ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 1

به نام خداوند هدایتگر

سلام به استاد عزیزم و خانوم شایسته عزیز و دوستان خوبم

استاد وقتی امروز دوباره داشتم به سوالات پاسخ میدادم دیدم احساس من نسبت به افراد مختلف فرق میکنه

اگر از افراد نزدیک من که میدونم آگاهانه دارن رو خودشون کار میکنن و از قانون اطلاع دارن مخصوصا اگر از بچه های سایت باشن من خیلی خوشحال میشم و خیلی برام الهام بخش هستن

خیلی ازشون الگو میگیرم و خیلی هم تو نتایج من و تو زندگیم تاثیر گزار بودن

ولی زمانی که یکی از افراد نزدیک من به یه موفقیتی میرسه که اصلا از قانون خبر نداره و اتفاقا از نظر من خیلی هم باورهای درستی نداره به یه موفقیتی میرسه خوشحال نمیشم و انگار بهم یک احساس عصبانیت دست میده

و اولین چیزی که به ذهنم میاد اینه که چرا اون که از قانون آگاهی نداره به موفقیت رسیده یا فلان نتیجه رو گرفته ولی من که این قدر دارم رو خودم کار میکنم مثل اون نتیجه نگرفتم ؟

حالا مواردی که به ذهن خودم رسید و مینویسم

اولا که امکان نداره کسی از مسیر نادرست بره و نتیجه بگیره اگر نتیجه درست هست پس حتما مسیر درست طی شده

حالا شاید آگاهانه نباشه ولی ناآگاهانه داره از قانون استفاده میکنه

من به جای اینکه بیام به قوانین شک کنم بیام ببینم طرف چه باورهای خوبی داشته

حتما اون در مورد این موفقیت ترمزی نداشته و بهش رسیده ولی من یه سری ترمز دارم که مسیر و برام سخت کرده

و موضوع دیگه اینکه شاید طرف در کلام یه حرفی بزنه ولی این رفتارش هست که داره باورهاش رو نشون میده

یعنی مثلا شاید در ظاهر یه جوری حرف بزنه که انگار باور کمبود داره ولی عملش و رفتارش داره نشون میده که به فراوانی باور داره

دقیقا برعکس خیلی از ماها

شاید من در ظاهر و در کلام میگم باور به فراوانی دارم ولی عمل من و رفتار من نشون میده که باور کمبود دارم

پس نمیتونم بگم چرا اون از قانون استفاده نمیکنه و داره نتیجه میگیره

اصلا همینکه این سوال و میپرسم که چرا اون که از این آگاهی ها اطلاع نداره داره نتیجه میگیره ولی من نه

همین باعث میشه به قانون شک کنم همین باعث میشه تردیدها بیاد سراغم که نکنه قانون جواب نده

پس برای اینکه برای ذهنم منطقی کنم و نزارم نجواهای شیطان شک و تردید رو به دلم راه بده

باید هرکسی و که دیدم به موفقیتی رسیده باور کنم و برای ذهنم منطقی کنم که این از قانون استفاده کرده و از مسیر درست رفته

حتی اگر بهم خیلی نزدیک باشه شاید بتونم از رفتارهاش بفهمم دیگه

مثلا ببینم کجاها ایمانشون نشون داده

کجاها بر ترسش غلبه کرده

چطوری اومده تکاملش و طی کرده و موارد دیگه

اگر میتونم برم ازش بپرسم

مثلا تو شغل خودم یه دختر خانوم بود که از دوستانمون بود و از من دیرتر اومده بود تو این شغل

یه مدت یه جایی کار میکرد و یه کم که کار و یاد گرفت و پیشرفت کرد درخواست کرده بود که بهش دستمزد بیشتر بدن

ولی اونا قبول نکردن و چون به توانایی هاش باور داشت و چون احساس لیاقت میکرد از اونجا اومد بیرون و از کرج رفت تهران

رفت به مجموعه های بزرگ که حرف اول و تو این شغل میزنن خودش و معرفی کرد

و چون در کنار اونا کار میکرد هرروز بهتر و قوی تر شد و مهارتهاش هم بیشتر شد

خوب طبیعتا هرروز و هرروز پیشرفت و موفقیت و ثروت

خوب نگاه میکنم میبینم این آدم انقدر اعتماد به نفس داشته انقدر خودش و توانایی هاش و باور داشته که رفته به بهترین جاها خودش و معرفی کرده

