ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 3

به نام خداوند هدایتگر بخشنده و غفور

سلام استاد عزیزم

این فایل ارزشمند شما نشانه امشب من بود

من دیروز صبح یعنی 1403/1/8 از یک سفر 3 ماهه از ترکیه به ایران برگشتم که خود این سفر ها هم به خاطر تغییر یک سری باورها در وجودم هست و البته دیدن سریال سفر به دور امریکا هم تاثیر بسیاری نیز داشته برای من.

یک اتفاقی در طول مسیر برگشت من با هواپیما افتاد که با خودم کنار آمدم

امشب که این فایل رو دیدم با مقاومت زیادی که داشتم اما تصمیم گرفتم اینجا بنویسم این اتفاق اخیر در زندگیم و بدون توجه به قضاوت آدم ها این کار را انجام بدم چون من هر روز در حال کار کردن روی خودم هستم و این را هم از شما در دوره دوازده قدم آموختم که قضاوت تعریف و تمجید و انتقاد هیچ کسی برام مهم نباشه و به مسیر پیشرفتم در مسیر الهاماتم ادامه دهم که خداوند هدایتگر است

ماجرا به این شکل بود که من یک پرواز ایرانی را انتخاب کردم برای برگشت از ترکیه به ایران در طول سفر اتفاقات زیادی افتاد از تاخیر 2 و نیم ساعته هواپیما برای پرواز تا تعدادی آدم که داخل هواپیما شروع به توهین و بی احترامی به پرسنل هواپیما تا خودتون بهتر میدانید که چطور جوی در حال شکل گیری بود.

من بسیار آگاهانه ذهن خودم را کنترل کردم با تحسین خدمه هواپیمای با برخورد عالی که داشتن با پذیرای خوبشون با امکانات عالی هواپیمای که بود یک هواپیمای بوینگ 730 اگر اشتباه نکرده باشم با امکانات جدیدی که برای اولین بار من میدیدم از مانیتورهای بزرگی که روبه روی ما بود و دوربینی که داخل کابین خلبان بود و نمای بیرون جلوی هواپیما رو نمایش میداد و کلی اتفاقات زیبای دیگه که من آگاهانه در حال انجام تحسین بودم

خلاصه با درخواست مسافرها برای گرفتن بالشت و پتو برای استراحت من هم یک پتو گرفتم که پشت کمرم قرار دادم برای راحت تکیه دادنم به صندلی هواپیما

استاد زمانی که هواپیما در فرودگاه امام خمینی نشست و همه آماده پیاده شدن کردن من چیزی در ذهنم شروع کرد به حرف زدن که اره این پتو ها هدیه هست و هر مسافری که بخواهد می تواند با خودش این پتو یا بالشت رو ببره با خودش .

من هم برداشتم و زمان خروج در بین جمعیت دیدم که روی تابلو نوشته لطفا بعد از استفاده از پتو آن ها را به مهماندارها تحویل دهید و من یجوری شدم انگار روم نکرد جلو این ادم ها از داخل کیفم خارج کنم و تحویل بدم به معماندارها

اما اتفاقی که افتاد این بود اول ذهنم به فکر فرو رفت خجالت کشیدم از کاری که کردم و داشتم میرفتم در احساس گناه که به خودم آمدم و با خودم صحبت کردم به این شکل که من از بچگی هرچی پیدا می کردم برمیداشتم و دزدی کردن برام انگار عادی شده بود و خودم خیلی از این موضوع رنج می بردم و هرچی هم فکر می کردم نمیتونستم بفهمم این کار من ریشه اش از کجا بوده

خلاصه شروع به صحبت کردم و گفتم ببین مهدی تو از زمانی که با قانون و تغییر شخصیتت آشنا شدی بسیار هر روز در حال بهبود خودت هستی تو بیش از دو سال هست که این کار رو نکردی و انگار بزرگ تر شدی انا ما به خودمون قول میدیم که حتی اگر مهماندار به ما این پتو رو هدیه هم داد نمی گیریم یا اگر گرفتم همانجا هدیه بدم به یک بچه چون من آنقدر ثروت میسازم که بهترین را برای خودم میخرم و حتی اگر روی زمین خداوند طلا هم افتاده بود من تایید می کنم که دارم روی باور ثروت کار می کنم و این هم نشانه اش اما حتی از روی زمین هم اون طلا رو برنمیدارم و بهترین آن را برای خودم میخرم و من خودم را بخشیدم چون خودم را دوست دارم چون خداوند من را بخشیده و خداوند من را دوست داره و سپس با تمرکز بالاتری ادامه میدهیم و آگاهانه کار می کنم روی باور فراوانی و از این امتحان الهی سربلند بیرون خواهیم گذشت خدایاشکرت

استادجان سپاسگزار شما و خداوندم هستم که صدای الله شدید برای من روی زمین خداوند به شما عمری با عضت و سربلندی بدهد

به امید دیدار شما در پردایس زیبا و همیشه زنده