«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 405

استاد عزیزم

از وقتی که به سمت قرآن رفتم و سعی کردم هر شب بخشی از قرآن رو بخونم و در اون تعقل کنم واقعا احساس من خیلی متفاوت‌تر از قبل شده

می‌بینم که توی قرآن خداوند خطاب به ما انسان‌ها گفته تعقل کنید چه در نشانه‌های من چه در کتاب آسمانی و چه درباره هر آنچه که در نشانه‌ها می‌بینید

استاد جان همون جوری که خودتون فرمودید کلمه جناح همون گناه در عربی 25 بار در قرآن اومده که در تمام آنها بالای نفی ذکر شده

از وقتی که قرآنو می‌خونم بارها و بارها به این موضوع برخورد کردم که خدا سعی می‌کنه همیشه به انسان قوت قلب بده و بگه هر گناهی که کردی من می‌بخشم کافیه به سمت من بیای اون وقتی که خدا رو غفور و رحیم پیدا می‌کنی

تصمیم گرفتم آیه‌هایی که خداوند در اون‌ها سعی می‌کنه که حس گناه را از انسان دور کنه رو اینجا بیارم:

158 بقره:

«إِنَ‌ الصَّفَا وَ الْمَرْوَهَ مِنْ‌ شَعَائِرِ اللَّهِ‌ فَمَنْ‌ حَجَ‌ الْبَیْتَ‌ أَوِ اعْتَمَرَ فَلاَ جُنَاحَ‌ عَلَیْهِ‌ أَنْ‌ یَطَّوَّفَ‌ بِهِمَا وَ مَنْ‌ تَطَوَّعَ‌ خَیْراً فَإِنَ‌ اللَّهَ‌ شَاکِرٌ عَلِیمٌ‌»

کسی که حج خانه کعبه کند، یا عمره انجام دهد، بر او گناهی نیست که بر آن دو طواف کند. و کسی که [به خواست خودش افزون بر واجبات] کار نیکی [چون طواف و سعی مستحب] انجام دهد، بدون تردید خدا [در برابر عمل او] پاداش دهنده و [به کار وحال او] داناست

233 بقره:

«وَ الْوَالِدَاتُ‌ یُرْضِعْنَ‌ أَوْلاَدَهُنَ‌ حَوْلَیْنِ‌ کَامِلَیْنِ‌ لِمَنْ‌ أَرَادَ أَنْ‌ یُتِمَ‌ الرَّضَاعَهَ وَ عَلَى‌ الْمَوْلُودِ لَهُ‌ رِزْقُهُنَ‌ وَ کِسْوَتُهُنَ‌ بِالْمَعْرُوفِ‌ لاَ تُکَلَّفُ‌ نَفْسٌ‌ إِلاَّ وُسْعَهَا لاَ تُضَارَّ وَالِدَهٌ بِوَلَدِهَا وَ لاَ مَوْلُودٌ لَهُ‌ بِوَلَدِهِ‌ وَ عَلَى‌ الْوَارِثِ‌ مِثْلُ‌ ذٰلِکَ‌ فَإِنْ‌ أَرَادَا فِصَالاً عَنْ‌ تَرَاضٍ‌ مِنْهُمَا وَ تَشَاوُرٍ فَلاَ جُنَاحَ‌ عَلَیْهِمَا وَ إِنْ‌ أَرَدْتُمْ‌ أَنْ‌ تَسْتَرْضِعُوا أَوْلاَدَکُمْ‌ فَلاَ جُنَاحَ‌ عَلَیْکُمْ‌ إِذَا سَلَّمْتُمْ‌ مَا آتَیْتُمْ‌ بِالْمَعْرُوفِ‌ وَ اتَّقُوا اللَّهَ‌ وَ اعْلَمُوا أَنَ‌ اللَّهَ‌ بِمَا تَعْمَلُونَ‌ بَصِیرٌ»

مادران باید فرزندانشان را دو سال کامل شیر دهند. [این حکم] برای کسی است که می خواهد دوران شیرخوارگی [کودک] را تکمیل کند. تأمین خوراک و پوشاک مادران شیردهنده به طور شایسته و متعارف بر عهده پدر فرزند است. هیچ کس جز به اندازه توانش تکلیف نمی شود. نباید مادری به خاطر فرزندش زیان بیند، و نه پدری برای فرزندش دچار ضرر شود [بر پدر است که مخارج مادر و کودک را در حدّ متعارف بپردازد، و بر مادر است که بیش از طاقت مالی شوهر از شوهر طلب خوراک و پوشاک نکند]. و [چنانچه پدر کودک از دنیا برود] هزینه مادر و کودک به اندازه متعارف [از میراث به جا مانده] بر عهده وارث است. و اگر پدر و مادر بر اساس توافق و مشورتشان بخواهند کودک را [قبل از دو سال] از شیر بگیرند، گناهی بر آنان نیست. و اگر بخواهید برای فرزندانتان دایه بگیرید، گناهی بر شما نیست، در صورتی که مزدی را که باید بدهید، به طور شایسته و متعارف بپردازید. و از خدا پروا کنید و بدانید یقیناً خدا به آنچه انجام می دهید، بیناست.

