یکی از مهم ترین دلایلی که افراد در برخورد با مسائل به این نتیجه می رسند که آن مسئله غیر قابل حل است، این است که:
آنها به جای اقدام با باور مناسب، شروع به بررسی تجارب افرادی می کنند که قبلاً آن مسئله را داشته اند. آنها می خواهند همان راهی را بروند که افراد زیادی قبلا از آن به نتیجه نرسیده اند یا آن روش، به سختی نتیجه ای نیمه کاره داشته است.
با این دلایل که:
“این حرف من نیست، بلکه حرف متخصصان و افراد با تجربه ای است که سالها در این کارند!
یا قانونی که برای این کار تعیین شده، فقط همین یک راه را دارد و این قانون هم غیر قابل تغییر است و…”
یعنی آنها از همان ابتدا تحقیق درباره مشکلاتی را شروع می کنند که ممکن است درباره این مسئله وجود داشته باشد یا دیگران قبلا با آن مواجه شده باشند. سپس بدترین سناریو ممکن را از قبل در ذهن خود نوشته و سرانجام به این نتیجه می رسند که راهی جز این نیست.
آنها همیشه به این شکل، این طرز فکرشان را توجیه می کنند که:
“ذهن منطقی من بسیار قوی است”
“تیپ شخصیتی من اینگونه است”
“متولدین فلان ماه، این ویژگی ها را دارند که تنها زمانی قدمی بر می دارند که از تمام روند مسیر اطلاع داشته باشند”…
سپس با این منطق که: این ذات من است، یا: اینها مرجع علمی دارد و من با تحقیقات بسیار، به چنین شناختی از خود رسیده ام، حتی نمی خواهند به این موضوع فکر کنند که این باوری است که باید تغییر کند.
به این شکل است که یک باور محدود کننده ساخته می شود و به وسیله چنین مرجع هایی در ذهن شما تثبیت می گردد.
وقتی به هر طریق و با هر عنوانی، خود را در یک قالب مشخص محدود نمایی، به شدت از الهامات، راهکارها و ایده هایی محروم می شوی که موجب پیشرفت تو و حل مسئله ات می شده است.
به وفور با آدمهایی که چنین نگاهی درباره مسائل شان و شیوه حل آن داشته اند، روبرو بوده ام. در حالیکه حقیقت این است که ما انسانهایی هستیم که با باورهامان زندگی خود را خلق می کنیم. راه حلهای ما همیشه هم به اندازه باورهای مان کارا یا ناکارآمد است. پس موجودی با چنین حدی از توانمندی، نمی تواند در هیچ قالبی محدود شود.
برای همین تصمیم به تولید محصولی گرفتم تا هر آنچه برای “شیوه برخورد با یک مسئله و حل آن” باید بدانید را توضیح دهم.
هدف این محصول پاسخ دادن به سوالات بسیاری است که همیشه در برخورد با مسائل ات داشته ای. پاسخ های واضح برای موضوعاتی چون: وقتی به مسئله ای برمی خوری، آیا باید به آن توجه کنی یا از آن اعراض نمایی؟
همچنین چگونگی “دسترسی به الهامات و چگونگی عمل به آنها برای حل مسائل” را مفصلاً توضیح خواهم داد زیرا خیلی مهم است با چه باوری به مسائل ات نگاه می کنی و از چه افرادی برای حل آن مسئله کمک و مشورت می طلبی!
مسائل، جزئی از زندگی ماست. موفقیت این نیست که مسئله ای در زندگی مان نباشد، بلکه قرار است تبدیل به افرادی شویم که بسیار از مسائل شان بزرگترند.
یک سوال به عنوان تمرینی برای تشخیص اصل از فرع
چه باوری درباره خداوند در ذهن مان بسازیم که بیشترین آرامش، انگیزه و ایمان را در ما برای اقدام برای تحقق خواسته هامان ایجاد نماید؟ به گونه ای که راحت تر و از مسیر آرامش بخش تری به خواسته هامان برسیم.
