باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند - صفحه 66

بنام خدایی که از رگ گردن بمن نزدیکترست

سلام خدمت استاد ارزشمندم { کسی که شناخت خداوند را مدیون راهنماییهای بی منتشون هستم } و دوستان و عزیزان هم فرکانس ام

در مورد خداوند چی میتونم بگم که زبان از گفتنش عاجز و قلم از نگارشش قاصره اما بخاطر ایمانی که این مرد بزرگوار منو به اون تشویق کرد و خدایی که لطفش شامل حالم شد و درک منو از خودش و قوانینش عمیقتر کرد چند سطری مینویسم

شاید

همین چند جمله کوتاه بتونه در عزیزی انگیزه ای هر چند کوچک ایجاد کنه تا بره به سمت خدایی که خالق زمین و آسمانهاست اونوقته که درهایی از نعمت به رویش گشوده خواهد شد و به آرامشی عمیق دست پیدا خواهد کرد .

از ره غفت به گدایی رسی ….. گر به خود آیی به خدایی رسی

خب برای درک بیشتر مطلب با این شعر از سعدی شروع میکنم

یکی قطره باران ز ابری چکید

خجل شد چو پهنای دریا بدید

که جایی که دریاست من کیستم ؟

گر او هست حقا که من نیستم

همه ی ما در مقابل عظمت و بزرگی خالق هستی همچون همین قطره هستیم در مقابل اقیانوس بیکران الهی .

زمانی ما احساس حقارت و پوچی میکنیم که از این منبع عظیم دور باشیم .

زیرا اون موقع هست که ما کوچکی و حقارت خودمون رو می بینیم و چه بسا از این عجز و ناتوانی دست به کارهای اشتباهی بزنیم که این حقارت رو بپوشونیم اما سر خورده تر و بیچاره تر میشیم اما زمانی که خودمون رو وصل کنیم به این اقیانوس بیکران .

دیگه قطره نیستیم ، دیگه عاجز و زبون نیستیم ، دیگه پست و حقیر نیستیم . چون دیگه وصل شدیم به منبع عظیم و اقیانوس بیکران الهی

اونوقت کارهای خدایگونه انجام میدیم ، لبریز میشیم از عشق و مهربانی ، سرشار از شادی و شور و شوق . بی حد و مرز عشق میورزیم بی قید و شرط دوست میداریم و خالصانه محبت می کنیم .

من زمانی که در دبیرستان بودم از همون دوران بچگی یک خصلت خوب در من بود که همه از من میپرسیدن تو چطور همه رو می بخشی و کینه ای به دل نمیگیری من اون زمانها باورم این بود که هر کسی بدی در حق من میکرد می بخشیدمش و انگار نه انگار که اتفاقی افتاده و میگفتم من که بنده خدا هسیتم می بخشم پس خدایی که خالق منه و منبع کرم و بخششه مگه میتونه منو نبخشه . انی خصلت در من باعث میشد که هیچوقت دچار عذاب وجدان نشم .

اما الان با شناختی که از خداوند دارم و با ایمانی قوی و راسخ و با اطمینانی قوی میدونم که خودم با قدرتی که خداوند بمن عطا کرده میتونم هر چیزی که بخوام رو خلق کنم . یادمه استاد عباسمنش عزیز توی دوره قانون آفرینش کتابی رو معرفی کرده بود بنام جهان هولوگرافیک نوشته مایکل تالبوت ، من این کتاب رو گرفتم و خوندم کتابی که با تحقیقات علمی ثابت میکنه تمام دانایی و قدرتی که در جهان هستی وجود داره در من و شما هم هست ، همانطور که خداوند در قرآن خطاب به فرشتگانی که به انسان سجده نکردند فرمود : من به انسان چیزهایی آموختم که شما نمیدانید .

قدرتی شگرف که در وجود من و تو هست به شرط اینکه به تواناییهامون ایمان بیاریم

بر میگردیم به مثال قطره و دریا

خب اگه آب رو تو هر ظرفی بریزیم به همون شکل در میاد و راه دیگه ای هم نداره ، اگه آب رو توی کوزه بریزیم شکل کوزه میشه و اگه تو کاسه بریزیم شکل کاسه اما یه نکته مهم این بین هست

من و شما به تنهایی هیچوقت نمیتونیم خواسته هامون رو به شکل کوزه در بیاریم چون ما قطره هستیم و نه قدرتش رو داریم که با این قطره به شکل کوزه در بیایم و نه پتانسیل این کار رو داریم

اما زمانی که وصل میشیم به اقیانوس بیکران و لایتناهی الهی اونوقت یه کوزه که خوبه اگه میلیاردها کوزه هم باشه با کمترین زحمت و حرکتی این کوزه ها لبریز و سرریز میشه

آب همون آبه اما چه فرقی کرده ؟

تمام حرفم اینه که با وصل شدن به این منبع عظیم الهی دیگه من و تو نیستیم ، خداست

خداست که به وسیله من تو این مطالب رو تایپ میکنه

خداست که بوسیله من و تو سخن میگه

خداست که بوسیله من و تو محبت میکنه

خداست که بوسیله من و تو عشق میورزه و گره از کار دیگران باز میکنه

کارهایی خدایگونه که همه و همه زمانی رخ میده8 که من و تو از بعد انسانیمون خارج بشیم و به منبعی عظیم تر و بزرگتر وصل بشیم .

شناختی که ما الان تو قرن حاضر از خدا داریم انسانهایی بودند که صدها سال پیش به این شناخت و آگاهی دست یافتند

انسانهای بزرگی که با وصل شدن به منبع عظیم و لایتناهی الهی از خودشون گذشتند و به درجه ای رسیدند که خداوند با زبان اونها با ما سخن میگفت

کسانی امثال مولانا که حدود هشتصد سال پیش به چنان درک عظیمی رسیدند که ما هنوز در پیچ اولین خمش موندیم ، مهمترین درسی که از استاد عباسمنش گرفتم یکتا پرستی و دوری از شرک و توسل به این و اون بود که مولانا میفرماید :

نگفتمت مرو آنجا ؟ که آشنات منم

در این سراب فنا چشمه ی حیات منم

وگر به خشم روی صد هزار سال ز من

به عاقبت به من آیی که منتهات منم

نگفتمت که به نقش جهان مشو راضی ؟

که نقش بند سرا پرده ی رضات منم

نگفتمت که منم بحر و تو یکی ماهی ؟

مر و به خشک ، که دریای با صفات منم

نگفتمت که چو مرغان به سوی دام مرو ؟

بیا که قوَت پرواز و پر و پات منم

نگفتمت که تو را ره زنند و سرد کنند ؟

که آتش و تبش و گرمی هوات منم

نگفتمت که صفتهای زشت بر تو نهند ؟

که گم کنی که سر چشمه ی صفات منم

نگفتمت که مگو کار بنده از چه جهت

نظام گیرد ؟ خلاق بی جهات منم

اگر چراغ دلی دان که راه خانه کجاست

وگر خدا صفتی دان که کدخدات منم

می بینید که مولانا میدونست که وسوسه های شیطانی و آدم های منفی نگری هستند که ما رو از ادامه مسیر سرد کنند ، میدونست که صفتهاتی زشت رو ما میذارن که نمیتونی ، نمیشه ، دست و پا چلفتی ، کودن و … و واژه گانی که چقدر برای همه ما آشناست .

مهمترین نکته ای که اشاره شده و در اولویت قرار داره دوری از شرکه ، همون نکته ای که استاد عباسمنش بزرگوار تو تمام فایلهاش به اون اشاره میکنه .

اگر بتونیم خداوند رو اونطور که که هست بشناسیم ، اونوقت دیگه بی نیاز از غیر اون میشیم

خدایا

آن کس که تو را شناخت جان را چه کند

فرزند و عیال و خانمان را چه کند

دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی

دیوانه ی تو هر دو جهان را چه کند

وقتی وصل بشیم به خداوند ، اونوقته مثل استاد عباسمنش از مال دنیا بی نیازت میکنه ، تو روابطت سیرابت میکنه و به درجه ای از ایمان و یقین میرسی که فقط عشق میورزی

در یکی از الهاماتی که در اسفند سال گذشته داشتم عین این جمله بمن الهام شد ” از من نه به اندازه ی سقف تصورات و رویاهایت ، بلکه به اندازه ی کرم و بخششم طلب کن ، زیرا کرم من بی انتهاست “”

و بعد ها این شعر مولانا رو دیدم که همون الهامی رو که به من شده بود بیان میکرد

نگفتمت که به نقش جهان مشو راضی ؟

که نقش بند سرا پرده ی رضات منم

چرا به کم قانع بشیم ؟

در صورتی که با وصل شدن به این منبع عظیم میتونیم صاحب بهترینها باشیم .

