باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند

بنام خدا

با سلام و احترام

خدمت استاد گرامی و همه دوستان عزیز

خیلی وقته که بعد از یک خواسته قلبی و کاملا اتفاقی با این سایت آشنا شدم و از بسیاری از آموزه های استاد عزیز بهره می برم. ولیکن این اولین بار هست که نظری می نویسم، حقیقتا و از صمیم قلب بسیار خوشحالم.

بهترین باوری که تا به حال تونستم راجع به خدای رحمان، انرژی نگهدارنده عالم برای خودم بسازم نتیجه دو قسمت از قرآن کریم هست:

1-انا لله و انا الیه راجعون

2-یا ایها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه

اولی که فوق العاده ترین مژده هستی به بشر هست یعنی اینکه ما از خداییم و بسوی خدا میرویم یعنی به جز خدا اصلا چیزی نیست و جایی هم برای رفتن نیست. این جمله ی زیبا به شدت به من آرامش داده و ترس را از من دور کرده و دیگر به این فکر نمی کنم که این آرزو رو دارم آخرش که چی حالا فرض کنم به آرزوم رسیدم اگه بمیرم چی بعد از مرگ چه خبره من از کجا اومدم چرا من اینم بقیه اون، و هزارتا سوال دیگه چون می دونم که هر چی هستم و هر جا می رم اول و وسط و آخرش خداست خدا هم که جز خیر و نیکی و شادی و آرامش چیز دیگه ای نیست. دیگه برام مهم نیست بعد مرگ چی میشه بهشت چیه جهنم چیه، روحم چی میشه و از این حرفا چون میدونم هرچی هست در گهواره پر از عشق خداست و چه بهتر که نمی دونم چون مثل یک سورپرایزه و هیجانش بیشتره.

جمله دوم هم که شادمانه ترین سرود هستی است که ای انسان تو بسوی پروردگارت در حرکتی آن هم چه حرکت کردنی پر از هیجان و شور و تلاش، و هر لحظه با او تلاقی می کنی و جلوه ای از او را درمی یابی. می بینیم که در این جمله خدای مهربان چه بشارت عظیمی به همه ما انسانها و نه عده ای خاص، می دهد که ما چه بخواهیم و چه نخواهیم داریم به سمت تکامل می رویم حتی اگر جایی در مسیر بمانیم یا برهه ای را برعکس حرکت کنیم یا خیلی عقب برویم اصلا به ورطه اشتباهی بیفتیم اما همه ما بدون استثنا مسیرمان تکامل و دریافت ذره ذره حقیقت است. و براستی که در رود روان زندگی همه ما با پروردگارمان و بسویش در حرکتیم و این ما هستیم که هر لحظه با هستی در تلاقی هستیم و در سیرمان به سوی تمامیت حقیقت با برگزیدن اهداف کوچک و بزرگ، خواستن خواسته های کوچک و بزرگ، گذر از موانع کوچک و بزرگ و دست و پنجه آزمودن با چالش های کوچک و بزرگ با خدای متعال تلاقی می کنیم و با هر قدم شمه ای از او را درمی یابیم و داریم خداوند را ملاقات می کنیم. این آیه هم شور زندگی بهم می ده برای خواستن و تلاش کردن و شدن.

این دو آیه برای من تمام دنیاست اولی آسوده ام می کند از کلیت عالم از مبدا و مقصد و اول و آخر، و دومی انرژی ام می بخشد برای زندگی را زیستن. مگر نه این است که خدا همین شور زندگی است، همین خواستن ها و شدن ها، همین ادامه دادن ها، همین حرکت ها و کوشش ها، همین دریافت ها و ملاقات های کوچک و لحظه به لحظه با خدا.

یه بیت شعر عالی هم از مولانا:

صبح نزدیک است خامش کم خروش من همی کوشم پی تو تو مکوش

یعنی روشنی همین جاست خدا خودش مراقب ما هست و به دنبال تحقق رویاهامون هست کافیه از جوش و خروش بیهوده دست برداریم. خدا اون انرژی سرشار از شور و شادی و آرامشی است که کافیه درونمون رو برویش باز کنیم

سپاس بیکران نثار هستی همیشه هست، استاد عزیز، و دوستان گرامی

درود و سپاس