یکی از مهم ترین دلایلی که افراد در برخورد با مسائل به این نتیجه می رسند که آن مسئله غیر قابل حل است، این است که:
آنها به جای اقدام با باور مناسب، شروع به بررسی تجارب افرادی می کنند که قبلاً آن مسئله را داشته اند. آنها می خواهند همان راهی را بروند که افراد زیادی قبلا از آن به نتیجه نرسیده اند یا آن روش، به سختی نتیجه ای نیمه کاره داشته است.
با این دلایل که:
“این حرف من نیست، بلکه حرف متخصصان و افراد با تجربه ای است که سالها در این کارند!
یا قانونی که برای این کار تعیین شده، فقط همین یک راه را دارد و این قانون هم غیر قابل تغییر است و…”
یعنی آنها از همان ابتدا تحقیق درباره مشکلاتی را شروع می کنند که ممکن است درباره این مسئله وجود داشته باشد یا دیگران قبلا با آن مواجه شده باشند. سپس بدترین سناریو ممکن را از قبل در ذهن خود نوشته و سرانجام به این نتیجه می رسند که راهی جز این نیست.
آنها همیشه به این شکل، این طرز فکرشان را توجیه می کنند که:
“ذهن منطقی من بسیار قوی است”
“تیپ شخصیتی من اینگونه است”
“متولدین فلان ماه، این ویژگی ها را دارند که تنها زمانی قدمی بر می دارند که از تمام روند مسیر اطلاع داشته باشند”…
سپس با این منطق که: این ذات من است، یا: اینها مرجع علمی دارد و من با تحقیقات بسیار، به چنین شناختی از خود رسیده ام، حتی نمی خواهند به این موضوع فکر کنند که این باوری است که باید تغییر کند.
به این شکل است که یک باور محدود کننده ساخته می شود و به وسیله چنین مرجع هایی در ذهن شما تثبیت می گردد.
وقتی به هر طریق و با هر عنوانی، خود را در یک قالب مشخص محدود نمایی، به شدت از الهامات، راهکارها و ایده هایی محروم می شوی که موجب پیشرفت تو و حل مسئله ات می شده است.
به وفور با آدمهایی که چنین نگاهی درباره مسائل شان و شیوه حل آن داشته اند، روبرو بوده ام. در حالیکه حقیقت این است که ما انسانهایی هستیم که با باورهامان زندگی خود را خلق می کنیم. راه حلهای ما همیشه هم به اندازه باورهای مان کارا یا ناکارآمد است. پس موجودی با چنین حدی از توانمندی، نمی تواند در هیچ قالبی محدود شود.
برای همین تصمیم به تولید محصولی گرفتم تا هر آنچه برای “شیوه برخورد با یک مسئله و حل آن” باید بدانید را توضیح دهم.
هدف این محصول پاسخ دادن به سوالات بسیاری است که همیشه در برخورد با مسائل ات داشته ای. پاسخ های واضح برای موضوعاتی چون: وقتی به مسئله ای برمی خوری، آیا باید به آن توجه کنی یا از آن اعراض نمایی؟
همچنین چگونگی “دسترسی به الهامات و چگونگی عمل به آنها برای حل مسائل” را مفصلاً توضیح خواهم داد زیرا خیلی مهم است با چه باوری به مسائل ات نگاه می کنی و از چه افرادی برای حل آن مسئله کمک و مشورت می طلبی!
مسائل، جزئی از زندگی ماست. موفقیت این نیست که مسئله ای در زندگی مان نباشد، بلکه قرار است تبدیل به افرادی شویم که بسیار از مسائل شان بزرگترند.
یک سوال به عنوان تمرینی برای تشخیص اصل از فرع
چه باوری درباره خداوند در ذهن مان بسازیم که بیشترین آرامش، انگیزه و ایمان را در ما برای اقدام برای تحقق خواسته هامان ایجاد نماید؟ به گونه ای که راحت تر و از مسیر آرامش بخش تری به خواسته هامان برسیم.
