باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند

رای نمیخوام اما ارزش خواندن داره دوستان!

با سلام و صبح بخیر خدمت دوستان و آقای عباس منش، انشالله همتون سالم و سلامت باشید در پناه حق

دیدگاه های دوستان هم بسیار بسیار قابل تحسین بود.

بنده یه زمانی نماز میخوندم و همراهش گناهم میکردم و در کارهایم سردرگم و شک تردید بودم و حرکت نمیکردم یا اگر حرکت میکردم ناقص بود.

اما سعی کردم برم سراغ اینکه چرا من هم نماز میخواندم و هم گناه میکردم. دلیلش این بود که من خدای خودمو نشناخته بودم و نماز یه عادت شده بود برام و به خاطر همین نه میدونستم چرا نماز میخونم و چرا گناه میکنم. خلاصه داستان طولانیش نمیکنم شنبه 14 بهمن با خدای بخشنده و مهربانم عهد بستم که هر چی یاد میگیرم با اطرافیانم در میان بگذارم که امروز فرصتش نصیب ما شده است.

نظر من از یک حدیث از پیامبر اکرم (ص): «من عرف نفسه، فقد عرف ربه» هر کس خود را شناخت، خدای خود را شناخته است. در درجه اول: 1) اگر کسی خودش را نشناسد چگونه می تواند بهترین باور را نسبت به خداوند داشته باشد 2) اگر دلیل خلقتش در این جهان را نداند هیچ حرکتی نمیکند و اگر هم حرکتی کند در راستای هدفش قرار نمیگیرد و یا ناقص است. بسیار انسان هایی بودند که تمام افکار و ایده های خود را به گور بردند به این دلیل که هویت واقعی خود را نشناخته اند 3) اگر کسی نداند که از کجا آمده و به کجا میرود پس همواره در کار های خود شک و تردید دارد و هیچ اقدامی نمیکند.

در درجه دوم: 1)اگر کسی خودش را نشناسد در هر زمینه ای به خود ایمان ندارد و اگر به خود ایمان نداشته باشد به خداوند نیز ایمان ندارد با توجه به هدیه با ارزشی که این سایت بهم داد فصل اول باورهایی که باور نیستند. جایی که نیروی ایمان باشد ترس به وجود می آید ترس از بیماری، فقر و… که این ترس باعث میشود فرکانس هایی با جنس بیماری و فقر و… به کائنات فرستاد و گرفتار این ها شد و این باعث میشود به خداوند بدبین تر شد و اگر هم ایمان داشته باشد و خودش را نشناسد مانند کسی است که ایمان بدون عمل دارد. متاسفانه به وضوح می توان دید که اگر به صحبت اکثر مردم حتی بعضی از ثروتمندان نگاه کنید از بدبختی صحبت میکنند. به طور خلاصه لازمه داشتن بهترین باور نسبت به خداوند دو شرط است: شرط اول خودش را بشناسد تا خداوند را بشناسد. توجه: منظور از شناخت خداوند، ذات او نیست بلکه نعمت ها و نشانه های اوست برای شناخت صفات الهی و درک صحیح نظام حاکم بر جهان خلقت. شرط دوم به خود ایمان داشته باشد تا به خداوند ایمان داشته باشد. اگر کسی شرط اول را واقعا درک کند شرط دوم در او ایجاد میشود و کمی تلقین و ورودی های مثبت چاشنی ضمیرخودآگاه کند ضمیرناخودآگاه حقیقت را درک کرده و انسان در خود میابد که عاشق کمال است و به مراتب در مسیری علم، قدرت، زیبایی، غنا، حیات، رأفت، رحمت، کرم… و خداوند را قبل و بعد هر جایی که هست با قلب خود می بیند (احساس کردن) و خداوند مسیر گذشتن از چالش هارا به آن نشان می دهد تا در آن مسیر تجربیاتی را بدست آورد تا پخته و شخصی بزرگ تبدیل شود در طی این مسیر است که باورهایش به خداوند تغییر کرده و حس شکرگزاری، عشق، مهربانی، بخشندگی و خلاق بودن که اینها ویژگی های بارز خداوند است در آن ایجاد شده و بهترین هارا در این دنیا خلق کرده و در دنیا و آخرت سعادتمند می شود. از روزی که خودم را شناختم یه حس شیرینی در من ایجاد شده که انگار خداوند دست مرا گرفته و مرا کمک میکند تا قله های موفقیت را فتح کنم اینجاست که خداوند را می پرستم و نمازم را به گونه ای که شایسته است می خوانم. من یه کنکوری هستم اگه حرفام قانع کننده بود برای موفقیت همه کنکوری ها دعا کنید رای نمی خوام. اما اینکه چگونه خودمان بشناسیم باید مطالعه و تحقیق کرد به خصوص از قرآن از نهج البلاغه در کنار آن کتاب های زیادی نوشته شده است همین کتاب های الکترونیکی یا محصولات استاد عباس منش که فعلا سعادت دیدن و خواندن آن ها نسیب ما نشده، می توانید به وجود خود پی ببرید.