«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 133

به نام خدا.من خدا را فراموش کرده بودم و برای همین در حسرت گدشته که بسیار قوی بودم و ایمانم به او بسیار بود و از هیچ چیز نمیترسیدم میسوختم و از آینده ای موهوم که میدانستم بدتر از امروزم خواهد بود میترسیدم و هم افسرده بودم و هم دچار استرس شدید به طوریکه نمیتوتنستم گاهی بنویسم و تمام مهارتهایم را از دست داده و خودر را کوچک شمرده و اعتماد به نفسم به حد اعلایی پایین بود به طوری که میگفتم من یک ساختمان سی طبقه هستم که فرو ریخته.روزگار وحشتناک و شک کردن به هر کاری و نداشتم اعتماد به نفس بابت اینکه من حتی نمیتوانستم یک سینی چای به مهمان تعارف کنم از روزهای خاستگاری و ازدواج وحشت داشتم چون خودم را ناقص میدیدم خوردن قرصهای ضد اضطراب و تلاش همش برای اینکه کاری انجام دهم که مورد تایید دیگران باشد گاهی تنهایی کنج خانه و وابستگی و مقایسه خودم با دیگران،لرزش دست شدید که بدترین مورد ظاهری بود گاهی پرخاشگری با همه و ندانستن اینکه چه شده و راه حل چیست و من چه کار باید کنم و دوست داشتم بمیرم و بارها و بارها از خدا کمک خواستم ترس از یادگیری و ترس از راکد بودن من رو لای منگنه قرار داده بود و روز به روز خرد تر میشدم. هرچیزی بگویم کم گفتم ولی به استاد میگویم که من بخاطر تحقیر و از دست دادن اعتماد به نفسم در گدشته به این حال نیافتاده بودم برای خورد شدن ان بعد از سی سال به این روز افتادم. جامعه و خا نواده و حتی افکار خودم بعد از بیستو پنج سال مرا به این روز در آورد و 5 سال من با این مشکل دستو پنجه نرم کردم اما ندانستم چطور حل میشود .

جمله ای که بارها تکرار میکردم این بود که من مهارت زندگی کردن ندارم در صورتی که قبلا داشتم و خودم را بهترین دختر روز زمین میدانستم.از سال 1392 شروع به تحقیق در اینترنت کردم کم کم شرایط بهتر شد بارها و بارها مشکل را پیدا میکردم اما بعد مدتی میدیم که این هم دلیل اصلی نیست و باز جستجو میکردم تا بعد از دو سال به یک جمله رسیذم. من خودم را دوست ندارم. و بعد از آن من اعتماد به نفس نذارم