ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 3

بنام خداوند مهربان

سلام به استاد عزیز

اشتباه اخیرم یادم اومد

پرنده ی ما توی قفس بیتابی کرده بود و پرشو زده بود به قفس و خون آورده بود. یکی دو روزی گذشته بود و ما بیرونش نیاورده بودیم تا خون بند بیاد و بتونیم ببریمش بشوریمش.

یک شب آوردیمش بیرون که یه دوری بزنه

دخترم دوید دنبالش و پرنده ترسید و پرید چون نتونست بپره با بالش ،روی زمین افتادنشو کنترل کرد و دقیقا همونجا که خورد زمین پرش خون اومد و فرشو خونی کرد.

من خیلی عصبانی شدم و داد زدم چون وسط فرش هم بود یه نقطه ای که ما زیاد استفاده میکردیم و همسرمم اومد ناراحتی منو دید اون هم با دخترم دعوا کرد.

دخترم هم گریه کرد و رفت تو اتاق

چند ثانیه بیشتر طول نکشید که متوجه اشتباهم شدم.بالاخره کاری بود که شده دخترمم قصدی نداشت میخواست مثل همیشه بازی کنه و ما فکر میکردیم بال پرنده ترمیم شده.

من خودمو شماتت کردم چرا من که در مسیر خودسازی هستم باید اینجوری نتونم به خودم تسلط پیدا کنم و اینکه چرا داد زدم که همسرمم بشنوه و بیاد بچه رو دعوا کنه ، این بچه بی گناه خودشم شوکه شده بود و حتی نتونست از من به پدرش پناه ببره چونکه هر دو دعواش کردیم و خلاصه دلم خیلی براش سوخت، البته جریان به گونه ای پیش رفت که بعد از رفتن همسرم توی اتاق دخترم با گریه اومد پیش من و گفت مامان تقصیر من نبود پرنده مون خودش پرید و دخترم مثل همیشه باهاش رفتار کرده ولی پرنده یجور دیگه رفتار کرده. منم بهش گفتم مامان ببخش من نتونستم کنترل کنم خودمو و بابا هم بخاطر من عصبانی شد و دعوات کرد و بغلش کردم و آروم شد.

مدت سرزنش خودم کوتاه بود و بعدش سعی کردم درس بگیرم برای دفعه ی بعد که اگر ناخواسته ای بود خودمو کنترل کنم. و اینکه منم انسانم و باید به خود یاد بدم آگاهانه موقع پیش آمدهای نا خوب چند لحظه هیچ عکس العملی نشون ندم . چند لحظه به خودم فرصت تحلیل و مرور اتفاقای گذشته رو بدم و اینکه در نهایت همه چی اوکی شده و با پرخاش فقط حال بد به خودم و بقیه میدم.در صورتی که میشه در آرامش هم از چالش گذشت.یعنی ما که قراره از چالش بگذریم ، آیا بهتره با شادی باشه یا با ناراحتی و غصه و عصبانیت. و این چند روزه دارم از کلی منبع میشنوم که منبع تمام بیماری های انسان از روح سرچشمه میگیره و روانی هست که در جسم تاثیرشو نشون میده ، و با عصبانیت ما اولین ظلمو به خودمون میکنیم که این بدنو آزار میدیم و اگر میزان حال بد و استرس افزایش پیدا کنه ابن تاثیر بیشتر و بیشتر میشه و در درجه اول به ضرر ماست.

اونجا که استاد از آقای عشقیار گفتن میشه تایید این موضوع رو به عینه دید.

و اینکه دنیا رو گذرا ببینیم و پیش آمد های نا دلخواه رو فرصت قوی کردن خودمون ببینیم و بعد از هر کنترل خودمونو تشویق کنیم که من تونستم خودمو کنترل کنم پس به خودم اولین خدمتو کردم به خودم سلامتی و حال خوب هدیه کردم و بالتبع سعادت در هر زمینه ای ریشه در این حال خوب داره.

حتی برای اینکه انگیزه بیشتری بگیرم میتونم بگم با این کنترل من یک قدم به مدار ثروت نزدیک تر شدم ، با این کنترل من بیشتر با خودم به صلح رسیدم و به خودم خیر رسوندم و قطعا خدا هم به من خیر میرسونه و این تناسبه ، خیر برسون حتی به خودت تا بهت خیر برسه.

