ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 2

سلام استاد و دوستان عزیز

وقت همگی بخیر

استاد عزیز ممنون که این فایل رو درست کردید و باز بهم یادآور شدید که تضاد یک نعمته ، یک فرصته و یک موهبت .

من فعلا دو تا چالش انتخاب کردم :

یک : ساختن روابط اجتماعی دوستانه ، دو : ساختن ثروت .

اما الان قراره درمورد اولی توضیح بدم

من همیشه ی همیشه ی و حدودا از دوم راهنمایی میتونم بگم شروع شد بیشترش

مشکل دوست پیدا کردن و بیشتر از اون دوست نگه داشتن، داشتم و دارم.

و خب یکی از دلایلش همین رو به رو نشدن با چالش بود و بعد از مدتی دیگه به قول شما پیش فرض ذهنم روی این بود که تو که قراره شکست بخوری واسه چی دوباره امتحان کنی . استاد راستش من اصلا سر همین چالش تو زندگیم بود که با شما آشنا شدم .

یادمه انقدر ذهنمو درگیر کرده بود که همش کلید واژه های رواشناسی طور سرچ میکردم و دربارش مقاله میخوندم و یکبارش سایت شما اومد بالا و من روش زدم و دیگه بیرون نیومدم :)

اما میخوام بگم آبشخور این مشکل من ترس بوده و هست . دیروز پریروز داشتم پادکست مل رابینزو گوش میدادم که میگفت کسایی که نمیتونن دوست پیدا کنن مشکل عمده شون اینه که بای دیفالت فکر میکنن که بقیه ازشون خوششون نمیاد پس دست به اقدامی نمیزنن و وارد گروه های جدید نمیشن ؛ بعدش گفتن بیاید این ذهنیت رو تغییر بدید و به جاش فکر کنید اتفاقا همه از شما خوششون میاد و این باعث میشه اقدام کنید و وارد معاشرت با آدم ها بشید .

قبل از اینکه این موضوع رو به عنوان چالشی که قراره برم تو دلش حلش کنم انتخاب کنم فکری تو ذهنم بود که تو که دیگه نیازی نداری سارا . تو دیگه سال آخر دانشگاهته و نیازی به دوست صمیمی نداری که توی دانشگاه.

اره اینطوری بودم که ولش کن تو هم تنها نیستی توی این موضوع و خیلی ها کلا با تنهاییشون بیشتر حال میکننو نمیخواد بری تو دلش . و خلاصه نیازی نداریو اینا ..

ولی الان که دوباره همین فایلتون رو شنیدم این تو ذهنم باز مرور شد که چالش ها یه فرصت و موقعیت هستن من سال های دیگه که دانشگاهم تموم میشه دیگه خیلی موقعیت خاصی برای وقت گذروندن با آدمارو ندارم که . پس بذار از این فرصت استفاده کنم و “ یاد بگیرم “ چطوری این مسئله هرو حل کنم بلاخره .

کلی آزمون و خطا میکنم تا بلاخره راهشو یاد میگیرم .

اگه اگه اگه هم سرانجامش پیدا کردن یک دوست صمیمی نشد ، حداقل روابط اجتماعیم به حد زیادی بهبود پیدا کرده ، یاد میگیرم چطوری تعادل تنها بودن و اجتماعی بودن رو در رابطه هام برقرار کنم که احساس بهتری داشته باشم ، یاد میگیرم از آدما و فکرشون نترسم ، به تنها یک نفر وابسته نباشم برای دوستی و معاشرت، یاد میگیرم تو رابطه هام هم به خودم احترام بذارم هم به بقیه احترام بذارم ، یاد میگیرم خودم رو دوست داشته باشم و در نتیجه خودم رو هم ببشتر میشناسم …

سعی هم میکنم توی این مسیر اصلا به نتیجه فکر نکنم و به تکنیک های مختلف تقسیمش کنم و هرموقع که موقعیتی بود یک چیز جدید رو امتحان کنم .

امیدوارم پایبند بمونم بهش و ترس ها بهم غلبه نکنن باز

ممنون که کامنتم رو مطالعه کردید

حقیقتش کلا یکمی سخت بود درموردش نوشتن چون تا حالا به کسی نگفته بودمش و یه جورایی غول تمام چالش های زندگیمه این موضوع :)