«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه

با سلام

استاد عباس منش عزیز، بابت فایل چهارم شما و شفاف سازی بهتر موضوع خیلی خیلی سپاسگذارم.

در این میان یک سوال برایم پیش آمد که امیدوارم در برنامه های بعدی تان به آن بپردازید.

اینکه عرض کردید که فرد با گناه و ضایع کردن حق دیگران در واقع به خودش ظلم میکند یعنی چی! چطوری در حق خودش ظلم میکند؟ آیا از لحاظ مادی ظلم میکند یا از بعد غیرمادی (روح)؟ آیا این موضوع را با تمام وجود درک کرده اید! و مثالی برایش دارید؟ من میخواستم این سوال رو در قسمت عقل کل مطرح کنم ولی دیدم همین جا بهترین مکان برای طرح این سوال است. فکر میکنم این سوال در ذهن دوستان دیگر هم ایجا شده باشد. البته من خودم این موضوع را درک کرده ام و فهمیده ام که ما با گناه و ضایع کردن حق دیگران به روح خودمان ظلم میکنیم و و اجازه نمیدهیم بزرگتر شود و به بزرگی روح خدا (در آن لحظه ای در ما روح دمیده) برسد، هرچند روح خدا نیز پیوسته در حال گسترش است و ما به آن نمیرسیم.

در رابطه با بحث دعا هم فقط یک قسمت از سخنرانی دکتر الهی قمشه ای را برای شما و دوستان نقل میکنم که خالی از لطف نیست: ایشان در یکی از سخنرانی هایشان عرض کردند که دعا از طریق شکستن مرزهای فضا و زمان و مکان باعث میشود به آن لحظه ای برسد که شما هنوز به این جهان مادی پا نگذاشته اید و باعث می شود کاتبان چیزی دیگری برای شما بنویسند و الطاف خداوندی بعد از ورود به جهان مادی شامل حال شما شود و اثر دعا بعد از لحظه ی دعا برای شما ظهور میکند و به وقوع خواهد پیوست.

اینکه در این فایل عرض کردید دنیا نسبت به آخرت خیلی کوچک تر است و فیلم های هالیوودی هم فقط این دنیا را نشان میدهند کاملا درست است. در این زمینه الهامی به من شد که این موضوع را درک کردم که برای شما و دوستان نقل میکنم. همیشه از زمان کودکی این سوال در ذهنم بود که چرا پیامبر و امامان ما همواره میگویند که این دنیا مثل قفس است! این سوال خیلی ذهن منو مشغول کرده بود تا اینکه؛ روزی در اتاقم مشغول مطالعه بودم که مگس بزرگی وارد اتاقم شد و با اینکه جثه آن نسبت به اتاق کوچک بود و اتاق هم برای او بزرگ بود ولی احساس میکرد در زندان افتاده و مدام خود را به در و دیوار میکوبید تا خود را از اتاق بیرون کند. خلاصه پس از کش و قوس فراوان پنجره را برایش بیشتر باز کردم تا از اتاق بیرون برود و بعد از اینکه خود را چندبار دیگه به در و دیوار کوبید از اتاق بیرون رفت و من از پنجره با نگاهم دنبالش کردم و می دیدم چقدر آزاد پرواز میکند و هی مانور می داد و من احساس کردم که او از زندان آزاد شده است و این اتاق برای او نسبت به فضای بیرون واقعا زندان بوده است و در این فکر فرو رفتم که نسبت ما به دنیا مثل نسبت مگس است به اتاق، یعنی وقتی از این دنیا خارج شدیم و با دنیای بزرگ دیگر ( آخرت و برزخ و قیامت و بهشت و جهنم) و آسمانها آشنا شدیم، تازه خواهیم فهمید که این دنیایی که در آن زندگی می کردیم واقعا مثل قفس بوده است (الحمدالله بر توفیق درک این حکمت).