نکات عالی:

1_ من اشتباه کردم فرصتیه برای یادگیری و پیشرفت.

2_ مسولیت پذیری نگرش عالی هست.

3_ اشتباه پیش میاد ، درسی که ازش میگیرم مهمه ، این میتونه بهترین گیفت باشه ، بهترین هدیه خدا باشه برای من که باعث بشه کلی پیشرفت کنم اگه این اشتباه نبود شاید این درسو به این خوبی نمیگرفتم.

4_ اشتباه به معنی ناتوانی ما نیست. بعد از اشتباه نگم برای این کار ساخته نشدم.با این باور فقط خودمو محدود میکنم، این ذهنیت افراد شکست خوردست و باعث میشه پیشرفت نکنیم.

5_اشتباه خودمو با کارهای درست دیگران مقایسه نکنم.

6_ چیزی به نام استعداد ذاتی وجود نداره ، چیزی رو که علاقه داشته باشی یاد میگیری و ادامه میدی و بهتر میشی و پیشرفت میکنی.

7_ به توانایی های خودم شک نکنم، بهترین ها هم اشتباه میکنند ، ایرادو پیدا کنم و درسشو بگیرم.

8_ نگم اگر اشتباه کنم دیگه مردم روی من حساب نمیکنند ، برای نظر مردم زندگی نکنم ،اگر نظر مردم مهم بشه برامون ، به ما ضریه میزنه ،باید طبق اصول خودم حرکت کنم.دنبال قانع کردن مردم نباشم

9_ خبر خوب ؛ اگر اشتباه رو بپذیرم و به درسش عمل کنم ، دیگه تکرار نمیشه.

10_ایراد رو پیدا کن ، روش ها رو بررسی کن ، متوجه میشی روش های دیگری هم وجود داره.

11 قانون یادگیری : مغز در هر زمینه ای هر زمینه ای _ میتونه پیشرفت کنه ، کارایی رو انجام میده که تو اصلا باور نمیکنی میتونه انجام بده ، اگر تکرار کنی با احساس خوب ، با یقین به توانایی های خودت و توانایی یادگیریت و ادامه بدی در هر زمینه ای ، میتونی بهتر و بهتر و بهتر بشی. در دفعات ادل مغز پروسس میکنه و خیلی تقلا میکنه ، از یه جایی به بعد (منتقل میشه به ضمیر ناخود آگاه) مغز خودش کارها رو انجام میده ، به حالت اتومانیک وارد میشه چون اون تصویر هایی که مغز در اثر تکرار و تکرار و تکرار دیده تبدیل میشه به یه شکل جدید در سیم کشی مغز ، تبدیل میشه به یه پترن جدید .

12_ از اشتباه نترس ، از اشتباه خجالت نکش ، فکر نکن بی عرضه ای ، به دردد نخوری چون اشتباه کردی ، به شخصیتت وصلش نکن اشتباهو

13_حالا که فهمیدم نگرش جدیدی نسبت به اشتباه وجود داره ، ببینم دفعع ی بعدی با اشتباهاتم راحت تر هستم یا نه ، ببینم میتونم درسشو بگیرم یا نه ، ببینم تغییری در من ایجاد شده یا نه ، ذهنمو مونیتور کنم آگاهانه ، اگر مثبت تر شده نگرشم پس در مسیر درست هستم و باورهام قدرتمند کننده تر شدن و اگر بازم بعد از اشتباه شاهد تحقیر ذهن و احساس بد بودم یا مدام سرکوفت زد که به درد این کار نمیخوری ، باید باورمو نسبت به اشتباه تغییر بدم ، دنیا دستگاه تبدیل باور های من به شرایط و اتفاقات و افراد هست ، پس باورم که تغییر کنه ، هر اشتباه برای من مثل یه گیفت عمل میکنه از طرف خدا و درسشو که بگیرم اصلا نیازی نیست از وقوع دوباره ش نگران باشم ، و توی سیکل مثبت و افزاینده میوفتم.

این یعنی تبدیل تهدید به فرصت

الهی شکر

مرسی استاد عالی بود