما خیانت می کردید به خودتان، پس از این روز برگشت بر شما به رحمت، و درگذشت از شما، پس اکنون می توانید آمیزش کنید با آنان و بجویید آنچه را نوشته است الله برای تان و بخورید و بیاشامید تا آشکار شود برای تان رشته سفید از رشته سیاه از فجر، سپس به پایان برسانید روزه را تا شب، و آمیزش نکنید با آنان در حالی که شما معتکفید در مسجد ها، ایم مرز های احکام الله است، پس نزدیک مشوید به آن، این چنین بیان می کند الله آیه هایش را برای مردم، باشد که آنان پرهیزگاری کنند (187)

6.بقره 222:

وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الْمَحِیضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِی الْمَحِیضِ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى یَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ أَمَرَکُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَیُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ ﴿۲۲۲﴾

و می پرسند از تو درباره حیض، بگو آن گونه ای رنج است، پس کناره گیرید از آمیرش با زنان در وقت حیض و نزدیک مشوید به آنان تا آنکه پاک شوند، و چون پاکی ورزیدند، پس به آنها درآیید از جایی که فرمان تان داده است الله، همانا الله دوست می دارد توبه کنندگان را و دوست می دارد پاکی ورزان را (۲۲۲)

نِسَاؤُکُمْ حَرْثٌ لَکُمْ فَأْتُوا حَرْثَکُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّکُمْ مُلَاقُوهُ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۲۲۳﴾

زنان تان کشتزاری برای شما هستند، پس درآیید به کشتزارهاتان هرگونه خواهید، و پیش فرستید برای خودتان توشه نیک، و پروا کنید از الله و بدانید همانا شما دیدار کننده اویید، و مژده ده مومنان را (223)

7.بقره 279:

یَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبَا وَیُرْبِی الصَّدَقَاتِ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ کُلَّ کَفَّارٍ أَثِیمٍ ﴿۲۷۶﴾

نابود می سازد الله ربا را و فزونی می بخشد صدقات را، و الله دوست نمی دارد هر ناسپاس گنه پیشه ای را (۲۷۶)

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُوا الصَّلَاهَ وَآتَوُا الزَّکَاهَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿۲۷۷﴾

همانا کسانی که ایمان آوردند و کردند کار های شایسته و برپا داشتند نماز را و دادند زکات را، برای آنان است پاداش شان نزد پروردگارشان، و نه ترسی بر آنان است و نه آنان اندوهگین می شوند (۲۷۷)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَذَرُوا مَا بَقِیَ مِنَ الرِّبَا إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿۲۷۸﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید، پروا کنید از الله و رها کنید آنچه را مانده است از ربا، اگر هستید مومن (۲۷۸)

فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِنْ تُبْتُمْ فَلَکُمْ رُءُوسُ أَمْوَالِکُمْ لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ ﴿۲۷۹﴾

و اگر رها نکردید، خبردار باشید به جنگی از سوی الله و پیامبرش، و اگر توبه کنید، پس برای شماست سرمایه های تان، نه ستم می کنید و نه ستم می بینید (279)

8.آل عمران 89 و 90:

کَیْفَ یَهْدِی اللَّهُ قَوْمًا کَفَرُوا بَعْدَ إِیمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَیِّنَاتُ وَاللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿۸۶﴾

چگونه هدایت می کند الله گروهی را که کفر ورزیدند پس از ایمان شان و گواهی دادند همانا این پیامبر حق است و آمد برای ایشان نشانه های روشن؟ و الله هدایت نمی کند گروه ستمکاران را (۸۶)

أُولَئِکَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَیْهِمْ لَعْنَهَ اللَّهِ وَالْمَلَائِکَهِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ ﴿۸۷﴾

آنان سزای شان این است که همانا بر آنهاست لعنت الله و فرشتگان و مردمان همگی (۸۷)

خَالِدِینَ فِیهَا لَا یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ یُنْظَرُونَ ﴿۸۸﴾

جاودانند در آن، تخفیف نیابد از آنان عذاب، و نه آنان مهلت داده شوند (۸۸)

إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۸۹﴾

مگر کسانی که توبه کردند پس از آن، و اصلاح کردند کارشان را، پس همانا الله آمرزنده مهربان است (۸۹)

إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بَعْدَ إِیمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُوا کُفْرًا لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَأُولَئِکَ هُمُ الضَّالُّونَ ﴿۹۰﴾

