«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه

سلام و درود به استاد عباس منش عزیز. برای این فایل 6 صفحه نوشتم. چند روزی کمی مشغله کاری داشتم و از فایلهای آگاهی دوره عزت نفس جا موندم. ولی کماکان پیگیر هستم و باید همه فایلهای آگاهی دوره عزت نفس رو ببینم و روی خودم پیاده اش کنم. به لطف و هدایت رب العالمین وارد دوره شیوه حل مسائل زندگی شدم. همزمان اون رو هم کار میکنم. و خدا رو شاکرم بخاطر این مسیر توحیدی که داریم طی میکنیم. احساس گناه و عذاب وجدان در من بسیار قوی هست و البته اینها ریشه در باورهای غلط گذشته داشته که در خانواده و جامعه و نظام آموزشی بهمون منتقل شده. اونجایی که انسانها به خودشون اجازه دادن انگشت قضاوت رو به طرف همدیگه نشانه بگیرن. در حالیکه خداوند تا زمانی مشخص ما رو قضاوت نمیکنه و بهمون فرصت آزمون و خطا و اصلاح شدن بهمون میده . حتی خداوند هم تا زنده ایم ما رو قضاوت نمیکنه. یگانه فرمانروای قدرتمند وهاب و رزاق همه مخلوقات ، خودش رو تواب و غفور و رحیم معرفی می‌کنه تا امید رو در قلب ما زنده کنه که ای انسان در هر سطح مدار و فرکانسی که بودی کافیه کمی خودتو به طرف من متمایل کنی تا به نیروی گرانش توحیدی وصل بشی. آره وقتی فرصت تمام شد خداوند ازمون سوال خواهد کرد «ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ» ،حمید از نعمت‌ها و فرصتهای بینهایتی که بهت بخشیدم چطوری استفاده کردی، آیا به رشد و گسترش جهان کمک کردی؟ آیا در مدار توحید بودی؟ «اقْرَأْ کِتَابَکَ کَفَىٰ بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیبًا» کتاب خود را بخوان، کافی است که امروز خودت بر خود حسابگر باشی.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«إِنَّا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَلِنَفْسِهِ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَا أَنتَ عَلَیْهِم بِوَکِیلٍ»

ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﺩم ﺑﻪ ﺣﻖّ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ؛ ﭘﺲ ﻫﺮ ﻛﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻳﺎﻓﺖ ، ﺑﻪ ﺳﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ ، ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺯﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻣﻰﺷﻮﺩ؛ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻭ ﻛﺎﺭﺳﺎﺯ ﻧﻴﺴﺘﻲ.

(زمر 41)

——————————————————————

سلام و درود به شما خانم بیگدلی فر ، امیدوارم که حالتون عالی عالی عالی باشه و همواره به رب العالمین وصل باشید. بینهایت سپاسگزارم بخاطر کامنت ارزشمندی که نوشتین و باورهای قدرتمند کننده در راستای کم کردن احساس گناه و بهبود عزت نفس و احساس خوب و احساس خود ارزشمندی رو برامون نوشتین.

——————————————————————

وقتی به پروفایل تون سر زدم دیدم به لطف و هدایت پروردگار حدود 7 سال و نیمه که توی سایت فعالیت میکنید و تقریباً همه دوره های استاد رو تهیه کردین؛ چقدر تحسینتون کردم که هنوز دارید ادامه میدین، یه وقتایی یه کامنت خیلی خوب رو میخونم از اعضای قدیمی سایت و به پروفایلشون سر میزنم میبینم آخرین کامنت شون 3 سال پیش بوده، همیشه میگم خدا کنه اونقدر نتایج طلایی داشته باشن که فقط بخاطر کمبود زمان نتونستن کامنت بنویسن ولی به سایت و آموزش ها وصل باشن ؛ به پروفایل تون که سر زدم دیدم با اینکه از اعضای قدیمی هستین و تقریباً بیشتر دوره ها رو دارید ولی هنوز فعالید و دارید کامنت میذارید، خیلی تحسینتون میکنم؛

چند وقت پیش دوباره هدایت شدم به جلسات 9-10 احساس لیاقت که استاد در مورد احساس گناه بهمون آگاهی میده (و همچنین توی دوره عزت نفس جلسه سوم) و اینجا توی این فایل هم استاد میگن: «چقدر مهمه که در مورد احساس گناه صحبت کنم، چون که مهمترین قسمت اعتماد به نفس، احساس خود ارزشیه ، مهمترین عامل موفقیت هر فرد اعتماد به نفس و عزت نفسه ، و مهمترین قسمت داشتن اعتماد به نفس و عزت نفس ، احساس خود ارزشیه، و چیزی که می‌تونه احساس خود ارزشی رو از بین ببره احساس عذاب وجدان و احساس گناهه»

بعنوان کسی که دوره عزت نفس و احساس لیاقت رو کار کرده ولی هنوز از شنیدن این جمله شگفت زده میشه یعنی هنوز من راه درازی رو در پیش دارم برای یادگیری و هنوز باید سالها و سالها شاگردی کنم.

