«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه

الهی شکر،روز اول دوره و تجربه جدیدم از درک یک سری آگاهی های جدید ،استاد میگه من سوار فکرم میشم یعنی به زیبای با طرح سوالات خوب و یا توی اواسط فایل میگه با استفاده از اهرم رنج و لذت و با یاد آوری قانون احساس خوب = اتفاقات خوب ذهنم رو کنترل می کنم ،یادم نیست دقیقا کجا ولی یه جای شاید تو کامنت بچه ها یکی از مشخصه های آگاهی رو همین سادگی و حس آشنا نسبت به اون مثلا به محض دیدنش حس می کنی انگاراز قبل اون رو میشناسی پس تمرین این فایل میشه ،به هر حال ما چه با توی مسیر بودن و یا خارج شدن از مسیر با یک سری تضاد روبرو میشیم که توی ما احساس گناه و بی ارزشی تو لید میکنه مثل عصبانیت توهین به دیگران و هرچی …اینها نیاز و حامل یک پیام هستند ،نکته مهم اینه که به صرف این که من به خودم بگم حالا که پاتو گذاشتی توی مسیر عباس منش دیگه هیچ اتفاق بد یا چالشی سراغ نمیاد دیگه تو اشتباه نمی کنی ویا تو دیگه باعث آزار دیگران میشی نه به هیچ وجه اینطور نیست اولا طبق تو ضیحات به هیچ وجه ما نمی تونیم به کسی آسیب برسونیم و به هیج وجه کسی نمی تونه بدونه این که خود ما در مدار نادرست قرار بگیریم به ما آسیب برسونه، فقط ما کمتر با آنها روبرو میشیم و تازه وقتی با تضاد روبرو میشیم آنها رو به عنوان زبان جهان می شناسیم مثل مثلا گریه نیمه شب کودک برای درخواست شیر،//تانگرید طفل کی نوشد لبن// وبه نوعی با این تضاد جهان درحال راهنمائی ما برای رساندن ما به خواسته هایمان است که باعث تکامل ما و واضح تر شدن خواسته های ما میشود و تازه از این قسمت به بعد است که آموزشهای استاد وارد عرصه می شود و تما م تلاش آنها برای تغییر آگاهانه احساسات ناشی از برخورد با این تضاد هاست که یکی از این راه ها برسی دادگاه وجدان است ،استاد میگه براستی وجدان کجا بوده؟ از کجا به وجود آمده ؟و از چه زمانی این اختیارات به اون داده شده بر چه اساسی ایشان به عنوان هدایت گر افکار ما حق نظر پیدا کردند،از کودکی از جوامع کوچک اولیه ما مثل خانه محله مدرسه ویا شهر و کشور ؟ بر چه اساسی ؟ باور های اشتباه آنها؟ یکی از دوستانم مثال جالبی زده بود ،میگفت شنیده بودم اگه روی نون پا بذاری خدا سنگد میکنه! یه روز که خیلی از دست رفتار پدرم عصبانی و ناراحت بودم تمام نونهای خشک تو دیوار و گوشه و کناره جاده رو تو زمستون ریختم وسط کوچه و به قصد روشون راه می رفتم تا خدا سنگم کنه واز دست این زندگی نجات پیدا کنم و لی چند ساعت بعد که برگشتم دیدم تمام پرنده ها با چه شور اشتیاقی تو سرما ی زمستون خرده نونها رو می خورند و یه جوری سپاس گذارانه به من نگاه میکنند ،و خدا هرگز من رو سنگ نکرد،از اونجا به تموم باورهای کودکی که بهم القا شده بود شک کردم و سعی کردم خودم مسیر م رو پیداکنم و دادگاه وجدانم رو برنامه ریزی کنم.تغییر نگاه به خداوند مسئله دیگری بود که استاد توی این فایل درمورد اون صحبت میکنه این که ما به خاطر همون آگاهی های اشتباه خدا رو همیشه منتظر با یه چوب آتشین برای زدن خودمون می دیدیم،در صورتی که همان طور که استاد میگه خدا عاشق ماست و حتی منتظر اینه که ما با حتی اشتباهات خودمون دوباره بیشتر و واضح تر هدایت بشیم .مثلا منی که تو راه کسب ثروت اینقدر منحرف شدم خدا بازهم با لبخند من رو به سایت عباس منش راهنمائی کرده که بی تعارف بگم اگه اون اشتباهات نبود شاید من هیچ وقت به فکر م نمی رسید که دنبال این راه بگردم ،پس خداوند من مجزا ت گر و منتظر خطای من نیست بلکه اون وهاب و هدایت گر من هستش،مورد بعدی که دوست دارم راجع به اون بنویسم ،توی روز مرگیم قرار بود عزیز دلم یه جواب آزمایش رو به دکترش نشون بده ،به علت ترافیک و نبود جای پارک قرار شد من و دخترم تو ماشین بمونیم ،وقتی عشقم رفت دخترم گفت بابا می خواستم از ت یه چیزی بخوام حالا که مامانم نیست بریم براش گل بخریم آخه خاله گفته روز مادر شده،من عشق کردم آوینا جون فقط شش سالشه، تو گل فروشی بهش اجازه دادم تا رنگ کاغذ و روبان رو خودش انتخاب کنه ،یه شاخه مریم یه روز قرمز و یه شاخه روز آبی ،با سلیقه دخترم کاغذ زرد و روبان مشکی هرچی گل فروش زور زد که آقا زرد و روبان مشکی مال مراسم شادی نیست و یه رنگ دیگه بهش میاد گفتم بزار خودش انتخاب کنه چون می دونستم خدا هدایت گر دخترم هستش و ا صلا کی گفته این ترکیب ماله عرض تسلیته و قتی یه شور و عشق پاک یه دختر کوچولو پشتشه اون دسته گل فوق العاده شد !! حتی وقتی فهمیدیم روز ماد ر چند روز دیگه است بیشتر اثر داشت چون بازم شوق دخترم رو نشون می داد برای اینکه امسال برای اولین بار خودش با سلیقه خودش تو روزی که خودش دوست داشت برای مادرش گل گرفت نه چیزی و زمانی که جامعه برای اون مشخص کرده بودند،بقیه ماجرا دیگه احساسی 😂😂😂 که چقدر عزیزدلم خوشحال شد چقدر دخترم با ذوق داستان رو برای خاله و دختر خالش تعریف کرد و……چقدر من آروم بودم و نظاره گر.اما درس عملی دیگه داستان دیروز وقتی بود که عزیز دلم آروم شد واز قیمت گل پرسید دخترم جواب داد حالا هرچی !بابای میگه ما هر چقدر بیشتر خرج کنیم بیشتر پول گیرمون میاد اینجا بود که من یه مکثی کردم تو خودم تو افکار تو خدا تو نشونه هاش و شب جلوی آینه این سوال رو از خودم پرسیدم که چقدر به این باوری که داری به بچد آموزش می دی ایمان داری ……؟ استاد متشکرم خانم شایسته مرسی ،خدا جون نوکر تم …….