و هزارتا باور خوب دیگه میشه از تو این موضوع بکشی بیرون

پس طرف باورهای خوبی داشته خودش و باور داشته و حرکت کرده و نتیجه گرفته بدون زجر بدون سختی

شاید اگه من جای اون بودم میرفتم جاهای معمولی چون خودم و باور نداشتم چون اعتماد به نفسش و نداشتم

چون مثلا میگفتم اونا یه آدم هایی هستن که نگاه از بالا به من دارن و هزارتا ترمز دیگه

اینا در صورتی هست که کارمن خیلی از اون بهتر و حرفه ای تر هست

من همیشه به خودم میگفتم چیزی که باعث موفقیت این دختر شد اعتماد به نفسش بود

شاید کارش خیلی درجه یک نبود ولی چنان اعتماد به نفسی داشت چنان برای کارش ارزش قائل بود که هرکی میدید میگفت این دیگه بهترینه

حالا من این ترمزها رو دارم و باید بیام روش کار کنم تا به نتیجه دلخواه برسم

ولی اون از همون اول این ترمزها رو نداشته و حرکت کرده و نتیجه گرفته

با این مثالها میتونم خیلی ذهنم و منطقی کنم و دیگه انصافا احساسم بد نمیشه و نمیرم تو فاز مقایسه خودم با دیگران و به قانون هم شک نمیکنم

اتفاقا با این مثال الان برای ذهنم منطقی شد که ببین ثروت ساختن چقدر راحته

اگه تو هم بیای ضعف هات رو تقویت کنی اگه تغییر کنی خوب نتایج میان

اتفاقا واسه تو خیلی قشنگ تره خیلی برات لذت بخش تره خیلی باورهات و قوی تر میکنه نسبت به کسیی که از اول ناخودآگاه این باورهای خوب رو داشته

چون تو بهت ثابت میشه که ببین من فلان ضعف و داشتم ولی الان بهبودش دادم و نتیجه گرفتم

و چه اعتماد به نفسی به من میده برای ادامه مسیر

استاد سپاسگزارم از شما و خانوم شایسته عزیزم که با عشق کامنتها رو میخونین

در پناه خدا

به نام خداوند هدایتگر

سلام به استاد عزیزم و خانوم شایسته عزیز

سلام به همه دوستان ارزشمندم

خدایا ازت سپاسگزارم که در مدار شنیدن این آگاهی های ارزشمند هستم

استاد ازتون سپاسگزارم که سخاوتمندانه آگاهی هاتون رو در اختیار ما قرار میدین و سپاسگزارم برای این هدیه ارزشمندتون به بچه ها

چقدر خداوند قشنگ پاسخ میده وقتی ازش درخواست میکنی که هدایتت کنه و بهت بگه مشکل کارت کجاست

چند وقت میشه که احساس میکردم از صلح درونیم خارج شدم و اون انگیزه و شور و اشتیاق همیشگی رو برای ادامه مسیر ندارم

با خودم فکر کردم دیدم دقیقا همه چیز از وقتی شروع شد که خبر موفقیت مالی یکی از نزدیکانم رو شنیدم و احساسم بد شد

احساس پوچی و بی ارزشی و بی عرضگی و عقب افتادن

با اینکه فکر میکردم من خیلی تغییر کردم و از موفقیت دیگران خوشحال میشم ولی اینبار خوشحال نشدم

و چقدر خداوند به موقع پاسخ داد بهم که این فایلها داره آماده میشه

استاد تقریبا یک ماه پیش من خبر موفقیت یکی از نزدیکانم رو شنیدم که ایشون یه دختر خانوم هستن دقیقا هم سن من که از بچگی باهم بزرگ شدیم ولی من مدتها باهاش ارتباط نداشتم

اون کسی که داشت برام از موفقیتش میگفت بهم گفت که فلان بیزینس رو راه انداخته و خیلی توش موفق شده خیلی پیشرفت کرده

