باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند - صفحه 110

استادسلام .

سوال استادتواین فایل:چ باوری راازخدابوجودبیاریم که مارابه سمت خواسته هاوموفقیتهاوبدست آوردن آرامش بکشونه ؟

خب ازبچگی درموردوجودخدا،اینکه کسی هس که نظاره گرتمام رفتارهای ماس .وبه همه ی کارهاورفتارهای توواقفه حتی توتنهایی هات وتوذهنت .

وازاونجاکه ماانسانیم وهرکدوم تویه شرایط ومحیطی وبایه پدرومادری متفاوت، بزرگ شدیم ،خب تربیت وباورهامون میتونه متفاوت باشه .ولی یه باوری تواکثرمابوده وهس .اونم اینه که نگاه خدابه تو،باتوجه به کارهاواعمال خوب یابدتو،فرق میکنه .

ینی باتوجه به آگاهی هایی که درموردرفتارخوب وبدداشتیم .ازطرف خدا،یاپاداش دریافت می کنیم وخداراازخودمون راضی وخشنودمیکنیم .یاباتوجه به اشتباهات وخطاهامون ،موردغضب وخشم خداقرارمی گیریم وخداحتمن دراسرع وقت مارومجازات میکنه .

نگاه دوم که دربرابرخطاهامون بود،باعث ترس ووحشت ماازخدامیشده .باعث خیلی ازمخفی کاریهاوپنهان کاریهامون .وسرزنش کردنامون واحساس گناه کردنهامون ،میشد.

واین باورخیلی جاهااجازه نمیدادخودواقعیمون باشیم .بهمون گفته بودن دست ازپانبایدخطاکنیدواگرکردید ،منتظرباشیدتامجازات بشیدوخداازکسانی که اشتباه یاخطامیکنن ،روی برمی گردونه ودوسشون نداره .

این افکاروباورها،نمیزاشتن ازاین دنیالذت ببریم که هیچ .ازطرفی هم همش درگیرمواخذه هامون ،تودنیای بعدی بود.

من که ازاین خدا،زده شده بودم واصلادوسش نداشتم .همش می گفتم اگه راس میگی خودت بیاجای من ،ببینم چکاره ای .!خدارانسبت به بند هاش ،پرتوقع می دیدم وزایددوسش نداشتم .آخرشم به این نتیجه رسیدم ولش کن اصلن دوس دارم هرکاری دلم خاست ،بکنم .اونم هرکاری دوس داره بکنه .

اگه دقت کرده باشیدبین ارتباط منو وخدا،همش جنگ ومجادله ودوری وجدایی بود.من که اونونمی فهمیدم .واحساس میکردم خداهم منونمی فهمه .

ایمانم که اول توظاهر،افرادمی دیدم واگه کسی ظاهرش اوکی نبود،ینی باحجاب نبود،می گفتم خب این دسته افراد،فک نمی کنم خداراقبول داشته باشن .

به مایادداده بودن خداتوسجاده ونمازه .اگه اهلش نیستی پس ایمان نداری .

خب ازترس پدرومادرامون وبعدهامردم ،خیلی بانقاب این ارتباط رانگه داشتیم ولی یه کم که قضاوت اطرافیان برامون مهم نشد،دست ازاین چیزاهم برداشتیم .

فکرمیکردیم ارتباط ودعاکردن ودرخواست داشتن ،توسجاده ودرادامه ی نماز،برقرارمیشه ویامکانهایی مثل مسجدوحرم وزیارتگاها.

کلا،خدایه موجودعجیب غریبی بودکه ماتوفازش نبودیم .که من به نوبه ی خودم ،هیچی ازش نفهمیدم.

بیشترزمانی سراغش میرفتم که کارم گیربود. هروقت حتی زمانهایی که مرتکب اشتباهی میشدم ازش درخاست کمک میکردم که مراقب من باشه که مبادا،کسی متوجه نشه .

خیلی وقتهاهم باش حال میکردم ولی مقطعی بود.

قدرومنزلتش نمیدونستم چقدره.