راه کارت را برای ایجاد این باورها بنویس.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند433MB8 دقیقه
- فایل صوتی باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند8MB8 دقیقه
درودبردوستان قدرتمندم وبه خصوص استاد عباس منش عزیز که با مطالبشون سعی میکنند که انسان رو با درون خو آشنا کندتا پی به قدرت عظیم خودش که به منبع لایتناهی متصل است ببرد-به نظر من ماباید باوری که ازخداوند درخودمون ایجاد کنیم اینطورباشه که :ما اشرف مخلوقات هستیم وبه عنوان خلیفه (نماینده خدا)روی کره زمین زندگی میکنیم وخداوند همراه ما چیزی جز عشق وسعادت به این کره خاکی نفرستاده وهمیشه درهرشرایطی درکنارماست ویک نیروی قدرتمندی به نام تفکر به ماداده که هرموقع خواستیم ازش استفاده کنیم وهرموقع چیزی خواستیم فقط به خودش بگیم واینکه اون چیز رو حتما به ما میده (قول داده)حالا بایک مثال دنیای مادی(فیزیکی)بیشتر روشن میکنم .دقیقا شبیه کارمندی که ازطرف رئیسش مامور میشه تابه شهر دیگه ای بره وماوریتش رو انجام بده وتازمانی که دراون شهر هست تمام هماهنگیها ازبابت (خوراک-پوشاک-مسکن-امنیت -حمل ونقل-و….)براش ازقبل هماهنگ شده واصلا نباید نگران چیزی باشد جز انجام درست ماموریتش-حالا اگر درحین انجام ماموریت به مسائلی برخورد اون رئیس(خداوند)دقیقا یه بسته آموزشی برخورد با مسائل درحین انجام ماموریت به کارمندش(بنده)داده که گفته هرزمان مسئله ای داشتی حتما به این بسته آموزشی مراجعه کن وشک نکن که راه حل رو پیدا میکنی واگر چنانچه به استثنایی برخوردی هیچ کاری انجام نده فقط وفقط باور به این داشته باش که من هستم وهیچ گزندی به تو نمیرسه ولی باید صبورباشی واینکه مسیر انجام ماموریتت رو باید درست انتخاب کنی تازه من بابت انتخاب این مسیر درست یه ردیاب فوق العاده هوشمند بهت میدم به اسم “احساس” که پل ارتباطی بین من وتوست واون اینجوری کار میکنه که هرموقع من دیدم داری ازمسیرت دور میشی یه هشداربا داشتن احساس بد بهت میدم وتو باید بلافاصله به مسیر برگردی واگر برگشتی باز مجدد با هشدار داشتن احساس خوب متوجه میشی که داری مسیر رو درست میری پس به راهت ادامه بده-پس در کل تو هیچ نگرانی ازبابت اتفاقات درحین انجام ماموریتت نداری وفقط وفقط باید به فکر درست انجام دادن ماموریتت باشی وحالا چطور میشه با داشتن چنین رئیس قدرتمندی که همه چیز برای انجام ماموریتت رو تدارک دیده ودر هرشرایطی باوجود اینکه ازت دوره ولی کارهایی رو انجام میده که اصلا باورنمیکنی که ازت دوره وهمیشه وجودش رو احساس میکنه نتونی ماموریتت رو درست انجام بدی .بهترین راهکار برای ایجاد این باور ازنظر من دقیقا مطالعه زیاد در مورد این موضوعات ویا هم کلامی ویا هم نشینی ویا استفاده از تجربیات انسانهایی که در حال انجام این ماموریت به طریقه درست وصحیح هستند(امثال استاد عباس منش) که علاوه بر انجام ماموریت همیشه شاد وسلامت وقدرتمند وشکرگذارهستند ونباید سراغ انسانهایی رفت که حتی نمیدونن برای چه ماموریتی اینجا اومدن وهمش گله وشکایت دارن ازاین ماموریت.به نظر من برای اینکه این باور به ناخودآگاه ما نفوذ کنه باید همیشه سوالهای خوب در حین افتادن اتفاقات ازخودمون بپرسیم چون وقتی ازخودمون سئوالات خوب ومثبت بپرسیم دقیقا ذهن شروع میکنه به شمردن نکات مثبت واین عمل رو مدام باید تکرار کنیم ودیگراینکه درهرشرایطی شکر گزار اون رئیسمون(خداوند) باشیم -سپاس فراوان لزشما وتیم زحمت کش تان