باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند

با سلام خدمت استاد عزیز و همراهان گرامی

زمان پاسخ به سوال مسابقه تمام شده ولی منم دوست داشتم نظرمو در مورد سوال قشنگ استاد بیان کنم.

هنوز روزی که برای اولین بار فایل فقط روی خدا حساب باز کن و خدا را بهتر بشناسیم را گوش کردم یادم هست اشکم سرازیر میشد انگار استاد داشت کسی را بهم معرفی میکرد که خیلی از خدایی که من میشناختم بهتر بود قشنگ تر بود مهربان تر بود قانونمند تر بود دنبال تلافی نبود دنبال مچ گیری نبود. باید بپیذیرم که خدایی که من میشناختم با خدای عباس منش خیلی تفاوت داشت. انگار از بچگی خدا را به ما بد نشون دادن. دقیقا مثل پلیسی که همیشه داره کنترلت میکنه که هر وقت کار خطایی انجام دادی سریع جریمت کنه. خدایی که شادی و خوشحالی تو براش اهمیت نداره و هر چی بیشتر توی زندگیت زجر بکشی و سختی بکشی خدا بیشتر دوستت داره. این باور ها بسیار در وجود من قوی بود و گوشم پر از این حرفا بود. حتی به نظر من این شعر هم باور اشتباهی را به ما القا میکنه: هر که در این بزم مقرب تر است جام بلا بیشترش میدهند. خدایی که اگه در رفاه و خوشی زندگی کنه خشمگین میشه. اگه نمازت را نخونی اگه روزه نگیری و هزار اگه دیگه…..این باور باعث شده بود هر وقت نماز نخونم یا …. بترسم و نگران باشم که الان خدا یه بلایی سرت میاره. و همین اتفاق هم میافتاد چون منتظر تنبیهی از طرف خدا بود اونم با ترس و استرس. که دیگه همه میدونیم احساس بد اتفاقات بد را برامون در پیش داره. هروقت از خدا طلب کمک میکردم انگار خودمو گول میزدم و توی دلم حسی بهم میگفت خدا که کمکت نمیکنه خدا که نمیتونه این کار رو انجام بده. الان میفهمم که چرا خیلی از دعاهای مادرم یا خودم اجابت نمیشه. چون اولن کاملا با احساس نگرانی و التماس وناراحتی از خدا درخواست میکنیم و دوما اصلا اطمینان نداریم که خدا میتونه اون چیزی رو که میخواهیم بهمون بده انگار فقط میخوایم از خودمون رفع تکلیف کنیم که دیدی از خدا هم خواستی و نشد. چقدر وقتی اتفاقی برام میافتاد که کاری از دستم بر نمیومد ناراحت میشدم چون خدا را قدرت مطلق جهان نمیدانستم چون باور نداشتم که برگی بدون اذن خدا بر زمین نمی افتد. چون اصلا توحید عملی را در زندگیم انجام نمیدادم. انگار خدا فقط وقتی نماز میخوندم خدا بود و در زندگیم خدایی نداشتم.

اما خدای جدید من چقدر زیباست چقدر با عظمت چقدر با شکوه چقدر با قدرت و چقدر منططططقی. چقدر این خدایم را زیبا دوست دارم و چقدر خدایم مرا دوست دارد و همواره و در هر لحظه مراقب من است. چقدر درپیشرفت من کمکم میکند چقدر دستم را میگیرد چقدر نوازشم میکند چقدر به من انگیزه میدهد. چقدر از شادی من از موفقیت من ازثروت من خوشحال میشود .خدایی که به دنبال مجازات من نیست. از وقتی که خدای جدیدم را شناختم در تمام کارهایم اول به او فکر میکنم. قبلا خیلی آدم ها را فدرتمند میدونستم و روشون حساب میکردم و خیلی بهشون احترام میذاشتم. اما حالا خدایم درجه اول را دارد و به نظرم انسان ها هیچ قدرتی برای زندگی یکدیگر ندارند. همین چند وقت پیش اتفاقی افتاد که اگر قبلها میافتاد خیلی میترسیدم و ناراحت میشدم. ولی حالا خیلی راحت اون اتفاق را به خدا سپردم و گفتم اون آدم هیچ کاری نمیتونه بکنه و کاملا آرام بودم و هیچ اتفاق بدی هم نیافتاد. انگار وقتی کاری را به خدا میسپری و خیالت راحته خدا به بهترین وجه ممکن اون کار را برات مدیریت میکنه. این ورزها خیلی توحید عملی را تمرین میکنم و حالا خداوند بیشتر در زندگیم است تا در نمازهایم.

بهترین باور در باره خداوند قدرت لایتناهی اوست و اینکه اوست که با قوانینش جهان را مدیریت میکند و خداوند عاشق موفقیت و خوشبختی ماست و اگر از او با ایمان بخواهیم صد در صد ما را به خوشبختی میرساند. به نظر من راهکار ساخت این باور ها این است که در عمل و در هر لحظه سعی کنیم خدا را و قدرتش را بیاد اوریم و توحید عملی را انجام دهیم .اگر از انسانی ترسیدیم مصداق بارز کفر است اگر نسبت به اتفاقی استرس و ترس داشتیم یعنی خدا را باور نکرده ایم.

با سپاس فراوان از استاد عزیز و همه ی دوستان گرامی و گروه تحقیقاتی عباس منش

سلام دوست عزیز. سپاسگذارم که نظرمو خوندید و خوشحالم که خوشتون اومد. به امید اینکه بتوانیم بهترین باورها را در مورد خدای خود داشته باشیم.