بالا شهر تهران یه دفتر زده و به تازگی هم ماشین شاسی بلند خریده

اصلا انگار اون فرد مامور شده بود بیاد خونه ما و به من این حرفا رو بزنه و بره

بعد از شنیدن این خبر من نه تنها خوشحال نشدم بلکه احساسم بد شد و این حس اومد سراغم

که ببین تو چقدر عقب موندی

ببین تو اصلا هیچ پیشرفت نکردی

و شدیدا ذهنم من و مقایسه کرد با اون آدم

و برای آروم کردن ذهنم و توجیه کردنش شروع کردم به برچسب زدن به اون طرف

که حتما اون طرف وام گرفته رفته بالاشهر تهران دفتر زده و ماشین خریده

( باور محدود کننده ذهنم اینه که برای موفق مالی باید وام بگیری)

کلی هم پول داده براش تبلیغ کردن (باور محدود کننده ذهنم اینه که برای گسترش کسب و کار باید تبلیغ کنی)

یه دختر تو این سن و سال چطوری تونسته به موفقیت برسه حتما یه جای کارش ایراد داره

( اینجا معلومه که باور محدود کننده ذهنم در مورد ثروت جنسیت و سن و سال هست)

و کلی قضاوت کردن و برچسب های دیگه برای توجیه کردن ذهنم

وقتی اومدم به سوالات این فایل جواب بدم و اسم اون فرد و نوشتم و با خودم صادق بودم

یه چیزی یادم اومد

اون فردی که داشت برام تعریف میکرد چندین بار بهم تاکید کرد که

این آدم تمرکزش شدیدا رو کارش بوده

براش کلی زحمت کشیده کلی وقت گذاشته

حتی خیلی جاها از خوش گذرونیهاش گذشته برای اینکه میخواسته فلان آموزش خاص رو ببینه

در کل به من گفت که وقت و انرژی و تمرکز گذاشته رو کارش

ولی من نخواستم این قسمتهای حرفهاش و بشنوم

پس این نشون میده من باور ندارم که اگر تو تمرکز و انرژی بزاری رو کارت و مسیر درست بری میتونی به موفقیت برسی

یعنی من باور ندارم ثروت ساختن آسون و راحت هست

و یه مورد دیگه که پیدا کردم اینه که با اینکه میدونم این فرد تکاملش رو طی کرده چون دورادور ازش خبر داشتم

ولی همش میخواستم بگم که نه این مسیر درست نیست و تکاملش طی نشده

من تکامل رو ربط میدم به زمان و فکر میکنم حتما باید 20 سال بگذره تا تو به موفقیت برسی

در صورتی که تکامل ربطی به زمان نداره تو میتونی پله ها رو سریع تر طی کنی

میتونی هرروز خودت و بهبود بدی و یه قدم بری جلو

بحث تکامل رو هم به خاطر این میگم که وقتی داشتم یه مورد دیگه رو بررسی میکردم دیدم که چرا پس از موفقیت فلان آدم خوشحال شدم و احساسم بد نشد و اتفاقا گفتم برم ازش بپرسم از چه مسیری رفته ؟؟

به خاطر اینکه همش تو ذهنم میگم اون الان بیست ساله داره تو فلان مسیر حرکت میکنه خوب بعد از بیست سال طبیعیه به این نتایج برسه

یه مورد دیگه هم دوست دوران بچگیم بود که من اصلا ازش خبر نداشتم و چند وقت پیش دیدمش و دیدم که خیلی ثروتمند شده و مدیر مدرسه شده

بازم نسبت به اون احساسم بد شد و وقتی با خودم فکر کردم دیدم برای خاموش کردن ذهنم دارم میگم

ببین اون مدیر مدرسه هست خوب معلومه حقوقش خیلی خوبه و باید به همچنین موفقیت مالی برسه

پس اینم نشون میده من این باور محدود کننده رو دارم که شغل عامل موفقیت هست

یا همش میگفتم این همسرش بهش کمک کرده خودش که نتونسته به این موفقیت مالی برسه

( اینم داره نشون میده که من باورم اینه که من به تنهایی توانایی ثروت ساختن ندارم و دارم به همسرم تکیه میکنم و میگم اگه همسرم بهم کمک نکنه من نمیتونم پیشرفت کنم)

