باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند

بنام الله یکتا که همیشه با ماست

سلام به تمامی عزیزانی که وقت میذارن و این کامنت رو میخونن

استاد عزیزم جناب عباسمنش خیلی مخلصیم…

باور اینکه خدا با ماست و همواره داره با ما صحبت میکنه و همه چیز رو به ما میگه

»وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرید« من از رگ گردن به شما نزدیک ترم

به نظر من این یکی از مهمترین باورهایی است که ما باید در خودمان ایجاد کنیم

خداوند همواره با ماست و همیشه و در هر لحظه با ما داره صحبت میکنه و همیشه راه رو به ما نشون میده اما چه کسی این صحبت ها رو میشنوه؟

کسی که باور داشته باشه که به خدا نزدیکه کسی که باور داشته باشه که خداوند همیشه در کنارشه شاید بعضی وقتا رابطه ما با خدا کم رنگ بشه اما هیچوقت این رابطه قطع نمیشه کسی این نشونه ها رو میبینه که باور داشته باشه اصلا چنین چیزی هست و فقط یک حرف نیست

درسته خیلیا میگن خدا به ما نزدیکه و خیلی حرفای قشنگ اما واقعا آیا حرفای خدا رو حس میکنن

این صحبت های خداوند هیچ الفبایی نداره نوعی حسه که باید درکش کرد

خدا با زبون های بینهایتی با ما صحبت میکنه:

اون توسط یک پست یا پی ام در تلگرام با ما حرف میزنه

اون با دیدن یک حرکت در خیابون یا تلویزیون یا کلیپ یا هر چیز دیگه با ما حرف میزنه

اون با یک اتفاق به ظاهر خوب یا بد با ما حرف میزنه

اون با یک جمله روی دیوار با ما حرف میزنه

اون گاهی از زبون استاد با ما حرف میزنه

اون شاید با یک جمله توی آهنگ با ما حرف بزنه

نمیدونم خدا بینهایت دست برای منتقل کردن صحبتاش به ما داره و همیییییییییییشه با ما حرف میزنه اما کیی میشنوه؟

اون که باور داره که خدا باهاش حرف میزنه

اون که باور داره خدا جواب تمامی سوالاتشو بهش میگه

اون که انقدر مطمئنه که خدا باهاش حرف میزنه که همیشه فقط ازون سوالای مهمشو میپرسه

اون که فقط از خدا مشاوره میگیره

حدود 10 روز بود که سردرگم بودم و نمیدونستم چطوری و از کجا شروع کنم و به هدفی که داشتم برسم حس و حال عجیبی داشتم بی انگیزه بودم و در راه هایی به ذهنم میرسید که احساس میکردم نه این راهش نیست دیشب داشتم توی گروه هم کلاسی هامون چت میکردم که دوست ی پی ام داد و من همون لحظه جوابی که 10 روز بود دنبالش بودم رو گرفتم و همون لحظه خدارو شکر کردم که بهم راه رو نشون داد

من مدتیه که سعی میکنم با خدای درونم ارتباط بگیرم و هر سوالی دارم ازش بپرسم و به نشونه هایی که بهم نشون میده توجه کنم همین چند وقت پیش امتحان زبان تخصصی داشتم شبش هیچی نخوندم و گفتم میرم سر جلسه یه چیز مینویسم خلاصه فرداش ساعت 8 رفتم روی اولین سوال کمی فکر کردم و نوشتم و تا رسیدم سوال دوم گفتم حال خوندن سوالاتم ندارم بذار حسم هر چی گفت بنویسم باور کنید تمامی گزینه ها رو حسم بهم میگفت و من علامت میزدم رسیدم به سوالات تشریحی 4تا بود فک کنم ی نگاه میکردم به متن سوال و یک کلمه که برام آشنا بود رو پیدا میکردم و بقیش رو کلا ی چیزی انگار داشت بهم میگفت قشنگ برای هر 4 تا سوال چند خط حسم گفت و نوشتم و در عرض نیم ساعت با دوستم اومدیم بیرون اونم شانسی زده بود خلاصه هفته پیش نمرات اومد شده بودم 12 خیلی خوشحال شدم خداروشکر کردم و این بار ایمانم به حسم قوی تر شد جالب اینجاست که اون دوستم که با من اومد بیرون و میگفت شانسی زدم اون افتاده بود اینجاست که تفاوت ایمان به حس درون و شانس مشخص میشه …

در نهایت به نظر من همین که خدا توی قرآن گفته من از رگ گردن به شما نزدیک ترم میتونه دلیل محکمی برا باور سازی این موضوع باشه

و بعد از اون باید ما به حسمون توجه کنیم و بهش عمل کنیم و ازش سوال بپرسم تا در این روند رفته رفته این حسمون قوی تر بشه و اون موقست که میفهمیم که خدا انگاری داره همه چیو بهمون میگه :

همه باورای خوب رو میگه در هر زمینه ای که بخوای

میگه که الان با کیی چطوری صحبت کن

باور کنید من مدتیه که میخوام روابطم رو قشنگ کنم خدا حتی بهم میگه از چه کلماتی استفاده کن

اون بهت میگه که الان چیکار کنی

اون هر لحظه و همه جا با ماست و داره مارو راهنمایی میکنه

و جواب همین سوالم به من گفت و نوشتم…