234 بقره:

«وَ الَّذِینَ‌ یُتَوَفَّوْنَ‌ مِنْکُمْ‌ وَ یَذَرُونَ‌ أَزْوَاجاً یَتَرَبَّصْنَ‌ بِأَنْفُسِهِنَ‌ أَرْبَعَهَ أَشْهُرٍ وَ عَشْراً فَإِذَا بَلَغْنَ‌ أَجَلَهُنَ‌ فَلاَ جُنَاحَ‌ عَلَیْکُمْ‌ فِیمَا فَعَلْنَ‌ فِی‌ أَنْفُسِهِنَ‌ بِالْمَعْرُوفِ‌ وَ اللَّهُ‌ بِمَا تَعْمَلُونَ‌ خَبِیرٌ»

و  کسانى از شما که مى‌میرند و همسرانى بر جاى مى‌گذارند، [همسران‌] چهار ماه و ده روز انتظار مى‌برند؛ پس هرگاه عدّه خود را به پایان رساندند، در آنچه آنان به نحو پسندیده درباره خود انجام دهند، گناهى بر شما نیست، و خداوند به آنچه انجام مى‌دهید آگاه است

236 بقره:

«لاَ جُنَاحَ‌ عَلَیْکُمْ‌ إِنْ‌ طَلَّقْتُمُ‌ النِّسَاءَ مَا لَمْ‌ تَمَسُّوهُنَ‌ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَ‌ فَرِیضَهً وَ مَتِّعُوهُنَ‌ عَلَى‌ الْمُوسِعِ‌ قَدَرُهُ‌ وَ عَلَى‌ الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ‌ مَتَاعاً بِالْمَعْرُوفِ‌ حَقّاً عَلَى‌ الْمُحْسِنِینَ‌»

اگر  زنان را پیش از آمیزش جنسی یا تعیین مهریه طلاق دادید [در این طلاق] بر شما گناهی نیست؛ و [در چنین موقعیتی بر شما واجب است] آنان را [از مال خود] بهره ای شایسته و متعارف دهید؛ توانگر به اندازه خویش، و تنگدست به اندازه خویش که این حقّی لازم بر عهده نیکوکاران است.

240بقره:

«وَ الَّذِینَ‌ یُتَوَفَّوْنَ‌ مِنْکُمْ‌ وَ یَذَرُونَ‌ أَزْوَاجاً وَصِیَّهً لِأَزْوَاجِهِمْ‌ مَتَاعاً إِلَى‌ الْحَوْلِ‌ غَیْرَ إِخْرَاجٍ‌ فَإِنْ‌ خَرَجْنَ‌ فَلاَ جُنَاحَ‌ عَلَیْکُمْ‌ فِی‌ مَا فَعَلْنَ‌ فِی‌ أَنْفُسِهِنَ‌ مِنْ‌ مَعْرُوفٍ‌ وَ اللَّهُ‌ عَزِیزٌ حَکِیمٌ‌»

و کسانی از شما که مرگشان نزدیک می شود، و همسرانی به جا می گذارند، باید برای همسرانشان وصیت کنند که آنان را تا یک سال بدون بیرون کردن از خانه از هزینه زندگی بهره مند سازند. پس اگر [به اختیار خود] بیرون رفتند، در آنچه نسبت به خود [از ازدواج یا انتخاب شغل] به طور شایسته و متعارف انجام دهند، بر شما [وارثان میّت به سبب نپرداختن هزینه زندگی آنان] گناهی نیست؛ و خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است.

23نساء:

حُرِّمَتْ‌ عَلَیْکُمْ‌ أُمَّهَاتُکُمْ‌ وَ بَنَاتُکُمْ‌ وَ أَخَوَاتُکُمْ‌ وَ عَمَّاتُکُمْ‌ وَ خَالاَتُکُمْ‌ وَ بَنَاتُ‌ الْأَخِ‌ وَ بَنَاتُ‌ الْأُخْتِ‌ وَ أُمَّهَاتُکُمُ‌ اللاَّتِی‌ أَرْضَعْنَکُمْ‌ وَ أَخَوَاتُکُمْ‌ مِنَ‌ الرَّضَاعَهِ وَ أُمَّهَاتُ‌ نِسَائِکُمْ‌ وَ رَبَائِبُکُمُ‌ اللاَّتِی‌ فِی‌ حُجُورِکُمْ‌ مِنْ‌ نِسَائِکُمُ‌ اللاَّتِی‌ دَخَلْتُمْ‌ بِهِنَ‌ فَإِنْ‌ لَمْ‌ تَکُونُوا دَخَلْتُمْ‌ بِهِنَ‌ فَلاَ جُنَاحَ‌ عَلَیْکُمْ‌ وَ حَلاَئِلُ‌ أَبْنَائِکُمُ‌ الَّذِینَ‌ مِنْ‌ أَصْلاَبِکُمْ‌ وَ أَنْ‌ تَجْمَعُوا بَیْنَ‌ الْأُخْتَیْنِ‌ إِلاَّ مَا قَدْ سَلَفَ‌ إِنَ‌ اللَّهَ‌ کَانَ‌ غَفُوراً رَحِیماً

ازدواج با این زنان] بر شما حرام شده است: مادرانتان، و دخترانتان، و خواهرانتان، و عمه هایتان، و خاله هایتان، و دختران برادر، و دختران خواهر، و مادرانی که شما را شیر داده اند، و خواهران رضاعی شما، و مادران همسرانتان، و دختران همسرانتان که در دامان شمایند [و تحت سرپرستی شما پرورش یافته اند، البته] از آن همسرانی که با آنان آمیزش داشته اید، و اگر آمیزش نداشته اید، بر شما گناهی نیست [که مادرشان را رها کرده با آنان ازدواج کنید]، و [نیز] همسران پسرانتان که از نسل شما هستند [بر شما حرام شده است]. و هم چنین جمع میان دو خواهر [در یک زمان ممنوع است]، جز آنچه [پیش از اعلام این حکم] انجام گرفته باشد؛ زیرا خدا همواره بسیار آمرزنده و مهربان است

128 نساء:

وَ إِنِ‌ امْرَأَهٌ خَافَتْ‌ مِنْ‌ بَعْلِهَا نُشُوزاً أَوْ إِعْرَاضاً فَلاَ جُنَاحَ‌ عَلَیْهِمَا أَنْ‌ یُصْلِحَا بَیْنَهُمَا صُلْحاً وَ الصُّلْحُ‌ خَیْرٌ وَ أُحْضِرَتِ‌ الْأَنْفُسُ‌ الشُّحَ‌ وَ إِنْ‌ تُحْسِنُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَ‌ اللَّهَ‌ کَانَ‌ بِمَا تَعْمَلُونَ‌ خَبِیراً

و اگر زنی از ناسازگاری شوهرش، یا روی گردانی اش [از حقوق همسرداری] بترسد، بر آن دو گناهی نیست که با یکدیگر به طور شایسته و پسندیده آشتی کنند، [گرچه به چشم پوشی بخشی از حقوقشان باشد.] و [در حقیقت] صلح و آشتی بهتر است. و بخل، نزد نفوس [آدمیان] حاضر است [به این خاطر هر یک از دو زوج در عفو و گذشت و سازش و ادای حقوق بخل می ورزند]. و اگر [شما شوهران] نیکی کنید و [از سرکشی و ناسازگاری نسبت به زنان] بپرهیزید [از ثواب و پاداش حق بهره مند می شوید]؛ یقیناً خدا همواره به آنچه انجام می دهید، آگاه است.

51 الاحزاب:

تُرْجِی‌ مَنْ‌ تَشَاءُ مِنْهُنَ‌ وَ تُؤْوِی‌ إِلَیْکَ‌ مَنْ‌ تَشَاءُ وَ مَنِ‌ ابْتَغَیْتَ‌ مِمَّنْ‌ عَزَلْتَ‌ فَلاَ جُنَاحَ‌ عَلَیْکَ‌ ذٰلِکَ‌ أَدْنَى‌ أَنْ‌ تَقَرَّ أَعْیُنُهُنَ‌ وَ لاَ یَحْزَنَ‌ وَ یَرْضَیْنَ‌ بِمَا آتَیْتَهُنَ‌ کُلُّهُنَ‌ وَ اللَّهُ‌ یَعْلَمُ‌ مَا فِی‌ قُلُوبِکُمْ‌ وَ کَانَ‌ اللَّهُ‌ عَلِیماً حَلِیماً

نوبت هر یک از آنان را که بخواهی به تأخیر انداز و هر کدام را که میل داری نزد خود جای ده، و هر کدام از آنان را که از او کناره گرفته باشی [اگر] نزد خود بطلبی بر تو گناهی نیست. این [برنامه ریزی آزادانه،] به خوشحال نمودنشان و اینکه اندوهگین نشوند و همگی به آنچه به آنان داده ای خشنود شوند، نزدیک تر است؛ و خدا آنچه را در دل های شماست می داند؛ و خدا دانا و بردبار است.