ازارزش ووجودش واینکه اصلن چ ارتباطی بین منو،واون وجود،داره ،اطلاعی نداشتم .

میشنیدم که می گفتن :خدادردرون ماس .ولی من چون خودموگناهکاروخطاکارمی دیدم ،می گفتم نه تووجودمن که نیس .حتمن توقلب انسانهای خوب ومومنه .

درکل احساس رضایت ازش نداشتم .فکرمیکردم خیلی این دنیاراسخت گرفته وخودشم کنارکشیده وفقط دنبال مچ گیری آدمهاس .

میگم که به جایی رسیدم که دیگه جهنم رفتن هم برام مهم نبود.انگارکه باش ،لج میکردم ومیخاستم زوروقدرت خودمو،نشونش بدم وبگم فکرنکنه خیلی قدرتمنده.

به نظرم گوشت تلخ بود،بهش می گفتم توکه انقدسختگیری ،براچی مارابدنیا،اووردی ؟میگفتم چی ازجونم میخای ،چرانمی زاری راحت زندگی کنیم .

کجایی؟برای چی انقداذیتمون میکنی ؟باشه من آدم ضعیفی هستم .نمیتونم به وعده هاوخواسته هات توجهی کنم .حالامیخای چکارکنی ؟

وهرروزبااین افکاروباورهای مخرب ،سرمیکردم تااینکه نگاهم رابهش تغییردادم .

میدونیدکی فهمیدم که همه ی برداشتهای من ازخدا،غلط بود؟

زمانیکه متوجه شدم من خالق همه چیزهستم واین منم که همه ی اتفاقات رارقم میزنم .سرنوشتم وتمام امورات زندگیم ،دست خودمه .وخداچیزی نیس جزیه انرژی مثبت تووجودمن .

که هروقت من بخام دستمومی گیره واگه نخام کاری به من نداره .

بهشت وجهنمی که ازبچگی به ماتفهیم کردن ،همین جاس .

این دنیاوجهان باقوانینی آفریده شدن که من باکشف اونها،میتونم همه چیزراخودم خلق کنم .

خدابه من قدرت انتخاب داده ،واین منم که باتوجه به تجربیاتی که بدست میارم ،میفهمم که کدوم مسیربرای من روشنه وکدوم مسیر،تاریک .

سعی کردم خدارودوست خودم ببینم وبدونم .تمام وحشتهاوترسهاراکه نسبت بهش داشتم ،همه رافراموش کردم وکنارگذاشتم .

برای بدست اووردن آرامش وخوشبختی ،من نیازبه یه همراه داشتم که ازطریق اون بتونم مسیرراباسختیهاومشکلاتش ،رد،کنم .بایداین انرژی راازجایی دریافت میکردم ،پس چ کسی بهترازخدا.

فهمیدم که خدابه من فرصتهای زیادی داده ،ولزومی نداره باهرباراشتباه یاخطا،خودمو،داغون کنم .

خدای من مهربون ورئوف وبخشنده بود.اومدم تمام توجه وتمرکزم راروی صفاتی ازخداکه بهم آرامش میده ،بردم .آخه توگذشته به چشم مجازاتگرفقط میشناختمش .انقد،رواین صفتش زوم بودم که چیزدیگه ازش نمی دیدم .ولی حالاباوراینودارم که خدابخشنده ومهربونه واصلنم اینطورنیس که اون بالانشسته باشه ،وسریع بخادبه حساب من برسه .

خدارورفیق وشفیق خودم میدونم .توخلوت وتنهاییم ،هم صحبت میشم باهاش .هروقت دلم می گیره تنهاکسی که یادش ،آرومم میکنه ،خداس .

تازه هرجاهم که اشتباه میکنم ،ازش معذرت خاهی میکنم وازش میخام کنارم باشه .به هیچ وجه دیگه حس اینکه الان منونمیبخشه ،راندارم .اصلابه این چیزادیگه فکرنمیکنم .

خداکسیه که باورش وایمان به وجودش ،تومسیرورسیدن به خواسته هام ،انگیزه میده .هرجاکه نمیدونم چکاربایدانجام بدم وچه جوری وچطوربایدکاری روانجام بدم ،خودمو،می سپارم به هدایتش .