همانا کسانی که کفر ورزیدند پس از ایمان شان سپس افزودند بر کفر، هرگز پذیرفته نمی شود توبه شان، و آنان خودشان گمراهند (90)

9.آل عمران 128:

وَلَقَدْ نَصَرَکُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَأَنْتُمْ أَذِلَّهٌ فَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿۱۲۳﴾

و به درستی که یاری کرد شما را الله در بدر، در حالی که شما زبون و ناتوان بودید، پس پروا کنید از الله، باشد که شما سپاس بگزارید (۱۲۳)

إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِینَ أَلَنْ یَکْفِیَکُمْ أَنْ یُمِدَّکُمْ رَبُّکُمْ بِثَلَاثَهِ آلَافٍ مِنَ الْمَلَائِکَهِ مُنْزَلِینَ ﴿۱۲۴﴾

یاد کن آنگاه که می گفتی به مومنان: آیا هرگز کافی نیست برای شما اینکه یاری کند شمارا پروردگارتان به سه هزار از فرشتگان فرو فرستاده شده؟ (۱۲۴)

بَلَى إِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا وَیَأْتُوکُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هَذَا یُمْدِدْکُمْ رَبُّکُمْ بِخَمْسَهِ آلَافٍ مِنَ الْمَلَائِکَهِ مُسَوِّمِینَ ﴿۱۲۵﴾

آری، اگر شکیبایی ورزید و پرهیزگاری کنید، و به سراغ شما بیایند با شتاب شان، این گونه یاری می کند شمارا پروردگارتان با پنج هزار از فرشتگان نشانه گذار (۱۲۵)

وَمَا جَعَلَهُ اللَّهُ إِلَّا بُشْرَى لَکُمْ وَلِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُکُمْ بِهِ وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿۱۲۶﴾

و قرار نداد الله آنان را جز مژده ای برای تان، و تا آرام گیرد دل های تان با آن؛ و نیست یاری و پیرونی جز از نزد الله آن پیروزمند سنجیده کار (۱۲۶)

لِیَقْطَعَ طَرَفًا مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَوْ یَکْبِتَهُمْ فَیَنْقَلِبُوا خَائِبِینَ ﴿۱۲۷﴾

تا نابود کند گروهی از کسانی را که کفر ورزیدند یا خوارشان کند، آنگاه بازگردند در حالی که نا امیدند (۱۲۷)

لَیْسَ لَکَ مِنَ الْأَمْرِ شَیْءٌ أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ أَوْ یُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظَالِمُونَ ﴿۱۲۸﴾

نیست برای تو از این کار چیزی از اختیار؛ یا خدا بازگردد به رحمت خود بر آنان، یا عذاب شان کند؛ زیرا آنان ستمکارند (۱۲۸)

وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ یَغْفِرُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیُعَذِّبُ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۱۲۹﴾

و از آن الله است آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است؛ می آمرزد هرکه را خواهد، و عذاب می کند هرکه را خواهد؛ و الله آمرزنده مهربان است (129)

10.نساء 16 و 17 و 18:

وَاللَّاتِی یَأْتِینَ الْفَاحِشَهَ مِنْ نِسَائِکُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَیْهِنَّ أَرْبَعَهً مِنْکُمْ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِکُوهُنَّ فِی الْبُیُوتِ حَتَّى یَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ یَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِیلًا ﴿۱۵﴾

و آنان که مرتکب کار زشت زنا را از زنان شما، پس گواه بگیرید از آنها چهار تن را از خودتان؛ پس اگر گواهی دادند، آنگاه نگه دارید آنهارا در خانه ها تا آنکه برگیرد آنها را مرگ؛ یا اینکه قراردهد الله برای شان راهی دیگر را (15)

وَاللَّذَانِ یَأْتِیَانِهَا مِنْکُمْ فَآذُوهُمَا فَإِنْ تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُوا عَنْهُمَا إِنَّ اللَّهَ کَانَ تَوَّابًا رَحِیمًا ﴿۱۶﴾

و آن دو کس که مرتکب می شوند آن کار زشت را از شما، پس تنبیه کنید آن دو را؛ و اگر توبه کردند و اصلاح کردند زشتکاری خود را، پس صرف نظر کنید از آن دو، همانا الله هست بس توبه پذیر مهربان (16)

