«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 407

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استاد عزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

وسلام به تک تک دوستانم

روز بیست ونهم، روزشمارتوانایی تشخیص اصل از فرع…

اون اوایل که شروع کردم آگاهانه زندگی کردن رو تمرین کنم،بیشتر احساس گناه میومد سراغم تا زمانیکه اصلا روی خودم کار نمی کردم و باری به هرجهت داشتم زندگیمو میگذروندم…

چون معمولا همیشه حق به جانب بودم، همیشه دیگران مقصر بودن ومن بی گناه، همیشه خدا مقصر بود که باجبری غیر قابل تحمل منو تبعید کرده بود به زندگی در این دنیا، همیشه من شاکی بودم و خدا ودیگران مجرم…

من همیشه برای کارهای بد واشتباهاتم هزاران توجیه داشتم و دراکثر موارد این دیگران بودند که گناهکار بودند نه من….

امااا از وقتی با آموزه های شما استاد عزیزم تونستم سر سوزن به خودشناسی وخداشناسی وجهان شناسی برسم، اون انگشت اشاره ای که همیشه سمت خدا ودیگران میگرفتم کم کم برگشت سمت من…

من هرچقدر خودم وخداوند وقوانین جهان هستی رو بیشترمیشناختم ودرک میکردم،بیشتر احساس گناه بهم دست میداد، یعنی بیشتر متوجه خطاها واشتباهاتم میشدم،خصوصاوقتی به این درک رسیدم که خودم مسئول رقم زدن تمام اتفاقات زندگیم بودم….

وقتی اینو پذیرفتم یه زمانهایی میشد که از شدت پشیمانی وحس گناه وعذاب وجدان دلم میخواست بمیرم…

امااا فقط وفقط یه چیز، یه باور قدرتمند تونست از اون حس وحال بد نجاتم بده وهنوزم قدرتشو داره که تو وقتایی که حس گناه وندامت میاد سراغم از کرده های نادرستم، نجاتم بده …

اونم اینه باور هست که یه روزی من بودم وخداوند منو آورد به این زندگی تا خودم رو تجربه کنم و یه روزی هم باز از این دنیا واز این زندگی میرم پیش خودش ، واین تنها خداست که صاحب اختیار منه و اعمال من براش مهمه و حسابرس اعمال من تنها خداست، یه جایی یه روزی من باهاش روبرو میشم و اونجاست که باید طوری زندگی کرده باشم که حس رضایت وشادی داشته باشم …

اینکه من در طول زندگیم هر خطایی مرتکب شدم وهراشتباهی کردم حتی اگه از دید خودم یا دیگری بدترین کار وعمل بوده، مهم نیست، مهم اینه که من از یه روزی از یه جایی برای اصلاح خودم برای اصلاح وجبران خطاها واشتباهاتم قدم برداشتم وتمام سعی خودم رو کردم که دیگه اونهارو تکرار نکنم وقشنگی دنیا و عدل وانصاف خداوند به همینه،به اینکه فارغ از هر خطاء واشتباهی که مرتکب شدی، وقتی با ندامت وپشیمانی میری برای جبران، خداوند بامهربانی ورحمتش تو رو در بر میگیره وتمام اموراتت رو سروسامون میده، انقدر حمایت وهدایتت می کنه ، جوری برات اموراتت رو اصلاح وپاکسازی و دگرگون میکنه به سمت خیرو خوشی وجوری اشتباهات وخطاهاتو محو وپاک میکنه که گاهی از یادت میره که در گذشته چه آدم نادان ونااگاهی بودی….

جوریکه با اشتیاقی وصف ناپذیر هر روزت رو جوری سپری میکنی که انگار روز آخر زندگیته وتو باید بهترین خودت رو به جهان والبته خودت نشون بدی، جوریکه حس کنی در نهایت عشق وآرامش وامنیت وشادی و لذت وخوشبختی هستی…

نه هیچ حس بدی، نه عذاب ودردی، نه حس گناه وترس و وحشتی….

چرااا؟ چون تو در مسیر صراط مستقیم قرار گرفتی زیر چتر حمایت خداوند هستی و سعی میکنی اموراتت بر پایه صداقت و درستی وراستی پیش بره، انقدر حواست وتمرکزت روی خودت هست که آگاهانه خیر وخوشی رو برای خودت ودیگران رقم بزنی …

حواست به افکارت وگفتارت واعمالت هست و سعی میکنی اگاهانه تمرکزت روی مثبتها، روی زیبایی ها باشه….بعد برمیگردی پشت سرتو نگاه میکنی می بینی داری خوب پیش میری، داری درست میری، و هم راه ومسیرت درسته وهم خودت درستی، هم خودت حس رضایت وخوشبختی رو داری تجربه می کنی….

نه از کسی می ترسی، نه کسی از تو می ترسه، نه زندگیت رو طبق خواسته دیگران پیش میبری نه بر خلاف اونچه که خدا برات در نظر گرفته پیش میری…

سرتاسر مسیر زندگیت پراز خیر وخوشی هست تا زمانیکه با قلب باز و باحسی خوش زندگی می کنی…

ورضایت خداوند برات توی الوییت هست…

هم خودت رو میبخشی به خاطر نادانیهات وهم دیگران رو…

حس ارامش خواهی داشت وقتی بپذیری گذشته ات هرچی بوده تموم شده وتو همین حالا می تونی شروع کنی تا بهترین خودت رو به جهان عرضه کنی…

چقدر این باور قدرتمند بار سنگین حس گناه رو از دوشم برداشت،باور اینکه من از هرجایی که شروع کنم به جبران، خداوند تمامی گذشته وحال وآینده منو سروسامون میده واصلاح میکنه…

خدارو صدهزارمرتبه شکر، که از طریق شما استاد عزیزم قبل مردنم با قوانین جهان هستی تا حدودی آشنا شدم خودم وخداوند وعدل وانصافش رو تاحدودی شناختم وبا درک وشناخت قوانین جهان هستی رها شدم از بند حس گناه…..