استاد من فکر میکردم این باورهای محدود کننده رو ندارم

یعنی به زبان میگفتم که شغل عامل موفقیت نیست یا جنسیت عامل موفقیت نیست و ………

ولی در واقعیت وقتی با خودم رو به رو شدم دیدم چرا من خیلی باورهای محدود کننده دارم

وقتی موارد رو مینوشتم دیدم اگه افراد تو زمینه های دیگه موفقیت کسب کنن من خوشحال میشم ولی تو بحث ثروت نه

و دیدم که من تو همه زمینه نتایج عالی گرفتم و باورهای بهتری دارم ولی تو زمینه ثروت خیلی جای کار دارم

وقتی میشنوم که یه نفر از نظر مالی به موفقیت رسیده سریع این میاد تو ذهنم که تو نتونستی

و سریع میخوام خودم و مقایسه کنم

از چه زاویه ای میتوانم موفقیت این افراد رو ببینم که برای من الهام بخش باشد و به رشد و پیشرفت من کمک کنه ؟

یه دختر خانوم تو سن جوانی با تمرکز گذاشتن رو کسب و کارش و بهبود هرروز خودش تو این مسیر و تقوقیت مهارت هاش بدون کمک پدر و مادر یا همسرش تونسته به موفقیت مالی برسه

پس اگر من هم بیام تو کارم تمام تمرکز و انرژیم رو بزارم و از همه مهم تر بیام به ترس هام غلبه کنم و بیام مهارت هام رو تقویت کنم و بیام هرروز خودم رو بهبود بدم و بیام تو کارم اعتماد به نفسم رو ببرم بالا

اگر بیام باورهای قدرتمند کننده بسازم

اگر همش نخوام خودم و مقایسه کنم با دیگران

امکان نداره نتیجه نگیرم

میدونم اون طرف رفته تو دل ترس هاش و میدونم که اعتماد به نفسش تو کارش خیلی بالاست

میدونم که اون مغرور نبود و اگه یه کاری بود که خیلی باب میلش نبود یا حقوقش کم بود میگفت اشکال نداره میرم انجامش میدم که تجربه کسب کنم ولی من غرورم اجازه نمیداد که یه سری کارها رو انجام بدم

الان که دارم فکر میکنم میبینم من بک گراند طرف و نمیبینم

با اینکه میدونم از چه مسیر درستی رفته ولی فقط میام اون نتیجه نهایی رو میبینم و خودم و مقایسه میکنم من ریشه ها نمیبینم

اون طرف همیشه میخواست مستقل باشه و از همون موقع که دوران مدرسه اش تموم شد برای خودش کسب درآمد میکرد هرچند کم ولی راه ثروت ساختن رو میدونست

الان که فکر میکنم میبینم چقدر قشنگ تکاملش و طی کرده و چقدر قشنگ خودش و بهبود داده تو این سالها ولی من فقط لحظه نهایی رو دیدم

من فعلا این موارد رو نوشتم ولی میدونم بازم موارد دیگه به ذهنم میاد و مینویسم

خیلی دارم به این سوالات فکر میکنم و پاسخ میدم

استاد عاشقتم

به نام خداوند هدایتگر

سلام به صفای عزیز

همیشه دوست دارم کامنت هات رو بخونم چون ویژگی شخصیت شما خیلی شبیه من هست

من مینویسم امیدوارم که تونسته باشم بهت کمکی کرده باشم

صفا جان پاشنه آشیل من دلسوزی کردن و مسئول دیگران بودن هست مخصوصا پدر و مادر و مادر هسرم

من خودم رو مسئول اونا میدونستم و باورم این بود وظیفه منه که همیشه حواسم بهشون باشه و از بچگی این باور و داشتم که تو قرآن گفته به پدر و مادر خود نیکی کنید ولی من در حدی بودم که از خودم میکندم میدادم به اونا

و خدارو شکر میکنم که با دوره حل مسائل تونستم تا حد خیلی زیادی این باور مخرب رو از بین ببرم و باورهای بهتری بسازم

من تو دوره حل مسائل دیدم مسئله من اینه که چرا از نظر مالی پیشرف نمیکنم ولی دیدم خوب طبیعیه من انقدر درگیر حل مسائل دیگران هستم که برای خودم وقت ندارم