إِنَّمَا التَّوْبَهُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَهٍ ثُمَّ یَتُوبُونَ مِنْ قَرِیبٍ فَأُولَئِکَ یَتُوبُ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿۱۷﴾

جز این نیست که پذیرش توبه بر الله تنها برای کسانی است که می کنند کار بد را به نادانی سپس توبه می کنند به زودی؛ پس آنانند که باز می گردد الله به رحمت خود بر آنان، و هست الله دانای سنجیده کار (17)

وَلَیْسَتِ التَّوْبَهُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ حَتَّى إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّی تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَهُمْ کُفَّارٌ أُولَئِکَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿۱۸﴾

و نیست پذیرش توبه برای کسانی که می کنند بدی ها را، تا زمانی که فرارسد یکی شان را مرگ، گوید: همانا توبه کردم اکنون، و نه کسانی که می میرند در حالی که آنان کافرند؛ آنانند که آماده کردیم برای شان عذابی دردناک را (18)

11. نساء 26 و 27:

وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ کِتَابَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَأُحِلَّ لَکُمْ مَا وَرَاءَ ذَلِکُمْ أَنْ تَبْتَغُوا بِأَمْوَالِکُمْ مُحْصِنِینَ غَیْرَ مُسَافِحِینَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَهً وَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا تَرَاضَیْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِیضَهِ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿۲۴﴾

و حرام شده است بر شما زنان شوهر دار از زن ها، مگر آنچه مالک شد دست های شما؛ این احکام نوشته الله است بر شما؛ و حلال شده است برای تان آنچه جز اینهاست اینکه طلب کنید با مال هایتان از روی پاکدامنی و نه روابط نامشروع؛ و آنچه کام گرفتید با آن از آنان، پس بدهید به آنها مهرهای شان را که این حکم مقرر است؛ و نیست گناهی بر شما در آنچه توافق کردید به آن پس از مهر مقرر، همانا الله هست دانای سنجیده کار (24)

وَمَنْ لَمْ یَسْتَطِعْ مِنْکُمْ طَوْلًا أَنْ یَنْکِحَ الْمُحْصَنَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ فَمِنْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ مِنْ فَتَیَاتِکُمُ الْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِإِیمَانِکُمْ بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْضٍ فَانْکِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَنَاتٍ غَیْرَ مُسَافِحَاتٍ وَلَا مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ فَإِذَا أُحْصِنَّ فَإِنْ أَتَیْنَ بِفَاحِشَهٍ فَعَلَیْهِنَّ نِصْفُ مَا عَلَى الْمُحْصَنَاتِ مِنَ الْعَذَابِ ذَلِکَ لِمَنْ خَشِیَ الْعَنَتَ مِنْکُمْ وَأَنْ تَصْبِرُوا خَیْرٌ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۲۵﴾

و هر که نتوانست از شما از روی توانگری که ازدواج کند با زنان پاکدامن که مومنند، پس، از آنچه مالک شده است دست های تان از کنیزان جوان شما که مومنند ازدواج کنید؛ و الله داناتر است به ایمان شما؛ همه از یکدیگرید؛ پس ازدواج کنید با آنان به اجازه کسان شان و بدهید به آنان مهر های شان را به شایستگی، در حالی که پاکدامن باشند، نه پلیدکار و نه گیرندگان دوستان پنهانی؛ پس چون شوهر دار شدند، اگر کنند کار زشت زنا را، پس بر آنان است نصف آنچه بر زنان آزاد است از عذاب؛ این ازدواج با کنیزان برای کسی است که بترسد از رنج گناه زنا از شما؛ و اینکه شکیبایی کنید بهتر است برای تان؛ ئ الله آمرزنده مهربان است (25)

یُرِیدُ اللَّهُ لِیُبَیِّنَ لَکُمْ وَیَهْدِیَکُمْ سُنَنَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَیَتُوبَ عَلَیْکُمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿۲۶﴾

می خواهد الله که بیان کند برای تان و هدایت کند شما را به راه و رسم های کسانی که پیش از شما بودند و بازگردد به رحمت خود بر شما، و الله دانای سنجیده کار است (26)

وَاللَّهُ یُرِیدُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْکُمْ وَیُرِیدُ الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الشَّهَوَاتِ أَنْ تَمِیلُوا مَیْلًا عَظِیمًا ﴿۲۷﴾

