اکثر ما در کودکی به خاطر سرزنش‌ها، تحقیرهایی و برچسب‌هایی که از طرف خانواده و جامعه به ما زده شده است، عزت‌نفس خود را از دست داده‌ایم. به همین دلیل نیز نقطه شروع تغییر شرایطی که در آن هستیم، از برپایی جهادی اکبر برای ساختن عزت‌نفس‌مان شروع می شود و اولین آجر از این پی، باورهای قدرتمندکننده ساختن برای حل ریشه ایِ باورهای سمی و کشنده به نام “احساس گناه” و “احساس بی ارزشی” است.
زیرا اگر اعتماد به نفس، کلید اصلی موفقیت‌های بشری باشد، قطعاً “احساس گناه” سدِ راه تمام موفقیت‌های او خواهد بود.
امکان ندارد هم در عذاب وجدان و احساس گناه بمانی و هم عزت نفس داشته باشی. هم نشینی این دو غیرممکن است، همانگونه که هم‌نشینی ثروت با فقر، آرامش با نگرانی، سلامتی با بیماری و.. غیرممکن است.
بدون ساختن عزت نفس، موفق شدن غیر ممکن است. اما تا زمانی که در احساس گناه باشی، دسترسی به عزت‌نفس غیر ممکن است.
این یک قانون است که، موفقیت و ثروت سراغ یک ذهن آرام و مطمئن می‌رود. یعنی ذهنی که عاری از احساس گناه، عذاب وجدان و بی‌ارزشی است.
“احساس گناه” و “عذاب وجدان”، بزرگترین ترمز در برابر داشتن عزت نفس است. بنابراین پروسه ساختن عزت نفس از برداشتن این ترمز و تبدیل آن به “احساس لیاقت و خودارزشی” آغاز می‌شود و ساختن این باور، مهمترین مأموریت دوره عزت نفس است.
عزت نفس مثل سنگر بانی تا دندان مسلح در برابر نجواهای فلج کننده ذهن است. از آنجا که هیچکدام از ما باورهای ۱۰۰٪ خالص نداریم، در نتیجه همیشه در معرض خطا و اشتباه و شرایط نادلخواه هستیم.
اگر “سنگربانی به‌نام عزت نفس” در وجودت نباشد تا در مواقع سخت و نادلخواه که به خاطر اشتباهی بوجود آمده، افسار ذهنت را به دست بگیرد، ذهن آنچنان نجوایی به پا می کند و آنقدر آن خطاها را در نظرت بزرگ جلوه می‌دهند و آنچنان دلایلی منطقی برای لایق نبودنت ارائه می‌دهد و آنچنان باورهای مخرب و ترمزهایی قوی می‌سازد، که باور می‌کنی از عهده‌ی انجام هیچ کاری برنمی‌آیی!
اینجاست که آنهمه شور و شوقی که برای رویاهایت داشتی، از بین می رود. زیرا میان خودت و آن رویای زیبا، خواه یک رابطه توام با عشق باشد، خواه یک کسب و کار سودآور، خانه‌ای با امکانات عالی، زندگی در یک کشور عالی و … فرسنگ‌ها فاصله می‌بینی که هیچ چیز قادر به پر کردن آن فاصله نیست.
به همین دلیل است که: تمام موفقیت‌های زندگی ما، روی پایه‌ای به نام عزت‌نفس بنا می‌شود.
“احساس لیاقت و ارزشمندی”، که نقطه مقابل «احساس گناه و خود کوچک بینی» است، مهمترین وجه از عزت نفس است. یعنی ساختن موفقیت‌ها از عزت‌نفس شروع می‌شود و ساختن عزت نفس، از “تلاش برای ساختن باور احساس لیاقت”.
استاد عباس‌منش همیشه تأکید ویژه‌ای بر ساختن عزت نفس دارد. ایشان مهم ترین دلیل موفتیت‌های خود در هر برهه از زندگی‌شان را، حاصل تلاشی می‌داند که، صرف ساختن جنبه‌ای دیگر از عزت نفس خود داشته است.
موضوع این است که، هیچ انتهایی برای عزت نفس وجود ندارد. یعنی همیشه جنبه‌ای از عزت نفس ساخته نشده، در ما وجود دارد که لازم است روی آن کار شود. به اندازه‌ای که آن بخش کاملتر می‌شود، دستاوردهای‌مان نیز بزرگتر می‌شود.
با انجام تمرینات این دوره، “باور احساس لیاقت” در وجودت شکل می‌گیرد و نتایجی را وارد زندگی‌ات می‌نماید که، ناکامی‌های تمام سالهای گذشته‌ات را جبران می‌کند. آنوقت تفاوت زندگی بدون عزت نفس و باعزت نفس را به وضوح احساس می‌کنی.
عزت نفس انتخاب‌های آینده‌ات را در هر جنبه از زندگی‌ات تغییر می دهد. از رشته ای که می خواهی در آن تحصیل نمایی، همسری که انتخاب می کنی، روابط ات، شغل ات و حتی نوع رفتار دیگران با شما ومیزان محبوبیت‌ات و حتی میزان موفقیت مالی‌ات را دستخوش تغییرات اساسی می‌کند زیرا تعریف تو از احساس لیاقت، دستخوش تغییرات اساسی می‌گردد.
خیلی فرق می‌کند بعد از ساختن عزت نفس، اهدافت را مشخص کنی یا قبل از آن!
عزت نفس، ابعاد ظرف وجودت را می‌سازد. حتی اندازه ظرفی که زیر باران نعمت الهی در دست نگه‌داشته‌ای، به اندازه عزت نفس توست. به همین دلیل نیز به اندازه عزت نفس‌ات نعمتها را دریافت می‌کنی.
تفاوت تجربه‌ات از زندگی، با عزت نفس و بدونِ عزت نفس، از زمین تا آسمان است.
ارزشش را دارد که برای ساختن عزت نفس خود وقت بگذاری و این جهاد اکبر را برپا و ادامه دهی. زیرا جهان همیشه در برابر چنین حدی از عزت نفس، فقط کرنش می کند و چاره‌ای جز آوردنِ بهترین‌ها به زندگی‌ات ندارد.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD456MB38 دقیقه
- فایل صوتی «چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه35MB38 دقیقه
به نام خدا و با عرض سلام و درود بر استاد عزیز و دوستان توحیدی ام
به نظر من راهکار هایی که میتونه احساس گناه رو از ما دور بکنه و بتونیم خودمون رو ببخشیم و احساس ارزشمند بودن داشته باشیم عبارتند از :
– اول از همه بپذیریم که ما انسان ها کامل نیستیم و ممکنه که اشتباه کنیم و این همیشگیه و خلقت ما به این شکل بوده به قول قرآن در ایه 13 سوره سجده می فرماید : و اگر ما به مشیت ازلی می خواستیم، هر نفسی را به کمال هدایتش می رساندیم و وعده حق و حتمی من است که دوزخ را البته از جن و انس پر سازم. پس بپذیریم که ممکنه اشتباه کنیم و این مسئله رو برای خودمون بزرگ نکنیم . این قدم اول است که خیلی مهم است به نظرم که ما نگاهمون رو به اشتباهاتمون تغییر بدیم
– سعی کنیم ریشه مشکل را پیدا کرده و یک بار برای همیشه آن را حل کنیم و دیگه بهش فکر نکنیم
– یاد بگیریم که به قضاوت مردم و نظر مردم بی اعتنا باشیم چرا که مهمترین عاملی که احساس گناه را در ما تشدید می کند اهمیت دادن به نظر مردم است که چطور به اشتباه ما نگاه می کنند و چگونه آن را ارزیابی می کنند و اینکه ما الان از نظر دیگران چگونه آدمی هستیم که این تفکر خود باعث بزرگتر شدن آن اشتباه در ذهنمان می شود
– انتظار نداشته باشیم که احساس گناه رو یکدفعه از بین ببریم یا اینکه عادت های نامناسب خود واشتباهات خود را یکدفعه ترک کنیم یعنی ایده آلیست نباشیم بلکه بدانیم این یک پروسه هست و باید آرام آرام این اشتباه و این احساس گناه را پله به پله از خودمان دور کنیم تا به جایی برسیم که بتوانیم آن را نادیده بگیریم