توصیف خدا رو میخوای دوست من ؟

برو شعر زیباو خالصانه ی ملاصدرا رو بخون که حدود چهارصد سال پیش خدا رو اینگونه توصیف کرد :

خداوند

بینهایت است و لامکان و بی زمان

اما بقدر فهم تو کوچک می شود

و بقدر نیاز تو فرود می آید

و بقدر آرزوی تو گسترده می شود

و بقدر ایمان تو کارگشا می شود

و بقدر نخ پیرزنان دوزنده باریک می شود

و بقدر دل امیدواران گرم می شود

پدر می شود یتیمان را و مادر

برادر می شود محتاج برادری را

همسر می شود بی همسر ماندگان را

طفل می شود عقیمان را

امید می شود نا امیدان را

راه می شود گم گشتگان را

شمشیر می شود رزمندگان را

عصا می شود پیران را

عشق می شود محتاجان به عشق را

خداوند همه چیز می شود همه کس را

به شرط اعتقاد

به شرط پاکی دل

به شرط طهارت روح

به شرط پرهیز از معامله با ابلیس

بشویید قلبهایتان را از هر احساس ناروا

و مغزهایتان را از هر اندیشه ی خلاف

و زبانهایتان را از هر گفتار ناپاک

و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار

و بپرهیزید از ناجوانمردیها

نا راستی ها

نامردمی ها

و …

ببنید دوستان گلم ، رگه های طلایی قانون را در کلمه به کلمه این شعر ببنید

شما با قدرت خدایگونه ای که دارید میتونید هر طوری که دوست دارید به این خدا شکل بدید . اگه خدا رو کیفر دهنده ببنید قطعا برای شما کیفر دهنده است ، اگر مثل من اونو غفور و رحیم بدونید قطعا خدایی خواهید دید که غفور و رحیمه ، اگه مثل سلیمان اونو وهاب ببینید برای شما وهابه و اگه مثل یوسف اونو جمیل و زیبا ببینید برای شما جمیل و زیباست .

پس منتظر چی هستی دوست من ؟

شکل ، ظرف و هدف مورد نظرت رو انتخاب کن تا این اقیانوس بیکران لبریز بشه

برای اینکه باورت رو در مورد خداوند به شکل ملموس و قابل لمسی در بیاری و پی به قدرت درونیت ببری به این مثال من خوب دقت کن !

خودت رو مثل یک گلوله برف کوچیک فرض کن این گلوله برف کوچیک رو قل بده ، چه اتفاقی می افته ؟

هیچی با کوچکترین مانع و چین زمین از حرکت باز می ایسته

من و تو اینگونه ایم که با بر خوردن به یه مشکل و تضاد زود وا میریم ، دست به دامن این و اون میشیم با همون کمک کنن که حرکت کوچیکی انجام بدیم ، به هر کسی رو میزنیم و به چیزی توسل میجوییم .

اما

اگه به یه گوی عظیم برفی بچسبیم چنان قدرت و سرعتی میگیریم که هیچ چیز جلودارمون نخواهد بود ، هر مشکل و تضادی سر راهمون قرار بگیره با خاک یکسان میشه ، قدرتمون نه تنها تحلیل نمیره بلکه لحظه به لحظه بیشتر میشه

این اتفاقات چه زمانی رخ میده ؟

بقول ملا صدرا : به شرط اعتقاد ، به شرط پاکی دل ، به شرط طهارت روح ، بشرط پرهیز از معامله با ابلیس

به شرط اینکه باور کنیم که خداوند چنین قدرتی در وجود ما نهاده

به شرط اینکه احساسمون رو خوب نگه داریم ، به شرط اینکه ورودیهامون رو کنترل کنیم ، به شرط اینکه در حرف زدنمون ، در لحظه لحظه ی زندگیمون مراقب رفتار و گفتار و کردار و پندارمون باشیم .

