«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 400

به نام خداوند بخشنده و مهربان

یادگار 1

سلام استاد عزیزم و مریم خوبم

و سلام ویژه به هم فرکانسی های عزیز که مث من جهادی اکبر راه انداختن تا خوب زندگی کنن و برای گسترش جهان هستی مفید واقع شوند.

وقتی به باورهای خودم فکر میکنم و آگاهی های این دوره رو میبینم واقعا برام سواله آیا این همه دروغ کذب که در مدارس و دانشگاه تو کله ما میکردن عمدی بوده یا واقعا اونا هم مث من اینقدر در منجلاب نادانی غرق شدن؟

واقعا چرا این همه چرندیات به خورد ما میدادن؟

پدر مادر بی سوادی داشتم

و تعداد فرزندان زیادی بودیم

چقدر بنده خدا پدر مادرم زحمت میکشیدن ماها رو مدرسه میفرستادن که مثلا با سواد شیم

و چقدر نادانی و جهل به ما پرورش میدادن

گاها می مانم مقصر کیه؟

اصلا مهم نیست مقصر کیه

مهم این هستش که من دردانه خدا شدم تا در بهترین مسیر قرار بگیرم و بهترین ها رو تجربه کنم

اصلا اون همه جهل و نادانی می ارزه به اینکه الان برگزیده خدا شدم

و عشقی که هر لحظه خدا بهم ابراز میکنه به کل جاهل جهان بودن هم می ارزه

این روزها چقدر رشد من سریع و تصاعدی شده

خدایا شکرت

تا همین چند ماه پیش

من چون تنها مجرد خونه بودم تمام کارهای خونه اعم از کارهای اداری و حاشیه با من بود

چند مدت پیش اعلام کردم من زندگی خودمو دارم و وقت ندارم برای این کارها

ماشین من که ماشین مدل بالایی هست شده بود تاکسی خانواده

و قشنگ اعلام کردم من بعد به هیچکس ماشین نمیدم حتی داداشم و پسر خواهرم خواستن گفتم خیر

خیلی راحت خیر گفتم

از اونجایی که تمام تماس های اعضای خانوادم فقط واسه اینع که میخوان براشون کاری انجام بدم

هر کس تماس میگیره جواب نمیدم

فقط داداش بزرگم به احترام جواب دادم گفت برو برام پیراهن بخر عروسی داریم

گفتم واقعا نمیتونم.

ناگفتع نماند این نه گفتن ها برای اولین اولین اولین اولین باره که داره در زندگی من اتفاق می افته.

ی خواهرم داشت زایمان میکرد زنگ زدن گفتن برو بیمارستان پیشش

خیلی راحت گفتم کارهای مهمتر دارم مشتری دارم

مادرشوهرش یا هرکس دیگه میتونه بره

همین دیشب ی کاری بهم سپردن که ماشین لازم داشتن گفتم نمیام

رفتم خونه دوستم که عاشق خانوادشم و پدرش معلم ابتدایی هست ی غذای ساده درست کردیم با سبزی محلی تو حیاط نشستیم خوردیم

وای که چقدر کیف داد

تا اخر شب هم با معلمم نشستم پاسور بازی کردن

که چقدر وقتی می بازه نق میزنع و من میخندم

چند شب پیش عروسی داشتیم خیلی ساده بدون هیچ زرق و برقی رفتم کنار نشستم و بازم با همین خانواده معلم ابتداییم فقط گفتیم خندیدیم

حتی نزدیک خانواده خودمم نرفتم که هی بخوان بگن فلانی چی پوشیده فلانی چی میگه فلانی چه رقصی داره

حتی موقع رقص زنان سرم کردم تو گوشی اومدم سایت کامنت خوندن که نخوام نگاه کسی کنم که احیانا بخوام رقص کسی رو نقد و قضاوت کنم

و چقدر اون شب همه داشتن دنبال من میگشتن

حتی جمعه بعدی شهرستان پسر خواهرم جشن داره

راحت گفتم نمیرسم مسافت زیاده 5 ساعت رانندگی خستم میکنه

میخوام بمونم و فایل گوش بدم

و خداروشکر راه رو پیدا کردم و دارم کم کم به خود ارزشی میرسم

همان خود ارزشی که استاد داره با تاکید دربارش حرف میزنه

که همین خود ارزشی به تنهایی ریشه همه موفقیت هاست

منی که حتی شب ها به مادرم و نوع زندگیش (شهرستان 5 ساعت از من دوره و دامپروی پدرمو ادامه میده )فکر میکردم و گریه میکردم که مسن شده و زندگی سختی داره و اون موقع هر هفته میرم بهش سر میزدم

الان شاید بیش از یک ماهه نرفتم

چون دیدم کمک بی رویه من فقط منو بی ارزش کرده و سطح توقع خانوادمو در حدی بالا برده که انگاری من پدر مادرم و اونا فرزندان من هستن

و آخرین بار که مادرم دیدم گفتم شما با اینکه هیچ نیازی به این نوع زندگی نداری و سال هاست مخارج رو من میدم اما این نوع زندگی رو با هر سختی دوست داری و من واقعا نمیتونم از اهداف و خواسته هام بزنم و بخوام هی بیام

