ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 1 - صفحه 123

به نام سیستم هدایتگر بشر.

سلام

مهم‌نیست تو چه شرایطی هستی وقتی تصمیم می گیری تغییر کنی کلا زندگیت تغییر می کند.

باورهای غلط بشناس و عوضش کن.

وقتی یکی از افراد نزدیکت به موفقیت می رسد احساس تو چگونه است؟

از لحاظ توانمندی حساب کنید من خودم از همه اطرافیانم بیشتر موفق شدم تو درس که به لطف الله از کسانی که می شناسم بهتر بودم از لحاظ کار ظاهر و موقعیت اجتماعی نسبت به اطرافیانم بهتر هستم تو این موارد هیچ گاه و هیچ وقت به کسی حسادت نکردم همیشه هم دیگران تشویق کردم که درس بخونن کار کنن تلاش کنن درآمد شخصی خودشون داشته باشند .غالبا تو موارد مالی و تحصیلی هیچ وقت حسادت نداشتم

شاید مثلا به رتبه های برتر کنکور حسادت می کردم یه زمانی اما الان خیر.

اگر دیگران خیلی موفق بشن من حس بدی پیدا نمی کنم و براشون دعای خیر می کنم دلم می خواد پیشرفت کنن و خودمم پیشرفت کنم اما وقتی من بخوان تخریب کنن یا فخر فروشی کنن یا وقتی می شینن جلوم خیلی مَنم مَنم می کنن خیلی اعصابم بهم می ریزه.یعنی موفقیتشون من خیلی خوشحال می کنه اما اینکه با رفتارشون بخوان من تخریب کنن یا بهم فخر فروشی کنن یا یه جوری رفتار کنن که سرتر هستن ناراحتم می کنه .

برای مثال اگر مثلا خواهر من 10 تا خانه هم بخره من خیلی خیلی زیاد خوشحال میشم ولی اینکه مثلا بخواد بهم بگه من خانه دارم تو چی شدی تو فلانی یا فخر بفروشه خیلی بهم می ریزم.

1_وقتی غزاله خواهرت ازدواج کرد چه احساسی داشتی ؟

خواهرم غزاله سنش از من 5 سال کوچیکتر اون جا که فهمیدم عاشق شده خیلی خوشحال بودم براش و غالبا حمایتش می کردم .با اینکه اطرافیان خیلی حرفها زدن که تو بزرگتری اون کوچیکتر چرا اون اول ازدواح کنه ولی هیچ وقت تو قلبم حسادتی نداشتم که اون زودتر ازدواج کرده خیلی هم براش خوشحال شدم تنها موضوعی که ناراحتم کرد این بود که خیلی من زیاد دوستش داشتم و از اینکه تنها شدم ناراحت بودم.وگرنه به اینکه زودتر ازدواج کرد و عشق بیشتری تجربه کرد حسادت نمی کنم چون واقعا خواهرم لیاقت اون عشق تو سن کم داشت.غزاله خیلی مهربانه کمی رفتارهای حاشیه ایی پیدا کرده ولی در مجموع من تحسینش می کنم چون غزاله قبل ازدواجش با اینکه هردو در یک خانه بودم هیچ وقت در بند حاشیه ها نبود همیشه خوش اخلاق بود مثبت بود برعکس من هیچ وقت با خانواده بحث نمی کرد اون نسیت به من امیدوار تر بود و باورهای مناسب تری داشت .

من چون کمال گرایی داشتم همیشه می گفتم باید حتما جهیزیه تکمیل باشه خانه زندگیم عالی باشه درآمد خیلی زیاد داشته باشم شاغل باشم تا ازدواج کنم ولی اون باورهای خوب خودش داشت و عشق بیشتری تجربه کرد و من خوشحالم براش .

وقتی دختر دایی پسر دایی هام و افراد درجه یکم که سنشون کمتر بود همه زودتر ازدواج کردند شاید اولش یکم با خودم حس کردم نکنه من از قافله عقب موندم بعدش گفتم نه هرکس شرایط متفاوت از دیگران تجربه می کنه

من برای همشون خوشحالم و امیدوارم که روابط خوب تجربه کنن ‌اینکه اونا خوشبخت باشن ثروت مند باشن روابط خوبی تجربه کنن من ناراحت نمی کنه یعنی اینکه تو آسایش باشن من‌رو خوشحال هم می کنه.

