«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 84

سلام محمد جان

سوال خوبی پرسیدی

اول بزار بگم که خوب من نمیتونم بگم آدم خیلی معتقد یا مومنی هستم و خیلی قران خونمو …. ولی به این ایمان دارم که خدایی که این همه موجودات و با این عظمت و شکوه آفریده ما هر روز بهش میگیم رحمان و رحیم و… ازش بعیده که نتونه یا نخواد شیطان هم که از اولش اینجوری نبوده و 6 هزار سال خدارو عبادت کرده و از سطح فرشته ها هم بالاتر رفته از همه مهمتر اونم یکی از مخلوقاتشه مثل ما ببخشه.شاید تو قران اورده باشه که نمیبخشمش اما انقدر اراده داره که اگه بخواد ببخشش . بعدم اینکه اگر به لطف و رحمتش نبود این همه بهش محلت نمیداد .شاید پیش خودش گفته بزار بهش مهلت بدم شاید حضرت محمد (ص) رو دید و توبه کرد . شاید حضرت علی (ع) رو دید توبه کرد ، شاید امام حسین (ع) رو دید و توبه کرد.شاید حضرت مهدی رو دید توبه کرد. خدا بد نمیسازه . وقتی به ما میگه امیدتون رو از دست ندین ، امیدتونن رو به من بسپارین پس یقینا خودش یه امید بزرگ داره که حتی شیطان که هیچ بدتر از اون هم اگر توبه کنه ببخشه.

چرا خداوند شیطان را آفرید تا هم آدم(علیه السلام) و هم فرزندان او را فریب داده، اغوا کند؟ اگر خلق نمى کرد، مسلّماً هیچ یک از بندگان او معصیت و نافرمانى نمى کردند و به طور کلى، آدمیان از شرّ او در امان بودند. پس چرا او را خلق کرد؟

جواب: اولا، خداوند شیطان را جبراً شیطان (به عنوان موجودى شریر و موذى) نیافرید; بلکه شیطان پس از خلقت آن قدر عبادت خدا را انجام داد که در زمره فرشتگان قرار گرفت. امام على(علیه السلام) در این باره مى فرماید: “واعتبروا بما کان من فعل اللّه بابلیس اذ احبط عمله الطویل و جهده الجهید و قد کان قد عبداللّه ستة آلاف لا یدرى امن سنى الدّنیا امّن سنى الاخرة عن کبر ساعة واحدة فمن ذا بعد ابلیس یسلم عن اللّه بمثل معصیتة.”

پس این خود شیطان بود که با اختیارات خود از امر الهى تخلف کرد و از سجده بر آدم امتناع نمود و بدین روى، مطرود رحمت الهى شد.

ثانیاً، خداوند انسان را در برابر فریب ها و اغواگرى هاى شیطان بى دفاع نگذاشته، بلکه او را به نیروهاى عقلانى و وحیانى مسلّح نموده است; از یک سو، به وسیله عقل و از سوى دیگر، از طریق وحى از ترفندهاى شیطانى آگاهى پیدا کرده است.

ثالثاً، وجود شیطان براى انسان به یک لحاظ، نعمت است و نه نقمت; چرا که خود وسیله اى براى پیشرفت و تکامل بشرى است; زیرا اگر انسان با نیروهاى مخالف و بازدارنده از صراط مستقیم به مبارزه برخیزد، مسلّماً در تربیت روح و روان و تکامل معنوى او تأثیر فوق العاده اى خواهد داشت.

از سوى دیگر، یکى از سنّت هاى الهى “امتحان” است; به این معنا که اراده خدا بر این تعلّق گرفته که همه بندگانش را به انحاى گوناگون بیازماید: “احسب النّاسُ ان یترکوا و هم لا یفتنون.” (عنکبوت: 2) خلقت شیطان هم خود وسیله اى براى آزمایش انسان هاست; زیرا انسان با توجه به این مسأله سعى مى کند با انواع مکر و حیله هاى او مبارزه کند و با کمک و استمداد از عقل و وحى الهى، در برابر انواع توطئه ها و برنامه ها و نیرنگ هاى شیاطین انس و جن مقاومت کند و تسلیم نشود و بدینوسیله به عالى ترین مراتب کمال و سعادت انسانى نایل شود. بله، او مى تواند با اختیار خود، اسیر شعارهاى شیطانى و مغلوب هواهاى نفسانى خویش گشته، به دانى ترین مراتب حیوانى سقوط کند. و معمولا افراد بى ایمان نسبت به معاد این چنین هستند: “و لتُصغى الیه افئدة الّذین لایؤمنون بالاخرة و لیرضوه و لیقترفوا ما هم مقترفون.= ما چنین کردیم تا اهداف مورد نظرمان تحقق یابد و تا دل هاى کسانى که به آخرت ایمان ندارند به سخنان آراسته و فریبنده شیاطین گوش سپارد و تا ایشان آنها را بپسندند، و تا از تیره بختى سراى آخرت فراهم آورند آنچه را فراهم آورنده اند. (انعام:113)

قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ = بگو: اى بندگان من که با شرک یا ارتکاب گناهان دیگر بر خویشتن ستم کرده اید، مبادا از رحمت خدا ناامید شوید; چرا که خدا همه گناهان حتى شرک را در صورتى که توبه کنید مى آمرزد. همانا اوست که بسیار آمرزنده و مهربان است. (زمر 53 )

برا اینکه یکم از قران اورده شده باشه این ایه هارو تقدیمت میکنم البته یادتون باشه که قران 70 بطن و بطن اون 70 بطن داره پس به معنی ظاهری قران همیشه توجه 100 درصد نکنین و مغز اونو درارین. خداگونه بهش نگاه کنین

بازم ممنون از سوال خوبت