ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 3

سلام سلام سلام

خداوند رو سپاسگزارم بخاطر اینکه این دوره بی نظیر انقدر راحت در دسترس من و دوستان عزیزم قرار گرفته

و بعد از استاد عزیز و خانم شایسته مهربان که خالصانه در این مسیر تلاش میکنن و آگاهی های نابشون رو در اختیار ما قرار میدن؛

از نتایج این دوره تا به اینجا اگه بخوام بگم من تونستم برنامه ریزی کنم که هر شب بعد از اینکه دخترم خوابید در سکوت کامل شب ورزش کنم یا به گوش دادن به فایل ها و انجام تمرینات بپردازم که قبلا برام مقدور نبود،

دختر دو و نیم ساله من از وقتی از شیر گرفتمش یعنی از اردیبهشت ماه تا الان که اسفند هست برخلاف نیاز بدنش و تلاش زیاد من، مقاومت زیادی به خواب عصرگاهی داشت الان چند روزه سر یه تایم مشخصی خوابش میگیره و می‌خوابه و بهمین صورت فرصتی برای استراحت میان روز من هم فراهم میشه.

حتی جدیدا متوجه شدم بخاطر آرامش درونی خودم اگه یه ناخواسته ای در زندگیم رخ بده خیلی عاقلانه تر و آرام تر از گذشته برخورد میکنم و سعی میکنم برای کسی تعریف نکنم و در وجود خودم حلش کنم یا فراموشش کنم.

چون من به خودم متعهد شدم بر اساس تمرین جلسه قبل خودم عمل کنم باید اشاره کنم که این تعهد صد در صد نبود ولی نتیجه داد الان که دارم تایپ میکنم بغض کردم تونستم برنامه ریزی کنم برای زندگی بهتر و جهان پاسخ داد. خداوندا سپاسگزارم …

من از قبل اینکه بچه دار بشم همیشه با خودم میگفتم با فرزندم در آینده حتما خیلی مهربان رفتار میکنم خیلی با حوصله همه چیز رو لهش آموزش میدم نه خشونت کلامی دارم نه تذکر و همه چیز باید در کمال آرامش سپری بشه الان که دخترم دو سال و نیمه هست تا 90 درصد موفق بودم ولی وقتی یه جایی عصبانی میشم داد میزنم یا تذکر میدم خیلی خودم رو سرزنش میکنم احساس فوق العاده بدی پیدا میکنم ازش عذرخواهی میکنم و بهش قول میدم سعی میکنم تکرار نکنم گاهی اوقات هم از یادآوری دادی که مثلا ده روز پیش زدم حالم بد میشه به خودم حق میدم که عصبانی بشم ولی این حق رو نمیدم که برخوردی داشته باشم یا داد بزنم. با خودم میگم سری بعد در شرایط مشابه سعی میکنم داد نزنم آروم باشم یا محیط رو ترک کنم از دخترم دور بشم و عصبانیتم رو مثلا سر بالش خالی کنم گریه کنم تا آروم بشم و به نظرم اینطوری در جهت افزایش صبر و شکیبایی درونم گامی برداشتم که به رشد شخصیتم کمک میکنه.

قسمت اول و دوم تمرین:

امروز دخترم یه ظرف پر از روغن رو از کابینت برداشت و چون زورش نمی رسید حجم زیاد روغن روی لباسش و روی فرش ریخت خیلی عصبانی شدم دعواش کردم و حین تمیزکاری از شدت ندامت و عصبانیت به گریه افتادم.

چون تازه حمام برده بودمش و به سختی لباس پوشیده بود حجم زیادی لباس شسته شده و پهن نشده داشتم که با این کار اضافه هم شد هر دو گرسنه بودیم و باید ناهار می خوردیم خیلی ناراحت شدم از ابراز عصبانیت خودم به اون شکل هیچ وقت فکر نمیکردم اون برخورد رو انجام بدم ولی خب باز در اون شرایط سعی کردم سریعتر از همیشه سکوت کنم.

ولی هیچ وقت علیرغم احساسات بد درونیم حین عصبانی شدن حس نکردم به‌درد مادری کردن نمی‌خورم.

قسمت سوم و چهارم:

این یه اشتباه طبیعی از طرف من بعنوان یه مادر بود.

مهربانترین مادرها هم گاهی براشون پیش میاد که تذکر بدن یا عصبانی بشن چون احساس دارن و حجم کارهای روزانه شون زیاده.

فهمیدم که باید هم آگاهی هام رو بالاتر ببرم هم بیشتر روی خودم کار کنم بعضی کارهای روزانه رو برای خودم سبک تر کنم به تمیزی خونه کمتر اهمیت بدم تا تایم استراحت بیشتر بشه استراحت میان روز رو برای خودم در نظر بگیرم و با گوشی حتی الامکان کار نکنم تا ارامتر، شاداب تر و سرزنده تر باشم و کمتر عصبانی بشم و بتونم در کمال آرامش به دخترم آموزش های مختلف رو بدم نه اینکه عصبانی بشم چون در اون لحظه اولویت صرف ناهار بود نه تمیزکاری خونه. و ماحصل این آرامش اینه که‌ در لحظه منطقی تر تصمیم بگیرم.

شب ها زودتر خوابیدن و در نظر گرفتن استراحت بیشتر به خودم، کنترل ورودی های ذهنم، تماشای فایل های ویدئویی سایت بجای فیلم های اجتماعی روزمره به افزایش این آرامش کمک‌ میکنه.

.

استاد عزیزم، مریم جان و دوستان حاضر در سایت در پناه الله یکتا شاد، ثروتمند و سعادتمند باشید.