یکی از مهم ترین دلایلی که افراد در برخورد با مسائل به این نتیجه می رسند که آن مسئله غیر قابل حل است، این است که:
آنها به جای اقدام با باور مناسب، شروع به بررسی تجارب افرادی می کنند که قبلاً آن مسئله را داشته اند. آنها می خواهند همان راهی را بروند که افراد زیادی قبلا از آن به نتیجه نرسیده اند یا آن روش، به سختی نتیجه ای نیمه کاره داشته است.
با این دلایل که:
“این حرف من نیست، بلکه حرف متخصصان و افراد با تجربه ای است که سالها در این کارند!
یا قانونی که برای این کار تعیین شده، فقط همین یک راه را دارد و این قانون هم غیر قابل تغییر است و…”
یعنی آنها از همان ابتدا تحقیق درباره مشکلاتی را شروع می کنند که ممکن است درباره این مسئله وجود داشته باشد یا دیگران قبلا با آن مواجه شده باشند. سپس بدترین سناریو ممکن را از قبل در ذهن خود نوشته و سرانجام به این نتیجه می رسند که راهی جز این نیست.
آنها همیشه به این شکل، این طرز فکرشان را توجیه می کنند که:
“ذهن منطقی من بسیار قوی است”
“تیپ شخصیتی من اینگونه است”
“متولدین فلان ماه، این ویژگی ها را دارند که تنها زمانی قدمی بر می دارند که از تمام روند مسیر اطلاع داشته باشند”…
سپس با این منطق که: این ذات من است، یا: اینها مرجع علمی دارد و من با تحقیقات بسیار، به چنین شناختی از خود رسیده ام، حتی نمی خواهند به این موضوع فکر کنند که این باوری است که باید تغییر کند.
به این شکل است که یک باور محدود کننده ساخته می شود و به وسیله چنین مرجع هایی در ذهن شما تثبیت می گردد.
وقتی به هر طریق و با هر عنوانی، خود را در یک قالب مشخص محدود نمایی، به شدت از الهامات، راهکارها و ایده هایی محروم می شوی که موجب پیشرفت تو و حل مسئله ات می شده است.
به وفور با آدمهایی که چنین نگاهی درباره مسائل شان و شیوه حل آن داشته اند، روبرو بوده ام. در حالیکه حقیقت این است که ما انسانهایی هستیم که با باورهامان زندگی خود را خلق می کنیم. راه حلهای ما همیشه هم به اندازه باورهای مان کارا یا ناکارآمد است. پس موجودی با چنین حدی از توانمندی، نمی تواند در هیچ قالبی محدود شود.
برای همین تصمیم به تولید محصولی گرفتم تا هر آنچه برای “شیوه برخورد با یک مسئله و حل آن” باید بدانید را توضیح دهم.
هدف این محصول پاسخ دادن به سوالات بسیاری است که همیشه در برخورد با مسائل ات داشته ای. پاسخ های واضح برای موضوعاتی چون: وقتی به مسئله ای برمی خوری، آیا باید به آن توجه کنی یا از آن اعراض نمایی؟
همچنین چگونگی “دسترسی به الهامات و چگونگی عمل به آنها برای حل مسائل” را مفصلاً توضیح خواهم داد زیرا خیلی مهم است با چه باوری به مسائل ات نگاه می کنی و از چه افرادی برای حل آن مسئله کمک و مشورت می طلبی!
مسائل، جزئی از زندگی ماست. موفقیت این نیست که مسئله ای در زندگی مان نباشد، بلکه قرار است تبدیل به افرادی شویم که بسیار از مسائل شان بزرگترند.
یک سوال به عنوان تمرینی برای تشخیص اصل از فرع
چه باوری درباره خداوند در ذهن مان بسازیم که بیشترین آرامش، انگیزه و ایمان را در ما برای اقدام برای تحقق خواسته هامان ایجاد نماید؟ به گونه ای که راحت تر و از مسیر آرامش بخش تری به خواسته هامان برسیم.
