ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 2

سلام عرض می‌کنم خدمت استاد عزیزم و خانم شایسته گرامی و به خاطر فایل‌های رایگان اما ارزشمندی که در سایت قرار می‌دهید سپاسگزارم . مشکلی که می‌خواهم راجع به آن صحبت کنم و در سال‌ها پیش برایم رخ داد این بود که در سال دوم راهنمایی معلم دینی‌ام چند بار پیش من آمد و گفت که در پایان سال تمام کتاب‌هایم را به او بدهم. نمی‌دانم چرا آن کتاب‌ها را از من خواست شاید به این دلیل بود که فکر می‌کرد من نمی‌توانم نه بگویم و واقعاً همینطور هم بود. اما سعی می‌کرد این درخواستش محبت آمیز و دوستانه باشد . من اعتماد به نفس پایینی داشتم و نمی ‌توانستم در مقابل درخواست‌های نابجای دیگران جواب رد بدهم. خصوصاً که معلمم هم بود و فکر می‌کردم که اگر جواب رد بدهم ممکن است نمره پایین به من بدهد. اما دوست هم نداشتم که کتاب‌هایم را به او بدهم . تصورم هم این بود که ایشان در امتحان آخر سال کتاب‌ها را از من تحویل خواهد گرفت و یک کابوس در ذهنم از آن امتحان ساخته بودم و این در ذهن من باقی ماند و اتفاقی که افتاد این بود که من برنامه امتحانات ثلث سوم را درست نگاه نکردم و روز بعد از امتحان دینی که اتفاقاً اولین امتحانمان بود من فهمیدم که در آن امتحان شرکت نکرده‌ام. نمی‌توانستم باور کنم. چون که من همیشه شاگرد اول کلاس بودم و گرفتن نمره صفر در امتحان آن هم به همین راحتی برایم غیر قابل باور بود. کلی اشک ریختم و با برادرم رفتیم با مدیر مدرسه صحبت کردیم اما آنها گفتند که از دست ما خارج است . در آزمون مجدد که در شهریور برگزار شد من نمره 20 گرفتم و یادم می‌آید که کلی تاسف خوردم که من که یکی از بهترین شاگردان مدرسه هستم چرا باید مجبور شوم که بیایم و در شهریور امتحان بدهم.

اما الان می‌فهمم که آن اتفاق و آن مشکلی که با آن مواجه شدم یک نقطه عطفی در آن زمان زندگی من بود چون باعث شد که در سال سوم راهنمایی اتفاقات خیلی خوبی برایم بیفتد. همانطور که خانم شایسته می‌گوید که شرایط بد زندگی‌تان باید به شما بر بخورد و آن را تحمل نکنید این اتفاق واقعاً به من برخورد و تلنگر بزرگی در من ایجاد کرد. من در سال سوم راهنمایی یکی از بهترین شاگردان مدرسه‌ام شدم در ثلث دوم شاگرد اول مدرسه شدم و به من تقدیرنامه و آلبوم دادند و به آزمون تیزهوشان به عنوان یکی از سه نفر برتر مدرسه رفتم در ثلث سوم هم شاگرد اول کلاس و شاگرد سوم مدرسه شدم . حتی معلمانم برگه های امتحانی را به من می‌دادند و من می‌رفتم در دفتر مدرسه می‌نشستم و آنها را اصلاح می‌کردم. یکی از پرسنل آنجا به من گفت که آموزگار شدی. آن موقع من اعتماد به نفس زیادی را در خودم احساس می‌کردم و آن سال خیلی حالم خوب شد. حتی در یک مسابقه که در کل مدرسه برگزار شد در قرعه کشی اسم من از بین 500 نفر شاگرد درآمد و من برنده جایزه شدم آن مسابقه شامل یک سری سوالات تستی بود که من در اواخر زمان مسابقه متوجه آن شدم و وقتی به سوالات پاسخ می‌دادم یک اطمینان قلبی داشتم که من برنده این مسابقه خواهم شد. یک آرامش عجیبی را آن موقع در خودم احساس می‌کردم.

یک ضعف شخصیتی که داشتم و قدرت نه گفتن به درخواست‌های نامناسب دیگران را نداشتم و ترس از طرد شدن داشتم باعث شد که دچار این مشکل شوم. اما نگاه مثبتی که به این اتفاق داشتم و اینکه به خاطر موفقیت‌های تحصیلی گذشته‌ام این تجدید شدن در امتحان به من خیلی برخورد باعث شد که موفقیت‌های زیادی را در سال بعد به دست آورم.