من تمرکز و وقت ندارم من انرژی ندارم که بخوام رو باورهام کار کنم

دیگران برام مهمتر از خودم هستم بعد من تعجب میکنم چرا نتیجه نمیگیرم

بعد به خودم گفتم مگه تو خودتم دیدی تا حالا؟ مگه تو مهم بودی اصلا ؟

خیلی هم برام درد داشت که بخوام این باور و تغییر بدم

ولی میخوام اول اینو بگم که من اون آدمی بود که دلسوزی میکردم

من اون آدمی بودم که مسئول زندگی دیگران بودم

من از خودم میکندم میدادم به اونا

من همیشه دنبال تایید دیگران بودم که همه بگن وای مونا چقدر خوبه

وقتی من اینطوری بودم جهان هم همینا رو به من برمیگردوند

هر چیزی میشد من باید مدوییدم طرف مهمون داشت من باید میرفتم کمک

خونه تکونی داشت من باید میرفتم

همه از من توقع داشتن

همه از من درخواست میکردن

چون من اینطوری بودم

و صفا جان وقتی من اینطوری بودم دیگران کاملا خودشون و میکشیدن کنار و انگار همه چیز وظیفه من بود

به خودم گفتم اگر میخوای زندگیت تغییر کنه باید این باورهای مزخرف رو تغییر بدی

تو مسئول زندگی کسی نیستی

من همیشه میخواستم سر راه خدا وایسم و برای دیگران مخصوصا پدر و مادر و مادر همسرم خدایی کنم

من اصلا اجازه نمیدادم که خدا کارش و انجام بده و اونا رو هدایت کنه

صفا جان الان هر کاری بخوام برای کسی انجام بدم قبلش از خودم میپرسم این کار برای چیه؟

آیا از سر دلسوزیه؟ آیا دارم از خودم میکنم میدم به دیگران ؟

آیا میخوام کسی از دست من ناراحت نشه ؟ آیا به خاطر تایید طلبیه؟

و چون همیشه جواب بله هست منم اون کار و انجام نمیدم حالا میخوان پشت سرم حرف بزنن

این دیگه برمیگرده به اینکه باید رو این باور کار کنیم که حرف دیگران برام مهم نیست

صفا جان خیلی رو احساس قربانی بودن کار کردم که برطرفش کنم یعنی همیشه ته دلم بدم نمیومد که من همه کارا رو انجام بدم و بگم بقیه نیمدن و قربانی باشم

این خیلی مهمه از کامنتهایی که ازت میخونم گفتم شاید شما هم داری به نظرم خیلی روش کار کن

مثلا راجب خونه تکونی گفتی

من هرسال چه برای مامانم چه برای مادر همسرم میرفتم از سر دلسوزی انجام میدادم

اولا که دیگران خیلی راحت خودشون و کنار میکشیدن و من اون احساس قربانی بودن رو داشتم

دوره حل مسائل اسفند پارسال اومد

به خودم گفتم امسال نمیری برای کسی خونه تکونی کنی میشینی رو باورهات کار میکنی و این تایم و انرژی و میزاری برای خودت

من نرفتم دیدم بعد از چند روز مامانم بهم زنگ زد و گفت با پدرم دوتایی خونه تکونی کردن و اتفاقا مامانم چقدر خوشحال بود و چقدر هم این همکاری کردن و بهم دیگه کمک کردن یه رابطه قشنگتری بینشون ایجاد کرده بود ولی من انقدر خودم و انداخته بودم وسط اصلا نمیزاشتم اونا دست به سیاه و سفید بزنن با این باور که وظیفه منه

صفا جان من اومدم رو این باور کار کردم من مسئول خونه و زندگی کسی نیستم

و دیدم اصلا انقدر من همه کارای مامانم رو انجام دادم اصلا نزاشتم اون حرکتی کنه

من فکر میکردم مثلا چون پاش درد میکنه پس نزارم هیچ کاری کنه بشینه تو خونه و من خودم و بکشم براش و همه کاراش و انجام بدم ولی دیدم من با این کار بدتر دارم به مامانم خیانت میکنم

اتفاقا مامان من زمانی سرحال هست و سالم هست که یه کار فیزیکی انجام بده و سرش گرم باشه

