اکثر ما در کودکی به خاطر سرزنشها، تحقیرهایی و برچسبهایی که از طرف خانواده و جامعه به ما زده شده است، عزتنفس خود را از دست دادهایم. به همین دلیل نیز نقطه شروع تغییر شرایطی که در آن هستیم، از برپایی جهادی اکبر برای ساختن عزتنفسمان شروع می شود و اولین آجر از این پی، باورهای قدرتمندکننده ساختن برای حل ریشه ایِ باورهای سمی و کشنده به نام “احساس گناه” و “احساس بی ارزشی” است.
زیرا اگر اعتماد به نفس، کلید اصلی موفقیتهای بشری باشد، قطعاً “احساس گناه” سدِ راه تمام موفقیتهای او خواهد بود.
امکان ندارد هم در عذاب وجدان و احساس گناه بمانی و هم عزت نفس داشته باشی. هم نشینی این دو غیرممکن است، همانگونه که همنشینی ثروت با فقر، آرامش با نگرانی، سلامتی با بیماری و.. غیرممکن است.
بدون ساختن عزت نفس، موفق شدن غیر ممکن است. اما تا زمانی که در احساس گناه باشی، دسترسی به عزتنفس غیر ممکن است.
این یک قانون است که، موفقیت و ثروت سراغ یک ذهن آرام و مطمئن میرود. یعنی ذهنی که عاری از احساس گناه، عذاب وجدان و بیارزشی است.
“احساس گناه” و “عذاب وجدان”، بزرگترین ترمز در برابر داشتن عزت نفس است. بنابراین پروسه ساختن عزت نفس از برداشتن این ترمز و تبدیل آن به “احساس لیاقت و خودارزشی” آغاز میشود و ساختن این باور، مهمترین مأموریت دوره عزت نفس است.
عزت نفس مثل سنگر بانی تا دندان مسلح در برابر نجواهای فلج کننده ذهن است. از آنجا که هیچکدام از ما باورهای ۱۰۰٪ خالص نداریم، در نتیجه همیشه در معرض خطا و اشتباه و شرایط نادلخواه هستیم.
اگر “سنگربانی بهنام عزت نفس” در وجودت نباشد تا در مواقع سخت و نادلخواه که به خاطر اشتباهی بوجود آمده، افسار ذهنت را به دست بگیرد، ذهن آنچنان نجوایی به پا می کند و آنقدر آن خطاها را در نظرت بزرگ جلوه میدهند و آنچنان دلایلی منطقی برای لایق نبودنت ارائه میدهد و آنچنان باورهای مخرب و ترمزهایی قوی میسازد، که باور میکنی از عهدهی انجام هیچ کاری برنمیآیی!
اینجاست که آنهمه شور و شوقی که برای رویاهایت داشتی، از بین می رود. زیرا میان خودت و آن رویای زیبا، خواه یک رابطه توام با عشق باشد، خواه یک کسب و کار سودآور، خانهای با امکانات عالی، زندگی در یک کشور عالی و … فرسنگها فاصله میبینی که هیچ چیز قادر به پر کردن آن فاصله نیست.
به همین دلیل است که: تمام موفقیتهای زندگی ما، روی پایهای به نام عزتنفس بنا میشود.
“احساس لیاقت و ارزشمندی”، که نقطه مقابل «احساس گناه و خود کوچک بینی» است، مهمترین وجه از عزت نفس است. یعنی ساختن موفقیتها از عزتنفس شروع میشود و ساختن عزت نفس، از “تلاش برای ساختن باور احساس لیاقت”.
استاد عباسمنش همیشه تأکید ویژهای بر ساختن عزت نفس دارد. ایشان مهم ترین دلیل موفتیتهای خود در هر برهه از زندگیشان را، حاصل تلاشی میداند که، صرف ساختن جنبهای دیگر از عزت نفس خود داشته است.
موضوع این است که، هیچ انتهایی برای عزت نفس وجود ندارد. یعنی همیشه جنبهای از عزت نفس ساخته نشده، در ما وجود دارد که لازم است روی آن کار شود. به اندازهای که آن بخش کاملتر میشود، دستاوردهایمان نیز بزرگتر میشود.
با انجام تمرینات این دوره، “باور احساس لیاقت” در وجودت شکل میگیرد و نتایجی را وارد زندگیات مینماید که، ناکامیهای تمام سالهای گذشتهات را جبران میکند. آنوقت تفاوت زندگی بدون عزت نفس و باعزت نفس را به وضوح احساس میکنی.
عزت نفس انتخابهای آیندهات را در هر جنبه از زندگیات تغییر می دهد. از رشته ای که می خواهی در آن تحصیل نمایی، همسری که انتخاب می کنی، روابط ات، شغل ات و حتی نوع رفتار دیگران با شما ومیزان محبوبیتات و حتی میزان موفقیت مالیات را دستخوش تغییرات اساسی میکند زیرا تعریف تو از احساس لیاقت، دستخوش تغییرات اساسی میگردد.
خیلی فرق میکند بعد از ساختن عزت نفس، اهدافت را مشخص کنی یا قبل از آن!
عزت نفس، ابعاد ظرف وجودت را میسازد. حتی اندازه ظرفی که زیر باران نعمت الهی در دست نگهداشتهای، به اندازه عزت نفس توست. به همین دلیل نیز به اندازه عزت نفسات نعمتها را دریافت میکنی.