راه کارت را برای ایجاد این باورها بنویس.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند433MB8 دقیقه
- فایل صوتی باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند8MB8 دقیقه
سلام و درود خدمت دوستان و جناب عباس منش.
پیشاپیش عید رو تبریک میگم :)
در مورد باور ها نسب به خدا : بذار صادقانه صجبت کنیم . . خب ما یه سری “آگاهی” داریم ، یک سری “باور” در مورد خدا.
آگاهیمون نسبت به خدا همینه که داریم آموزش میبینیم و مطالعه میکنیم و سعی در بهبود و بالابردنش داریم.اما آیا واقعا 100درصد باور داریم به آگاهی هایی که داریم؟ نجواهای ذهنی ما دقیقا توضیح میدن که باور ما نسبت به خدا چیه.مثلا من میدونم که خدا هرگز قصد مچ گیری بنده اش نداره ، خدا هرگز رابطه اش با من بد نمیشه ، هرگز قهر با بنده اش تو کارش نیست.همواره حمایت میکنه از من . خدا بیشتر از من میخواد که ثروتمند و پولدار بشم ، خدا برای من برای رسیدن به تمام اهدافم تو دنیا و آخرت کافی است.خدا من رو همواره هدایت میکنه به مسیر های درست.ساده ترین و بهترین هدایت ها رو برای من داره.خدا هرچی که ازش درخواست کنم رو جواب مثبت میده.خدا یک سیستم و یک جور قانون ثابت داره در مورد من.. و خیلی خیلی از آگاهی های دیگه که مصداقش هم آیه های صریح قرآنه.بقیه دوستان و خود شمایی که این متن رو میخونی هم تا حدی آگاهی داری بهش.
حالا سوال اینجاست آیا باورهای من هم با آگاهیم همخونی داره یا نه؟ اصلا باور من چیه به خدا؟؟؟
من که تا یه کار به ظاهر نادرست و خطا ازم سر میزنه ، نجواهای ذهنیم میگن ، بخاطر این کار تو ، نتیجه فلان معامله ات کنسل میشه.به فلان هدفت نمیرسی بخاطر فلان حرف یا فلان خطایی که از تو سر زد.تو از خدا دور شدی و باید تلاشت رو بیشتر کنی تا به خدا نزدیک بشی.اینکه اگه چندروز نماز نخوندم این نجوا تو ذهنم میاد که تو از خدا دور شدی و باز از هدفهات دور شدی و باید تلاشت رو چندین برابر کنی تا به مسیر درست برگردی تا خدا دوستت داشته باشه.
نجواها مخصوصا وقتی آدم به ناخواسته ها مثل بدهی و .. برخورد میکنه شدیدتر میشن. اگه ما آگاهانه حواسمون باشه این نجواها تو این جور مواقع چی هستن ، 90درصد راه رو رفتیم.اون ده درصده مربوط میشه جایگیزینی اون آگاهی های برتر با باورهامون.تا شناخت نباشه به نجواها و باورهامون ، هرگز نمیتونیم جایگزین کنیم باورهارو.اول شناخت بعد تغییر..!
یکی از باورهایی که بسیار مخرب هست در مورد خودم که آگاهانه تغییرش میدم ، باور احساس گناه و دید خدا نسبت به اون موضوع هستش.باور خدا نسبت به موقعیت زمانی و مکانی که هستم.. من همیشه با خودم تکرار میکنم که من در هر لحظه در زمان و مکان مناسب قرار دارم و 100درصد این باور در ذهن من جایگزین شده.من قانون تکامل رو تو یک جمله خلاصه کردم ، ایمان به خدا.اگه ایمانت به خدا بشدت قوی باشه و باور آهنین در مورد خدا بسازیم ما تکاملمون رو طی کردیم و به همه خواسته های در تمام زمینه ها دست پیدا میکنیم.
درود به جناب عباس منش عزیز ، و شما خواننده محترمی که این متن رو مطالعه کردی.پاینده باشین.