و الله می خواهد که بازگردد به رحمت خود بر شما، و می خواهند کسانی که پیروی می کنند از شهوات که دچار انحراف شوید انحرافی بزرگ (27)

یُرِیدُ اللَّهُ أَنْ یُخَفِّفَ عَنْکُمْ وَخُلِقَ الْإِنْسَانُ ضَعِیفًا ﴿۲۸﴾

می خواهد الله که تخفیف دهد به شما؛ و آفریده شده است انسان ناتوان (28)

12.نساء 64:

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ یُرِیدُونَ أَنْ یَتَحَاکَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَنْ یَکْفُرُوا بِهِ وَیُرِیدُ الشَّیْطَانُ أَنْ یُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِیدًا ﴿۶۰﴾

آیا ننگریستی به سوی کسانی که می پندارند که همانا آنان ایمان آورده اند به آنچه فرو فرستاده شده است به سوتی تو و آنچه فرو فرستاده شده است پیش از تو؛ می خواهند که داوری برند به سوی طاغون حال آنکه به راستی فرمان یافته اند که کفر ورزند به آن؟ و می خواهد شیطان که گمراه شان کند به گمراهی دور و درازی (60)

وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَى مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَیْتَ الْمُنَافِقِینَ یَصُدُّونَ عَنْکَ صُدُودًا ﴿۶۱﴾

و هنگامی که گفته شود به آنان که: بیایید به سوی چیزی که فرو فرستاده است الله و به سوی پیامبر، می بینی منافقان را که روی می گردانند از تو رویگرداندنی (61)

فَکَیْفَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَهٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ ثُمَّ جَاءُوکَ یَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا إِحْسَانًا وَتَوْفِیقًا ﴿۶۲﴾

پس چگونه است آنگاه که برسد به آنان مصیبتی به سبب آنچه پیش فرستاده است دست های شان باز بیایند نزد تو، در حالی که سوگند می خوردند به الله که نمی خواستیم جز نیکی و سازش را؟ (62)

أُولَئِکَ الَّذِینَ یَعْلَمُ اللَّهُ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُلْ لَهُمْ فِی أَنْفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِیغًا ﴿۶۳﴾

آنان کسانی هستند که می داند الله آنچه را در دل های شان است، پس روی بگردان از آنان و پندشان ده و بگو به آنان در دل های شان سخنی رسا را (63)

وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِیُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِیمًا ﴿۶۴﴾

و نفرستادیم هیچ پیامبری را مگر برای آنکه فرمان برده شود از او به اذن الله؛ و اگر آنان آنگاه که ستم کردند بر خودشان، می آمدند نزد تو، و آمرزش می خواستند از الله و آمرزش می خواست برای شان پیامبر، قطعا می یافتند الله را بس تو به پذیر مهربان (64)

فَلَا وَرَبِّکَ لَا یُؤْمِنُونَ حَتَّى یُحَکِّمُوکَ فِیمَا شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لَا یَجِدُوا فِی أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَیْتَ وَیُسَلِّمُوا تَسْلِیمًا ﴿۶۵﴾

پس نه، سوگند به پروردگارت، که ایمان نمی آورند؛ تا تورا داور کنند در آنچه اختلاف شده است میان شان، سپس نیابند در دل های شان هیچ دلتنگی ای از آنچه داوری کرده ای و تسلیم محض او شوند (65)

13.نساء 92:

وَمَا کَانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ یَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطَأً وَمَنْ قَتَلَ مُؤْمِنًا خَطَأً فَتَحْرِیرُ رَقَبَهٍ مُؤْمِنَهٍ وَدِیَهٌ مُسَلَّمَهٌ إِلَى أَهْلِهِ إِلَّا أَنْ یَصَّدَّقُوا فَإِنْ کَانَ مِنْ قَوْمٍ عَدُوٍّ لَکُمْ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْرِیرُ رَقَبَهٍ مُؤْمِنَهٍ وَإِنْ کَانَ مِنْ قَوْمٍ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَهُمْ مِیثَاقٌ فَدِیَهٌ مُسَلَّمَهٌ إِلَى أَهْلِهِ وَتَحْرِیرُ رَقَبَهٍ مُؤْمِنَهٍ فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصِیَامُ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْنِ تَوْبَهً مِنَ اللَّهِ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿۹۲﴾

