ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 2

سلام خدمت استاد گرانقدر و خانم شایسته بزرگوار

در شرایط فعلی الانم وقتی به گذشته فکر میکنم میبینم تمام پیشرفت ها و نقطه عطف زندگی من تماما تصمیمات و کارهایی بودن که توی اون لحظه احساس ترس و نشدن و هزار تا نجوای شیطانی توش داشتم ولی بازم انجامش دادم و الان شده افتخار و نقطه عطف پیشرفت های زندگی من

یکی از این موارد درس خوندن و ادامه دادنم تو شرایط بسیار سخت بعد از رفوزه شدنم تو اول دبیرستان بود که واقعا شوکی بهم وارد کرد که از اون به بعد شدم شاگرد اول کلاس

تو اون شرایطی که الان جاش نیست بازگو کنم تمام شرایط برای ادامه ندادنم و برگشت به روستامون و کمک دست بودن پدر و مادرم تو کار کشاورزی جفت و جور بود (من به دلیل دور بودن روستامون از شهر و نبود امکانات از اول راهنمایی و از سن 12 سالگی مستقل زندگی کردم) ولی با شوکی که بهم خورد تصمیم گرفتم دیگه تو دل ترس ها برم و نذارم این ترس زندگیمو نابود کنه.

از اون سال به بعد تمام تلاشمو کردم و شاگرد اول بودم در تمام کلاس ها و رشته دبیرستانمو بر خلاف انتظار بقیه که میگفتن فقط رفوزه ها و کسایی که تنبل و بی انظباط هستن میرن کارو دانش ولی من با افتخار با اینکه میتونستم تمام رشته هارو هر کدوم دوس داشته باشم انتخاب کنم ولی رفتم رشته کامپیوتر در مدرسه کارودانش

اونجاهم ادامه دادم و دوستانی که رشته فنی خوندن میدونن سال 83 اینا قبولی دانشگاه سراسری تو رشته فنی از هفت خان رستم هم سخت تر بود به دلیل اینکه درس هایی که برای کنکور ازش سوال میومد ما پنجاه درصدشو و شایدم بیشتر اصلا تو مدرسه نمیخوندیم و خلاصه اون سال اولین نفری بودم که با رتبه بالا سراسری قبول شدم و این اتفاق باعث شد من از شهرمون و روستامون کنده بشم و این جا نزدنم رو بارها و بارها به خودم تبریک گفتم و شده نقطه عطف زندگیم

مورد بعدی در رابطه با ازدواجم بود و چون همسرم رو از رو علاقه و عشق و خودم انتخاب کرده بودم (بر خلاف برادرها و کل فامیل که معمولا خانواده ها انتخاب میکردن) همه حتی کسی که بهشون ربطی هم نداشت دخالت و سنگ اندازی میکردن و این ازدواج رو عامل بدبختی من میدونستن و اونجا اگه من با ترسام مواجه نمیشدم مهمترین دلیل برای پا پس کشیدن بود ولی من گفتم تصمیمم رو گرفتم و این کارو انجام خواهم داد و الان آرامش و تفاهمی که با همسرم داریم همه رو به تعظیم درآورده و مخصوصا اونایی که مخالفت و سنگ اندازی میکردن و بارها شده بابت انتخابم منو تحسین کردن

مورد بعدی در مورد مهاجرتم بود که غیر خودم هیچ کس فکر نمیکرد همچین پشرفتی داشته باشم و البته که خودمم اوایل ترس داشتم که طبیعی هم بود ولی یه جوری خودمو بالا کشیدم که الان همون برادرهایی که به هر دری میزدن تا جلومو بگیرن و پیش خودشون میگفتن حالا بذار بره سرش به سنگ میخوره به زودی برمیگرده همونا الان میگن بهترین تصمیم زندگیتو گرفتی و آفرین بر تو. و من وقتی مهاجرت کردم حتی یک درصد هم به برگشت فکر نکردم و مثل یک آجر که داخل کوره میذارن بپزه من قشنگ بزرگ شدن و پخته شدن خودمو آروم آروم دیدم و الان از بالا که دارم نگاه میکنم افتخار میکنم به تصمیمم و بازم نقطه عطفی شد برای پیشرف من در زندگیم.

شاد و در پناه خدای مهربان باشید