به شرط اینکه قدرت رو از خودمون و خالقمون نگیریم و ندیم به دست چهارتا مسئول ، مامور و ….

در خاتمه کلامم دو بیت شعر میگم که اگه بتونی درکش کنی به گوهر مقصود رسیدی

تا در طلب گوهر کانی ، کانی

تا در هوس لقمه ی نانی ، نانی

این نکته ی رمز اگر بدانی ، دانی

هر چیز که در جستن آنی ، آنی

دنبال چی هستی دوست من ؟

دنبال یه لقمه نون ؟

دنبال پول ؟

دنبال شهرت ؟

دنبال جاه و مقام ؟

دنبال خونه و ماشین و زندگی ؟

دست نگه دار دوست من ” ان مع العسر یسرا ” همانا همراه هر سختی ، آسانی هست .

یه راه میانبری هم وجود داره

باری اینکه بدونی اون راه میانبر چیه قسمتی از کامنت دوست و هم فرکانسی عزیزمون آرزو خانم رو که در کانال گروه تحقیقاتی عباسمنش قرار گرفته رو براتون میذارم کامنتی که با خوندنش نتونستم جلوی سرازیر شدن اشکهام رو بگیرم .

…………………………………………………………………………………………

سلام استاد عباسمنش عزیز

سالها پیش که درایران بودید شاگردتان بود . ماه رمضان بود

زیرزمینی در میدان ولیعصر

کلاسی عالی و صمیمی

گفتید برای ثروتمندشدنتان هدف تعیین کنید تا به پوچی نخورید.

گفتید ده سال دیگه در آمریکاهستم و ملکی خواهم داشت که تا چشم کار میکند درخت داشته باشد و دریاچه ای زیبا پر ازماهی از تمام آفریدگان خداوند در ملکم خواهید دید. این ملک را میخواهم تا به هرکس که گفت از کجا به چنین ثروتی رسیدی خدا را نشانش دهم .

بگم چون خدا را باور کردم.

بگم من به یگانگی خداوندم ایمان آوردم.

بگم ثروت از آن خداست و بس. ….

هنوز حرفهایتان در گوشم هست

از آن کلاس این روز را هیچ گاه فراموش نمیکنم .

صحبتهای شما اصلا دراین چندسال از یادم نرفته

اصلا یادداشت برداری هم نکردم ولی کاملا یادم هست.

استاد گرامی زودتر از ده سال به آمریکا رفتید

بجای یک ملک ، ملکهای فراوان با همان توصیف و حتی زیباتر و وسیعتر

خدا سر قولش ماند

زودتر و بهتر اجابت میکند این خدای بی همتا

مبارکتان باشد سید حسین

از شما خیلی چیزها آموختم

سالها طول کشید تا معنای هدف را فهمیدم

فهمیدم هدف اگر فقط خدا باشد یعنی چه

ثروت را برای خدا بخواهید

هر چیزی را در زندگیتان فقط برای خدا بخواهید

خاسته هایتان را فقط برای رسیدن به خدا بخواهید.

…………………………………………………………………………………………………………………………..

برای آرز خانم عزیز و استاد ارزشمندم آرزوی بهترینها رو دارم

بله دوست عزیزو نازنینم

راه میانبر خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــداست !

هر چیز که در جستن آنی ، آنی

اگه دنبال خدا باشی به خدا میرسی بدون هیچ شک و تردیدی . و وقتی هم که به خدا برسی همه چیزهای خوب رو هم باهاش داری .

پس دوست گلم برایت دعا میکنم تا خدا از تو بگیرد هر آنچه که خدا را از تو می گیرد .

من برای این موضوع دو روز قبل کامنت نوشتم ولی قبل از ارسال همه پرید ولی گفتم حتما خدا خواست بهم چیزهای دیگه ای بگه که بنویسم برای همین امشب دست به کیبورد شدم تا بنویسم هر آنچه را که باید بنویسم .

برای همه شما بهترینها رو آرزومندم

ارادتمند شما جعفر شکراله زاده

شهر زیبای بابلسر