«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه

سلام

خوشحالم که این فایل رو دوباره گوش دادم و چقدر برام جدید بود با وجودیکه قبلا این فایل رو گوش داده بودم اما انکار نکات تازه ای ازش می شنیدم.

و دوباره بهم یاد داری کرد که همین قانون ساده احساس خوب و اتفاقات خوب هنوز هم ذهن من مقاومت داره و یجورایی خط قرمز ذهنم نشده و باید بیشتر رو این موضوع کار کنم و به نظرم شاید لازمه براش اهرم رنج و لذت بنویسم و تو برنامه م بزارم اینو

یه نکته ای دیگه که متوجه شدم باور معنویت هست که خیلی بهم آرامش میده و فهمیدم که رفتارام برای جلب نظر دیگرانه‌. مثلا وقتی که بین افرادی با اعتقادات متفاوت قرار میگیرم اذیت میشم و سعی میکنم یکم خودمو شبیه اونا کنم درحالیکه از درون هم معذب هستم که خودم نیستم این برای چیزای ساده هم هست. مثلا همین فایل هایی که گوش میدم یا بعضی اعتقادات شخصی یا نحوه لباس پوشیدن و سبک زندگیم یا نحوه تعارف کردن و احوالپرسی همین روزمرگی ها و من چقدر بخودم استرس الکی میدم و باید این بخش از شخصیتم رو قوی کنم و عزت نفسم رو رشد بدم. این ها به نظرم باگ های خیلی ریز و اساسی هستن

من این بار که فایل رو گوش دادم دلم خواست شغل من و علاقه م در جهت الهی باشه یعنی معنویت رو در قلبم بیشتر کنه احساس سپاسگزاری و عشق رو پس باید این رو در نظر بگیرم می نویسم یادم بمونه و از خدا میخوام همیشه ما رو به راه راست نعمت ها و برکت ها و زیبایی ها هدایت کنه

سلام و تشکر از همگی

جواب سوال دوم

به کسی که در زندگیش یه اشتباه خیلی بزرگ انجام داده چه توصیه ای برای او دارید تا بتونه احساس گناه نکنه؟

خوب بهش میگم ک تو یه تیکه از خدایی.. روح خدا در همه ماس و هیچ عملی پاکی و قداست ما رو از بین نمی بره

ولی این اشتباهات همه برای این اومدن که ما روح الهی خودمونو پیدا کنیم

اشتباهات خیلیهاشون بخاطر گذشته و حتی ویژگی های ژنتیکیمون بعضیاش بصورت ناخوداگاهه و حتی اون واکنش اشتباهی ک داریم دست خود ما نبوده پس نباید خودمونو سرزنش کنیم

همه ما ممکنه اشتباه کنیم. ممکنه کنترلمون رو از دست بدیم و و و

و چیزی که چالش هست تو این دنیا اینه که اگر بدی در حق ما شده ببخشیم و قلبو ذهنمون رو از اون اتفاقی ک در حق ما شده پاک کنیم

و اگر ماهم اشتباهی در حق کسی کردیم خودمونو ببخشیم

هیچ کس مسئول بدبخت کردن ما نیس . پس ما هم مسئول بدبخت کردن هیچ کسی نیستیم

اگر ما بخاطر فرکانسمون به کسی آسیب رسوندیم اون شخص هم به خاطر فرکانسش در مدار اون آسیب قرار داشته

پس هردوی ما به یک اندازه مقصریم

و باید بخاطر ارتقای خودمون و نزدیک شدن به روح خداییمون بتونیم درس لازم رو ازش بگیرم

شاید این درس صبر باشه. شاید آرامش باشه. شاید خویشتن دوستی باشی هرچیزی که هست یادش بگیریم و به مهارتامون اضافه کنیم

و لبخند خدا رو حس کنیم به تکامل و پیشرفت ما و نزدیک شدن ما به خودش لبخند میزنه

این بازی زندگیع

و هیچ اشتباهی روح ما رو کدر نمیکنه چون روح مقدسه

و هرآسیبی پله ایه برای رسیدن به ی شخصبت بهتر

چ بسیار آدمایی ک بعد از آسیب دیدن یا آسیب رسوندن بسیار رشد روحی بالایی داشتن

دو انتخاب داریم اینکه تا ابد غصه بخوریم

یا پاشیم د با یک عبرت و شناخت بهتر از انسان و خدا مسیر زندگیو ادامه بدیم

منم در مورد ظاهرم هیچ وقت اعتماد به نفس لازم رو نداشتم. و حتی بعدها متوجه شدم خیلی از باورایی که در مورد ظاهرم داشتم واقعی نبوده و بخاطر تلقین دیگران بوده. مثلا یادمه اولین دوستی که تو راه مدرسه بهم گفت بینی ت رو عمل کردی خیلی خیلی ناراحت شدم ازش چون فکر میکردم داره منو مسخره میکنه تا قبل اون روز خانواده و اطرافیان همه بهم گفته بودن که بینی بزرگی دارم. سالهای بعد دوستای جدید دوباره بهم میگفتن که بینی م رو انگار عمل کردم ولی همچنان حس منفی به ظاهر خودم داشتم

ولی دیگه این یک سال اخیر فکر میکردم خیلی خوب خودمو پذیرفتم و دوست دارم و دیگه خودمو حتی خیلی زیبا میدیدم، دیگه در حد اینکه قابلیت مدل شدن رو هم می دیدم ولی دو روز پیش وقتی با یکی از دوستانم در خارج از کشور تماس ویدیویی گرفتم و دوستم عکسی از من گرفته بود و فرستاد . وقتی دیدم عکسم چقدر بد بوده خیلی خیلی ناراحت شدم تا یکی دو روز بهش فکر میکردم همه ش میرفتم جلو آینه مقایسه میکردم و میگفتم چرا فرق داره نکنه من اشتباه می بینم خلاصه خیلی دوباره ناراحت شدم . باوجودیکه دوستم میخواست با فرستادن عکسم منو خوشحال کنه و اصلا مثل من فکر نمیکرد که این موضوع مهمی باشه ولی من با دیدن عکس خودم خیلی ناراحت شدم و از قیافه خودم خجالت میکشیدم. و این همه بخاطر این بود که از درون هنوز اعتماد به نفس وو عزت نفسم پایین بود

.

تا اینکه امروز سر نماز به دلم افتاد و گفتم خدایا ازین به بعد فقط برای تو و خودم زندگی میکنم. و غیر این دیگه نگران هیچی نیستم

اگر کل دنیا منو طرد کنن اگر کل دنیا رو از دست بدم . دیگه حتی بخاطر کسی ظاهرم رو تغییر نمی دم بخاطر کسی عقایدم رو زیر پا نمیزارم. بخاطر دیگران خجالت نمیکشم.چون من با این عکس فهمیدم چقدر از دوست داشتن خودم دور بودم که همین موضوع ساده که عکسم بد افتاده منو اینقدر ناراحت کرده

روزایی که خجالت میکشیدم از اعتقادتم دفاع کنم و برخلاف عقیدم خودمو پیرو عقیده دیگران کردم و چقدر که ضربه خوردم ولی حس میکنم الان خودمو بیشتر شناختم و پیشرفت کردم و خدارو شاکرم و امیدوارم که خودش همیشه هدایتگر ما باشه