و سزاوار نیست برای هیچ مومنی که بکشد مومنی را، مگر به خطا؛ و هرکه بکشد مومنی را به خطا، پس بر اوست آزاد کردن برده ای مومن و خونبهایی پرداخت شده به کسانش، مگر آنکه گذشت کنند؛ و اگر مقتول باشد از قومی که دشمن شماست در حالی که او مومن هم باشد، پس بس است آزاد کردن برده ای مومن؛ و اگر باشد از قومی که میان شما و میان آنان پیمانی است، پس لازم است خونبهایی پرداخت شده به کسانی و آزاد کردن برده ای مومن؛ و هرکه نیابد، پس لازم است بر وی روزه گرفتن دو ماه پیاپی برای پذیرش توبه از جانب الله، و هست الله دانای سنجیده کار (92)

وَمَنْ یَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِیهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِیمًا ﴿۹۳﴾

و هرکه بکشد مومنی را به عمد، پس سزای او دوزخ است که جاودانه است در آن و خشم گرفته است الله بر او و لعنت کرده است اورا و آماده کرده است برایش عذابی بزرگ را (93)

قسمت اول

سلام به شما استاد عزیز

روزشمار تحول زندگی من

روز 1

در مورد احساس گناه به نظر من احساس گناه 2 تا شاخه داره، یکی نسبت به خدا و دیگری نسبت به بقیه

نسبت به خدا به این معنی که من کاری رو انجام میدم و احساس گناه و ترس دارم از اینکه خدا من رو بخاطر اون کار و اون رفتار عذاب کنه

نسبت به بقیه هم یعنی اینکه من کاری و یا رفتاری رو انجام دادم و تاثیر منفی تو زندگی بقیه گذاشتم

خب استاد من قبل از آشنایی با شما مورد اول که خدا من رو عذاب کنه رو کمی بهتر بودم

و وقتی با شما آشنا شدم خیلی بهار شد، یعنی کمتر از عذاب خدا میترسم

یعنی باورم اینه که خدا من رو عذاب نمیکنه، خدا چه نیازی داره به عذاب من اخه؟

اگه عذابی هم هست بخاطر رفتارهای خودمه، یعنی من کاری رو کردم که ذات و طبیعتش عذاب داره و اصلا خدا این وسط دخالتی نداره، یک سری رفتار ها که در این دنیا و اون دنیا عذاب داره، و دست منه و خدا به خودی خود عذابی قائل نیست برای کسی، هرچی که هست بازتاب رفتار خودم در این دنیا و اون دنیاست

اما استاد من در مورد مورد دوم خیلی ایراد دارم

یعنی وقتی کاری یا رفتاری انجام میدم، بشدت ذهنم درگیر میشه که این کار من باعث تاثیر منفی تو زندگی بقیه شده، و پشیمونم

در حال حاضر این مورد به صورت مخفیانه و حرفه ای تو وجودم هست که رفتار من ، کارهای من، حرف های من، و کلا اَکت های من باعث ناراحتی، و تاثیر منفی تو بقیه هست

و 70-80 درصد احساس گناه من از اینه که تو زندگی بقیه تاثیر منفی گذاشتم به نوعی

و این مورد خودش رو خیلی جاها نشون میده

مثلا استاد من بشدت از مرگ نزدیکانم میترسم، وقتی نشستم فکر کردم دیدم این بخاطر وابستگی عاطفی نیست، و اکثرا بخاطر احساس گناه منه، یعنی مثلا طرف بمیره و من نتونستم جبران کنم براش، لطف هاش رو، و شاید نتونستم بهش خوبی کنم و یا وقت نشد از دلش دربیارم یا بودن من و رفتار من باعث خیلی سختی هاش شد… من بشدت رو این موضوع پاشنه آشیل دارم

و اینکه استاد نمیدونم چرا در مورد زندگی آخرتی نزدیکانم نگرانم…یعنی به خودم میگم خب اینا موضوعات شرک و توحید رو نمیدونن، و زندگی شاید سخت و مشرکانه ای داشته باشن، و این باعث میشه اون دنیا براشون عذاب دائمی باشه

استاد من خیلی رو این موضوع ضعف دارم خیلی برام عجیبه چرا در مورد زندگی بعد از مرگ نزدیک ترین افراد زندگیم نگرانم و میترسم از عذاب شدنشون

شاید به این دلیله که خیلی اوقات به خودم میگم اگه تو کمکشون میکردی و مثلا این قوانین رو بهشون میگفتی باعث میشد اونا تغییر روش بدن و زندگیشون قشنگتر بشه و به نسبت اون دنیاشون زیباتر بشه

اینا چیزاییه که تو وجودم میگذره

این نوع احساس گناه باعث شده ناخوداگاه رفتار قدرشناسانه ای با بقیه نداشته باشم، و جالب اینجاست که وقتی همین افراد مثلا چند روزی ب صورت فیزیکی از من دور میشن و من تنها میشم، اون احساس گناه میاد سراغ من!!