موضوع دیگه که در باب استغفار عرض کردید و مثال سیستم دانشگاه رو زدید و گفتید که استغفار دیگران برای شخص گنهکار پذیرفته نمی شود کاملا درسته و من بازم هم این را درک کرده ام. من همیشه بر این باور بودم که خلقت شیطان فقط یه نقشه ی درست و حسابی از سوی خدا بوده که از شیطان به عنوان طعمه ای برای آزمایش اختیار انسانها استفاده کند و یه جورایی دلم براش میسوخت و باورتون نمیشه گاهی اوقات یه حسی بهم میگفت از خدا بخواه که ببخشتش و حتی از خدا میخواستم که ببخشتش ولی یه حسی ته دلم میگفت ما یک روز حقیقت این موضوع را به تو نشان میدهیم که شیطان قابل بخشش نیست (باور کنید حقیقته محضه و هرکسی هم که خواست مسخره کنه و بخنده ایرادی ندارد). این موضوع تو ذهنم بود تا اینکه یه روز به کتابی برخوردم که توی اون این داستان نوشته شده بود که شیطان روزی رفته بوده پیش حصرت موسی یا خضر (دقیقا یادم نیست) و به اون حضرت گفته بوده که به خدا بگو منو ببخشه و من میخوام واقعا توبه کنم و برگردم. آن حضرت هم قضیه رو به خدا میگوید و خداوند به آن حضرت میگوید شیطان هیچ وقت بر نمی گردد ولی آن حضرت اسرار میکند که شیطان واقعا میخواهد برگردد و … ، خدا هم به آن حضرت میگوید پس یک راه وجود دارد که برگردد و آن هم این است که در مقابل تو سجده کند. وقتی آن حضرت ماجرا را برای شیطان تعریف میکند که خدا چه دستوری داده است شیطان دوباره از سجده بر انسان امتناع میکند و دوباره او را تهدید میکند که از راه راست بیرونش خواهد کرد و ادامه داستان…. ، بعد از خواندن این داستان وقتی اون حسی که گفتم میومد میگفت برای شیطان هم طلب آمرزش کن، دیگه به حرفش گوش نمیدادم و بهش میگفتم اول سجده کن تا برات دعا کنم، این حس چندین بار دیگه سراغ من اومد ولی من وقتی میگفتم سجده کن دیگه محو میشد و بعد از چندبار دیگه برای همیشه محو شد. این یک الهام و داستان واقعی بود.

استاد یه خواهش دیگه هم ازتون داشتم واونم اینه که یه برنامه تو قسمت VIP بگذارید و در اون بگید که چطور قرآن رو مثل شما موشکافانه بخونیم و چطور فیلم ها رو مثل شما باریک بینانه ببینیم! درکل چطور هرچه زودتر دراین مدار قرار بگیریم تا درک بهتری داشته باشیم.

سؤال مسابقه قسمت دوم:

چه ایده ای برای کسی که به خاطر خطای بسیار بزرگی دچار احساس گناه شده است دارید تا دیگر احساس گناه نداشته باشد؟

با سلام

ابتدا بحث پیشگیری را مطرح میکنم و بعد به سراغ ایده هایی که به دهنم رسید میروم، اگر ما همیشه این فرض را در نظر بگیریم که بعد از هر گناهی امکان دارد بلافاصله بمیریم، دیگر امکان ندارد سراغ گناهی برویم. حالا اگر سراغ گناهی هم رفتیم و بعد از گناه زنده ماندیم با توجه به فرضی که اول گفتم، باید خیلی خوشحال باشیم که هنوز زنده ایم، و باید نتیجه بگیریم که خداوند ما را دوست داشته است که این فرصت را به ما داده است. با استفاده از این تکنیک به آرامش فوق العاده ای میرسیم. حدیث زیر هم همین موضوع را اشاره میکند.

امام صادق علیه السلام فرموند: هر کس گناهى کند هفت ساعت از روز درباره آنها به او مهلت دهند پس اگر سه بار گفت:«استغفر اللّه لذى لا اله الا هو الحى القیوم» آن گناه بر او نوشته نشود«. (الکافی، ج 2 ، ص 437، روایة3).

من فکر میکنم فرد گناه کار باید برای اینکه همین احساس گناه رو داره باید خداوند را شکر کند چون هنوز قطبنمایش را خدا از کار نیانداخته و داره مثه روز اول کار میکنه و داره بهش میگه که داری مسیر رو اشتباه میری و پیشاپیش خداوند رو شکر کنه از بابت اینکه گناهش رو خواهد بخشید و خودش رو تو حالتی تصور کنه که خداوند او رابخشیده و احساس خوب بخشوده شدن رو با تغییر باورهاش در خودش ایجاد کند

به نظر من در اینجا هم میشود از اهرم رنج ولذت استفاده کرد. مثلا شخص گناهکار به خودش بگوید: اگه احساس گناه رو ادامه ندهم چه لذتی برایم داره؟ اگه احساس گناه رو ادامه بدهم چه رنجی برایم دارد؟ و تا جایی که امکان دارد برای این 2 سوال پاسخ های منطقی و زیادی رو بنویسد و من پیشنهاد میکنم تعداد پاسخهای سوال اول (اگه احساس گناه رو ادامه ندم چه لذتی برایم داره؟ ) بیشتر از سوال دوم باشد تا بیشتر جذب توبه و بازگشت به سوی خدا شود و پاسخ به این سوال را داخل یک جدول T شکل در دوقسمت بنویسد و بعد از آن تمام راهکارهایی که برای فرار از احساس گناه و رسیدن به احساس لذت از بخشیده شدن توسط خدا به ذهنش میرسد را بنویسد و به مدت 40 روز هر شب قبل از خواب و هر صبح هنگام بیدار شدن به جدول رنج و لذت نگاه بیندازد و سعی کند خودش رو از هر گناهی مصون نگه داره تا به آرامش هم برسد و من فکر میکنم باید اول روی باورهای چنین فردی کار کرد و مهربانی و بخشش عظیم خداوند را به او قبولاند.

راهکاربعدی که به ذهنم میرسه اینه که به خودشناسی عمیقی باید دست بزند. مطمئنا همه ی ما یک دونه کار خوب و خیر انجام دادیم و به نظرم شخص دراین مواقع باید یک لیست بلند بالایی از تمام کارهای خوبی که انجام داده را بنویسد تا احساس ارزشمندی پیدا کند. هر چقدر این لیست بیشتر و با جزئیات بیشتر باشد مثمر ثمرتر واقع خواهد شد.

نکته بعدی بیاد گناه خودشو با گناهان بزرگتری مثل یاس و شرک و … مقایسه کند با این ترفند مقداری آرامتر خواهد شد که حداقل به این گناهان دست نزده است. و خداوند را از این بابت شکر کند

نکته ی بعدی اینه که به قول حضرت علی (ع) سعی در جبران گناهش داشته باشد. مثلا اگه حق الناس برگردنشه هرچه سریعتر جبران کنه، یا تجربیاتش رو در اختیار دیگران قرار بدهد تا دیگران به این گناه مرتکب نشوند و از انجام گناه پیش گیری شود. حالا لازم نیست پاشه نماز شب بخونه و طلب بخشش کنه ولی هروقت که به یاد این گناه افتاد استغفار کنه یا مثلا وقتی نصفه شب بیدار شد یه استغفرالله هم کافیه که بگه.

و مهم ترین نکته که به نظرم یک قانون است اینکه: باور کنیم که خداوند خیلی بیشتر از ما میخواد که ما همیشه در مسیر مستقیم باشیم و به مسیر مستقیم برگردیم و دوست داره ما روز به روز پیشرفت کنیم.

یکی از قانون هایی که استاد گفتن خیلی مهمه اینه که با خودمون درمورد اهدافمون صحبت کنیم. به نظر من وقتی که ذهن ما داره خودشو بابت اون گناه سرزنش میکنه باید همون لحظه بلند بلند در مورد کارهایی که برای جبران گناه میخوایم انجام بدیم با خودمون صحبت کنیم تا احساس آرامش کنیم و ایده های جدیدی برای دوری از احساس گناه به ذهنمان برسد

