ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 3

به نام یکتا قدرت هستی

سلام استاد عزیزم، مریم جان و دوستان گلم.

استاد امروز با پاسخ به این سوال شگفت زده شدم از اینکه پاسخ من به سوالات در این جلسه و دو جلسه ی قبل مربوط به مسئله روابط میشه و تا به حال خودم رو اینگونه رصد نکرده بودم!

و نمیدونستم این مسئله میتونه پاشنه ی آشیل من باشه و به امید خدا با نگاه ویژه تری باید در این حوزه روی خودم کار کنم…

مرحله ی اول

اول از همه خبر خوب اینکه آخرین باری که میتونستم مرتکب اشتباه بشم، به مقدار زیادی به احساساتم مسلط بودم و احساس خودم رو خوب نگه داشتم و مباحثه ای با در ک متقابل رو پشت سر گذاشتم.

اما پیش تر اشتباهی که مرتکب شدم این بود که در برابر اختلاف نظری که با یکی از عزیزانم داشتم صدایم رو بالا بردم.

و دلیلش هم این بود که در احساس قضاوت و عصبانیت قرار گرفته بودم.

مرحله ی دوم

وقتی مرتکب این اشتباه شدم

دراولین نگاه از دست خودم ناراحت شدم،

اما به سرعت تونستم به احساساتم آگاه بشم و احساساتم رو کنترل کنم

احساسم رو هدایت کردم به این سمت که کسی که باهام داره حرف میزنه دوستم داره و برام اهمیت قائله و خیلی سریعتر تونستم به احساس بهتر برسم.

و این آگاهی وکنترل احساسم، حس خیلی خوبی بهم داد و تونستم این احساس بهترم رو به طرف مقابلم هم انتقال بدم و هر دو با احساس بهتری به صحبتمون خاتمه بدیم.

و از طرفی خوشحال شدم از اینکه برای اولین بار تونستم احساسم رو به حس بهتری در همون دقایق برسونم و اشتباهم رو جبران کنم

مرحله ی سوم

خب یکی از ضعف های من این بوده که وقتی با کسی اختلاف نظر داشتم دچار عصبانیت و خشم میشدم اما اکثرا این احساس خودم رو بروز نمیدادم و در خودم میریختم که البته حدودا سالی یک الی دوبار منفجر میشد و بیرون میریخت که از این موضوع بسیار ناراحت میشدم و خودم رو سرزنش میکردم.

اما مدتی است که در زمینه روابط پیشرفت و فرکانس جدیدی رو در خودم احساس میکنم و میبینم.

متوجه شدم که من میتوانم روی احساساتم کنترل داشته باشم به این صورت که،

اگر فرد مقابل من در فرکانس قضاوت قرار دارد اجباری نیست که من هم در فرکانس قضاوت قرار بگیرم!

اگر آن فرد در فرکانس خشم قرار دارد اجباری نیست که من هم به فرکانس خشم بروم!

اگر شخصی ایده ها و نظریاتش را برایم بیان میکند، اجباری وجود ندارد که آنها را بپذیرم و من میتوانم ایده ها و نظرات خودم را داشته باشم و اصلا نیازی نیست از شنیدن آنها عصبانی بشوم.

واگر بتوانم در این لحظات به یاد داشته باشم که فرد مقابل من تنها به دلیل اینکه مرا دوست دارد و برایش مهم هستم بامن در حال بحث است میتوانم احساسم را خوب نگه دارم و خشمگین نشوم و اشتباهم را تکرار نکنم که در آخرین مورد کاملا بر احساس خودم تسلط داشتم و توانستم جاهایی که میتوانستم حرف های طرف مقابل را تایید کنم و گویی طرف مقابلم هم بهتر میتوانست مرا درک کند و صحبت ما با یک درک متقابل به پایان رسید.

مرحله چهارم

ایده ها و راهکار های من در این مرحله این میباشد که:

وقتی با فردی در حال صحبت هستم که با هم همنظر نیستیم،

_ توجه کنم به اینکه چه نکاتی را از صحبت های شخص میتوانم استخراج کنم که هر دو بر آنها اتفاق نظر داریم و حتما آنها را تایید کنم و به آنها اشاره کنم و سعی کنم صحبتمان را بر مواردی که اتفاق نظر داریم هدایت کنم

_ در احساس خوب بمانم و یکی از بهانه هایی که میتوند من را در احساس خوب نگه دارد این است که طرف مقابلم دوستدار من است یا اینکه این فرد برایم بسیار ارزشمند.

و نتایج جالب این است که وقتی من با این نوع احساس با طرف مقابلم صحبت میکنم، خیلی راحتتر میتواند درکم کند و به صحبتهایم گوش دهد.

و در حین صحبت حتما میگویم که برایم فرد ارزشمندی است و برای نظراتش احترام قائل هستم.

استاد عزیزم ازتون تشکر میکنم بابت این جلسه های ارزشمند و خوشحالم که یکی از اعضای خانوادهی صمیمی عباسمنش هستم.