و وقتی دوباره برمیگردن من بازم میرم سر خونه ی اول و همش یادم میره و باز هم رفتارم قدرشناسانه نیست…

خیلی برام عجیبه این موضوع که ریشش چیه

انگار من باید برای بقیه کاری میکردم که نکردم…همچین حسیه…انگار وظیفمه که به بقیه کمک کنم و وقتی نمیتونم کمکی کنم احساس گناه دارم و فکر میکنم خب اون زندگیش سخت شد بخاطر من

این موضوع برای افراد خانواده ی خودمه و نه بقیه اشناها

یعنی بیشتر برای نزدیک ترین افراد زندگیمه، 90 درصدش برای ایناست

و شاید دلیلش اینه که من توانایی تغییر اونارو دارم…و میتونم تاثیرگزار باشم تو زندگیشون و قوانین رو هم بلدم پس باید بگم و چون نمیگم احساس گناه میاد سراغم

و میگم استاد من خیلی در مورد زندگی اون دنیای افراد نگرانم…واقعا چرا؟

چون اون دنیا دائمیه و ابدیه و هیچ تعارفی وجود نداره و قوانین کار میکنن بشدت میترسم از اینکه بقیه بمیرن بخاطر اینکه میدونم زندگیشون سخت بوده و اون دنیا باید تا ابد در عذاب باشن، این برام واقعا سخته

مثلا میشنوم کسی خودکشی کرده برای ساعاتی میرم تو فکر که چرا اینجوری شد، اون الان اون دنیاش همیشه باید در عذاب باشه…و واقعا ترسناکه به صورت ابدی طرف تو عذاب باشه…

استاد این موضوع خیلی موضوع سختیه

حالا نمیدونم چرا من باید احساس گناه کنم بخاطر بقیه؟

با خودم میگم چرا مثلا اینا به این مسیر هدایت نمیشن؟

چرا خدا هدایتشون نمیکنه به این مسیر؟

و مطمئنا دلیلش این هم هست که من میتونم کاری کنم براشون

واقعا من فکر میکردم این باورم رو درست کردم که نمیتونم به بقیه کمکی کنم، اما بشدت در درونم این باور هست که من توانایی تاثیر در زندگی بقیه رو دارم و چون کاری در عمل از دستم بر نمیاد احساس گناه میکنم…

باید رو این باور کار کنم که آقا هرکس بخواد خدا هدایتش میکنه، مگه خود تو چجوری اومدی تو این سایت؟ تورو خدا هدایت کرد، و هزاران نفر دیگه رو، پس اونارو هم هدایت میکنه البته وقتی خودشون بخوان… و اینا خودشون نخواستن حتما و باور نداشتن به خدا و امیدی نبود درونشون

باید رو این باور کار کنم که اقا تو واقعا هییییییچ تاثیری تو زندگی بقیه نمیتونی داشته باشی، به اندازه ی سر سوزنی نمیتوتی تاثیر داشته باشی، اگه رفتاری به صورت غیرعمد ازت سر زده و باعث ناراحتی بقیه شده این بخاطر فرکانس اون شخص بوده که ظلم رو دریافت کرده و اگه تو انتخاب شدی که جواب فرکانس بدش رو بدی، اینم بخاطر اینه که توهم تو مدار خوبی نبودی، و جهان در و تخته رو باهم جور کرد… و اگه تو نبودی جهان از طریق های دیگه جواب فرکانسش رو میداد و اون آدم ظلم رو دریافت میکرد

باید خیلی رو این باور کار کنم که من هیچگونه تاثیری نمیتونم داشته باشم رو زندگی افراد