صفا جان من فکر میکردم من باید پدر و مادرم و ببرم مسافرت و ببرم گردش

من خودم رو مسئول خوش گذرونی اونا و مسئول حال خوب اونا میدونستم

حتی وقتی خودم تنهایی میرفتم مسافرت بازم انگار دلم برای اونا میسوخت که اونا نیستن که لذت ببرن

در مورد مادر همسرم هم همین بود

ولی بازم اومدم خودم هرجا رفتم با تمام وجودم لذت بردم و به خودم گفتم من مسئول خوش گذرونی اونا نیستم اونا خدا دارن و خداوند هدایتشون میکنه

من خودم و کشیدم کنار و ببین خداوند چطور پدر و مادرم و هدایت کرد

اتفاقی که همین دو سه هفته اخیر افتاد

بهترین دوستان پدر و مادرم که چند سال بود از هم خبر نداشتن پیداشون شد

رابطه شون دوباره شکل گرفت

باهم دیگه رفتن مسافرت و بهترین مسافرت زندگی پدر و مادرم بود

وقتی مامانم عکسهاشون و نشون داد و از اینکه چقدر بهشون خوش گذشته بود تعریف میکرد

دیدم من هرگز نمیتونستم این کارایی که خدا برای پدر و مادرم انجام داد و انجام بدم

و این آیه اومد تو ذهنم که خداوند به حضرت سلیمان میگه وقتی که حضرت سلیمان میخواسته زندگی پیرمرد و تغییر بده

(( ای سلیمان تو کیستی که بخوای حال بنده من و تغییر بدی ؟؟؟؟ حالا ببین من چطور حال بنده ام رو تغییر میدم ))

انگار خدا داشت بهم میگفت مونا تو کیستی که بخوای حال بنده من و تغییر بدی ؟

حالا دیدی من چطور حال بنده ام و تغییر دادم ؟ کاری که تو هرگز از دستت برنمیومد

صفا جان اتفاقا از وقتی من خودم و کشیدم کنار اونا به بهترین مسیرها هدایت شدن و من اجازه دادم خدا کارش و انجام بده

حالا اینو تو تمام کارها باید در نمظر بگیریم که نخوایم خدایی کنیم

چون این پاشنه آشیل منه که میخوام بشینم جای خدا

عزیزم راجب اینکه خونه پدر همسرت زندگی میکنی و میخوای مهاجرت کنی و بری

اولا یادمون باشه ما خالق زندگی خودمون هستیم

هیچ کسی هیچ قدرتی تو زندگی ما نداره

نمیدونم ولی یه جورایی احساس کردم این ترمز و داری که اونا نمیزارن ما بریم

یا اگه بریم ناراحت میشن

یا پشت سر ما حرف میزنن

ببین ریشه اینا همش برمیکرده به اینکه حرف دیگران برامون مهمه

باید بیای رو اینا کار کنی

من تجربه مشابه خودم و همسرم و میگم

چند سال پیش قبل از آشنایی با استاد پدر همسر من فوت کرد و مادر همسرم تنها شد

من و همسرم از سر دلسوزی که مامان تنهاست و ما باید حواسمون بهش باشه رفتیم طبقه بالا اون خونه زندگی کردیم

اینجا یه چیزی بگم من چون یک انسان فداکار بودم جهان هم شرایطی به وجود میاورد که بیشتر فداکاری کنم

من چون حلال مسائل دیگران بودم جهان یه شرایطی به وجود آورد که من بیشتر درگیر مسائل و مشکلات دیگران باشم

وقتی ما رفتیم اولا استقلالمون رو از دست دادیم

و اینکه مادر همسرم رو به شدت به خودمون وابسته کردیم

بعد از آشنایی با استاد و یک سری مسائل که پیش اومد به این نتیجه رسیدیم که ما تمرکزی رو زندگی خودمون نداریم

ما داریم ورودی منفی میگیریم

و اگه اینجا بمونیم هیچ پیشرفتی نمیکنیم

بعد از یک سال کارکردن رو خودمون کاملا فاصله فرکانسی ما با خانواده همسرم زیاد شد

و شدیدا خداوند میگفت برید از اینجا

حالا اینجا بود که ما باید ایمانمون و نشون میدادیم و میرفتیم

خیلی بحث بود

مادر همسرم تنها میشد و همه میگفتن چقدر بی معرفتی و کلی حرف و حدیث

مادر همسرم به شدت به ما وابسته بود مخصوصا به من و وقتی فهمید میخوایم بریم همش کارش گریه بود