– باور کنیم که خداوند مثل ما انسان ها فکر نمیکند که حالا اگر به زعم جامعه یا از دید عرف جامعه یه اشتباه بزرگی کردیم این اشتباه نابخشودنی باشد و دیگر راهی برای جبران نباشد ؛ نه ! هرگز اینطور نیست . خداوند بسیار مهربان و غفور و توبه پذیر است و اگر بتونیم خودمون رو ببخشیم و باور داشته باشیم این خدایی که همه عزت و قدرت از آن اوست در برابر اعمال ما بسیار رئوف و مهربان است و آسان می گیرد دیگر نگران حرف مردم و جامعه نیستیم چرا که خداوند میتونه دل مردم رو برای ما نرم کنه یا نزاره گزند و آسیبی از جانب مردم به ما برسه یا هزاران راه دیگری که در تدبیر خداوند وجود داره و به عقل ما نمیرسه . فقط کافیه که بهش ایمان داشته باشیم و تسلیم او باشیم و با تمام وجودمون به خدا باور داشته باشیم که لطف آنچه تو اندیشی .. حکم آنچه تو فرمایی
– قرآن را بخوانیم و به آن استناد کنیم چرا که به نظرم ریشه اصلی احساس گناه مذهب است به خصوص در جامعه ما . پس بهتر است به قرآن رجوع کنیم برای شناخت خط قرمزهای خداوند و کاری به حرف و نظر دیگران نداشته باشیم. تاکید میکنم این کار رو به خاطر آرامش زندگی خودمون انجام میدیم نه به خاطر اثبات کردن چیزی به کسی
– باور کنیم که این احساس گناه رو خودمون به خودمون دادیم پس فقط خودمونم میتونیم این احساس گناه رو از خودمون بگیریم چون همه چیز باور ها و فرکانس های ماست و چیزی خارج از ما نیست
بهترین ها را براتون آرزو میکنم..
به نام خدا و با عرض سلام و درود به استاد عزیز و همه دوستان توحیدی ام
به نظر من افرادی که اعتماد به نفس بالایی دارند دارای ویژیگی های زیر می باشند :
– نگران حرف مردم نیستند و خودشون در زندگی خودشون تصمیم می گیرند
– برای جلب توجه دیگران کاری انجام نمیدهند
– در رسیدن به خواسته هایشان انگیزه هایی مثل اثبات کردن. قانع کردن . خود نمایی کردن . به دست آوردن تایید دیگران . تغییر دادن دیگران و اینکه قهرمان زندگی دیگران بشوند را ندارند
– هیچ عاملی را بیرون از خودشان موثر نمیدانند و خودشان رو حلال مسائل میدانند
– باور لیاقت دارند و بهترین ها را طلب می کنند و باور دارن که می تونن بهش برسن
– تسلیم خداوند هستند و خود را به هدایت او و جهانش می سپارند و به آن ایمان دارند
– فقط به خدا وابسته اند و از غیر خدا رها هستند
– نظرات خود را به راحتی ابراز می کنند و در جمع صحبت می کنند
– به راحتی ارتباط برقرار می کنند و به راحتی درخواست می کنند
– به راحتی در مورد خواسته هایشان صحبت می کنند
– نسبت به آینده ترسی ندارند و در برابر مشکلات نگران نمی شوند
– خودشون هستند که به خودشون ارزش میدن و به دیگران احترام می گذارند ولی آنها را در ذهنشون بزرگ نمی کنند
– به راحتی با خدایشان صحبت می کنند و خواسته هایشان را از خداوند می خواهند و برای این کار نیاز به واسطه ندارند
– به ایده هایشان و الهامات خداوند سریع و بدون تعلل عمل می کنند زیرا نگران حرف مردم و قضاوت مردم نیستند ومنبع قدرت را خداوند می دانند و بس
بهترین ها رو براتون آرزو می کنم..