اما اینکه وقتایی که اونا بابت روابطشون من تخریب کردن من ناراحت کرد.اینکه اونا هی بهم گفتن تو چرا ازدواج نکردی من تو منگنه گذاشتن تو فشار گذاشتن من عصبی ناراحت کرد چون استاد من واقعا برام مهم نبود که دیگران چیکار می کنن نمی کنن ولی واقعا اینکه بخواند بگن ما ازتو بهتریم این ترمز من هست چون نمی تونم پذیرشش کنم یکی بگه چون من ازدواج کردم از تو بهترم. خوب چه ربطی داره واقعا من خواستم تو زمینه های دیگر پیشرفت کنم و خوب ازدواجم به موقع رخ می دهد .

شاید وقتایی که می دیدم دوستانم و هم کلاسی های دبیرستانم در رابطه عاشقانه خیلی فوق العاده ایی هستن یا ازدواج کردن و چندتا بچه داشتن می گفتم نکنه من 25 سالم شد از دیگران عقب موندم چرا من موفق نشدم ازدواج نکنم و تو این سن مثل دوستانم فرزندان خودم ندارم البته این هم به شکل تخریب یا بی احترامی نبود فقط،شاید گاهی در ذهنم می آمد البته این قبل از آشنایی با این سایت بود الان اصلا اصلا اصلا حتی یک ثانیه از ذهنم نمی گذره که چرا دیگران از من روابط بهتری تجربه کردن چون صدرصد لیاقتشو داشتن و من بودم که با باورهای اشتباه خودم این موقعیت به وجود اوردم .بعدش من شروع کردم به تحسین تمام روابط عاشقانه تحسین تمام افرادی که باهم خوب هستن.

قدیم این حسادت اندک من ناشی از باور کمبود من بود اینکه موفقیت دیگران ازدواج دیگران بخواد مانع ازدواج من شود .

شاید کسانی که تو سن خیلی کم مثلا 15 سالگی عشق تجربه می کردن برای من حسادت بود

اما الان من خودم به لطف خدا اصلا برام این چیزها مهم نیست.

عاشق خودمم خودم با خودم حال می کنم .از تنهایی لذت می برم تو تنهایم حالم خوبه

قدیم حال خوب خودم گره زده بودم به عوامل بیرونی اما الان می دانم خودم باعث حال خوب خودم هستم و دیگران برای من هیچ اهمیتی ندارند.

موفقیت دیگران دستاورد دیگران مانع بدبختی من نیست.

یه ترمز این لا به لا پیدا کردم اینکه کل دوستام رفیقام خوشبخت بشن مثلا مولتی میلیارد بشن پیشرفتت کنن و…من خوشحال می کنه حسادت نمی کنم اما اقوام درجه1 ام بخوان خیلی بالاتر باشن به واسطه اینکه بخوان فخر فروشی کنن من ناراحت می کنه .مثلا اینکه بخوان اندام خوب داشته باشن من خوشحالم میشم براشون اما اینکه می آیند خودشون با من مقایسه می کنند می گند ما خوش اندام هستیم تو اندامت فلانه من ناراحت می کنه

ولی الان متوجه شدم چون من نسبت به سنم خیلی پیشرفت های خوبی داشتم دیگران به من غبطه خوردن و حسادت کردن حالا چون خواستن من رو تخریب کنن در حد خودشون کنن ضربه زدن به بخش های دیگه مثلا من چون باورهای خوبی در زمینه تحصیل داشتم همزمان کار کردم همزمان رتبه 142 ارشد شدم و راحت قبول شدم دانشگاه آزاد و شرایط خداوند جوری چید من درسم خوندم و شغلم داشتم خوب چون اینجا باورهای خوب مناسب داشتم .

اما تو ازدواجم خوب یک سری ترمزها داشتم مانع موفقیتم بود دیگران هم از این ناحیه من مورد شماتت قرار می دادن.

…………

1_تعداد زیاد موفق بشن شانس من کم میشه :آره شاید این تصور من داشتم قدیم وقتی دوستان همسنم ازدواج می کردن ولی الان میدانم 8 میلیارد آدم روی زمین هست

من خودم مقصر تمام شرایط می دانم چون خیلی ترمزهای افتضاحی در زمینه روابطم داشتم.