ما اصلا پول نداشتیم که بخوایم پول پیش خونه بدیم اینم گفتم چون دیدم نوشتی ما سرمایه ای نداریم

کلی نجوا بود دیگه

ولی همسرم بهم گفت خدا به من گفته بریم من میدونم باید از اینجا بریم فقط شروع کن به جمع کردن وسایل و بریم دنبال خونه بگردیم

صفا جان ما بدون پول میرفتیم دنبال خونه

مادر همسرم هر شب میومد بالا گریه میکرد میگفت چرا میخواید برید

ولی همسرم اونجا تونست دلسوزی نکنه

از وقتی رفتیم دنبال خونه از در و دیوار پول میومد و ما در عرض یک ماه تونستیم اسباب کشی کنیم و بریم و کلا از اون محله رفتیم به یه جای دورتر

هم از خانواده من و هم از خانواده همسرم دور شدیم

چون همه مون نزدیک هم تو یه محله بودیم

اگه از من بپرسی نقطه عطف زندگیت کجاست میگم اون زمانی که ما از اون خونه و از اون محله رفتیم و دور شدیم

تمام پیشرفتهای ما از اون موقع شروع شد

نه تنها درهای رحمت خداوند برای ما باز شد و ما پیشرفت کردیم

بلکه شرایط مادر همسرم هم بهتر شد که اگه بخوام توضیح بدم کامنتم خیلی طولانی میشه

فقط اینو بگم که همونایی که میگفتن داری اشتباه میکنی بعدش گفتن چقدر کار خوبی کردی

وقتی یه مدت زمانی گذشت و اجازه دادیم خداوند کارها رو انجام بده و از سر راه خدا کنار رفتیم اتفاقا مادر همسرم هم براش بهتر شد که اگه الان ازش بپرسی میخوای ما برگردیم میگه نه

ذهن ما میاد اذیت میکنه و نجوا میکنه اگه بری اینطوری میشه اونطوری میشه یا فکر میکنیم دیگران پشت سر ما حرف میزنن ولی اگه اجازه بدیم خدا کارش و انجام بده همه چیز برای همه خیلی عالی پیش میره

صفا جان اگه تو تمام تمرکزت و بزاری رو خودت و کار کنی و با یه سری آدم ها هم فرکانس نباشی جهان جای تو رو از نظر فیزیکی تغییر میده

اصلا جهان نمیتونه تو رو با اون آدم ها یک جا نگه داره

مطمئن باش یه شرایطی پیش میاد که جهان شما رو هدایت میکنه به شرایط بهتر

تو برای خدا راه تعیین نکن بزار جهان کارش و انجام بده

ما الان از خونه هم اسباب کشی کردیم و مهاجرت کردیم به یه جای دورتر

هیچ کسی دور و برمون نیست

الان شرایطی داریم که به آزادی زمانی و مکانی رسییدیم چیزی که من همیشه آرزوم بود

اومدیم تو خونه ای که همه چیزش باب میلمون هست هم محله هم خود خونه هم فرهنگ مردم همه چیز

من قبلا خیلی مشغله کاری داشتم اصلا از صبح تا شب خونه نبودم و با این وجود همه ازم درخواست میکردن و باید از کار خودم میزدم میرفتم مسائل دیگران و حل میکردم

الان خداوند هدایتمون کرد به سمتی که بیشتر کارمون تو خونست و تایم کاملا دست خودمون هست

من کاملا آزادی زمانی دارم با اینکه همه میدونن من تایمم آزاده و دست خودم هست ولی دیگه کسی ازم درخواستی نمیکنه

دیگه کسی ازم توقعی نداره

چون من تغییر کردم

الان تمام تایمم برای خودمه در کل روز و برای این نعمت بزرگی که خدا بهم داده سپاسگزار هستم

صفا جان ما یادمون میره که اگر ما تغییر کنیم جهان اطرافمون هم تغییر میکنه

عاشقتم

انشالا به زودی خبر مهاجرتت به هر جایی که دوست داری و بشنوم

در پناه الله یکتا باشی