دیشب هدایت شدم به جلسه 5 قدم 8 که استاد میگه اگه برای یه موضوع و مسئله این لحظه مون راه حلی نداریم باید رها کنیم و به خدا اعتماد کنیم که هدایتمون می‌کنه و اگر خداوند راه حل موضوع رو بهمون میده و داریم روش کار میکنیم دیگه حالمون بد نیست و از کار کردن روی حل مسئله لذت می‌بریم (مفهوم کلی صحبت استاد) الان میتونم اون جمله رو درکش کنم. من هنوز در مورد گذشته ام احساس عذاب وجدان و احساس گناه دارم ولی همین که روی فایلها کار میکنم و دارم عزت نفس و احساس لیاقت و خود ارزشمندیم رو بهبود میدم و احساس گناه رو از خودم دور میکنم دارم از مسیر لذت میبرم.

واقعاً وقتی به پشت سرم نگاه میکنم که ریشه احساس گناه من در چیه به موضوعات خنده داری میرسم که از سمت خانواده و مدرسه و جامعه بهم خورنده شده.

احساس گناه و عذاب وجدانی که خانواده بخاطر درس و مدرسه بهم میدادن(تموم 12 سال ابتدایی تا دبیرستان) دیشب که داشتم جلسه 5-8 رو گوش میدادم یادم افتاد ایام امتحانات بود، پدرم کلی منو سرزنش میکرد که درس بخونم، بعد من یکی دوتا درسها رو فقط به خاطر بار روانی و فشار سرزنشهای پدرم تجدید شدم. چون درس که میخوندم، سر امتحان که میرفتم فقط سرزنش ها و تحقیر های پدرم یادم میومد، و بعد که تجدید شده بودم یادمه از شدت عذاب وجدان و احساس گناه رفته بودم توی انباری قایم شده بودم و گریه میکردم. بخاطر اینکه میدیدم دوران سرزنشها و تحقیر ها تموم نشده و دوباره از اول قراره تحقیر بشم.

یا اینکه توی مسجد محل وقتی با همسن و سال های خودم حرف می‌زدم یه موقعی خنده مون می‌گرفت تموم پیرمردهای مسجد بهمون چش غره میرفتن و تحقیرمون میکردن که ما داریم خدا رو عبادت میکنیم (ما با عبادت مون داریم دین خدا رو از نابودی نجات میدیم) ولی شما خندیدین، عبادت ما خراب شد، (شاید تو دلشون هم میگفتن الهی که همه تون سنگ شین تا ما به راحتی عبادت کنیم ) چندباری هم توی مسجد از این بزرگواران فحش رکیک شنیدیم.

حتی برادر بزرگترم که خودش هر جور شیطنتی میکرد ولی بعداً به من عذاب وجدان میداد. یا توی مدرسه معلمها الکی احساس گناه میدادن بهمون. بابت چی ، بابت شیطنتهای کودکانه دوران نوجوانی. که الان میگم خدایا همه رفتارهای کودکانه ما طبیعی بوده. فقط با ذهنیت پیرمردهای 50-60 ساله اون موقع هماهنگی نداشته.

این موضوعات واقعاً برام خنده داره ولی چه بپذیرم یا نه ریشه احساس گناه و عذاب وجدان من اونجاست. وگرنه وقتی به بقیه زندگیم نگاه میکنم گناه بزرگی رو از خودم سراغ ندارم که عامدانه و نابخشودنی باشه یا عامدانه و آگاهانه سعی کردم به کسی آسیب بزنم یا حقی رو ناحق کنم.

و بالاتر از همه باورها باور «تواب الرحیم» و «غفور الرحیم» بودن خداست که هر گناهی رو غیر از شرک بر ما میبخشه. حتی همون شرک رو هم وقتی متوجه بشیم و از شرک دست برداریم و به توحید برگردیم، دیگه گذشته ما بخشیده شده است.

—————————————————————

از شما بینهایت سپاسگزارم که نکات طلایی صحبتهای استاد رو کامنت کردین و باورهای طلایی رو یکی یکی برامون نوشتین. خیلی کامنت ارزشمندی بود، جا داره بارها بخونمش و باورها رو مکتوب کنم. بینهایت تحسینتون می‌کنم و براتون آرزوی سلامتی و موفقیت دارم.

در پناه رب العالمین همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق باشید.

«فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ»