ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 3

سلام خدمت همه دوستان و استاد گلم عباسمنش عزیز و خانم شایسته مهربان

سوال اول : چه اشتباهی اخیرا داشتی و با ذکر جزییات آن را توضیح بده

خب من اگه بخوام راجع به این موضوع صحبت کنم چند ماه پیش من از یک دختری از اقوام دور خواستگاری کردم

دختری که به من معرفی و پیشنهاد شده بود ابتدای امر همه چیز خوب پیش رفت و ما هر روز که با هم آشنا می‌شدیم بیشتر به هم علاقه مند می‌شدیم و حتی کار به جایی رسید که این دختر خانم به من جواب مثبت داد در حالی که دو هفته هم از شروع رابطه نمی‌گذشت

یعنی در واقع اینجوری بود که به من تلفن زد و گفت که رضا من تصمیمم را گرفتم و چون خانواده هم اصرار دارند که نتیجه مشخص بشه من می‌خوام تکلیف رو مشخص کنم و بهت جواب مثبت بدم

به من گفت تو نظرت چیه و من هم گفتم جوابم قطعا مثبت هست و من تو رو پسندیدم

اما من بلافاصله بهش گفتم عجله نکن برای اینکه از تصمیمی که گرفتید پشیمون نشی باز هم یه خورده بیشتر به خودت زمان بده و بیشتر من رو بشناس

این حرف رو که زدم گفت چرا تو دل من خالی میکنی

گفتم من منظوری ندارم و من در واقع از روی صداقت این حرف رو زدم

این حرف به نظر من اولین اشتباه من بود چرا که وقتی تو دختری را که میخوای و اون هم قبول کرده چرا دیگه این پیشنهاد را میدی و کار رو خراب میکنی

این گذشت و قرار شد بیشتر با خلق و خوی هم آشنا بشیم اما من همواره تصمیمم را گرفته بودم و دیدگاه مثبتی نسبت به این دختر خانم داشتم ولی ایشون همچنان مردد بود

ایشون به من پیشنهاد داد که در رفت و آمدهای فامیلی من هم می‌خوام حضور پیدا کنم و من هم قبول کردم

یه شب پسر خاله من همه خاندان را به صرف شام در محیط بیرون که اون موقع تابستان بود دعوت کرد

خب من و اون دختر خانم هم قبول کردیم و اون شب با هم به اتفاق در اون محفل گرم فامیلی حضور پیدا کردیم و اون شب من اینقدر خوشحال بودم که خیلی شوخی میکردم و مرتب خنده های بلند میکردم و قهقهه میزدم

خلاصه اون شب تموم شد و فردای اون شب دختر خانم به من گفت من یه آدمی هستم که خیلی از هر نوع شوخی خوشم نمیاد و اگه کسی هم میخواد بخنده بایستی با متانت باشه

و اینجابود که من به اشتباه خودم پی بردم و فهمیدم اون شب زیاده روی کردم و من بایستی یه خورده سنگین و رنگین تر می‌بودم

موضوع دیگه تیپ اون دختر بود و من بهش گفتم تیپت رو نمی‌پسندم و این موضوع اون رو خیلی ناراحت کرد اگر چه در ظاهر پذیرفت ولی بعدش عنوان کرد که من تیپ خودم رو میپسندم

و این اشتباه دیگه من بود که باعث شد با یه حرف اون موضع بگیره

خلاصه همین اتفاقات باعث شد اون بدبین بشه و کلا نظرش عوض بشه و با یه روانشناس بخواد مشورت کنه

به من گفت من می‌خوام با یه روانشناس مشورت کنم منم قبول کردم و گفتم تو برو هر چی گفت تو دیگه نظر واقعی و نهایی ات رو اعلام کن و اون رفت یک نفری با روانشناس

طی یک جلسه انفرادی تصمیمش رو اعلام کرد

و گفت جواب من منفی هست

و همه چیز تموم شد و من با دست خودم همه چیز رو خراب کردم

سوال دوم :