«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه

سلام به استاد عزیزم و همه دوستان

منم میخام از تجربه ام بگم

از غلبه براین عذاب وجدان که شد سکوی پرتاب و رشدم

الحمداله که تونستم تا حد خوبی ارامش رو جایگزین این احساسات کم ارزشی و عذاب وجدان کنم

عذاب وجدان ناشی از مذهب شاید بدترین عذاب وجدان باشه علاوه بر اینکه در هر حالتی خودت رو هم با ارزش ندونی که مبادا دچار کبر و غرور شیطانی بشی و چون خاکی بودن و تواضع صفت پسندیده ای محسوب میشه همیشه باید در پایین ترین حالت خودت رو نشون میدادی تا حس کنی مقرب درگاه پروردگار شدی

خودتون فکر کنید با این دیدگاه مذهبی که احتمالا خیلی هاتون باهاش اشنا هستید تو چه وضعیتی قرار داره زندگیت

مشکلات مالی و اخلاقی در خانواده فکر میکنم از مشکلات مشترک چنین خانواده هایی باشه

اگر خانم باشی و بحث حجاب و همسر هم اضافه میشه 😂

خلاصه که سخت ترین کار بود تا بتونم ذره ذره احساس با ارزشی رو تجربه کنم

و چه احساس خدایی و الهی هست این احساس

چه دیدگاه زیبایی

چه نگاه زیبایی

حتی از نگاه مذهب هم این دیدگاه بالا واقعیت نداره و اصل و اساس دین همین ارزش دادن به انسان هست

رسالت همه انبیا و ائمه دقیقا همین بوده که بگن تو با ارزشی حواست باشه

ولی ما چی فهمیدیم ازین دیدگاه !

مثلا امام حسین فرمودند اگر دین ندارید لا اقل ازاده باشید… یعنی اگر دیندار میبودی خیلی بیشتر و بهتر حس با ارزشی داشتی و دست به کارهای پست و سطح پایین نمیزدی یا دربند و زنجیر نگاه و نظر ادمها نبودی ، خودت زندگی میکردی

یا دقیقا همون نگاه حضرت زینب “ما رایت الا جمیلا”

چقدر این دیدگاه سطحش بالاست که ذره ای حس قربانی بودن نداره و ذره ای حس شکست و بیچارگی نمیکنه و چه زیبا میبینه این اتفاقات رو…

تفکر قبلی ما این بود که خدا برای ما نمیخاد و ما تو لیست حکمت و قسمت و تقدیر تو مشکلات افتادیم

خلاصه که ذره ذره تونستم این دیدگاه رو تغییر بدم و آرام آرام دارم دنیا رو زیباتر و زیباتر میبینم

چند روز پیش از خدا خواستم موقعیتی پیش بیاد که عزت نفسم رو تمرین کنم و محک بزنم و یه ذره اگاهانه رشدش بدم

حین کارهای روزانه بودم که سند خونه تو پاکت پستی بود و من فکر کردم پاکت خالیه و پاره اش کردم که بندازم تو سطل زباله میخاستم ادرس روی پاکت رو مخدوش کنم

که یهو همسرم گفت داری چکار میکنی

دیدم سند خونه رو پاره کردم😅

اگر این موقعیت قبلا پیش میومد تا مدتها سرزنش و خودخوری و بی عرضگی گریبان گیرم بود

اما اینبار سریع درستش کردیم و چسب زدیم و من ناخوداگاه تو ذهنم اومد که حسم رو بد نکنم و حتما خیری بوده عمدا اینکارو نکردم و بعد خودم رو مشغول کردم که ذهنم شروع به صحبت نکنه که منو به سمت بی لیاقتی بکشونه

خلاصه این قضیه گذشت و شد یه خاطره خنده دار برامون

بعدش خیلی خوشحال شدم که بالخره تونستم عزت نفس رو در ناخوداگاه اجرا کنم و عذاب وجدان و سرزنش در کار نبود بخاطر این اشتباهم

و بعدش هم که در دفترم دیدم این خواسته رو باز خیلی خدارو شکر کردم که عجیب در خواستم رو اجابت کرده بود