تفاوت تجربهات از زندگی، با عزت نفس و بدونِ عزت نفس، از زمین تا آسمان است.
ارزشش را دارد که برای ساختن عزت نفس خود وقت بگذاری و این جهاد اکبر را برپا و ادامه دهی. زیرا جهان همیشه در برابر چنین حدی از عزت نفس، فقط کرنش می کند و چارهای جز آوردنِ بهترینها به زندگیات ندارد.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD456MB38 دقیقه
- فایل صوتی «چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه35MB38 دقیقه
با سلام…
وقتی کسی در اثر یادآوری گناه خودش اذیت می شود، این علامت این است که خدا دوستش دارد. عذاب وجدان خیلی انسان را رشد می دهد. شخصیت انسان را معنوی تر می کند. انسان را از گناه فاصله می دهد. منتهی این عذاب وجدان را باید کنار خدا داشته باشیم، نه تنهایی که موجب افسردگی بشود. همانند بچه ای که مادرش را گم کرده، اول مادرش را پیدا می کند و بعد در بغل مادرش گریه می کند. پیامبر(ص) می فرماید: گریه کردن بچه ها را دوست دارم. ما باید عذاب وجدان را دم در خانۀ خدا داشته باشیم و بدانیم که خدا همه ناراحتی ما را جبران خواهد کرد. ما حق مان است که ناراحت باشیم چون گناه کرده ایم. خدا انسان را نوازش می کند. پس این عذاب وجدان علامت خوبی است. سعی نکنید این را زود از بین ببرید. در خانۀ خدا اشک بریزید مطمئن باشید خدا این وضعیت را دوست دارد و راهی است برای همنشینی با خدای مهربان.
شکنجههای وجدان اخلاقی، بسیار جانکاه و توانفرسا و گاهی صورت پشیمانی به خود میگیرد که آن را جز با جبران خطا یا فدیه نمیتوان آرام کرد. به همین جهت آمرزیدن گناهان در ادیان دارای مقامی مهم میباشد.(1)
فکر گناه مانند کابوس وحشتناکی بر روح گناه کار سایه می افکند. زنجیر اعمال گذشته همچون طوق سنگینی بر دست و پای او پیچیده است. احساس گناه و ندامت محصول ندای وجدان است. شاید سخن امام علی (ع) ناظر به این حالت نفسانی باشد که فرمود: یک ساعت شهوترانی و گناه اندوه طولانی را در بردارد.(2)
برای رهایی از شکنجه وجدان و رسیدن به آرامش، خداوند درهای توبه و استغفار و کفارات را به روی گناهکاران گشوده است. با توبه میتوان از عذاب رهایی یافت. گنهکار قبل از توبه حالت و وضعیتی دارد که به موجب آن مستحق عذاب است، ولی پس از توبه واقعی و استغفار در پیشگاه خداوند، حالت او دگرگون میشود. روح عصیانگر او تصفیه شده و مستحق آمرزش و رحمت میگردد. مانند کسی که پس از ارتکاب جرم و ضایع کردن حق دیگری شایسته کیفر است؛ اما وقتی که شاکی را از خود راضی کرد، مستحق تخفیف و یا بخشش میشود.
فرد گنهکار در چنین گناهانى باید از کرده خویش، توبه حقیقی کند، یعنی واقعا از گناه خود پشیمان شود و از خدا بترسد و تصمیم بگیرد که هرگز گناه و گناهان دیگر را انجام ندهد. بسیار استغفار کند. به رحمت پروردگار و قبولی توبه اش امیدوار باشد. توبه حقیقی چنان انسان را دگرگون می کند که گویی هیچ گناهی را مرتکب نشده است.
خداوند در یکی از آیات فرموده است:
«قل یا عبادی الّذین أسرفوا علی أنفسهم لا تقنطوا مِن رحمة الله إنّ الله یغفر الذّنوب جمیعاً إنّه هو الغفور الرّحیم و أنیبوا إلی ربّکم؛ (3) ای بندگان خدا که بر خود اسراف و ستم کردهاید، از رحمت خداوند نا امید نشوید که خدا همه گناهان را میآمرزد. به درگاه پروردگارتان بازگشت کنید».
امیر المؤمنین علیه السلام میفرمایند: «التوبة تُطهّر القلوب و تغسل الذنوب؛ توبه دلها را پاک میکند و آثار گناهان را شستشو میدهد».
قرآن در آیاتی به مرتکبان برخی گناهان کبیره وعده عذاب مضاعف و خلود در جهنم داده، سپس فرموده است: “مگر کسی که توبه کند و ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد. در این صورت خداوند (نه تنها) گناهان او را می بخشد (بلکه) سیئات و بدیهای اعمال آنها را به حسنات تبدیل می کند”. (4)
پیامبر فرمود: “لکلّ داءٌ دواءٌ و دواءُ الذّنوب الاستغفار؛ (5) برای هر دردی، درمانی است. درمان بیماری گناهان، توبه و استغفار است”. فراموش نکنید توبه حقیقی همه آثار گناه از بین میبرد.ما انسانیم نه فرشته و معصوم !
خطاها راه درست رو به ما نشون میدن .اگه خطایی تو زندگیمون نباشه چطور باید راه درست رو تشخیص بدیم ؟
اگه هر کسی اینو باور داشته باشه که انسانه و خطا جزئی از زندگیشه و به جایه غصه خوردن از تجربیاتش درس بگیره میتونه موفق عمل کنه.