«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 122

سلام استاد توی این فایل سومتون که در مورد حق الناس صحبت کردین یه سوالی واسم پیش اومد… شما میگین تو قرآن وجود نداره خوب حالا نظرتون در مورد این چیه: قول از جناب قرائتی منبع###############

===============شروع================================== بزرگ‌ترین آیات قرآن درباره حق‌الناس است. برایتان بخوانم. «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا»‌ای مؤمنین! «إِذا تَدایَنْتُمْ بِدَیْنٍ» (بقره/282) اگر به هم بدهکار هستید، اول بدهی‌تان را معین کنید، دو ماهه یا سه ماهه. «إِلى‏ أَجَلٍ»، اَجَل یعنی زمان تعیین کنید. «أجَلٍ مُسَمًّى» نگو تا چند ماه دیگر، چند ماه نه، دو ماه، سه ماه، ده روز، پنج روز، پس در قراردادها: 1. زمان باشد. 2. زمانش معین باشد. 3. «فَاکْتُبُوهُ» بنویسید. مکتوب کنید، اسناد تجاری را مکتوب کنید. آقا سواد نیست. می‌گوید: بروید باسواد پیدا کنید. «وَ لْیَکْتُبْ بَیْنَکُمْ کاتِبٌ» اگر خودتان کاتب نیستید، بروید یک کاتب پیدا کنید. کاتب باید عادلانه بنویسد. «بِالْعَدْلِ» چیزی را به نفع کسی ننویسد. عادلانه بنویسد. «وَ لا یَأْبَ کاتِبٌ» اگر به کاتب گفتیم بیا بنویس، ناز نکند. ممکن است بگوید: آقا من حوصله‌ام نمی‌رسد. بابا ایشان سواد ندارد می‌گوید: بنویس، ناز نکن. آقا وقت من صرف می‌شود، می‌گوید: به او می‌گوییم یک چیزی هم به تو بدهد. تو باید بنویسی، به آن آقا هم که وقتش را صرف کرده باید یک چیزی داد. بعد هم می‌گوید: خیلی هم پز نده که با سواد هستی. «عَلَّمَهُ اللَّهُ» خدا به تو سواد داده، شکرانه سواد تو این است که به دیگران یاد بدهی«کَما عَلَّمَهُ اللَّه‏». «فَلْیَکْتُبْ» دوباره می‌گوید: باید بنویسی. پس ببین سه بار. بنویس، سواد نداری کاتب پیدا کن، کاتب ناز نکند، تو حق کاتب را بده. کاتب هم نوشتنش را شکر خدا حساب کند. بگوید: خدایا به شکرانه‌‌ای که من سواد دارم، از سوادم به نفع این استفاده می‌کنم. «وَ لْیُمْلِلِ» خوب کاتب چه بنویسد؟ بنده کاتب، دو نفر نزد من آمدند. می‌گویند: بنویس. طلبکار می‌گوید: بنویس دو میلیون! بدهکار می‌گوید: نه بنویس، یک و نهصد! بالاخره هرچه طلبکار می‌گوید بنویسم، یا هرچه بدهکار؟ می‌گوید: هرچه بدهکار می‌گوید. «وَ لْیُمْلِلِ الَّذی عَلَیْهِ الْحَقُّ» آن کسی که حق علیه اوست. یعنی بدهکار است. من که باید بدهم باید بگویم چقدر بنویس. تو که می‌خواهی بگیری که معلوم است. «وَ لْیَتَّقِ اللَّهَ» آقای بدهکار گفتیم کاتب حرف تو را بنویسد، اما تو هم تقوا داشته باش، کمش نگذارید. «وَ لا یَبْخَسْ مِنْهُ شَیْئاً» مال مردم را نخوری! گفتم: حق با تو است، گفتم: مرد در خانه حق حکومت دارد. اما حق تحکم نداری. فرق است بین حکومت و تحکم. حکومت یعنی تدبیر عاقلانه، تحکم یعنی زورگویی! چون من مرد هستم باید تو گوش بدهی. نه! خوب حالا اگر بدهکار سفیه بود و عقلش نمی‌رسد، «أَوْ لا یَسْتَطیعُ أَنْ یُمِلَّ» استطاعت املاء ندارد، یعنی لال است. بدهکار است، من باید بگویم بنویس. اما یا لال است یا تدبیر ندارد، یا خل است، می‌گوید: «فَلْیُمْلِلْ وَلِیُّهُ» ولی این بدهکار جلو بیاید، بگوید و کاتب بنویسد. نوشتیم، بس است؟ می‌گوید: نه!حق الناس است. «وَ اسْتَشْهِدُوا شَهیدَیْنِ» دو تا شاهد هم بگیرید. شاهدها هم باید مرد باشند. حالا اگر دو تا مرد گیر ما نیامد، یک مرد و دو تا زن، چرا دو تا زن و یک مرد؟ چون زن وجودش عاطفی است، وجودش اقتصادی نیست. شما به یک زن بگویی آهن کیلویی چند است نمی‌داند. ولی بگویی در عروسی چهل نفر خانم رفتند، هرکدام بولوزشان چه رنگ است؟ پیراهنشان چه رنگ است؟ دانه دانه حفظ کرده! یعنی یک سری چیزهای تجملاتی، آرایشی، عاطفی، محبتی را زن‌ها از مردها قوی‌تر هستند. یک سری چیزها مثل بزن و بکوب و جنگ و اقتصاد و در مسائل نظامی و اقتصادی مرد قوی است. در مسائل عاطفی و محبتی زن قوی است. این‌جا چون مسأله اقتصادی است پای مرد جلو است. چرا دو تا؟ می‌گوید: «أَنْ تَضِلَّ إِحْداهُما فَتُذَکِّرَ إِحْداهُمَا» اگر یکی یادش رفت، این یکی یادش نرود. حالا اگر به شاهد گفتیم بیا شهادت بده. شاهد هم ناز نکند. همین که گفتیم. کاتب ناز نکند، شاهد هم ناز نکند. بیا شهادت بده! بگوید حالا این چیزی نیست، یک قلم است. می‌گوید: نه! ببین «صَغیراً أَوْ کَبیراً» چه یک خودکار، چه کشتی آهن در دریا. باید بنویسی، چون حق‌الناس است. کار نداریم، بزرگ‌ترین آیات قرآن راجع به حفظ حقوق است. این یک نکته. دوری از وکالت مجرم و ظالم نکته دوم: افرادی که وکیل می‌شوند، وکالت چون قسم دارند پیداست شغل مقدسی است. وکلاء روزی که آغاز کارشان است در یک جلسه‌ای می‌آیند، همه بلند می‌شوند، مثل نماینده‌های مجلس که قسم می‌خورند، قسم می‌خورند خیانت نکنند. وکیل اگر از اول می‌داند که حق با این نیست، نمی‌تواند بگوید: حق با تو نیست، اما 5 میلیون بده من درستش می‌کنم! اگر وکیل بداند طرفی که آمده می‌گوید: «تو وکیل من»، حق نمی‌گوید و می‌گوید با پول درست می‌کنم، آن‌چه وکیل می‌گیرد، درآمد حرام است. نسلش چه درمی‌آید، خدا می‌داند. چون با لقمه حرام زندگی می‌کند. مسأله سوم این‌که کتمان حق، حرام است. شما الان می‌دانید تمام یهودی‌ها و مسیحی‌ها گناهشان به گردن چهار تا آخوند است. آخوندهای مسیحی و آخوندهای یهودی تورات و انجیل را می‌خواندند، می‌دانستند پیغمبر اسلام همان کسی است که در تورات و انجیل نام و نشانش آمده است. این‌ها گفتند: نه این او نیست. حق را کتمان کردند، یهودیت ماند، مسیحیت هم ماند، چهار تا آخوند، چرا؟ برای این‌که گفتند: اگر ما بگوییم حق با او است، نان ما آجر می‌شود. دکتر باید بگوید: من مرض تو را نفهمیدم، پول را بگیر، فلان دکتر از من بهتر می‌فهمد، خوب پس ما چه کاره هستیم؟ اخیراً یک جایی بودیم، صد تا صد تا می‌آوردند در یک کلاس. گفتیم: بابا! شما که جا دارید، یک مرتبه پانصد تا بیاورید. رئیسش گفت: نان ما قطع می‌شود! ما گاهی وقت‌ها لفتش می‌دهیم که نان بخوریم. گاهی فیلم‌سازها اگر شانه تخم‌مرغ را در یخچال بگذارد، در را ببندد، خواهند گفت: سی ثانیه تولید کردی. این در یخچال را باز می‌کند تخم‌مرغ‌ها را دانه دانه می‌چیند، یک خرده لفتش می‌دهد که بگوید چهار دقیقه تولید کردم تا چهار تا دویست هزار تومان بگیرد! یا گروه سیاسیون می‌روند یک صحبتی بکنند، حرف‌هایشان را ناقص می‌زنند تا یک خارج دیگر هم بروند. و الا می‌شد دفعه اول تمام شود و برود. ما چطور نان می‌خوریم! البته دود می‌شود. این‌ها زرنگی نیست. این زرنگ‌ها زندگی‌شان عاقبت ندارد. چون حدیث داریم رزق هرکسی با حلال اندازه‌گیری شده است. آن‌هایی که به حرام می‌پرند، خدا از حلال کمشان می‌گذارد. دانشجو، جوان، دختر، پسر، تو بنا است از حلال یک همسر خوبی گیرت بیاید، منتهی حالا می‌گویی: این دختر هم بد نیست، یک خرده او را ببینم. حالا یک بستنی با این بخوریم. یک خرده یک پارکی یک اس ام اسی به این بزنیم. یک دو ساعتی، چهار ساعتی با این پسر، با این دختر، تاب می‌خوری. شد؟ دو سال ازدواجت عقب می‌افتد. تا می‌روی ازدواج کنی عمه عروس مرد، عموی داماد مرد. چهل روز عقب بینداز. می‌روی درست کنی، بنایی داریم. می‌روی درست کنی، می‌بینی اوه… دو سه سال این‌ها لفتش دادند، این‌ها حدیث هست. می‌گوید: هرکس از حرام کام بگیرد، خدا سهم حلالش را کم می‌گذارد. امام جواد فرمود: کسانی که خمس بدهند، من ضامن هستم پولشان کم نشود. آن‌هایی که مثلاً صد میلیون دارند باید بیست میلیون خمس بدهد، دلشان نمی‌آید بدهند. امام کاظم(ع) فرمود: کسانی که در راه حق پول ندهند، خدا زندگی‌شان را طوری تاب می‌دهد که دو برابرش را در راه باطل بدهند. حادثه، تصادف، تلخی، مالش را می‌برند، کش می‌روند، اوه… تمام رباهایی که بانک‌ها می‌گیرند، یک مرتبه می‌بینی در یک ماجرا همه آتش گرفت. ما هنوز دینمان را باور نکردیم. یعنی با دین پخته نشدیم، بعضی‌ها داغ شدیم، در حدی که بخشی از دین را عمل می‌کنیم. اما هنوز باور نکرده‌ایم که رزق ما از حلال اندازه‌گیری شده، اگر فکر کردی دو تا باقلوا بخوری زرنگ هستی، زرنگ نیستی. دکتر می‌گوید قندتان بالا رفته، دیگر خانه خودت هم نباید قند بخوری. چرا؟ برای این‌که در آن مهمانی نگاه کردی کسی نیست، دو تا باقلوا خوردی. چون زرنگی کردی دو تا باقلوا خوردی، دکتر می‌گوید: قندتان بالا رفته خانه خودت هم دیگر قند نباید بخوری. ====================================پایان=============================