«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه

ویژگی های فردی که عزت نفس بالایی دارد

احساس لیاقت : مهمترین ویژگی و ریشه ی اصلی عزت نفس هست ، فردی که احساس لیاقت و ارزشمندی داشته باشد هر انچه که بهش احساس بدی میدهد رو به زندگی اش راه نمیده ، هر چیزی به هر شکلی چه فیزیکی چه ذهنی که باعث میشه احساس بدی به آدم دست بدهد : یعنی باعث ناهماهنگی روح و ذهن میشود رو به قول قران اعراض میکنه ازش

منظور این نیست که با ورودی ها و دیتاهای منفی سر جنگ دارد و موضع میگیرد ، بلکه اعراض میکنه : خیلی راحت اصن اونقدر براش مهم نیست که بخواد انرژی صرف کنه و بجنگه : کل داستان قانون جذب هم همینه هر کاری داری میکنی چه خوب چه بد ، چه تلاش فیزیکی چه تلاش ذهنی : داری تبدیل انرژی انجام میدی : یعنی اگر داری به چیزای منفی و ناملایمات توجه میکنی تبدیل انرژی به شکل ناملایمات رو داری انجام میدی : احساست هم یک سیستم مانیتورینگ هست که داره فیدبک تبدیل انرژیت رو بهت نشون میده ، اگر در جهت خواسته ها و قوانین جهان تبدیل انرژی انجام داده باشی مانیتور درونیت احساس خوب رو بهت نشون میده و اگر خلاف قوانین باشه و در جهت ناخواسته ها و ناهماهنگی روح و ذهنت باشه احساس بد رو بهت نشون میده

کسی که عزت نفس بالایی داشته باشه و بازم برگردیم به مهمترین نکته در عزت نفس احساس ارزشمندی رو در خودش بپروراند ، از درونش مراقبت میکنه : اگر درونت خوب و پاک باشه دیگه بیرونت هم آلوده نمیکنی : تمام مشکلات بشر سر اینه که از درون خودش مراقبت نمیکنه و درد (اول درونی سپس بیرونی) برای خودش تولید میکنه و این دردها هم به بیرون میده

به عنوان مثال احساس قربانی شدن یک دردی هست که فرد در درون خودش ایجاد میکنه و اونقدر این الگوی نامناسب رو تکرار میکنه که به بیرون هم سرایت میکنه یعنی فردی که احساس قربانی شدن میکنه بخشی از قضیه خودش هست ، قسمت دیگر قضیه اینه که به طرف مقابلش هم احساس بد و عذاب وجدان میده

کسی که اعتماد به نفس بالایی داشته باشه با قوی تر کردن خودش به دیگران کمک میکنه در زمینه ی کمک کردن به دیگران مثل خورشید میشه که بی منت و بدون توقع نور و انرژیش رو به همه میده

کسی که اعتماد به نفس بالایی داشته باشه احساس گناه نداره : خیلی منطقی میپذیره که آغا گذشته ی من هرچی بوده بخاطر فرکانس هام بوده البته این بستگی داره تا چه حد باور داره که تمام اتفاقات زندگی انسان بخاطر فرکانس های خودش هست به نسبتی که درک قوی تری ازین قانون داشته باشه غصه خوردن بخاطر اتفاقات گذشته اش براش بی معنی میشه

کسی که اعتماد به نفس بالایی داشته باشه قانون تناوب رو میپذیره و اگر جایی به هر دلیلی افت کرد به قول قران لاخوف علیهم و لا هم یحزنون : ترس برش نمیداره و غصه نمیخوره

خیلی از ما تعبیر و تصویری که از موفقیت داریم اینه که همه چی اوکی باشه : اصن رگباری فقط موفق بشیم نمیخوام بگم آدم باید سختی بکشه تا به موفقیت برسه اتفاقا کسی که اعتماد به نفس داشته باشه میگه چرا عشق و حال نکنم و به موفقیتم هم نرسم ، چرا مثل بیل گیتس و ریچارد برانسون نباشم ، به خودش میگه من میخوام از ساده ترین و لذتبخش ترین مسیر به هدفم برسم و از مسیرم هم لذت ببرم ولی اگر اتفاق به ظاهر سختی هم برام بیافته مشکلی نیست ادامه میدم ، من میخوام از مسیر لذتبخش به خواسته ام برسم و هر اتفاقی هم بیافته بازم ادامه میدم

کسی که اعتماد به نفس بالایی داره غر نمیزنه : من خودم در شرایط به ظاهر سخت همیشه سوره ی نصر رو به خودم یادآوری میکنم :

خداوند به محمد میفرماید : اذا جاء نصر الله والفجر ، و رایت الناس یدخلون فی دین الله افواجا ، فسبح بحمد ربک و استغفره ، انه کان توابا

معنی : زمانیکه نصرت خدا میاد و داری میبینی مردم به صورت گروه گروه به اسلام میگروند خدا رو تسبیح کن و استغفار کن به خاطر اون روزای سختی که بهت فشار میومد و غر میزدی ، خداوند توبه پذیر هست

پیامبر در طول ۲۰ سال اول رسالتش شاید تونسته باشه ۲۰۰ نفر آدم رو هدایت کرده باشه (البته خدا هدایت میکنه…) یعنی بازده ۲۰ سال کارش شاید ۲۰۰ سیصد نفر بوده باشه به فرض مثال

اما اون چند سال پایانی نبوتش روسای قبایل میومدن باهاش بیعت میکردن و وقتی رییس یه قبیله ای بیعت میکرد کل اون قبیله هم انگار بیعت میکردن حالا درسته مسلمون شناسنامه ای شده بودن اما حداقلش این بوده که دیگه با پیامبر نمیجنگیدن

جمع بندی پارت اخر صحبت هام این میشه : کسی که اعتماد به نفس بالایی داشته باشه کارش رو با احساس خوب انجام میده و همیشه سعی میکنه احساسش رو خوب نگه داره و طبیعتا کسی که سعی کنه به احساس خوب برسه به قول استاد عباسمنش جهان در برابرش کرنش میکنه و شرایطی فراهم میشه که به احساس خوبه برسه

یه نکته ای هم در مورد شیوه ی نگاه خودم به قوانین و کلا این مباحث بگم : من کلا علاقه ای ندارم موضوع رو خیلی دراماتیک کنم و سعی میکنم جوری به خدا و جهان و کلا قوانین نگاه کنم که همه چی درسته اگر هم چیزی به زعم من ناردست هست مشکل از شیوه ی نگاه من به اتفاقات و باورهاست ، خیلی علاقه ندارم خدا رو جوری ببینم که رزرو هست برای اینکه من برم باهاش درد و دل کنم و اونم بگه من تا تهش پایتم ، غصه نخور و ازین صحبت ها

کل سیستم داره درست کار میکنه و اونقدر آزادی به ادم داده شده که خودشم نمیتونه باور کنه چقدر آزاده