ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 3

استاد جان جانانم، سلام و صد سلام.

یه مدت از کامنت نوشتن و مرتب فایل گوش کردن، به چند دلیل دور شدم. سایت برام باز نمیشد و خدا را شکر یه دو روزی است که باز میشه و همچنین یه سفر عالی هم به جنوب داشتیم و سرمون گرم بود و چند روز بعد هم یه مسافر داریم که از پیشمون می‌ره و یه چالش بزرگی است برامون تو زندگی و …. و کمی مشغول تر از همیشه هستم. چه ذهنی و چه جسمی … اما سعادت امروز نصیبم شد و شروع کردم به گوش کردن و کامنت گذاشتن فایل هایی که عقب افتاده بودم ….. به امید پروردگار عالم

خوب استاد جانم از اشتباه کردن در زندگی گفتین. من خدا را شکر با آموزه های شما نسبت به قبل، خیلی بهتر عمل میکنم … مثلاً در مواقع اشتباه کردن، خیلی کوتاه خودم را سرزنش میکنم و سعی زیاد به درس گرفتن دارم و اینکه راحتتر در یک جمع بیان میکنم که این اشتباه خودم بود و خودم دارم چوبش را می‌خورم و ازش درس گرفتم که دیگه در این جور مواقع این طور عمل نکنم.

مثلاً در اخیرا، یه اشتباهی کردم که خیلی زیاد فکرم را مشغول کرد و همش از رودربایستی کردن ایجاد شد. اینکه راحت حرف دلم رو نزنم و با ایما و اشاره به طرف بگم که دلم راضی نیست به این کار و دوست ندارم این را …. حالا وقتی این اشتباه اینکه واضح نگم حرفم را و یا اینکه منتظر تایید دیگران بشینم و …. بالاخره نتیجه این رفتارم را دیدم و اتفاق افتاد. خیلی خودم را سرزنش کردم و الان خیلی بهترم. ولی چون موضوعی است که حالا حالاها، من را با خودش درگیر میکند ، بعضی اوقات دوباره به سراغم میاد و حرص میخورم.

داستان خرید زمین برادرم در محله خانواده همسرم بود که ما دوست نداشتیم تو اون محل این خریداری انجام بشه، به خاطر چالش هایی که می‌تونه شروع بشه بین خانواده من و خانواده همسرم و این چالش ها مدیریت بسیار از طرف من و همسرم میخواد که تو زندگی ما تاثیر کمتر داشته باشه. اینکه من میدونستم خیلی راحت از ابتدا با برادرم واضح صحبت کنم که اینجا نخر، …. ولی خوب نمی‌دونستم کارم درست است یا نه و هی با دیگران مشورت میکردم که من به برادرم بگم یا نه …و این از عدم شناخت درست خودم بود. اما حالا که انجام شده شیما جانم باید یاد بگیره که حرفتو راحت بزن و رودربایستی نکن. اینکه این اتفاق برای تو درس داشت که تو، تو خیلی از موقعیت های زندگی ات، همینطوری اذیت شده ای که رودربایستی می‌کنی و حرف دلت را با اشاره فقط میگی و دقیق و واضح بیان نمیکنی. حالا تو این اتفاق باید تمرین کنی که راحتتر حرفت را بزنی. مثلاً تو همین داستان خرید و این حرف ها … برادرم میخواست پدرخانمش را بیاره تو خانه ما در شهرستان که من اصلا احساس راحتی باهاش نداشتم. اول برادرم ازم پرسید که اشکال ندارد فلان روز بیارمشون، دوباره رودربایستی کردم و گفتم نه چه اشکالی داره …. بعد تو خلوت خودم کلی دوباره حرص خوردم که نه تو که دوست نداری ایشون بیان تو خونه ات، پس همین الان بهش بگو. تمام تلاشم را کردم و تماس گرفتم‌‌ و با اینکه خیلی برام سخت بود که ای بابا داداش ناراحت نشه و …. خدا را شکر گفتم و ایشون هم ناراحت نشدن و رعایت کردن. حالا گاهی که از خودم ناراحت میشم و میگم کاش از ابتدا جلوی این موضوع را گرفته بودی، اما بعدش به خودم میگم اشکال نداره. حالا چاره ای نیست. اول از همه دلم را به خدا جون میسپارم و تسلیم اون هستم و ازش کمک می‌خوام و به خودم میگم تو داری یاد میگیری چطوری این شرایط را مدیریت کنی و خیلی چیزها یاد بگیری. حتی اگر دلخوری هایی ایجاد شد و از این موقعیت ها امکان داره بازم برات پیش بیاد که اون موقع امر درست عمل کردی، یعنی درستو خوب گرفتی و در اخر باز هم توکل به خدا جون….

ممنون استاد جانم که با این سوال ها باعث پیشین به مسایل تو زندگی بیشتر توجه کنیم و درس بهتر بگیرم تا زندگی مون هر روز بهبود پیدا کنه.

بارم ممنون

در پناه خدا جون

شیما