و منم زندگی خودمو دارم و نوع زندگی خودمو دوست دارم

و شماها به رسم مادر بودن باید با من بیای و با من زندگی کنی(پدرم در قید حیات نیستن)

اما چون این زندگی رو دوست داری من اصرار نمیکنم و تاجایی که بتونم بهت سر میزنم

تو مسیر برگشت خیلی غصم گرفت ناراحت شدم که چرا اینجوری گفتم (همین احساس گناه که منو به خاک سیاه کشونده بود تا همین چند ماه پیش)

ولی همش یاد حرف استاد افتادم که هرکس خدای خودشو داره

من خدای خودمو دارم

مادرمم خدای خودشو داره

و سریع ذهنمو جمع کردم و هزاران دلیل اوردم که تا الان این همه کار براش کردم من بعد باید فکر زندگی خودم باشم

و چقدر الان راحتم و ذهنم آرومه

خدایا شکرت

بابت شغلم چون قطعات کامپیوتر هست و ایران تحریمه و اینا قاچاق میان همش فکر میکردم شغلم حرومه و پولم حرومه

با اینکه اصلا من آدم مذهبی نیستم

تا اینکه ی روز نشستم تمام مسائل مربوط به شغلمو رو کاغذ آوردم

مثلا نوشتم من ی جنس فروختم و این وسط ی میلیون سود کردم

گفتم

1_جز من چه عواملی این وسط سود کردن و چه عواملی این وسط ضرر کردن ؟

2_و میزان ضرری که این ی تکه جنس من به جهان هستی میرسونه یا به شخص میرسونه چقدر است؟

1_

عواملی که سود کردن …..

کارخونه چینی که این قطعه رو تولید کرده

تمامی عواملی که باعث شدن این قطعه بیاد دوبی و از دبی بیاد ایران و از بندر بیاد شیراز

من و اون واسطه که خرید و اون خریدار که میخواد ازش استفاده کنه

عوامل مخابرات و برق که من باید این قطعه رو بوسیله برق روشن کنم و نت داشته باشم تست کنم که سالم باشه

عواملی که اون واسطه ازش استفاده میکنه تا این جنس برسه دست خریدار

تاکسی

با گوشی بهش زنگ بزنه

نت

برق

تازه بانک ها که این پول جابجا میشه و کامزد میگیره

عواملی که قطعات جانبی این جنس رو دارن

تعمیرکارهایی که اگه این جنس خراب شه تعمیر میکنن سود میگیرن

پولی کع این وسط من سود کردم همون یک میلیون تومان ناچیز

هزینه برای بنزین و روغن ماشین

هزینه برای مایحتواج خونه

شارژ ساختمان

کارواش ماشین که من مبلغ 50 هزارتومان ناچیز که پول بستنی نمیشه انعام دادم طرف هزار بار تشکر کرده

من فقط با خرج کردن همین یک میلیون تومان ناچیز میلیون ها ادم و عوامل رو به سود رسوندم و پولی که بهشون رسیده قطعا امید رو در دلشون زنده کرده

فقط من تنهایی اونم فقط با یک میلیون تومان

و اما…….

عواملی که این وسط ضرر کردن

دولت ایران با دولت آمریکا به هر دلیلی که مشکل دارن این تحریم رو آوردن که من اصلا نه کاری بهشون دارم نه اصلا سر درمیارم به منم هیچ ربطی نداره

و اما…..

2_

هرچی کنکاش کردم دیدم هیچ ضرری نمیرسونه

که همین ی قطعه چقدر داره آگاهی به مردم مرسونه از علم

و این همه عواملی که سود کردن همشون برای گشترس جهان هستی قدم برداشتن

خدای من

خدایا هزاران بار شکرت

و اون موقع فهمیدم چقدر شغل با ارزش و معنوی دارم و چقدر دارم به گشترس جهان هستی و آدماش کمک میکنم

و چقدر شکرگذارم که خداوند منو لایق خدمت رسوندن به جهان هستی کرده تا مفید باشم

و چقدر سپاس گذار خدا هستم که منو دردونه خودش کرده

خدایا هزاران بار سپاس گذارم

خدایا هزاران بار سپاس گذارم

و تازه میفهمم من چقدر با ارزشم

وقدر با لیاقتم

و چقدر مفیدم برای جهان هستی

خدایا شکرت تا بی نهایت

و همه این هارو زمانی فهمیدم که

اول ی ذره فقط ی ذره روی عزت نفسم کار کردم

خودمو قبول کردم

خودمو باور کردم

به قدرت خودم پی بردم

و خیلی خیلی از همه مهتر به خودم بها دادم

به خودم ارزش دادم

خودمو همینجوری که بودم دوست داشتم

حتی دیگه موهای سفیدمو دوست دارم و نمیچینم که دیگران نبینن

من روح خدام

من تکه ای از خدام

من خود خدام

من خالقم

من خلق میکنم هر آنچه که بخوام

من رشد میکنم

من مدارم رو به رشده

من پاکم

من دردانه خدام

من با لیاقتم

من منتخب شدم که در این مسیرم

من آمدم که مفید باشم

آمدم که به گسترش جهان هستی کمک کنم

من بهترینم

من لایق بهترینام

خدایا هزاران بار سپاس گذارم

خدایا هزاران بار سپاس گذارم

این بماند یادگار