هیچگونه تاثیری

استا واقعا این باور خیلی پاشنه آشیله تو ما ایرانیا

باید هر روز با خودم تکرار کنم که تو نه میتونی کمکی به بقیه کنی و نه میتونی آسیبی به بقیه برسونی، هرکاری کنی به خودت برمیگرده، اگه کمک هم کنی بخاطر فرکانس خود اون آدم بوده که کمک رو دریافت کرده و اگه تو نبودی از طریق های دیگه کمک رو دریافت میکرد و اگه ظلم هم کردی همینطور

فرکانس هر شخصه که باعث میشه شرایط براش رقم بخوره

ما ابزاریم و جهان بی نهایت ابزار داره چه برای کمک چه برای ظلم

ما دستان خداییم برای بقیه و بقیه هم دستان خدا برای ما هستن

یعنی جهان داره به هرکس فرکانسش رو برمیگردونه، و این از طریق انسان ها و شرایط هست، یعنی اصل داستان اون فرکانس طرف بوده ، اصل و اساس فرکانس اون فرده و جهان بعدش افراد نامناسب یا مناسب، شرایط نامناسب یا مناسب رو براش میچینه

خیلی حالم خوب شد وقتی اینارو مینوشتم استاد…الان یه احساس آرامشی وجودم رو گرفته….واقعا فقط اینکه بقیه نمیتونن تو زندگی ما تاثیر بزارن به تنهایی آرامش نمیاره، اینکه ما هم نمیتونیم تاثیر بزاریم تو زندگی افراد اینم خیلی آرامش داره

باز هم مینویسم که بیام بخونمش، چون کامنت ها خودم رو خیلی با لذت میخونم

هرفردی یک فرکانسی داره از خودش ساطع میکنه در هر لحظه

و خداوند یا جهان داره اون نوع فرکانس رو از طرف دریافت میکنه و شرایط اون آدم رو، از جمله شرایط مالی، شرایط ارتباطی، اینکه بقیه چه واکنشی بهش داشته باشن و چه رفتاری کنن باهاش رو وارد زندگیش میکنه

جالب اینجاست اگه ما نگاه کنیم به کسایی که به نظر خودمون بهشون ظلم کردیم، اگه ریز بشیم تو زندگیشون میفهمیم که بقیه هم دارن بهشون ظلم میکنن!! واقعا این نکته خیلی تایید میکنه قانون رو

هرکسی که فرضا ما بهش بدی کردیم، اگه دقت کنیم میفهمیم که اون آدم داره از طرف بقیه هم بدی دریافت میکنه و واقعا همینه، فرکانس اون شخص داره رقم میزنه همه چیز رو، اصل و اساس فرکانس خود اون فرده

و اگه ما بیایم با احساس گناه به اون افراد خوبی کنیم و بخوایم دلسوزی کنیم، اتفاقی که میفته استاد اون آدم این خوبی رو بد تعبیر میکنه! یعنی فکر میکنه که بقیه دارن بهش صدقه میدن مثلا و احساسش بدتر میشه!

این تجربه رو داشتم خودم، به آدمایی که احساس خوبی ندارن اگه خوبی هم کنی یجوری تعبیرش میکنن که احساسشون بدتر میشه و یجورایی فکر میکنن که داریم بهشون صدقه میدیم و اونا آدم بیچاره ای هستن و اینجوری فکر میکنن کلا

همه چیز فرکانس خود فرده امیرحسین!!

یا فردی که احساس خوبی داره، احساس لیاقت داره، پیش نمیاد که کسی باهاش بد برخورد کنه و اگه 1 درصد حتی اگه کسی بهش به ظاهر حرف بدی بزنه یا رفتار بدی داشته باشه اون آدم خوب تعبیرش میکنه و حالش خوب میشه…

استاد من وقتی اینارو با خودم مرور کردم و اینجا نوشتم، بین قفسه سینه م یکم پایینتر یه احساس عجییییییب آرامشی حس دارم میکنم و واقعا لذتبخشه که حتی به صورت فیزیکی هم حسش میکنم… و این یعنی نگاه الله اینه و من دارم با نگاه خدا هماهنگ میشم و به صلح میرسم با خودم و این درسته

واقعا ما خیلی خیلی نیاز داریم به این باور ها و تکرارشون

و مخصوصا بحث احساس گناه که مهمترین مانع برای احساس ارزشمندیه و احساس ارزشمندی اگه نباشه عزت نفس نیست و اگه عزت نفس نباشه هیچ موفقیتی نیست و همه چیز بده

ممنون از شما استاد عشق