55 الاحزاب:

اَ جُنَاحَ‌ عَلَیْهِنَّ فِی‌ آبَائِهِنَّ وَ لاَ أَبْنَائِهِنَّ وَ لاَ إِخْوَانِهِنَّ وَ لاَ أَبْنَاءِ إِخْوَانِهِنَّ وَ لاَ أَبْنَاءِ أَخَوَاتِهِنَّ وَ لاَ نِسَائِهِنَّ وَ لاَ مَا مَلَکَتْ‌ أَیْمَانُهُنَّ وَ اتَّقِینَ‌ اللَّهَ‌ إِنَ‌ اللَّهَ‌ کَانَ‌ عَلَى‌ کُلِ‌ شَیْ‌ءٍ شَهِیداً

همسران پیامبر را نزد پدرانشان و پسرانشان و برادرانشان و پسران برادرانشان و پسران خواهرانشان و زنان هم کیششان و بردگانشان [در ترک پوشش و حجاب] گناهی نیست؛ و از خدا پروا کنید که خدا به هر چیزی گواه است

10ممتحته:

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ‌ آمَنُوا إِذَا جَاءَکُمُ‌ الْمُؤْمِنَاتُ‌ مُهَاجِرَاتٍ‌ فَامْتَحِنُوهُنَ‌ اللَّهُ‌ أَعْلَمُ‌ بِإِیمَانِهِنَ‌ فَإِنْ‌ عَلِمْتُمُوهُنَ‌ مُؤْمِنَاتٍ‌ فَلاَ تَرْجِعُوهُنَ‌ إِلَى‌ الْکُفَّارِ لاَ هُنَ‌ حِلٌ‌ لَهُمْ‌ وَ لاَ هُمْ‌ یَحِلُّونَ‌ لَهُنَ‌ وَ آتُوهُمْ‌ مَا أَنْفَقُوا وَ لاَ جُنَاحَ‌ عَلَیْکُمْ‌ أَنْ‌ تَنْکِحُوهُنَ‌ إِذَا آتَیْتُمُوهُنَ‌ أُجُورَهُنَ‌ وَ لاَ تُمْسِکُوا بِعِصَمِ‌ الْکَوَافِرِ وَ اسْأَلُوا مَا أَنْفَقْتُمْ‌ وَ لْیَسْأَلُوا مَا أَنْفَقُوا ذٰلِکُمْ‌ حُکْمُ‌ اللَّهِ‌ یَحْکُمُ‌ بَیْنَکُمْ‌ وَ اللَّهُ‌ عَلِیمٌ‌ حَکِیمٌ‌

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هنگامی که زنان باایمان بعنوان هجرت نزد شما آیند، آنها را آزمایش کنید -خداوند به ایمانشان آگاهتر است- هرگاه آنان را مؤمن یافتید، آنها را بسوی کفّار بازنگردانید؛ نه آنها برای کفّار حلالند و نه کفّار برای آنها حلال؛ و آنچه را همسران آنها (برای ازدواج با این زنان) پرداخته‌اند به آنان بپردازید؛ و گناهی بر شما نیست که با آنها ازدواج کنید هرگاه مَهرشان را به آنان بدهید و هرگز زنان کافر را در همسری خود نگه ندارید (و اگر کسی از زنان شما کافر شد و به بلاد کفر فرار کرد،) حق دارید مَهری را که پرداخته‌اید مطالبه کنید همان‌گونه که آنها حق دارند مهر زنانشان را که از آنان جدا شده‌اند) از شما مطالبه کنند؛ این حکم خداوند است که در میان شما حکم می‌کند، و خداوند دانا و حکیم است!

استاد عزیزم چیزی که از شما در خوندن قرآن آموختم اینی که آیات قبل و بعد هم حتماً بخونم البته که اینجا جاش نبود تا آیات قبل و بعد رو به طور واضح بیارم ولی کسی که علاقمند باشه می‌تونه با دقت بیشتری این آیات رو مطالعه کنه