باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند

سلام استاد

من یک آدم به شدت احساساتی بودم و پذیرفته بودم همینی که هست.

یکی از تله هایی که توش بودم هم این بود که متولدین فلان ماه احساساتی هستن.

پس نمیشه تغییرش داد.

ولی از زمانی که با شما اشنا شدم و این مسیر الهی رو دنبال کردم استاد تو زمینه احساسات زیر و رو شدم تا حدی که گاها میگن تو سنگدلی.

من سنگدل نشدم،من فقط احساساتمو مدیریت میکنم و کنترلشو گرفتم دست خودم و نمیزارم با شرایط تغییر کنه.

من همون آدمم که اگر یکی که چند سال پیش با من بوده،الان باهام برخورد کنه توی این زمینه شوکه بشه از این تغییر من.

بیشتر از همه خودم میدونم که چقدر تغییر کردم.البته که باز هم باید روش کار کنم.

از زمانی که اینجا یاد گرفتم غلبه احساس به آدم یعنی جهل و وقتی که گذشته رو مرور کردم و دیدم احساساتم فقط به ضررم کار کردن چون کنترلشون نمی کردم تصمیم به تغییر گرفتم و عوض شدم.

الان دیگه طالع بینی برام خیلی مسخره ست،اینکه متولدین این ماه و اون ماه چه خصوصیاتی دارن.

همه چیز دست خود منه.من خودمو محدود نمیکنم به چیزهایی که دیگران نوشتن و یک قالب محدود کننده ساختن برای ادم هایی که فکر نمیکنن و یا اماده تغییر نیستن.

تغییر این خصلت خیلی به عزت نفس من کمک کرد.

چون خیلیییی سخته که بتونی این کار و بکنی،ولی اگر انجامش دادی یعنی خیلی قوی شدی.

به تازگی من وارد یک کلاسی شدم،استاد اون کلاس توی برخورد با من و نحوه رفتار من گفت:شما ادم بی استرسی هستی.

من لبخند زدم و فقط آروم گفتم کنترلش میکنم.

این حرف و به من زد که خدای استرس بودم،ولی خودمو تغییر دادم در حدی که یک ادم غریبه این برداشت و کرد از من.

چون دید داوطلبانه دارم توی فعالیت کلاس شرکت میکنم و میخوام که من کار انجام بدم.

چه تغییرات قشنگی کردم.

اینو وقتی وارد یک جمع غریبه شدم فهمیدم.وقتی که وارد کلاس فعالیت دلخواهم شدم فهمیدم.این یعنی عزت نفسم رفته بالا.

این یعنی نتیجه گرفتن از اموزش های استاد.

این یعنی رشد های بامبو زیر خاک که به موقع خودشو نشون میده و تصاعدی میره بالا.

حالا در مورد موضوعی که مرتبط با دوست استاد بود باید بگم،من دارم کلاس میرم و شروع کردم به تخصصی شدن تو کار مورد علاقه م که همیشه از راه دور و گاهی تو خلوتم بهش نگاه میکردم و فکر میکردم عشق و کار مجزا هستن.

ولی با اموزش های استاد قدم برداشتم برای اموزش دیدن.توی کلاس به شدت استاد از پیشرفت و فعالیت من راضی هست و دائم تحسین میکنه و میگه رشد شما توی دو جلسه به اندازه دیگرانه که ۶ جلسه اومدن.

من از اونجایی که کمالگرایی هنوز تو وجودم ریشه داره اومدم از یکی از دوستانم که توی این حیطه فعالیت میکنه نظر پرسیدم و راهنمایی خواستم.ایشون اطلاعاتی به من داد که من خبر نداشتم و در واقع محدودیت هایی رو گفت که من قبلش فکر میکردم شدنیه،

در واقع اومد از نشدن ها حرف زد و یکم دلسرد شدم من.

یعنی مثال هایی زد که من با فکر کردن به اونها یک مسیر طولانی دیدم و شاید نا امید کننده.

در صورتیکه از استاد خودم کلی تعریف شنیدم و اشتیاق برای ادامه این راه.

گاهی بهتره که اطلاعات اضافی نداشته باشیم و تو مسیری حرکت کنیم که باعث اشتیاق و انگیزه بشه و بهتره از نشدن ها چیزی ندونیم.

جریان اون سوالیه که سر یک کلاسی استاد مطرح میکنه و میگه این مسئله اصلا قابل حل شدن نیست.

یکی از بچه ها که خواب بوده و این جمله رو نمیشنوه،میره و مسئله رو به ساده ترین شکل حل میکنه.

من الان که آگاه تر شدم،متوجه هستم و خیلی روم تاثیر منفی نگذاشت.ولی اگر قبل بود قطعا مسیر و نصفه نیمه رها میکردم.

الان با خودم گفتم من با تمرین هرروز بهتر میشم و قرار نیست توی اول راه مثل کسی که ۲۰ سال تجربه داره عمل کنم.

یعنی پذیرفتم که قانون تکامل باید رعایت بشه.

بهترین باور در مورد خدا این هست که خدا رو میتونی هر جوری که دلت میخواد بسازیش برای خودت.این اختیار و داری که هر جوری دوست داری بهش نگاه کنی و خدا به نوع نگاه تو جواب مثبت میده.💜