ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 2

قطعا باور دارم این چالش برای یادگیری و پیشرفتم هست.

کار خیلی خیلی جالبی که میکنم استاد اینه که خود آینده ام رو تصور میکنم که این چالش رو حل کرده و اونوقت میاد همین چالش رو مرور میکنه و میخنده و میخنده از اینکه چقدر ساده حل شد و من چقدر نگران کردم خودم رو و چقدر اون موقع خودم اذیت کردم و توکل نکردم و…

و بعد همون لحظه حالم خوب خوب میشه. همون لحظه ای که هنوز چالش حل نشده و هیچ ایده ای براش ندارم و فکر میکنم کار تمومه اما حالم خوب خوب میشه میگم آخرش که چی؟ ما که از آن خداییم به سوی اون باز میگردیم

دقیقا همونطور که چالش های قبلیم اینطوری شد و حل شد که همیشه واکنش اولیه ام نگرانی، ترس ، عجله و ناراحتی و نا امیدی بود.

اما تو این قضیه همش دارم بهتر میشم که خود آینده ام رو تصور میکنم که چالش رو حل کرده و اینکه از این چالش مدت ها میگذره، خنده اش میگیره و لذت میبره.

وقتی قبلا بی پول میشدم، وارد چالشی میشدم که راحت میتونه آدم ناراحت بشه و نا امید بشه و همه رو مقصر بدونه و از همه مهم تر دیگه فکر میکردم کارم تمومه و من بی پول خواهم بود و دیگه واقعا کارم تمومه.

اما چیزی که احساس من رو چند درجه خوب میکرد همین فکر بود که میگفتم بابا معید آینده (آینده نزدیک دیگه) وقتی یاد این روزا میکنه میخنده که چقدر راحت از این چالش گذر کردیم. و خداوکیلی من حالم خوب میشد و مسئله ام رو میپذیرفتم و ادامه میدادم و حرکت میکردم

و سپس چالش رو حل کردم واقعا و دقیقا همون تصوراتی که کرده بودم اتفاق می افتاد.

الان که به بی پولی های سال گذشته ام یا چند ماه گذشته ام فکر میکنم، میخندمممممم

از اینکه چقدر راحت اوکی شد ، چقدر خووووبه که فکر میکردم نمیتونم این چالش رو حل کنم ولی الان چندین ماهه حل شده و خندم میگیره

برای همین هر مسئله ای بزرگتر و چالش برانگیز تر بیاد سر راهم ، همینکارو میکنم و مطمئنم همین اتفاق میوفته

من از اون معید آینده ای که تصور میکنم تو این زمینه خیلی خیلی اطمینان دارم و همین اطمینان باعث شده واقعا افکار اتفاق بیوفته.

بعضی موقع ها ذهن میگه «نه دیگه تو چالش ها و مسائل بزرگتر عمرا اگه بتونی اینکارو بکنی….»

ولی من میگم تا همین الان هم کلی چالش بزرگ رو گذروندم و حل کردم که یادمه قبل از حل اون چالش، خیلی خیلی برام بزرگ بوده و هیچ ایده ای نداشتم براش و فکر میکردم دیگه کارم تمومه ولی الان برام خنده دار و لذت بخشه که اون فکر ها رو من میکردم و اینکه چقدر مسئله راحت حل شده…

اقا یک مثال کوچولو بزنم همین چند وقت پیش بود فک کنم که تو خیابون گلاب به روتون ، نیاز به سرویس بهداشتی شدید داشتم و پیدا نمیکردم و همینطور فشار روم بود و کم که نمیشد هیچ، بیشتر هم میشد و کلی نجوا هم بود دیگه و واقعا فکر میکردم کارم تمومه و باید جلو مردمی که گذر میکردن ، کارم رو میکردم.

اما همین فکر اومد به سرم که ببین معید فردا به این قضیه امروز خواهد خندید که چطور این قضیه حل شده.

وقتی این افکار رو مرور کردم، واقعا بهتر شدم و منم خندم گرفت. تو اون لحظه حساس حداقلش این بود که اون نجواها کلا رفت و خداوکیلی روز جمعه ای که همه جا بسته بودند، جایی که بیشتر از همه دلیل داشت که باید بسته باشه، باز بود و یک سرویس اونجا پیدا کردم XD

این یک مثالش بود و من کلی مثال ها دارم از مسائل بزرگی که براحتی الان حل شدند (: