ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 3

مهری

به نام خالق بی همتا پروردگار زیباییها

سلام

و اما قسمت اول جواب این سوال،

به اشتباه مهمی که اخیرا انجام دادی فکر کن. در ان زمان چه واکنشی داشتی؟ چطور با خودت برخورد کردی؟

هر چه فکر میکنم میبینم اگه اشتباهی هم رخ داده، اگه موقعیتی هم پیش اومده که باعث شده من اشتباهی انجام بدم انگار که برای رشد شخصیت من لازم بوده. قبل از اشنایی با استاد خیلی به هم میریختم و احساس خیلی بدی بهم دست میداد. احساسی که از عدم عزت نفس بود. ناخودآگاه از انحام اون اشتباه خیلی ناراحت میشدم. خودم رو سرزنش میکردم. با خودم دوست نبودم. خدایا ببخش منو. اصلا به خودم اهمیت نمی دادم.

ولی از وقتی روی خودم کار کردم بخصوص دوره ارزشمند عزت نفس رو کار کردم بعد دوره افرینش فوق العاده روی من اثر داشت. شخصیت من خیلی تغییر کرده. خیلی راحت تر ارتباط برقرار میکنم و اگه اشتباهی هم رخ بده درسش رو میگیرم. یعنی سعی میکنم حالم رو خوب نگه دارم و دنبال کشف خودم هستم. یعنی میگم چرا من این اشتباه رو انجام دادم. چه چیزی در درونم باید تغییر کنه. متلا من یک ماه پیش برای ازمون رانندگی در استرالیا اقدام کردم. با این که 15 سال در ایران رانندگی کرده بودم ولی خوب شرایط اینجا و نوع رانندگی کاملا متفاوت هست بخصوص که راننده در سمت راست خودرو هست. زمان برد تا استفاده صحیح از راهنما و برف پاک کن، رانندگی، قوانین جدید رو یاد بگیرم. وقتی در ازمون به دلیل سرعت زیاد رد شدم اولش کمی جا خوردم و پیش خودم گفتم عحب افیسر سخت گیری. ولی احساسم رو کنترل کردم.

به جای بد و بیراه گفتن شروع کردم تمرین بیشتر. دیدم من چقدر هنوز نیاز داشتم به تمرین بیشتر. چقدر در تمرین من تونستم مفهوم صبر رو بهتر درک کنم. چقدر این صبوری تونست بهم کمک کنه در سایر موارد زندگی. اصلا چقدر این رد شدن باعث شد درک من از خودم از اطرافیان از محیطی که دارم زندگی میکنم متفاوت تر و بهتر بشه. هر لحظه به خاطر همون اشتباه کوچک سپاسگزار خداوند هستم. چون باعث شد من خیلی بزرگتر بشم.

بعد از گوش‌دادن به ادامه صحبت های استاد به این نتیجه رسیدم که خوب من در مرحله درست عمل کردم.یعنی تونستم احساسم رو کنترل کنم و دوباره ثبت نام کنم. تمرین کنم و بتونم سرعتم رو کنترل کنم. تا اینجا عالی. بعضی مواقع که با دوستان میرفتم برای تمرین فرض میکردم که آفیسر بغل دستم نشسته.یهو اضطراب وجودم رو می‌گرفت و ناخودآگاه اشتباهاتی رو آن انجام میدادم. در مرحله اول باید ترس از امتحان و نگرانی رو در خودم ریشه یابی کنم. خوب اگه من راننده خوبی هستم و اینو باور دارم دیگه نیازی نیست که نگران باشم. حالا اون شخص آفیسر باشه یا کس دیگه ای . بر فرض محال که اشتباهی هم انجام بدم و رد بشم آسمون که به زمین نمیاد دوباره امتحان میدم دوباره تمرین میکنم . من باور دارم که جهان بر اساس عدل و زیبایی است . خوب جای نگرانی نیست. اگه من درست عمل کنم اگه من شخصیت کاملی داشته باشم در همون زمان قبول میشم وگرنه اون درس اونقدر تکرار میشه تا من توی اون زمینه متبحر بشم. من در شکست قبلی فهمیدم که باید صبور باشم . عجله نکنم. سعی کردم در زندگی روزمره هم قانون صبر رو تمرین کنم و چقدر نتیجه عالی بود. مواردی پیش اومد که فقط با اندکی صبر و تعمل من تونستم عکس العمل عالی نشون بدم و نتیجه بینظیر بود . از دوستان کسانی بودند که بهم پیشنهاد دادند برو فلان محل ،برو با فلان آفیسر فلان ساعت بهتره . راستش اول خیلی وسوسه میشدم و اقدام هم میکردم ولی وقتی به نتیجه نرسید فهمیدم طبق آموزشهای استاد اگه من تغییر کنم و شخصیت متفاوت و توحیدی داشته باشم اگه تمام جهان هم متحد بشن تا منو شکست بدن ولی اگه خدا بخواد منو بالا ببره این اتفاق میفته. مهم من و کنترل احساسم هست. 

درس دیگه ای که برام داشت بحث عزت نفس بود. یعنی اگه من در هر شکستی نگاهم رو عوض کنم و درسش رو بگیرم و با تمرین اون رو در خودم نهادینه کنم دیگه نگاه بقیه و حرف و حدیث ها برام ارزشی ندارد. دیگه تلاش نمیکنم خودم رو به بقیه نشون بدم یا حتی با اونا مقایسه کنم. من انسان یونیک و منحصر به فردی هستم که تجربیات خاص خودم رو دارم . 

پس من با آرامش در آزمون شرکت میکنم و موفق میشم به شرطی که درسهام رو خوب یاد گرفته باشم وگرنه جهان به هیچ وجه خطا نمیکنه . زیر آبی رفتن معنایی ندارد . 

الهی بینهایت سپاس به خاطر این آگاهی های ناب و ارزشمند و استادی که بینهایت توحیدی عمل می‌کنه و من با دیدنش انگیزه میگیرم با قدرت ادامه بدم. دوستان قدرتمندی که خواندن کامنت هاتون ایده های عالی بهم میده . 

الحمدلله رب العالمین