نکته بعدی اینکه از خودتان زیاد انتظار نداشته باشید که سریع از حالت احساس گناه به احساس آرامش و شادی برسید. بلکه باید پله پله به احساس آرامش و شادی برسید. به عنوان مثال در کتاب “بخواهید و به شما داده میشود” نوشته استر و جری هیکس فصلی وجود دارد با عنوان “درجات گوناگون مقیاس راهنمای احساسی”. که در این فصل، 22 احساس به ترتیب طبقه بندی شده است که استر هیکس آنها را سامانه ی هدایتگر احساسی می نامد و من در اینجا آنها را برایتان مینویسم : 1. سرور/آگاهی/توانمندی/آزادی/عشق و مهر/ قدردانی 2. شور 3. اشتیاق/آرزومندی/خرسندی 4. انتظار/باور مثبت 5. خوشبینی 6. امیدواری 7.قناعت 8.ملامت 9. بدبینی 10.ناکامی/رنجش/ناشکیبایی 11. استیصال 12. یاس 13. تردید 14.نگرانی 15.سرزنش 16.دلسردی 17.خشم 18.تلافی 19. تنفر/غضب 20. حسادت 21.ناامنی/گناه/بی ارزشی 22.ترس/غصه/افسردگی/نومیدی/درماندگی

همانطور که میبینید احساس گناه در رتبه 21 مقیاس راهنمای احساسی قرار دارد و استر هیکس بیان میکند که: اینکه شما بخواهید از احساس شماره 21 به احساس شماره 1 برسید بسیار مشکل است و امکان ناپذیر است، بلکه باید شما هشیارانه و با آگاهی به دنبال احساسی باشید که تعالی پیدا کنید و به تدریج از شماره 21 به شماره 1 برسید. مثلا از احساس گناه (21) به احساس تنفر (19) و بعد به خشم (17) وبعد به تردید (13) و بعد بدبینی (9) و بعد خوشبینی (5) و بعد به سرور/آگاهی/توانمندی/آزادی/عشق و مهر/ قدردانی (1) برسید. نکته ی مهم برای اینکه از سامانه ی هدایتگر احساسی تان استفاده ی موثر کنید ، این است که: تامل کنید و هوشیارانه تایید کنید که فکر (احساس) انتخابی تان که خشم (17) است، خیلی بهتر از احساس گناه (21) خفقان آوری است که جایگزین آن می شود. در اینجا احساس خشم خیلی تسکین دهنده تر است نسبت به احساس گناه، و به همین ترتیب رو به بالا بروید.

نکته ی بعدی این است که باید درجایی بنویسید و متعهد شود که مجددا این گناه را انجام نمیدهد.

امیدوارکننده ترین آ یه قران در سوره زمر آیه53 است که خداوند متعال می فرمایند:قل یا عبادی الذین اسرفو علی انفسهم لاتقنطو من رحمه الله ان الله یغفرالذنوب جمیعاانه هوالغفورالرحیم:ای بندگان من که اسراف کرده اید(به ارتکاب گناهن کبیره و خطاهای کثیره) برنفس های خود(یعنی افراط نمودند و از حد گذرانیدند معاصی را) از رحمت خداوند نومید نشوید به درستی که خداوند همه گناهان را می آمرزد به درستی که خدای تعالی آمرزنده گناهان و به بندگان مهربان است.

در این آیه شریفه چند نکته لطیف وجود دارد:اول اینکه فرمود(یا عبادی:ای بندگان ) که یک لطافتی در خطاب دارد و نفرمودند (یا ایهاالعصاء:ای گناهکاران) و دوم اینکه فرمودند(اسرفو:اسراف فرمودید) و که باز رفاقتی در خطاب دارد و نفرمودند (اخطئو:خطا کردید)

سوم اینکه:فرمودندلاتقنطوکه صریحا دلالت برنهی از ناامیدی و حرام بودن یاس از آمرزش دارد

چهارم اینکه موکد فرمود آن را به جمله (ان الله یغفرالذ نوب جمیعا) و عمومیت داد آمرزش خود را به تمام گناهان

پنجم اینکه فرمود جمیعا و آن را مخصوص به بعضی از گناهان نکرد

ششم اینکه:آن را موکد کرد به جمله (انه هوالغفورالرحیم)

در این زمینه داستانی است که زنی خدمت رسول خدا آمد عرض کرد زنی فرزند خود را بدست خود کشته ,آیا برای او توبه است فرمود قسم به خدایی که جان محمد در دست اوست اگر آن زن هفتاد پیغمبر را کشته باشد و پشیمان شود و توبه نماید و خدای تعالی صدق او را بداند که دیگر به هیچ گناهی رجوع نمی نماید توبه اش را قبول می فرماید و از گناهان عفو می کند به درستی که توبه کننده از گناه مثل کسی است که گناه نکرده است