خیلی حس خوبی دارم که دارم این نکته مهم رو در زندگیم اجرا میکنم و چقدر این نکته با ارزش و اساسی هست

استاد عزیزم واقعا ازتون ممنونم خودتون میدونید با برطرف کردن این عذاب وجدان ها چه بار سنگینی رو از روی دوش نحیف مون برداشتی و حالا چقدر قوی و محکم به سمت دروازه های بهشت داریم قدم برمیداریم هرچی سبکتر باشیم سریعتر میرسیم به بهشت موعود و زندگی عالی

و دقیقا گفته مریم جان رو تکرار میکنم که از زمین تا آسمان فاصله است زندگی با اعتمادبنفس و بدون اعتماد بنفس

واقعا هم جهاد بزرگی میخاد تلاش روزانه میخاد و باید وقت و انرژی صرف کنی تا از نو کامل بسازی این بنای پوسیده بی عزت نفسی رو

اما به اندازه زنده بودن ارزش داره

بقول امام حسین مردن با عزت نفس شرف داره بر زندگی بدون عزت نفس

خدایاشکرت🌹

سلام به عباسمنشی های هم فرکانس و همسفرم

درباره عزت نفس همینو بگم که بعداز اینکه دوره رو گرفتم و استفاده کردم به حرفهای استاد پی بردم که میگن عزت نفس همه چیزه … البته هنوز کامل اجرا نکردم هنوز خیلی کار داره باورهام …یکی از باورهای سفت وسخت و مخرب من همین احساس قربانی شدن هست که هنوزم دارم باهاش دست وپنجه نرم میکنم اما از وقتی که فهمیدم و تو رفتارام بهش توجه کردم زندگی برام تغییر کرد واینقدر این تغییر برام خوشاینده که حاضرنیستم ازش دست بردارم

مثل کفر ورزیدن بعد ایمان داشتن که انسان رو مستحق بدترین عذاب ها میکنه منم دیگه نمیتونم خودم رو بدون رفتارهای عزت نفسی تصور کنم همین که برام شفاف شده مشکلات و معضلات زندگیم به چه وسیله ای ساخته میشده برام کافیه تا هرگز نخام که بدون این اگاهی ها زندگی کنم

اگه منم بعد از این آگاهی هایی که بدست آوردم مراقب رفتارم نباشم و اجازه بدم به فراموشی سپرده بشه دیگه کسی رو جز خودم نمیتونم سرزنش کنم

باید هرلحظه مراقب افکارم رفتارم باشم باید همیشه بدنبال یادگیری اگاهی باشم باید هر لحظه توجه ام رو کنترل کنم

اول راه قدم اول سخته …مبارزه با باورهای چندین ساله با عادت های ریشه دوانده در تمام جسم و روحمون …. تلاش شبانه روزی میخاد … وقت و انرژی مضاعف میطلبه …

باید بذر ایمان رو بکارم و صبر کنم و صبرو صبرو صبر تا سراز خاک بیرون بیاره

مراقبش باشم تا جوونه هاش رشد کنه و رشدکنه و رشد و رشد…

پس تا درخت ایمانم کامل بشه و ثمر بده ادامه میدم

“عقاب در ابتدای پرواز گاهی پر میریزد اما در اوج حتی از پر زدن هم بی نیاز است”

این صحبت هارو گفتم تا بدونم برای چی کامنت میزارم و برای چی تعهد میدم که در طی این سفر همراه باشم

شاید شش ماهی هست که دارم روی خودم تمرین میکنم و نتایج خیلی خوبی هم گرفتم اما میخام از این بعد روش کارم رو تغییر بدم و همراه و همصحبت دوستای همفرکانسیم بشم تا مسیر رشدم سریعتر بشه

میخام مقاوت خودم رو بشکنم و هرروز کامنت بزارم از تغییراتم بگم از پاشنه های آشیلی که نمیدونید با چه ذوقی پیداشون میکنم و میخام ازین به بعد بیام اینجا برای خودم جشن بگیرم

تا ان شااله بهتر بتونم توجه ام رو کنترل کنم و نشانه های بیشتری دریافت کنم با توکل به الله

از استاد عزیزم و مربیان زندگی که از نوشته هاشون استفاده میکنم بسیار بسیار سپاسگزارم