باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند

با سلام خدمت استاد عزیزم و دیگر اعضای محترم

هر چی فکر کردم چی بنویسم چیز زیادی به ذهنم نرسید اما تا اونجایی که شد ادامه میدم قطعا خداوند من را یاری میکند

من یک ادم مادی و معنوی هستم یک بعد مادیات و دیگری روحیات و معنویات و الان من بیشتر در مورد مادیات صحبت میکنم

باور من قبل از اشنایی با گروه عباس منش این بود خدا فردی لجباز معکوس ( هر چیزی بخوای برعکس اونو عطا میکند ) انتقام گیر و کلا باورم این بود که من مثل مهره از زیر سه تا لیوان هستم و خدا هر موقع تصمیم میگیره به من نگاهی بکنه میاد جای لیوان ها رو عوض میکنه و میدونه من زیر کدومم ولی یه لیوان اشتباه رو بلند میکنه که منو نبینه یا بلند میکنه و میگه چون فلان خطا رو کردی بهت روزی نمیدم و کلی باور بد و اشتباه همین الان هم از گفتنش ناراحت میشم و قلبم به درد میاد یا اگه بگم خدا به من سلامتی بده خدا نمیده یا باید یه چیزی رو از دست بدی تا خدا بهت پول و ثروت بده هر جا سخنرانی ای میشنیدم سخنران میگفت هر برجی یه چاهی هم کنارش هست اگه پول دار بشی بچت ناقص به دنیا میاد اگه پولدار بشی سلامتی رو ازدست میدی مثلا یک نمونه که بهش اشاره کرد اینبود مرد پولداری چون زخم معده داشت نمیتونست هر غذایی بخوره و خدا در عوض ثروت لذت سلامتی و خوردن هر غذایی رو از اون فرد گرفته وقتی اینا رو میشنیدم با خودم میگفتم مگه خدا نمیگه بزرگتر از من بزرگی ای نیست پس چرا اینجوریه پس چرا زورش میاد هم سلامتی بده هم پول یعنی نمیتونه ؟ یعنی این همه بزرگی و صفات خوب تو قران الکی هست و به این باور عجیب رسیدم که من بنده خدا خدا رو به اندازه باور هام محدود میکنم یا به قولی به اندازه ی ظرفی که دارم هرچی ظرف من بزرگتر قدرت خدا بیشتر و خدا حتی از این موضوع ناراحت هم نمیشه چون مثل قصه ی موسی و چوپان که اون چوپان خدا رو بچه ای فرض میکنه و میگه کجایی خدا که پاهای کوچکترو بمالم و برات کفش بدوزم و…. که موسی میگه ای مرد خدا به این عظمت رو به بچه ای شبیه کردی ؟ ….. الباقی داستان هرکسی باور خودش رو داره موسی خدای بسیار با عظمت که زمین و اسمان را افریده و ان مرد خدا رو در حد کودکی ناتوان اگر من باور داشته باشم که باید ظرفم را برزگ کنم همه چیز بهتر میشود و دیگر لازم نیست رویا ها یم را کوچک کنم خداوند بی نهایت است.

پس شاید رویایم را بزرگتر کنم اما کوچکتر نه اصلا و عبدا

پامو اندازه گلیم خدا دراز میکنم که حد نداره نه اندازه ی گلیم کوچک و چهار چوب زندانی که برای خودم ساختم و باور نخواهم کرد زندگی همینه که هست و نه اینکه امیرزاده عاقبت امیر شود و رعیت زاده عاقبت رعیت لطف خدا بی کران هست و من از خدا که بزرگ است طلب لطف میکنم و افسوس میخورم که چرا به جای تمرکز رو ی صفات خوب خدا روی صفاتی همچون والله شدیدا عقاب تمرکز کرده بودم

خداوند من رو بخشد

چون باور باید در مورد خدا باشه فقط همینو میگم ودر اخر میگم روی خواسته هاتون تمرکز کنید نه روی ناراحتی ها نا امیدی ها و چیز هایی که نمیخواهید مثل این مثل که میگه ادم از هرچی بدش میاد سرش میاد باید بگم که دوست عزیز روی ناخواسته هات تمرکز کردی انتظاری غیر از اون نداشته باش من در مدت کمی که که هنوز به شاید 6 ماه نرسیده باشه به اندازه خیلی زیادی پیشرفت حاصل شده و فقط به خاطراول این باور که خداوند میتواند اگر من او را محدود نکرده باشم و دوم ینکه روی خواسته هایم تمرکز کنم

برای همه شما عزیزان سلامتی خوشبختی و ثروت آرزو میکنم

باتشکر مهدس زارع