و هرکسی که گناهی مرتکب می شود باید برفضل و بخشش خداوند امیدوار باشد و توبه نصوح نماید و باید بداند افراد زیادی در طول تاریخ گناهان کبیره زیادی مرتکب شده بودند و اسباب نجاتی برایشان تصور نمی شد ولی خداوند متعال آنها را بخشیده و عاقبت خیری داشته

در کل باید توبه کند و از خداوند طلب عفو وبخشش کند و سعی کند از این پس خطا کار نباشد و ایمان داشته باشد که خداوند او را بخشیده است

در پایان هم این حدیث زیبا تقدیم به شما:

امام رضا (ع)فرمودند:هرکه نمی تواندکاری کند که گناهانش زدوده شود بر محمد و آلش زیاد صلوات بفرستدچرا که صلوات گناهان را ریشه کن می کند

سلام دوست عزیز

ممنونم از اینکه وقت گذاشتید و نظر من را مطالعه نمودید، نظر لطف شماست.

شعر بسیار زیبایی نوشتید و ممنونم بازم. بد نیست بدانید نام شاعر این شعر “ملک‌ الشعراء قاری عبدالله” است که از شعرای افغان هستند. (این را از اینترنت سرچ کردم چون شعرش جالب بود)

من هم به یاد یک دوبیتی از بابا طاهر افتادم:

مو از قالوا بلی تشویش دیرم / گنه از برگ و باران بیش دیرم

اگر لاتقنطوا دستم نگیرد / مو از یاویلنا اندیش دیرم

سلام خانم حسینی

خواهش میکنم، نظر لطف شماست، ما همه باید از خدا و استاد عباس منش شاکر باشیم که این محیط زیبا رو ایجاد کردند تا تجربیاتمان را به اشتراک بگذاریم. در باب مشکلات هم که فرمودید باید بگم واقعا قدر مشکلات و ناخواسته هاتون رو بدونید چونکه همین مشکلات هستند که واضح میکنند و اقعا ما چی رو میخوایم و ما رو به سمت خواسته هامون حرکت میدهند.

بزرگی میگه: مشکلات کلیدهای سیاه پیانو هسنتد و شادی ها کلیدهای سفید پیانو هستند و وقتی که این کلید ها فشرده میشوند موزیک زندگی شنیده می شود.

مطمئنا شما هم در زندگی برای یه مدتی (حداقل یه هفته) بوده که واقعا هیچ دغدغه ای نداشتن و خوش خوش بودین ولی بعد بازهم راضی نمیشید و از این وضع خسته میشید و این بدین معنی بوده که شما فقط کلیدهای سفید پیانو رو میفشردید و صدای یکنواخت اون شما رو عصبی و خسته میکرده. پس قدر مشکلاتتون رو بدونید و توکل کنید به خدا، به قول آقای قرائتی اگه مردم یه روز مشکلاتشون رو بریزند دور یه فکله یا میدون بعد بهشون بگید حالا برید هر مشکلی که دوست داشتید بردارید، همه دوباره میرن مشکلات خودشون رو بر میدارند چون می بینند مشکلات بقیه واقعا بدتر از مال خودشون بوده. .

موفق باشید

همین که شما فهمیدن رابطه ی شما وابستگی بوده وعشق نبوده خیلی خوبه، هر مشکلی که برای ما پیش میاد جهان میخواد یه درسی به ما بده ولی ما گوش نمیدیم اولش با یه ریگ میزنه تو سرمون اگه متوجه نشیم دوباره با یه چکش میزنه تو سرمون و بازهم اگه متوجه نشدیم با پتک میزنه تو سرمون که ایندفعه نابود میشیم. پس خیلی خوبه که شما زود این درس رو فهمیدن که وابسته بودن و مطمئنا جهان این دفعه با پتک سراغتون نمیاد. اگه تمرینات جلسه اول دوره آفرینش رو انجام دادید و حس خوبی ندارید باید روی باورهاتون کارکنید و اونها رو اصلاح کنید و یا کلا تمرینات رها کنید تا احساستون بهتر بشه. من اگه به جای شما بودم اول از جلسه 9 و 10 قانون آفرینش استفاده میکردم مخصوصا جلسه ی9 که در اون مشکل شما و بحث وابستگی خیلی خوب بحث شده.