ازوقتی نگاهم رابهش عوض کردم ،خیلی جاها،ازدست وپازدنهام وتلاشهای فیزیکیم وحتی فکر،کردن دست برداشتم .خودمو،رهاکردم وسپردم به خودش .واقعنی هرجااینکاروکردم ،به نتایج بهتری رسیدم .

خدا،یه نورامید،تووجودمن .مثل سیمی ، میمونه که هرجاخودموبش ،وصل میکنم ،تمام وجودم پرازانرژی وامیدمیشه .

سیم اتصالمه .

باوربه خداباعث میشه هیچ مشکلی رابزرگ ووحشتناک نبینم .وخیلی راحترازقبل ازشون می گذرم .مثل گذشته ،ذهنمودرگیرناراحتیهاوتلخیها،نمی کنم چون اندفه پشتوانه ای مثل خدا،دارم .

هرجاکه من صداش میزنم وازش درخاستی میکنم ،اگه بادل وجون باشه نه فقط زبونی ،خداپاسخ منوبه یه نحوی میده .بقدری بهش اعتماددارم که هرچیزی حتی ظاهرا،اون چیزی که من میخام نباشه ،بازناراحت نمیشم ومیپذیرم که الان بایداین اتفاق به این شکل باشه .حتمن خدامصلحت وحکمت هرچیزی رابه من آشکارمیکنه .لازمش یه کم صبره .

برای پیداکردن خدااول بایدباورداشته باشی که هس .

بعدتمایل داشته باشی که بپذیری ودنبال شناختش بری .

وقتی شناختیش ،بهش اعتمادمیکنی .

ودرآخرباتوجه به اعتمادبهش ،همه ی امورزندگیتو،رهامیکنی ومی سپاری به خدا.

وهرحرکتی که لازمه راانجام میدی .بعدمی بینی که چقدراحت وبدون دقدقه ،یکی یکی باتوجه به قانون تکامل ،به خواسته هاواهدافت میرسی وازهمه مهمتر،ازآرامش خاصی برخوردارمیشی که اونوباهیچ چیز درجهان عوض نمیکنی .درکناراین آرامش ازسلامتی وثروت فراوان وارتباط عاطفیه عالی باهمه برخوردارمیشی .

خداانگیزه بخش روح وقلب وجان ودل ما،است .

وقتی بشناسیش ،دیگه دوس نداری ازش جدابشی .

استادهم همیشه ارتباط بامنبع را،بزرگترین روابطی میدونه که توراازهرچیزی که فکرشوبکنی ،سیراب میکنه .

تمام عطشهای تورارفع میکنه .

فقط بایدباورش کنی .

استادجونم مرسی ازاین سوال قشنگت .

امیدوارم بتونیم هرروزبهترازدیروز،باورهامون رابه خداتقویت کنیم تاتمام کمبودهای درونیمون ،رفع بشه .استادجونم مرسی ممنون که شمابابیان کردن وگفتن تجربه های قشنگتون ازباوربه خدا،ایمان ماراهم تقویت می کنید.

وقتی خدارابشناسی ،میتونی توهرچیزی وتوهرکسی ،خداراببینی وتواین جهان چیزی جززیبایی وقشنگی وصلح وآرامش ،چیزدیگه ای نمی بینی .نه که نباشه ،خوب وبد،زشت وزیبا همه جاوهمیشه وجودداشته وهس ،ولی تودیگه جزخوبی چیزی نمی بینی .

توطبیعت وهمه ی چیزهایی که دراین جهان خلق وآفریده شده ،رنگ خدا،عطرخدارامی بینی وحس می کنی .

فکرمیکنیم بزرگترین ولذت بخش ترین باور،باوربه خداس.

عاشقانه دوسش دارم ومیدونم اونم منودوس داره .

ازخدابه خاطرهمه ی داده هاش ،سپاسگزارم .

سپاس به خاطرهمه ی نعمتهاش.

استادازشماهم سپاسگزارم که شناخت ماروزیادکردید.