راه کارت را برای ایجاد این باورها بنویس.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند433MB8 دقیقه
- فایل صوتی باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند8MB8 دقیقه
درود..من تازه این فایلو دیدم و میخوام بگم که به نظرم بهترین باور راجب خداوند اینه که باور کنیم ک خداوند در درون ماست و هر لحظه با نشونه هاش داره مارو هدایت میکنه..یعنی یه باوری که فقط به ما قدرت حرکت میده و به ما قدرت رفتن تو دل ترس هارو میده..یه باوری که نیازی به حساب و کتاب کردن نداریم و فقط گام بر میداریم و میگیم که خدا درون منه هر مشکلی پیش بیاد خداوند حلش میکنه..یکی از بزرگترین ترس هایی که داشتم پرش از ارتفاع بودش ( بانجی جامپینگ ارتفاع چهل متری ) …با تمام ایمانم حرکت کردم و رفتم بالای برج که بپرم…درون لحظه من فقط ایمان داشتم که خداوند هست و کمکم میکنه و اینجوری فکر کردم ک موقع پرش خودمو میندازم تو آغوش خدا..دیگه به هیچی فکر نکردم یعنی ننشستم حساب و کتاب کنم اگه اون کش پاره بشه چی، اگه نتونم چی، اگه سرم گیج بره چی، یعنی هیچ حساب و کتابی نکردم با وجود اینکه قبل از پرش به حدی ترسیده بودم که آب دهنم خشک شده بود..ولی من ایمان داشتم ک خدااااا کمکم میکنه و من فقط کافیه بپرم..بعد از پرش رو اسمون با یه کش معلق بودم..همون لحظه بااا تمام قدرتم دااااد زدم ک انجامش دااادم…آره برای غلبه بر ترس ها فقط باید حرکت کرد و هیچ حساب و کتابی نکرد..یعنی من بر ترس های زیادی تا الان غلبه کردم..یادمه از رفتن به قبرستان تو شب میترسیدم یه ندااای قدرتمند به من میگفت تک و تنها شب بزو تو قبرستان..منم ساعت یک شب زدم و رفتم تو قبرستان بدون هیچ حساب کتابی..قبلش ادم خیلی میترسه ولی اون ایمانی ک داری بهت قدرت میده و تشویقت میکنه ک فقط برو و به من اعتماد کن..بهترین باور راجب خداوند اینه که بهش اعتماد کنی و بری تو دل ترس هات..یعنی به محض اینکه جسارت به خرج میدید و برای غلبه بر ترس هاتون حرکت میکنید نشونه هارو میبینید ک دارن بهتون ایمان میدن و تشویقتون میکنن..شرایط براتون مهیا میشه..باید حرکت کرد و هیچی نپرسیم و فقط اعتماد کنیم..به ندای درونمون اعتماد کنیم..پاداش حرکت بر دل ترس ها قدرتمند تر شدنه..وقتی که بر ترس ها غلبه میشه شخصیتمون محکم تر میشه و اون وقت راحت تر تصمیم میگیریم..راحت تر میتونیم بر ترس های جدید تر غلبه کنیم..باورمون به خودمون و باورمون به قدرت هامون همون باور به خدای درونمونه..دیگه اون وقت حساب کتاب معنا نداره…با خودت میگی خدایا من راه افتادم خودت هوامو داشته باش…اون وقت که ندای درونت بهت میگه (( برخیز و به پروردگارت اعتماد کن،،، نترس و نگران نباش که من هستم)) این بهترین باوره به نظرم ک خداوند در درون مااااست و حامی ماست و عاشق ماست و بیشتر از خودمون میخواد که ثروتمند و خوشبخت و سعادتمند بشیم..وقتی اینجوری فکر میکنی و باور میکنی قبل از اینکه حرکت کنی نشونه هاشو میبینی..
برید و بالای یه سخره بایستید و دستاتون رو باز کنید اینجوری دعا کنید ببینید چقدر قدرت میگیرید..
(( پروردگارا قدرت بی نهایتت را به من عطا کن و باران بی انتهای ثروتت را به من عطا کن و عشق تابناکت را برمن بتابان و مرا در آغوش خود بگیر))
………
سپاسگزارم دوست عزیز