«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 158

من موجودی ارزشمند هستم. من یک انسان هستم. من اشرف مخلوقات خداوند هستم. من خلیفه خداوند بر روی زمین هستم خداوند از روح خودش در من دمید و پس از آفرینش من به خودش احسنت گفت و به فرشتگان دستور داد به من سجده کنند. خداوند آسمان ها و زمین رو مسخر من کرد. خداوند عاشق منه به من نعمتهای بینهایتی داده که حتی نمیتونم بشمرمشون. خداوند در وجود من توانمندی های نامحدودی قرار داده و به من این قدرت رو عطا کرده که مثل خودش هرآنچه رو اراده کنم در زندگیم خلق کنم.

خداوند به همه انسانها به یک اندازه نزدیکه. همون اندازه که به حضرت محمد یا حضرت ابراهیم نزدیک بود به من هم نزدیکه. خداوند به من هم مثل اونا الهام میکنه و منو هدایت میکنه. من هدایت شده هستم. خداوند از رگ گردن به من نزدیکتره. این یعنی من بخشی از خود خداوند هستم. خداوند در وجود منه در درون منه من چیزی جدا از خداوند نیستم هیچوقت ازش جدا نبودم و نخواهم بود این ارتباط دائمیه. خداوندی که تمام آسمانها و زمین و هر آنچه در آن هست رو خلق کرده فرمانروای کل کیهان دستش تو دست منه با منه همراه منه محافظ و نگهبان منه حامی منه حتی بیشتر از خود من میخواد که من موفق و خوشبخت باشم. من هیچ چیز از هیچ کس کم ندارم.خداوند اینطور مقرر کرده هرکسی در هر کجای جهان تونسته به هر موفقیتی برسه همه آدمهای دیگه (از جمله من) هم میتونن به اون موفقیت برسن فقط به دو شرط:1. مثل اون باور کنن. 2. مثل اون عمل کنن. یعنی هیچ محدودیتی برای توانایی های انسان وجود نداره. تمام محدودیت ها ذهنی هستن.

من عاشق خداوند هستم که به من نعمت زندگی کردن رو عطا کرده. عاشق خودمم هستم چون من خود خداوندم. خودمو همینطوری که هستم پذیرفتم با همه ویژگی های مثبت و منفیم. با همه خطاها و اشتباهاتم که در گذشته داشتم و هر روز هم ممکنه اشتباه کنم ولی از خودم توقع بیجا ندارم. چون من یک انسان هستم و اجازه دارم اشتباه کنم فقط از خودم توقع دارم یک اشتباه رو دوباره تکرار نکنم. و همیشه بدنبال رشد وتعالی باشم. من با خودم راحتم با تنهایی خودم با خدا بینهایت لذت میبرم. آدما رو دوست دارم ولی بودن با خودم رو به همه ترجیح میدم. از هیچ کسی هم توقع ندارم که منو خوشحال یا خوشبخت کنه نیازی ندارم که خودمو به کسی ثابت کنم. مهم احساسیه که خودم نسبت به خودم دارم. من همین الان احساس میکنم بینهایت خوشبختم. بینهایت ثروتمندم. بینهایت زیبا و دوست داشتنی هستم و خدارو شکر میکنم بخاطر همین چیزی که الان هستم. همین نعمتهایی که الان دارم و همچنین بخاطر تضادها و ناخواسته ها و کمبودهایی که الان دارم چون میدونم همه اونا باعث رشد من میشن.

من عاشق پدر و مادرم هستم که من رو به این دنیا آوردن تا زندگی در این دنیای شگفت انگیز رو تجربه کنم و لذت ببرم. اونا بزرگترین هدیه رو به من دادن. “هدیه زندگی”. حتی اگه فقط همین یه کارو برای من کرده باشن بینهایت ارزشمنده. دست و پاشونو میبوسم هیچ توقعی ازشون ندارم از خداوند میخوام خیر و مرحمت خودش رو به سمت اونا سرازیر کنه. امیدوارم بتونم به اونا خدمت کنم و ذره ای از زحماتی که برام کشیدنو جبران کنم. اونا برام خیلی زحمت کشیدن هرکاری از دستشون برمیومده و بلد بودن انجام دادن. تاجایی که میتونستن منو تربیت کردن پرورش دادن تا به این حد از رشد برسم. هرگز بد منو نخواستن هرگز چیزی رو از من دریغ نکردن.

اگر هم باعث پایین اوردن اعتماد به نفس من شدن ناآگاهانه این کارو انجام دادن. ولی من محکوم به این نیستم که اعتماد به نفسم پایین بمونه. این خودم هستم که تعیین میکنم چقدر اعتماد به نفس داشته باشم. من خالق زندگی خودم هستم. من مسئول تمام جنبه های زندگیم هستم. اونا همین که منو به این دنیا آوردن و بزرگم کردن خیلی لطف کردن. وظیف اونا نیست منو خوشبخت کنن. خداوند به من این قدرت رو داده تا خودمو و زندگیمو هرطوری که میخوام بسازم و به هر آنچه که میخواهم برسم. میتونم به بینهایت اعتماد به نفس برسم. به فردی با اعتماد به نفس فولادین تبدیل بشم که کارای بزرگی در جهان انجام بده. فقط کافیه خداوند رو باور کنم. روی خودم کار کنم و در این مسیر ثابت قدم بمونم.