ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 3

سلام استاد عزیزم

یکی از اشتباهاتی که من مرتب تکرارش می‌کنم؛ نداشتن مداومت و استمرار توی کارهامه.

اگه الان ازم بپرسن مهم‌ترین دلیل شکست‌هام و اینکه تا به الان به جای خاصی نرسیدم و دستاورد قابل توجهی ندارم، چیه؟

میگم: «ادامه ندادن».

و باز هم اگه در سال‌های آینده به جایی برسم و ازم بپرسن: دلیل موفقیت‌هام و اینکه مثلا به فلان جایگاه رسیدم؛ چیه؟

میگم: «استمرار و مداومت داشتن».

این، نقطه ضعف و پاشنه آشیل منه توی همه کارهام.

من، هم سالمم، هم انرژی دارم، هم انگیزه دارم، هم توانایی‌ها و علایقم رو میشناسم، هم شور و شوق و هدف دارم. هم تجسم میکنم، هم ذهنیتم تقریبا خوبه، هم زود میتونم باورهای محدودکننده مو دور بریزم و مقاومت ذهنیم خیلی کمه.

اما با وجود تمام این محاسن، یک عیب میتونه کل این محاسن رو در عمل بی فایده بکنه.

من زود ناامید میشم، انتظار دارم زود جواب بگیرم، اگه دو سه دفعه یه کاری رو اشتباه انجام دادم، خیلی خودمو سرزنش میکنم و میگم من اصلا به درد این کار نمیخورم، من همش تنبل بازی درمیارم، همه دیگه منو به ادامه ندادن و این شاخه اون شاخه پریدن میشناسن، خودمو آدمی میدونم که فقط بلده حرف بزنه و اهل عمل نیست، و از دست خودم حسابی اعصابم خورد میشه و بازم هیچی درست نمیشه و دوباره همین الگو هر دفعه تو موقعیت‌های مختلف تکرار میشه.

اما الان که فایل رو استپ کردم، و به کارهام فکر کردم و افکارم رو روی کاغذ آوردم چندتا چیز رو فهمیدم:

اینکه من از خودم انتظار زیاد از حد دارم و یه جورایی کمالگرا هستم. همیشه در تلاشم که چندین عادت مهم و خیلی خوب رو به یکباره همزمان باهم در خودم ایجاد کنم و پرورش بدم، و تازه سرعت تغییرم هم انتظار دارم خیلی سریع باشه.

مثلا امشب با شور و شوق و امید و هدفگذاری و ذهنیت مثبت می‌شینم یه برنامه اینطوری برا خودم مینویسم:

سحرخیزی، نماز صبح، قرآن

خواندن کتاب

گوش دادن فایل

تمرینات نوشتاری

تمیز کردن خونه و آشپزی و غذاهای خوب

رفتن سر کار

فعالیت در فضای مجازی

رسیدگی به بچه‌ها

و خلاصه یه لیست بلند بالا از هرچیزی که دوست دارم در طول روز انجام بدم رو می‌نویسم.

تا دوسه روز خوب پیش میرم، بعد خسته میشم ادامه نمیدم. تازه اگه یه روز بینش وقفه افتاد ادامه نمیدم و میگم من به درد فلان کار نمیخورم، من نتونستم برنامه‌م رو ادامه بدم و خلاصه خیلی سرزنش میکنم خودمو.

اما الان به این نتیجه رسیدم: فقط یک کار نه 10تا کار؛

یک کار که خیلی مهمه و اولیت اصل زندگیمه، اونو انتخاب کنم و هر طوری شده هر روز انجامش بدم، حتی اگه خسته و بی‌حوصله و ناامید شدم بازم انجامش بدم تا یکم عضله مداومت و استمرار رو توی خودم تقویت کنم.

برای خودم برنامه یک هفته‌ای در نظر گرفتم که کم کم بتونم پیش برم.

چون اگه گذاشتم یک ماه، بازم نمیتونم انجام بدم و باز روال انجام کار رو ترک میکنم.

پس دو عامل مهم رو برای تمرین و تثبیت ویژگی استمرار در خودم انتخاب کردم:

1_ انتخاب فقط یک هدف و انجام فعالیت روزانه در جهت رسیدن به آن

2_ یک بازه زمانی کوتاه مدت رو برای خودم در نظر بگیرم.

چون یک هفته زمان کوتاهیه، به خودم امیدواری میدم که تو این 7 روز هر روز یه کار انجام بدم که به هدفم نزدیکتر بشم، هفته بعد هم همینطور ادامه میدم. تا بعدش هم خدا بزرگه خودش کمکم میکنه انشالله.

توی یه دفتر هم جدول میکشم و با عدد و رقم میزان پیشرفت روزانه‌م رو مشخص میکنم که بیشتر برام ملموس و قابل فهم باشه.

چون اگه پیشرفتمون رو احساس کنیم، انگیزه مون برای ادامه دادن و بهتر شدن بیشتر میشه.

اینا چیزایی بود که من از فکر کردن به اشتباهات اخیرم و فکر کردن به سوالاتی که استاد در این فایل بی‌نظیر مطرح کرده بود، دستگیرم شد.

مثل همیشه عالی هستید.

سپاس فراوان. در پناه حق